Náttúran og fullveldi í orkumálum

Raforka hér á landi er sem stendur alfarið innanríkismál Íslendinga. Málamiðlun milli þeirra sem vilja virkja meira og hinna sem vilja ekki fórna náttúrunni fyrir virkjanir fer fram á Íslandi, hjá okkur sem byggjum landið.

Ef 3. orkupakkinn verður samþykktur erum við ekki lengur fullvalda í orkumálum.  Evrópusambandið fær ákvörðunarrétt um raforkumál á Íslandi.

Þeir sem búa á meginlandi Evrópu hafa eðlilega ekki sömu afstöðu til náttúru Íslands og við sem byggjum landið. Evrópusambandið lítur á raforku sem hverja aðra vöru og leggur blátt bann við hindranir á framleiðslu og dreifingu raforku. 

Verði Ísland hluti af orkusambandi Evrópu, sem myndi gerast með innleiðingu 3. orkupakkans, er hætt við að íslensk náttúruverndarsjónarmið verði túlkuð sem tæknilegar viðskiptahindranir á framleiðslu og dreifingu á þessari vöru. Í Evrópu er litið á rafmagn sem hreina orku. Framleiðsla á henni er náttúruvæn, jafnvel þó að landi sér drekkt til að framleiða orkuna.

Umræða um raforkuskort hér á landi er á villigötum. Það er enginn skortur yfirvofandi á rafmagni fyrir almenning. Aftur er ekki víst að við getum endalaust leyft byggingu gagnavera og aðra starfsemi stórnotenda rafmagns. En til þess höfum við fullveldi; að ákveða hvernig atvinnuuppbyggingu skuli háttað hér á landi.

 

Óljóst hver beri ábyrgð og hver úrræðin séu

Athugasemdir

[Kolbrún Hilmars, 10.7.2019 kl. 13:31]

Kosturinn við afsal orkumálanna til erlendra er lausn á innlendum deilumálum um hvað og hvar megi virkja. Heit tilfinningamál oftast.
Með orkupökkunum er höggvið á þann "Gordian Knot".  Látum bara erlenda "hlutlausa" aðila sjá um slíka hluti af kaldri skynsemi. 

[Helga Kristjánsdóttir, 11.7.2019 kl. 03:16]

 Sæl bloggvinkona, kosturinn kostar hlýju í býlin og seinna vatn heitt/kalt,að lokum allt.