Forseti skrifar sig á ruslahaug sögunnar

Ólafur Ragnar Grímsson hafði Jón Ásgeir Jóhannesson og aðra útrásarauðmenn sem bakhjarla þegar hann fyrir fimm árum neitaði að skrifa undir fjölmiðlafrumvarpið. Enginn forseti hafði áður synjað lögum staðfestingu.

Með synjun sinni fyrir fjórum árum þjónaði Ólafur Ragnar eðli sínu á kostnað þjóðarinnar. Hefnigirni, persónuleg óvild og löngun til að sitja við háborð útrásarinnar varð dómgreindinni yfirsterkari.

Þegar forsetinn neitar í dag að skjóta máli til þjóðarinnar og skrifar undir lögin um ríkisábyrgð á Icesave-reikningunum sýnir hann alþjóð takmarkanir sínar og staðfestir orðspor sitt.

Gott dagsverk, Ólafur Ragnar Grímsson.

Bloggheimar loga vegna ákvörðunar forsetans

Siðaverði í bankana

Bankahrunið varð vegna skorts á eftirliti og taumhaldi, bæði innan bankanna sjálfra og í lögum og opinberu regluverki. Ríkisbankarnir eru mannaðir að stórum hluta af fólki sem flaut að feigðarósi með gömlu eigendunum. Með yfirtöku ríkisins á nærfellt öllum fjármálastofnunum verður ekki sjálfkrafa viðhorfsbreyting auk þess sem hætta á pólitískri spillingu eykst.

Fjármálastofnanir, sérstaklega nýju ríkisbankarnir, eiga að hafa forgöngu um siðvæða íslenska fjármálastarfsemi. Þeir eiga að koma sér upp siðareglum og virku eftirliti með starfseminni sem tekur mið af samfélagslegri ábyrgð þeirra.

Ef bankarnir taka sjálfir frumkvæðið að siðvæðingu er líklegt að hún verði skilvirkari og festi fyrr rætur í daglegri starfsemi bankanna. Ef ekkert er gert munu gömlu ósiðirnir víkja fyrir nýjum ósiðum. Og það viljum við ekki.