Málsvörn Sigurðar krónunauðgara

Krónan var léleg, segir Sigurður Einarsson fyrrum forstjóri Kaupþings, sem ásamt félögum sínum í bankastjórastólum raðnauðgaði krónunni frá hausti 2007 þartil bönkunum þraut örendið í september liðnum. Krónunauðgarinn flutti varnarþing sitt til útlanda líkt og félagar hans í útrásinni og í Stokkhólmi steig hann á stokk í lok nóvember til að flytja varnarræðu sína.

Sigurður ásamt kumpánum stóð fyrir misþyrmingu krónunnar til að fegra efnahagsreikning bankanna. Krónunauðgunin tókst vegna þess að bankarnir voru tólf sinnum stærri en landsframleiðslan þar krónan er gjaldmiðill.

Málsvörn Sigurðar er siðlaus, hliðstæð rökum manns sem sekur er um að nauðga konu en svarar fyrir sig með þessum orðum; já, en hún var alveg varnarlaus og ég mátti til.

Í Stokkhólmsræðunni sneiðir Sigurður að Seðlabanka Íslands og virðist ætla að kenna honum um ófarirnar. En svo kemur þessi játning

I am not necessarily saying that the Central Bank of Iceland did a bad job, but that the idea of free floating currency for a market of 300 thousand was a hopeless idea. Just as Iceland does not have a comparative advantage in manufacturing cars for instance, Iceland had no comparative advantage in the production of currencies. Just as we import cars, we should have adopted some other credible currency. The euro along with full membership of the EU is the obvious choice.

Krónan var vonlaus á frjálsum markaði vegna þess að Sigurður et. al. voru þarna til að misþyrma henni. Til að fegra málstaðinn gerir Sigurður krónuna að framleiðsluvöru og spyr um samkeppnisstöðu krónunnar gagnvart stærri mynt. Gjaldmiðill er ekki framleiðsluvara, þjónar bæði víðtækara hlutverki og hefur ekki gildi í sjálfu sér. Gjaldmiðill er ávísun á verðmæti. Áður en Sigurður og félagar efndu til krabbameinsvaxtar í bankakerfinu var krónan ávísun á verðmæti sem voru fastari í hendi en pappírsgróði bankanna.

Efnahagsofbeldismaðurinn Sigurður Einarsson er eins og flestir ofbeldismenn aumingi inn við beinið. Hann kvartar sáran undan spákaupmennskunni í alþjóðlega skuldatryggingarálaginu sem þegar árið 2007 var búið að brennimerkja gjaldþrot á íslensku bankana. Þar ræðir hann um ósvífna spekúlanta og markaðsmisþyrmingu. Já, bragð er að þá barnið finnur.

Kaupþingsstjórinn fallni segir þetta um úrkynjunarvöxt íslenska bankakerfisins:

In essence I think that our undoing was the fact that the private sector raced ahead to build up an international financial business in Iceland, assuming that the public sector would follow with policy changes in order to ensure its viability. However, we clearly underestimated the snail's pace of politics in Iceland. Through this failure in foreign policy, Iceland ended up alone and isolated in the community of nations when the real need arose. I am pretty sure that Iceland will now join the European Union within a short time.

Útrásargemsarnir gerðu sem sagt ráð fyrir að vegna þess að það hentaði fjármálastofnunum myndu Íslendingar ganga Evrópusambandinu á hönd. Græðgin gerir menn heimska. Þjóðin sem byggt hefur landið í þúsund ár var aldrei líkleg til að láta nýríka spjátrunga segja sér að leiðin til farsældar liggi um skrifstofugímöldin í Brussel.

Eins og títt með misindismenn sér Sigurður ekki eftir neinu og kennir öðrum um fall Kaupþings. Í lok Stokkhólmsræðunnar er vottur af tragikómísku stórmennskubrjálæði.

So what do I conclude from this saga? I still believe that finance is an important engine for growth in our economy. I am still firmly convinced that finance should be built on international competition rather than national markets. In order for that we need an international currency and international oversight and regulation instead of the fragmented national structure we still have today.

Til að Sigurður og hans nótar fái virkilega notið sín þurfum við sem sagt nýja alheimsmynt og nýjar alþjóðastofnanir. Sigurður gæti allt eins sagt: Við þurfum nýjan heim þar sem bankakreppa er bannorð - þá skyldi ég svei mér sýna ykkur hvernig ætti að reka banka.

Góðir stjórnarhættir og ábyrgð - til höfuðs útrásarpiltum

Í áætlun ríkisstjórnarinnar um endurreisn atvinnulífs segir í punkti sex að tillit skuli tekið „til sjónarmiða er lúta að góðum stjórnarháttum og samfélagslegri ábyrgð fyrirtækja." Þetta atriði er lofsvert og mikilvægt að því verði fylgt eftir af opinberum starfsmönnum í bankakerfinu. Atriðið felur í sér að fjárglæframenn sem mesta ábyrgð bera á bankahruninu fá ekki fyrirgreiðslu í ríkisbönkum.

Forsenda endurreisnar atvinnulífs og innleiðingu heilbrigðra viðskiptahátta er að við losum okkur við þá ævintýramenn sem sigldu þjóðarskútunni í strand. Ríkisstjórnin fær prik fyrir fyrirheitið en það verður líka að sjá til þess að það verði efnt.

Bjarga á fyrirtækjunum