Banki í vasa Baugsmafíunnar

Sjónvarpið fletti í kvöld ofan af Nýja Landsbankanum og hvernig fyrrum aðstoðarforstjóri Baugs, Tryggvi Jónsson, vann að hagsmunum Baugs þegar hann var starfsmaður Nýja Landsbanka. Frétt Sjónvarpsins í kvöld sýnir svo ekki verður um villst að stjórnvöld og nýju ríkisbankarnir hafa ekkert lært af bankahruninu.

Bankahrunið varð vegna þess að ósvífnum og oft ólöglegum viðskiptaháttum var leyft að þrífast. Ef stjórnendur Nýja Landsbankans eru annað tveggja svo heimskir eða illa innrættir að þeir skilja ekki skriftina á veggnum þarf að skipta um stjórnendur.

Stjórnvöld bera þunga ábyrgð. Þau hafa látið undir höfuð leggjast að senda samfélaginu skýr skilaboð um að þau vilji taka á spillingunni og endurmennta íslenskt viðskiptalíf.

Hér gagnast ekkert hálfkák. Ríkisbankar og stjórnvöld eiga að keyra í gjaldþrot fyrirtæki útrásarauðmanna.

Þúsund eintök af Birni Inga

Björn Ingi Hrafnsson rekur einkafyrirtæki sem veltir tugum milljóna króna samtímis sem hann ýmist fjallar um viðskipti á ritstjórn Fréttablaðsins, tekur þátt í stefnumótun í stjórnarráðinu eða fer með ákvörðunarvald í borgarstjórn.

Að eigin sögn stundar Björn Ingi hlutabréfakaup í einkafyrirtækinu. Hann segir ekki hver veltan hefur verið en Orðið á götunni í Eyjunni birtir upplýsingar um að eignir félagsins hafi verið liðlega 30 milljónir króna árið 2006 og hagnaður tæpar 30 milljónir króna.

Í varnarskrift sinni segist Björn Ingi hafa farið að eins og tugþúsundir Íslendinga. Hann beitir alkunnri aðferð hryðjuverkamanna sem láta sig hverfa inn í fjöldann eftir unnin ódæði.

Það voru engir tugþúsundir Íslendinga í sporum Björns Inga að hafa ýmist með óbeinum hætti, í gegnum fjölmiðlastörf, áhrif á hlutabréfamarkaðinn eða bein áhrif sem pólitískur ráðgjafi ráðherra og borgarfulltrúi.

Björn Ingi er efnahagslegur hryðjuverkamaður sem reyndi í REI-málinu að sölsa opinberar eigur Orkuveitu Reykjavíkur undir fámennisauðvaldið sem keyrði þjóðina fram á bjargbrúnina.

 

Kjalar og Kaupþing, vitfirring auðmanna

Fjármálaeftirlitið neitar að segja frá innihaldi skýrslna endurskoðunarfyrirtækja um bankana sem hrundu í haust. Væntanlega fjalla skýrslurnar um samskipti eigenda við banka. Frétt um að helsti eigandi Kaupþings, Ólafur Ólafsson, hafi í gegnum fjárfestingafélag sitt Kjalar veðjað á fall krónunnar og gert samninga um það upp á hundruð milljarða króna gefur hugmynd um dýpt brjálsemi útrásarauðmannanna.

Til að undirstrika vitfirringuna krefst Ólafur uppgjörs samkvæmt gengisskráningu Evrópska seðlabankans þar sem evran er á  290 krónur á meðan evran er skráð á 166 krónur hér heima.

Pólitísk skilaboð fréttarinnar eru ótvíræð. Ef stjórnvöld ætla að gera sér minnstu von um frið innanlands eiga þau að nota öll tiltæk meðöl réttarríkisins til að ganga á milli bols og höfuðs á auðmönnum. 

 

Eiga 650 m. evra inni hjá gamla Kaupþingi

Félagsframsókn verður fjárplógsframsókn

Framsóknarflokkurinn var einu sinni félagsafl bænda og landsbyggðar. Þegar leifarnar af SÍS urðu gjaldþrota náðu öflugir fjárplógsmenn völdum í flokknum, vel að merkja án þess að setjast sjálfir í trúnaðarstöður.

Eftir því sem almennri skírskotun flokksins hnignaði treystu forystumenn flokksins á massívar auglýsingaherferðir fyrir kosningar, fjármagnaðar af fjárplógsmönnunum, og ísköld kosningaloforð eins og 95 prósent húsnæðislán.

Frami Björns Inga Hrafnsonar innan flokksins er lýsandi fyrir þróunina. Helsta verkefni flokksins var að færa framsóknarauðmönnum opinberar eigur á útsöluverði.

Frétt um að það sé hiti í framsóknarmönnum vekur spurningu um hvaða máli það skiptir hver verður fenginn til að kveikja undir kjötkötlunum.

 

Hiti á fundi framsóknarmanna

Fræðimaður og fjölmiðlakona kokka Brussel-óra

Stjórnmálafræðingur sem lætur í það skína að formaður Sjálfstæðisflokksins hafi það í hjáverkum að halda flokknum saman er ekki ýkja vel verseraður í íslenskum stjórnmálum. Fjölmiðlakona sem heldur að Sjálfstæðisflokkurinn beiti Samfylkinguna blekkingum í Evrópumálum er úti á þekju.

Flestir aðrir en Gunnar Helgi og Þóra Kristín eru búnir að sjá í gegnum málatilbúnað Evrópusinna. Tilgangurinn með Evrópuupphlaupinu var að draga athyglina frá bankahruninu og ábyrgð stjórnarflokkana.

Evrópusinnar eru á hröðu undanhaldi enda sér þjóðin í gegnum blekkingarvefinn sem spunninn var um að innganga í Evrópusambandið væri bjargráð.

Heimóttarskapur íslenskra Brusselsinna er með eindæmum. Evrópusambandið var ekki stofnað til að redda smáþjóðum frá fjármálaglæfrum. Evrópusambandið er valdablokk stóru meginlandsríkjanna sem gáfust upp á valdatogstreitu er leiddi til tveggja heimsstyrjalda. Eftir því sem fjær dregur meginlandinu verða þjóðríki fráhverfari sambandinu. Ísland er eina Evrópuþjóðin sem hefur heilt úthaf á milli sín og meginlandsins. 

Í fyrirsjáanlegri framtíð mun Ísland ekki ganga inn í Evrópusambandið. Óskhyggja stjórnmálafræðinga og fjölmiðlafólks breytir þar engu.

Taugastríð Geirs og Ingibjargar

Við gætum misst af kreppunni

Korktappahagkerfi Íslands gæti flotið ofaná í stórsjó alþjóðlegu fjármálakreppunnar. Vísbendingarnar eru fyrir hendi; fyrir örfáum vikum var spáð að jafnvel gæti þurft að hækka stýrivexti úr núverandi 18%. Núna er spáð lækkun stýrivaxta þegar í mars. Verðhjöðnun austan hafs og vestan með nánast núll prósent vöxtum vinnur með okkur.

Við skárum fitulagið af hagkerfinu, þ.e. útrásarbankana, með einu hnífsbragði og erum núna með litla og netta smábanka sem má treysta eins vel og geldingum í kvennabúri. Ónauðsynlegt vinnuafl er flutt til síns heima og innflutningur dregst saman á leifturhraða.

Verðbólgan lækkar hratt á næstu vikum og krónan styrkist með hækkandi sól.

Já, kannski þarf maður ekki á prósakkinu að halda, eftir allt saman.

 

Þagði Styrmir?

Í fréttinni segir að Bjarni og Styrmir hafi verið framsögumenn á fundinum og þannig var hann auglýstur. En af fréttinni sjálfri að dæma þagði Styrmir þunnu hljóði því ekki er vikið einu aukateknu orði að því sem hann sagði.

Viðbót hálftíma síðar: Jú, Styrmir talaði á fundinum og skrifuð var sérstök frétt um framsögu hans. 

Flokksforystan fái opið umboð

Lýðræði lymskunnar

Í stjórnmálum eru völd helsta freistingin. Iðulega eru það ómerkilegustu stjórnmálamennirnir sem fyrstir falla fyrir freistingunni og hrinda af stað atburðarás sem færa stjórnmál á stig svika og undirferlis. Björn Ingi Hrafnson hóf fíflasirkus í borgarstjórn Reykjavíkur með því að sprengja meirihlutann þegar honum tókst ekki að sölsa Orkuveitu Reykjavíkur undir útrásarauðmennina. Steingrímur J. Sigfússon hefur hingað til ekki þótt ómerkingur í stjórnmálum. Allt frá hans dögum í stúdentapólitík minnast bæði samherjar og andstæðingar þess að orð Steingríms J. héldu - þótt menn hefðu mismikið álit á þeim orðum eins og gengur.

Steingrímur J. er formaður í stjórnmálaflokki sem virðist ætla að leika þann leik að gefa undir fótinn með að Ísland sæki um aðild að Evrópusambandinu. Vinstri grænir hafa frá stofnun verið eindregnir andstæðingar aðildar. Leikurinn er gerður til þess að nálgast Samfylkinguna með ríkisstjórn í huga. Ístöðulitlir þingmenn Sjálfstæðisflokksins nota flugufót Vinstri grænna til að svíkja kjósendur sína og taka undir kröfu Samfylkingarinnar um að Ísland sæki um aðild. Rökin eru þau að þetta þurfi til að halda ríkisstjórninni saman.

Steingrímur J. hefur í hendi sér að stöðva lygaspunann með því að segja upphátt að hann muni ekki gangast inn á það að Ísland sæki um inngöngu í Evrópusambandið.

 

ESB aðeins átylla fyrir stjórnarslitum?

Réttlæti og verðmæti

Fréttir af skilanefndum bankanna eru fáar og strjálar. Þær fréttir sem berast eru ekki góðar. Milestonebræður áttu að fá upp í hendurnar reksturinn sem þeir keyrðu í þrot með loforði um bónus ef vel gengi. Með óljósum rökum um björgun verðmæta átti að afhenda fífldjörfum auðmönnum rekstur sem þeir keyrðu í þrot.

Skilanefndir bankanna eru í vinnu hjá þjóðinni sem á skuldirnar. Áður en nefndirnar hugsa um peningaleg verðmæti ættu þær að hafa tvennt annað í huga.

Í fyrsta lagi að það er ekki góð forvörn að verðlauna áhættu. Þjóðin er í núverandi vanda vegna þess að auðmenn tóku óheilbrigða áhættu í sínum rekstri. Með því að gefa þeim reksturinn á silfurfati og skilja skuldirnar eftir er hvatt til áhættu. Fjármálaleg fíflska er beinlínis verðlaunuð.

Í öðru lagi er það spurningin um réttlæti. Drápsklyfjar eru núna lagðar á almenning vegna útrásardraums auðmanna sem varð að þjóðarmartröð. Í uppgjöri við auðmennina þarf þjóðin að sjá að réttlætið nái fram að ganga. Og það er ekkert réttlæti í því að auðmenn haldi forræðinu á rekstri sem kominn er í þrot.

Strákarnir á girðingunni

Nokkrir þingmenn Sjálfstæðisflokksins, einkum yngri þingmenn, sitja á girðingunni milli fullveldis og ESB-inngöngu. Er ekki kominn tími til drengir að gefa upp hvaða sannfæringu þið hafið? Með girðinguna upp í klofinu endið þið sem geldingar. Og til hvers eru þið þá nýtir?