Eftirfokkpólitík

Stjórnmálin eru að breytast á Íslandi. Á um það bil sólarhring, plús mínus, hafa þrjú atriði sem virðast ótengd birst sem vísir að nýju landslagi stjórnmálanna. Borgarahreyfingin er komin í öngstræti og ratar tæplega þaðan út ósködduð. Hreyfingin er birting helvítis fokking fokk viðhorfsins í kjölfar hrunsins. Reiðialdan í þjóðfélaginu skolaði fjórum þingmönnum á land sem núna talast helst við í gegnum fjölmiðla og mæta ekki á fundi hreyfingarinnar. 

Í gærkveldi mætti í Kastljósið sigurvegari kosninganna í vor, Steingrímur J. Sigfússon formaður Vg, og lýsti sig staðfastan talsmann Alþjóða gjaldeyrissjóðsins, Evrópusambandsins og Icesave-samningana. Sjálfsvönun Steingríms J. stafar af jesú-komplexinum sem hrjáir hann. Formaðurinn lét hreðjar sínar að veði fyrir ESB umsókninni og Icesave og virkilega trúði því að hann gæti útá nafn og fyrri störf haldið manndómi sínum. Í Kastljósi birtist þjóðinni hjáróma taugahrúga sem leit stöðugt niður fyrir sig. Steingrímur J. veit að hann sekkur með Icesave.

Íslensk vinstripólitík átti sér von með Steingrími J. Jóhanna Sigurðardóttir átti samkvæmt handriti að þakka fyrir sig eftir tvö til þrjú ár, formaður Vg að taka við forsætisráðuneytinu og í spilunum var jafnvel að sameina vinstrimenn enda fátt sem aðgreinir flokkana. Þetta mun ekki ganga eftir vegna þess að Steingrímur J. er búinn að vera sem stjórnmálamaður.

Þriðji vísir að breytingum er grein Þórlinds Kjartanssonar um erlendu lánin frá Alþjóða gjaldeyrissjóðnum og samskipti við sjóðinn. Án þess að lesa of mikið í greinina og þá staðreynd að Þórlindur er sjálfstæðismaður er tóninn þar annar en venja er til. Gommu-gusupólitík Sjálfstæðisflokksins á liðnum árum var komin úr öllu samhengi við ábyrgð, ráðdeild og íhaldssemi. Drögin sem lögð eru með grein Þórlinds eru að varkárni komi í stað gönuhlaups, hægfara þróun í stað frjálshyggjubyltinga.

Samantekið er reiðialdan að fjara út, vinstriflokkarnir að grafa sér gröf og sjálfstæðismenn að ná vopnum sínum. Framsókn? Sjáum til.

Flótti til framtíðar

Fjármálaráðherra hrekst úr einu víginu í annað. Fyrst var Icesave-samingurinn fyrri stjórn að kenna og núna vill hann að við hættum að lifa í samtímanum og flýjum til framtíðar undir traustri forystu orðheldna formanns Vg.

Steingrímur J. kemur betur út í sjónvarpi en á texta. Þrátt fyrir augljósa taugaveiklun í Kastljósinu í gær skoraði ráðherrann stig með mælskubrögðum. Í dag bauð hann okkur að lesa varnarræðuna fyrir Icesave-samningunum. Maður þarf að vera gagntekinn steingrímssinni til að verða ekki fyrir vonbrigðum. Textinn er skrifaður án sannfæringar og boðar í viðtengingarhætti að þetta og hitt gæti gerst ef við samþykkjum ekki samninginn.

Fjármálaráðherra klykkir út með að góðar fréttir þurfi að berast frá Íslandi. Maður veltir fyrir sér hvort ráðherra hafi fengið ráðgjöf frá útrásarauðmanni. Rétt fyrir hrun kyrjuðu auðmenn og meðhlauparar þennan söng um að fréttir frá Íslandi yrðu að vera góðar.

Ríkisstjórnin er með dautt mál í höndunum þar sem Icesave-samningarnir eru. Alþingi á eftir að útfæra hvort heiðarlega verður staðið að því að hafna samningnum og boðið upp á nýjar viðræður eða hvort samfylkingarleið verður farin með tilheyrandi undirferlum í formi fyrirvara.

Framhaldið verður annað tveggja, langt dauðastríð útbrunninnar stjórnar eða snögg aftaka. Steingrímur J. kemst loksins á vit framtíðarinnar þar sem hann vonandi getur sagt satt orð bæði kvölds og morgna.

Vill ekki stríð við aðrar þjóðir