Samfylkingarþriðjungurinn er í afneitun

Tæplega þriðjungur þjóðarinnar kaus Samfylkinguna við síðustu kosningar og sama hlutfall þjóðarinnar segist vilja inn í Evrópusambandið. Ekkert óeðlilegt er að álíka stór hópur vill samþykkja Icesave upp á guð og lukkuna.

Þetta er hópurinn sem tekur undir með aðstoðarmanni forsætisráherra sem segir ,,saman hvaðan gott kemur" þegar ríkisstjórnin dekkar borð fyrir útrásarauðmann að græða svolítið meira í skjóli hins opinbera.

Þriðjungur þjóðarinnar er til í nánast hvaða vitleysu sem er, bara að það gefi eitthvað í aðra hönd strax i dag.

 

 

70% vilja hafna Icesave

Sagan, ESB og Jónas

Jónas Kristjánsson segir að Írum, Spánverjum og Grikkjum sé betur borgið innan Evrópusambandsins og hafnar bloggi undirritaðs þar sem sagði að reynsla þessara þriggja þjóða sýndi að hagkvæmisrök og sjónarmið um aðhald, sem fengist við aðild, væru dautt mál.

Víst er að nefndar þrjár þjóðir fengu lífskjarabót við að ganga í Evrópusambandið. Írar voru teknir inn 1973, Spánverjar og Grikkir áratug síðar  eða þar um bil. Eins og Jónas bendir á voru þjóðirnar aftarlega á merinni í efnahagslegu tilliti og lýðræði stóð veikum fótum hjá Grikkjum og Spánverjum.

Ísland er ekki í sambærilegri stöðu og ofngreindar þrjár þjóðir þegar þær sótt um inngöngu í ESB. Fyrir áratug, þ. e. áður en útrásin hófst, var Ísland velmegunarland skv. venjubundnum samanburði.

Þegar við metum hvort Ísland eigi heima í Evrópusambandinu og ræðum hagkvæmisrök er eðlilegt að spyrja hvort ESB veiti vörn gegn klúðri af svipaðri gerð og útrásin var. Reynsla Íra, Spánverja og Grikkja segir að svo sé ekki; fjármálaklúður er vel mögulegt innan Evrópusambandsins.

Rúsínan í pylsuendanum er að ESB bjargar ekki þjóðum sambandsins sem lenda í fjármálafokki.

 

Dekur Samfylkingar við auðmenn verður dýrt

Í útlöndum verður spurt hvort Íslendingar séu í afneitun eða bara tregir. Ríkisstjórnin dregur fram rauða dregilinn fyrir Björgólf Thor Björgólfsson, sem átti Landabankann og Icesave-skemmtilegheitin, og ætlar að auðvelda honum að setja upp gagnaver.

Björgólfur Thor kann ekkert og veit ekkert um gagnaver, fremur en hann vissi eða kunni eitthvað um bankarekstur. Björgólfur er hákarlafjárfestir, kallar sig sjálfur umbreytingafjárfesti, sem skilur eftir sig sviðna jörð.

Björgólfur Thor er einn aðalauðmaðurinn sem kom þjóðinni á vonarvöl.

Það er ekki ,,saman hvaðan gott kemur," svo vitnað sé í aðstoðarmann forsætisráðherra.

Við eigum að skella hurðinni á fjárfestingar Björgólfs Thors og hans nóta.

 

Þjóðin fyrirgefur ekki

Í útrásinni slævðu peningar siðferðisvitund og það var ein orsök hrunsins. Frekju og yfirgangi auðmanna voru fá takmörk sett vegna þess að þeir áttu svo mikinn pening og notuðu til að kaupa sér velvilja og aðgengi að stjórnkerfinu.

Auðmenn hafa enn stjórnmálamenn í vasanum en almenningur sér í gegnum tilraunir þeirra að kaupa sér velþóknun með því að setja peninga í fyrirtæki. Þjóðin er ekki tilbúin að veita drýldnum auðmönnum fyrirgefningu syndanna. Sumt fæst ekki keypt fyrir peninga. Stjórnmálamenn sem skilja það ekki ættu að hugsa sinn gang.

„Hvar liggja siðferðismörk ráðherra?“

Tveir prófessorar og rökin fyrir ESB

Þorvaldur Gylfason og Guðmundur Hálfdanarson eru báðir prófessorar hlynntir inngöngu Íslands í Evrópusambandið. Guðmundur hélt nýlega fyrirlestur og Þorvaldur skrifar um hann í dag í Fréttablaðinu með velþóknun. Samkvæmt Þorvaldi flytur Guðmundur þann boðskap að fullveldi deilt með öðrum sé hagkvæmara og veiti aðhald. Við ættu þess vegna að deila fullveldi með Evrópusambandinu.

Rökin þeirra prófessora tala beint til okkar þar sem við horfum upp á íslenska óhagkvæmni og íslenskt taumleysi sem leiddi til útrásar og síðar hruns.

En rök félaganna eru samt sem áður í grundvallaratriðum röng og um það er reynslan ólygnust. Írar, Grikkir, Lettar og Spánverjar deildu fullveldi sínu með Evrópusambandsþjóðum. Þessar þjóðir eru í meiri og langvinnari efnahagsvanda en Íslendingar.

Hagkvæmnisrök fyrir aðild Íslands að Evrópusambandinu er dautt mál.