Miðaldra hvítur karl og fylgi XD

Miðaldra hvítur karl fékk kjör ritara í Sjálfstæðisflokknum. Líklega sökum þess að vinstrisinnaðir unglingar og ESB-sinnar ráða ferðinni í forystu flokksins.

Sjálfstæðisflokkurinn stendur ekki undir nafni, er ekki flokkur þeirra sem telja fullveldið meginmál stjórnmálanna.

Á meðan flokkurinn sækir á mið vinstrimanna og ESB-sinna verður eftirtekjan rýr. Burtséð frá hvítum miðaldra körlum.

Segir fylgi Sjálfstæðisflokksins óásættanlegt

Leiðtogar og hálfvitar

Leiðtogar verða þeir sem best rækta samband sitt við hálfvitana. Leiðtogi er ávallt tvöfaldur í roðinu. Í einn stað er hann handhafi sannleika af trúar-, hugmyndafræði- eða vísindalegum toga en í annan stað stendur leiðtoginn jafnfætis hálfvitunum, er einn af þeim.

Tvöfeldni leiðtoganna sést best af sögulegum dæmum. Höfðingjar þjóðveldisaldar voru goðar, hofprestar í heiðni en kirkjugoðar eftir kristnitökuna. Goðarnir túlkuðu almættið á líkan hátt og stjórnmálamenn samtímans ,,vísindi" um manngert veður. En jafnframt voru goðarnir bændur og deildu sem slíkir kjörum annarra bænda. Samtímaleiðtogar þykjast jafnan deila áhyggjum almennings af kjörum sínum. Minna þó í seinni tíð enda skiptir meira máli nú en áður að vera innvígður í launhelgun vísindalegs ríkisvalds.

Orðið hálfviti er hér notað í bókstaflegri merkingu, sá sem notar aðeins hálft vitið. Forn-Grikkir vissu sem er að maðurinn þarf allt sitt vit til að standa undir nafni. Hesíodos skrifaði um 700 árum fyrir okkar tímatal:

Einskins nýtur er sá sem hvorki að nokkru hyggur né við eyru leggur og ígrundar annarra mæli.

Nýtur maður notar allt sitt vit, einskins nýtur ekkert en hálfvitinn helftina.

Ef allir nýttu skynsemina og beittu gagnrýnni hugsun á menn og málefni væru hvorki leiðtogar né hálfvitar. Það ríkti jafnræði. 

Páll Skúlason velti fyrir sér hvers vegna gagnrýnin hugsun er ekki almenn. Niðurstaða Páls er að maðurinn sé brigðulli en svo að hann sé í færum að iðka þann efa sem gagnrýnin hugsun krefst. Þrjóska, kennivald og fordómar eru manneskjunni nærtækar leiðir að niðurstöðu, ekki síður en gagnrýnin hugsun.

Ef það er svo, sem Páll Skúlason segir, hvað er til ráða?

Til dæmis að vekja athygli á afleiðingunum. Hér með er það gert: engir leiðtogar án hálfvita. Og því verri eru leiðtogarnir sem hálfvitahátturinn er meiri.