Trú, von og kjaftæði

Bankar, lífeyrissjóðir og ríkisstjórn keppast við að klappa saman steininn í tengslum við nýjustu reddingar til ofurskuldsettra; núna er allt búið - við getum ekki skóflað fleiri milljörðum í skuldahítina. Sumt í aðgerðapakkanum er hókus-pókus. Yfirlýsingar um um að lækka lán niður í 110 prósent af verðmæti eignar er marklaust þegar markaðaverðmæti eigna er óljóst sökum sölutregðu.

Strax eftir hrun var ljóst að sumum varð ekki bjargað. Eftir gengisdóminn var hægt að setja strik undir heimilisbókhaldið og draga rökréttar ályktanir um gjaldþrot eða ekki.

Ríkisstjórnin heyktist á því að segja hart og ákveðið hver staðan væri og gaf þannig von um að ónýtum efnahag mætti bjarga. Hik, tafs og loforð upp í ermina eru helsta framlag ríkisstjórnar Jóhönnu Sig. til endurreisnar. Ómældar tafir hafa orðið á efnahagsbatanum einmitt vegna þess að við búum við vanhæfa ríkisstjórn.

Töfin kostaði milljarða

Þjóðin hafnaði stjórnlagaþingi

Stjórnlagaþingið er umboðslaust þegar rétt rúmur þriðjungur kosningabærra manna lætur sig hafa að greiða atkvæði. Hreyfingin getur fyrir hönd Þorvaldar þrjúprósent reynt að blása lífi í líkið en það er tilgangslaust.

Í síðustu alþingiskosningum greiddu tvöfalt fleiri atkvæði en í kosningum til stjórnlagaþings. Alþingi er með umboð kjósenda og stjórnarskrá til að endurskoða grunnlög landsins.

Stjórnlagaþingið er athyglisverð tilraun en um leið algjörlega misheppnuð. Þjóðin sneri baki við hugmyndinni. Punktur.

Þingmenn Hreyfingarinnar gagnrýna starfsreglur

Gengisdómurinn gaf meira en leiksýningin

Ógilding Hæstaréttar á gengistryggðum lánasamningum gaf skuldurum 120 - 150 milljarða króna. Ríkisstjórnin segist koma færandi hendi með 100 milljarða og inn í þeirri tölu eru sannanlega töpuð útlán. Þegar moldviðri lúðrasveita vinstriflokkana sjatnar mun koma á daginn að það eina sem ríkisstjórn Jóhönnu Sig. hefur gert með þessari leiksýningu er að fresta óhjákvæmilegu gjaldþroti ofurskuldugra um 12 - 18 mánuði.

Vegna hiks og tafa ríkisstjórnarinnar mun efnahagsbatinn ekki láta á sér kræla fyrr en næsta haust. Á þeim tíma mun það meitlað í vitund almennings að sitjandi ríkisstjórn er sú versta hugsanlega.

Leiksýningin Jóhanna Sig. og skjaldborgin fær sína rökréttu niðurstöðu um síðir.

60 þúsund heimili njóta góðs af

Spillingin talar ekki upphátt

Hugarfarið sem ól af sér spillingu útrásartímans var fremur í ætt við sauðslega meðvirkni en einbeittan brotavilja. Auðmönnum tókst að skapa hópefli þar sem ,,allir" áttu að vera með að búa til meiri peninga. Þótt farið væri á svig við lög og reglur brotnar skipti það ekki máli. Aðalatriðið var að ,,allir" græddu.

Hrunið afhjúpaði blekkinguna. Eftir stóð nakin græðgi, spillt hugarfar, glæpavædd fyrirtæki og slóð lögbrota.

Til að bæta fyrir skaðann verður þeim að blæða sem bera ábyrgð. Mannorðsmissir, gjaldþrot og fangelsisvist eru refsingar við hæfi og þeim þarf að úthluta í réttum hlutföllum til höfuðpaura sem og til meðhlaupara í sauðagæru.

Krefur PwC um bætur

Ríkið oní hvers manns koppi

Ríkisstjórn með forgangsröðina í lagi, þokkalega dómgreind og sæmilega siðferðiskennd hefði gert eftirfarandi í málefnum skuldugra: Gefið út þeir sem keyptu íbúðir í fyrsta sinn á árabilinu 2005 til haustsins 2008 ættu rétt á leiðréttingu. Boðað að vaxtabætur kæmu til móts við hækkun lána og að þær væru tekjutengdar.

Að öðru leyti ætti fólk að sjá um sig sjálft. Það er ekki og verður ekki hlutverk ríkisins að fara ofaní smáatriðin í lífi fólks. Þeir sem taka lán og veðja á hækkun húsnæðis/hlutabréfa eða annarra eigna taka áhættu sem þeir eiga sjálfir að bera.

Allsherjar inngrip ríkisins í heimilisrekstur fólks veit ekki á gott.

Rætt um verulegar afskriftir