Hiti, kuldi og hamfarir

Kuldi drepur en ekki hiti eru gömul sannindi og ný. Kuldakastið í Evrópu og Ameríku síðustu daga ætti að minna á það.

Hlýnun af mannavöldum er tilbúningur, náttúran sér um þá hlið mála, líkt og hún hefur ávallt gert.

Almennt samkomulag er um að heimurinn hafi hlýnað frá 1880, sem er algengt viðmiðunarár, um 1 gráðu á Celcíus eða þar um bil. Oft er notaður mælikvarðinn hlýnun á áratug og þá miðið við um 0,07 til 0,1 gráðu á áratug. Tímabilið 1300 til 1900 er kallað litla ísöld og tók við af miðaldahlýskeiðinu þegar Ísland og Grænland byggðust.

Þeir sem trúa á manngert verður segja síðustu áratugir sýna meiri hlýnun en 0,1 gráðu á C. Bandaríska alríkisstofnunin NOAA segir t.d. að hækkunin sé 0,18 gráður á C frá 1981 á áratug. Loftslagsvísindamaðurinn Roy Spencer finnur aftur ekki nema 0,13 gráðu hlýnun á áratug frá 1973 til dagsins í dag á meginlandi Bandaríkjanna.

Samantekið: hlýnun jarðar undanfarin 140 ár eða svo er ekki nema um ein gráða. Ekkert bendir til að sú hlýnun sé af mannavöldum. Allar líkur eru á að náttúran sé ein að verki.

21 látinn vegna vetrarveðurs í Bandaríkjunum

Flótti frá lágum vöxtum

Lágir vextir er orðnir vandamál. Til skamms tíma snerist umræðan um alltof háa vexti. Núna flýr fólk með fé sitt í steinsteypu heitir það í meðfylgjandi frétt.

Lækkun vaxta vegna farsóttar þjónaði þeim tilgangi að vinna gegn samdrætti. Aukin efnahagsumsvif, t.d. í fasteignaviðskiptum, fá einnig innspýtingu fjármagns sem annars færi í neyslu í útlöndum. Landinn ferðast ekki í kófinu.

Hlutabréf hækka í verði og aldrei er jafn mikið að gera og einmitt núna hjá iðnaðarmönnum sem breyta og bæta fasteignir með sólpöllum og viðbyggingum.

Líkur aukast á að kófið fjari út miðsumars eða þar um bil og við taki sterk efnahagsuppsveifla. Þá þarf að hækka vexti.

Flýja í steinsteypuna