Saksóknari skrifar Namibíu-bréf, bróðirinn er RSK-blaðamaður

RÚV birti frétt í gærkvöldi, sem unnin var upp úr sérblaði Stundarinnar um Namibíumálið. Þriggja ára rannsókn er að ljúka, sagði fréttin. Lesendum var látið eftir að álykta: með ákærum.

Aðeins eitt smáatriði er eftir, sagði í frétt RÚV/Stundarinnar, en það er að fá gögn frá Namibíu.

Hér er ekki allt sem sýnist. Raunar fjarri því.

Smáatriðið er býsna stórt. Bréf héraðssaksóknara fór frá Íslandi 17. október, fyrir einum mánuði, til namibískra yfirvalda. Bréfið er ítarlegt, 12 blaðsíður. Sá sem skrifar undir bréfið er enginn annar en Finnur Þór Vilhjálmsson saksóknari og bróðir Inga Freys blaðamanns Stundarinnar. Gagnkvæmir hagsmunir bræðranna í Namibíumálinu voru gerðir að umtalsefni í tilfallandi athugasemd sl. sunnudag.

Finni Þór er umhugað að hann einn sé til svara gagnvart Namibíumönnum. Í bréfinu er aðeins heimilisfang og tölvupóstur Finns Þórs gefinn upp. Í niðurlagi segir hann að ef namibísk yfirvöld vilja ná sambandi við Ólaf Þór Hauksson héraðssaksóknari, skuli þau samskipti fara í gegnum Finn Þór.

Bróðirinn heldur þétt utan um Samherjamálið. Meintur yfirmaður hans, Ólafur Þór, er aftur sendur í viðtal á RÚV til að vera andlitið út á við. Af bréfinu að dæma eru allir þræðir málsins í höndum Finns Þórs.

Um hvað er þá bréfið?

Jú, Finnur Þór óskar eftir upplýsingum um rannsókn og málarekstur yfir tíu namibískum einstaklingum sem gáfu ekki upp tekjur sem þeir höfðu af viðskiptum við Samherja og dótturfélög. Bróðir saksóknara, Ingi Freyr, og félagar á RSK-miðlum, halda því fram að í Namibíu séu réttarhöld vegna mútugjafa. En réttarhöldin snúast um skattskil, ekki mútur.

Saksóknarinn íslenski biður ekki um upplýsingar um skattskil namibískra sakborninga heldur hvort þeir hafi þegið mútur, eins og RSK-miðlar halda fram.

Finnur Þór óskar eftir upplýsingum, sem stórundarlegt er að hann viti ekki nú þegar, t.d. um verðið á hrossamakríl á namibískum fiskmarkaði frá árinu 2012. 

Íslenski saksóknarinn er í veiðiferð að fiska í gruggugu vatni. Hann spyr opinna spurninga um hvort namibísk yfirvöld hafi fundið eitthvað sem gæti hjálpað til við rannsóknina hér heima. Það skýtur skökku við þar sem fram kemur í bréfinu að Finnur Þór hafi fundað með Namibíumönnum í tvo heila daga í Haag í Hollandi síðast liðinn maí auk fjarfunda. Ekkert bitastætt hefur komið fram á þeim fundum, en áfram skal dorgað í von um að eitthvað komi á krókinn.

Í bréfinu kemur fram að saksóknari hefur sent töluvert af gögnum frá Íslandi til Namibíu. Þá var fundur í Reykjavík í júní í sumar þar sem upplýsingar voru veittar. Í því ljósi er kúnstugt að yfirstandandi réttarhöld í Namibíu snúast eingöngu um skattskil en ekki mútur. Ályktunin sem má draga er að samanlögð gögn í Namibíu og á Íslandi sýna ekki fram á neinar mútugjafir. Mútur eru alvarlegri glæpur en vantaldir skattar.

Þrjú ár eru síðan Finnur Þór hóf rannsókn á Namibíumálinu. Bréfið vitnar um að rannsóknin kemst hvorki lönd né strönd. Óskað er eftir upplýsingum sem langan tíma tekur fyrir namibísk yfirvöld að vinna  s.s. um fjölskyldu, ættmenni og vini namibískra sakborninga og fjárreiður stjórnarflokksins, SWAPO. Ólíklegt er að namibísk yfirvöld flýti sér að svara.  Kannski kemur svar að ári, en líklega aldrei nema þá í skötulíki.

Í viðtali RÚV, sem vitnað var til hér að ofan, segir að það hilli undir lok þriggja ára rannsóknar á Íslandi. Bréfið ber með sér að rannsóknin sé vart komin af frumstigi. Eftir 3 ár þarf saksóknari að spyrja hvað tonnið af hrossamakríl kostaði á namibískum fiskmarkaði fyrir áratug. Hljómar ekki eins og málið sé á síðustu metrunum.  

Finnur Þór er þó ekki hættur að rannsaka, öðru nær. Embætti héraðssaksóknara fékk 200 milljónir til að rannsaka Namibíumálið og þeim peningum þarf að koma í lóg. Í bréfinu biður hann namibísk yfirvöld að leyfa sér að heimsækja landið og hlusta og taka þátt í yfirheyrslu 11, já ellefu, nafngreindra vitna auk sakborninga. Vitni og sakborningar í Namibíu eru á þriðja tug. Saksóknarinn gæti dundað sér í vikur eða mánuði í sólinni þar syðra á kostnað íslenskra skattgreiðenda. Alltaf að rannsaka, auðvitað. Ábyggilega fer það vel ofan í Namibíumenn að hvítt yfirvald úr norðri sæki þá heim í leit að glæpum.

Finnur Þór tekur fram að hann muni hafa með sér föruneyti ef til kæmi. Kannski að hann bjóði bróður sínum, Inga Frey á Stundinni, að skella sér með? Það væri í takt við annað í Namibíumáli héraðssaksóknara, RSK-miðla og vinstrimanna.

 

Selenskí vill kjarnorkustríð, Þorgerður Katrín tekur undir

Forseti Úkraínu var fljótur til, eftir fréttir að rússneskar eldflaugar hafi lent á Póllandi, og krefst viðbragða Nató. Pólland er Nató-ríki en ekki Úkraína.

Hvað gengur Selenskí til? Jú, að Nató-herir ráðist á Rússland. Málið dautt, drjúgur hluti heimsbyggðarinnar í leiðinni.

Forseti Úkraínu telur að ríki hans verði aðeins bjargað með kjarnorkustyrjöld. Sennilega er það rétt mat. Utan landamæra Úkraínu er hvergi nærri sjálfsagt að efna skuli til kjarnorkustyrjaldar til bjargar Garðaríki.

Hér á Fróni vekur athygli að formaður Viðreisnar stekkur á vagn forseta Úkraínu. Þorgerður Katrín ræður að vísu ekki yfir kjarnorkuvopnum, góðu heilli, en hún vill leggja sitt af mörkum í stríðsæsingnum með því að reka rússneska sendiherrann úr landi.

Selenski notar nefið í annað en inn- og útöndun en það má gera kröfu að íslenskir stjórnmálamenn andi með snoppunni áður en gefnar eru út stríðsyfirlýsingar.

Ekki er með nokkru móti hægt að segja að um rússneskar eldflaugar hafi verið að ræða. Þær gætu allt eins verið úkraínskar. Fréttir þýskra fjölmiðla í morgunsárið herma að úkraínsk lofvarnarflaug hafi lent á Póllandi en ekki rússnesk eldflaug.

Hafi eldflaugarnar verið rússneskar er verulega ofmælt að segja Pólland hafi orðið fyrir hernaðaraðgerð. Skotmarkið var ekki hernaðarlegt.  

Sumum bráðliggur á að kveikja kjarnorkubál. Formaður Viðreisnar er í klappliðinu.

 

„Við verðum að bregðast við“

Bjarni hryggbraut Glæpaleiti, Kristrún refsaði

Aktívistar RÚV líta á sig sem æðstupresta opinberrar umræðu á Íslandi. Þeir velja sér skjólstæðinga úr röðum þingmanna til að tryggja óheftan aðgang að almannafé. Í staðinn fá þingmenn kastljósinu beint að sér.

Dagskrárvald RÚV er notað til að halda á lofti málefnum sem aktívistum er kær s.s. manngerðu veðurfari og hælisleitendum en þagga niður óþægileg mál, t.d. aðild starfsmanna að sakamálum.

Æðstuprestarnir boðuðu Bjarna formann í skýrslutöku á Glæpaleiti. Formaður Sjálfstæðisflokksins afþakkaði uppleggið.

Kristrún formaður Samfylkingar, skjólstæðingur aktívistanna, var fengin til að úthluta formanni Sjálfstæðisflokks refsingu.

 

Segir Bjarna ekki þora að mæta sér í Kastljósi

Þórður Snær og ólöglega heimildin

Þórður Snær ritstjóri Kjarnans skrifar leiðara á laugardag og segir m.a. þetta:

Vernd heim­ild­ar­manna hefur ekki verið styrkt meira en svo að lög­reglu þykir til­hlýði­legt að kalla blaða­menn til yfir­heyrslu til að reyna að kom­ast að því hverjir heim­ild­ar­menn þeirra séu, þrátt fyrir að það sé ólög­legt fyrir blaða­menn að gefa það upp.

Ritstjórinn vísar til lögreglurannsóknar á byrlun Páls skipstjóra og stuldi á síma hans. Þórður Snær er sakborningur, ásamt þremur öðrum blaðamönnum RSK-miðla.

,,Lögreglan veit hver heimildarmaðurinn er," segir í greinargerð lögreglu, sem lögð var fyrir héraðsdóm í febrúar vegna kæru blaðamanns sem þverskallaðist við að mæta í yfirheyrslu, taldi sig hafinn yfir lög og rétt.

Allir sem fylgst hafa með byrlunarmálinu vita hver heimildarmaðurinn er. Andlega veik kona byrlaði Páli skipstjóra, stal síma hans og lét í hendur blaðamanna RSK-miðla. Þetta eru vel þekktar staðreyndir. Óupplýst er hvert var hlutverk einstakra blaðamanna og hvernig háttar til með aðdraganda og eftirmál. Það kemur væntanlega í ljós í ákæruskjali og réttarhöldum.

Ritstjórinn reynir að bregða leyndarhjúp yfir almælt tíðindi. Í níu mánuði, frá febrúar, er vitað hver sé heimildarmaður RSK-miðla en nú reynir reynir Þórður Snær að búa til leyndarmál, sem ,,ólöglegt" er að upplýsa. Sjálfsupphafningin er neyðarleg. Ritstjórinn þykist handhafi æðri sanninda og megi ekki með nokkru móti upplýsa efnisatriði sem þó eru alkunn.

Ritstjórinn þykist ekki vita að ólöglegt er að byrla, stela, stunda stafrænt kynferðisofbeldi, brjóta á friðhelgi einkalífs og misnota andlega veika einstaklinga. Það eru einmitt sakarefnin í lögreglurannsókninni. En það er aftur kristalstært í huga Þórðar Snæs að ólöglegt sé að gefa upp nafn heimildarmanns.

Ritstjóri sem gengur jafn langt í blekkingum og kann ekki skil á grunnatriðum sakamáls, þar sem hann sjálfur er sakborningur, auglýsir sjálfan sig sem liðónýtan blaðamann. Blaðamaður sem lifir í heimi ímyndunar er ekki í stakk búinn að segja frá atburðum í raunheimi.

Veruleikafirring verðlaunablaðamannsins er upplýsandi fyrir þá sem klóra sér í kollinum yfir vegferð RSK-miðla síðustu ár. Nærtæk skýring er að blaðamennirnir eru illa haldnir sjálfsblekkingu annars vegar og hins vegar með Messíasarkomplexa. 

 

Saksóknari og RSK-blaðamaður: bræður í vinnslu glæpa

Finnur Þór Vilhjálmsson saksóknari hjá embætti héraðssaksóknara fer með rannsókn Namibíumálsins sem bróðir hans, Ingi Freyr Vilhjálmsson blaðamaður, skrifar reglulega um í Stundina.

Bræðurnir hafa báðir hagsmuni af því að Namibíumálið dragist á langinn og ljúki með sekt. Það er orðið þriggja ára gamalt og enn er lopinn teygður því engin finnst sektin. Munurinn á starfsstöðu bræðranna er sá að blaðamaðurinn Ingi Freyr má trúa hverju sem hann vill. Saksóknarinn Finnur Þór, aftur, á lögum samkvæmt að líta jafnt til sektar og sýknu og skal ekki halda neinum að ósekju í gíslingu sem sakborningi, þótt það kynni að þjóna annarlegum hagsmunum.

Embættið sem Finnur Þór starfar hjá fékk 200 milljónir í aukafjárveitingu í ársbyrjun 2020, samkvæmt tillögu Helgu Völu Samfylkingarþingmanns. Pólitísk samvinna er á milli vinstriflokkanna og RSK-miðla. RSK-miðlar og vinstriflokkarnir spinna söguþráð um Samherjaglæpi og ætlast er til að saksóknari staðfesti söguþráðinn með ákærum.

Ingi Freyr vitnar reglulega í heimildir sem liggja ekki á lausu fyrir aðra blaðamenn. Hann skrifar í Stundina sem hinir tveir RSK-miðlarnir, RÚV og Kjarninn, endurbirta.

Ingi Freyr vann náið með Jóhannesi Stefánssyni, uppljóstrara sem hratt Namibíumálinu af stað í nóvember 2019. Samstarf Inga Freys og Jóhannesar hófst a.m.k. sjö mánuðum áður en Jóhannes afhenti Finni Þór og embætti héraðssaksóknara gögn sem leiddu til rannsóknar á Namibíumálinu. Þetta kemur fram í bókinni, Ekkert að fela. Bókin er Inga Frey hugleikin. Hann skrifar enn um skrudduna, þremur árum eftir útgáfu.

Ingi Freyr kemur einnig við sögu í þeim anga Samherjamálsins sem kennt er við Pál skipstjóra og varðar m.a. byrlun og stuld. Þá er blaðamanninum umhugað að vita hvort tilfallandi bloggari sé á launum hjá Samherja.

Arna McClure lögfræðingur Samherja fékk sumarið 2020 réttarstöðu sakbornings í Namibíurannsókn héraðssaksóknara. Framburður Jóhannesar uppljóstrara og gögn sem hann lagði fram styðja ekki að Arna sé með stöðu sakbornings. Jóhannes segir að Arna hafi ekki ,,verið í innsta hring" og engin málsgögn tengja hana við ákvarðanir um rekstur Samherja í Namibíu. Arna hóf ekki störf hjá Samherja fyrr en um mitt ár 2013 og fékkst einkum við lögfræðilega hlið Seðlabankamálsins. Jóhannes og Namibía voru ekki á hennar borði, eins og Jóhannes viðurkennir, fyrr enn allt var komið í hönk þar syðra.

Lögmaður Örnu sendi embætti héraðssaksóknara erindi í mars á þessu ári, aftur í júní og enn aftur í ágúst þar sem farið var fram á að staða Örnu sem sakbornings yrði felld niður. Rökin eru þau að hvorki framburður Jóhannesar né gögn máls gæfu til kynna að Arna ætti málsaðild.

Í öll þrjú skiptin svaraði Finnur Þór saksóknari fyrir hönd embættis saksóknara og sagði nei, Arna verður sakborningur þar sem rannsókn stendur enn yfir.

Bræðurnir Ingi Freyr og Finnur Þór leggja sitt af mörkum til að halda Namibíumálinu gangandi. Annar starfar hjá RSK-miðlum en hinn hjá embætti héraðssaksóknara. Orðspor RSK-miðla fer í vaskinn ef ekkert kemur út úr Namibíurannsókninni. Embætti héraðssaksóknara fékk 200 milljóna kr. mútugjöf frá alþingi til að finna eitthvað á Samherja. Bræðurnir eiga þá sameiginlegu hagsmuni að finna sekt hjá Samherja.

Á bakvið tjöldin hanga hlutirnir sérkennilega saman á ísa köldu landi.

Bloggarinn og Namibíubókin: hótanir og aðgerðir

Mér var hótað í vor að drægi ég ekki tilbaka ummæli um tvo blaðamenn Kjarnans, og bæðist afsökunar á þeim, yrði mér stefnt fyrir dóm. Ekki dugði hótunin og því var mér stefnt í haust.

Í gær var tilkynnt, samkvæmt tengdri frétt, að málflutningur verði í febrúar. En það er önnur hótun, þriggja ára gömul, sem fékk athyglina.

Stórfrétt Stundarinnar er að fyrir þremur árum hafi bókaútgáfu verið hótað af Samherja málssókn ef útgáfan innkallaði ekki bók um Namibíumálið, sem innihélt staðlausa stafi. Aðrir fjölmiðlar taka málið upp. Þriggja ára frétt er bersýnilega veruleg tíðindi þegar það hentar í umræðunni.

Þórður Snær ritstjóri Kjarnans, sem stefnir bloggara fyrir að segja almælt tíðindi, gerir uppslátt úr frétt Stundarinnar. Á ritstjóranum er að skilja hótanir séu síðasta sort.

Samherjamenn höfðuðu aldrei mál. Þeir stefndu ekki bókaútgáfunni. Eina sem hefur gerst síðan í bókarmálinu er að Páll skipstjóri Steingrímsson skrifaði ritdóm í nokkrum færslum á fésbók og hrekur helstu staðhæfingar bókarinnar. Höfundar bókarinnar, blaðamenn RSK-miðla, hafa ekki sagt múkk um nýlegan ritdóm skipstjórans en þess meira um þriggja ára gamla hótun. 

Hótun um málssókn er orð. Málssókn er aftur aðgerð. Þegar í húfi er tjáningarfrelsið skýtur skökku við að meint fórnarlömb, blaðamenn RSK-miðla, skulu grípa til aðgerða gegn frelsi manna að tjá sig. Blaðamenn segjast í orði kveðnu standa vörð um frjálsa miðlun upplýsinga. En þegar upplýsingar, blaðamönnum ekki hagfelldar, eru bornar á borð krefjast þeir miskabóta.

Samherjamenn beittu orðum, eins og siðaðra manna er háttur í lýðfrjálsu samfélagi. Blaðamenn RSK-miðla þola ekki umræðuna þegar hún er þeim mótdræg og grípa til aðgerða gegn málfrelsinu.

Samkvæmt RSK-miðlum er málfrelsið aðeins fyrir útvalda. Þeir sem voga sér að andmæla þeim fá hótanir. Dugi það ekki er lögmönnum sigað á þá sem ekki láta segjast. Verðlaunuðu fréttahetjurnar heimta inngrip dómstóla þegar hallar á þær í umræðunni.

 

Aðalmeðferð gegn Páli fer fram í febrúar

Raunsæi í Úkraínu - og friður?

Rússar yfirgefa vesturhluta Kherson-héraðs án þess, að því er virðist, að Úkraínuher láti kné fylgja kviði og geri árásir á rússneska herliðið þegar það hörfar. Herlið á undanhaldi er ákjósanlegt skotmark. 

Yfirbragðið er að samið hafi verið um, á bakvið tjöldin, að Rússar fengju að flytja herlið og búnað austur yfir ánna Dnepr. 

Undanhaldið er bæði hernaðarlegur og pólitískur ósigur Rússa. Vesturhluti Kherson var orðinn formlegur hluti Rússlands, með þjóðaratkvæðagreiðslu, en hafði, vitanlega, verið úkraínskt land fyrir innrásina 24. febrúar.

Stórskotaliðsárásir Úkraínuhers á brýr og stífluvegi yfir Dnepr-ánna gerðu birgðaflutninga Rússa austur yfir ánna nær ómögulega. Þrátt fyrir að yfirgefa vesturhluta héraðsins halda Rússar enn landveg frá Rússlandi til Krímskaga.

Ef það er svo að samið hafi verið um undanhald Rússa í Kherson gæti meira verið undir. Rússar hafa haldið að sér höndum með árásir á rafmagnskerfi Úkraínu síðustu daga. Kerfið er komið að fótum fram. Frekari árásir gætu gert úkraínskar stórborgir nær óbyggilegar. Víst er að Rússar eiga nægar eldflaugar og dróna til að reka smiðshöggið á eyðileggingu raforkukerfisins. En þeir láta það ógert í bili.

Á vesturlöndum gætir vaxandi stríðsþreytu. Úkraínustríðið eykur efnahagsvanda í heiminum, sem háður er úkraínsku og rússnesku korni ekki síður en orku. Þá er hætta á stigmögnun, að fleiri þjóðir dragist inn í stríðið og að kjarnorkuvopnum verði beitt. Hvorugt er gott fyrir viðskipti og velmegun. 

Stjórn Selenskí forseta er á milli steins og sleggju. Stefnan er að gefa ekki eftir þumlung af landi til Rússa og halda áfram stríðinu með vestrænum stuðningi. Rússar munu ekki hætta hernaði nema rússneskumælandi íbúar Úkraínu fái að sameinast móðurlandinu. Það þýðir breytt landamæri.

Það er stál í stál en stríðsaðilar virðast engu að síður tala saman á bakvið tjöldin, samanber skipulegt undanhald Rússa frá Kherson. Kannski sigrar raunsæið. Þá er skammt í friðinn.

 

Pútín mun ekki hitta Biden á Balí

Viðreisn, tilgangslaus flokkur

Viðreisn er sex ára gamall flokkur, stofnaður til að Ísland yrði ESB-ríki, - fjórum árum eftir að ESB-umsókn var lögð ofan í skúffu.

Viðreisn var stofnuð til að verða hægri-hækja Samfylkingar inn í sæluríkið fyrir austan haf. Nú þegar kratarnir eru hættir ESB-daðrinu og gefa aðild upp á bátinn bíður Viðreisnar skipbrot.

Helsti talsmaður flokksins er gamall RÚV-ari sem lifir á athyglinni sem  fyrrum starfsfélagar á Efstaleiti veita honum.

Málefnalega er Viðreisn í mótsögn við sjálfa sig. Í einn stað gagnrýnir flokkurinn íslenska ríkisbáknið en í annan stað krefst flokkurinn aukins skrifræðis frá Brussel. Hjörtur J. Guðmundsson fer í saumana á rökfærslu flokksins og skrifar: ,,Með öðrum orðum telur Evrópusambandið það allt of lítið sem forystumenn Viðreisnar vilja meina að þeir telji allt of stórt."

Í sölum alþingis eyða þingmenn Viðreisnar súrefni á þjóðarsamkundunni og er haldið uppi með almannafé. 

Sex ára raunasaga smáflokksins með rangnefnið - flokkurinn ætlaði ekki að reisa neitt við heldur farga lýðveldinu - er áminning um fáránlegt flokkakraðak á alþingi. Á alþingi eru átta flokkar en málefnin hrökkva ekki til að gera fleiri en þrjá stjórnmálaflokk, í mesta lagi fjóra, þokkalega heilsteypta. Fitulagið, sem fylgir smáflokkum, tekur til sín orku og fjármuni sem betur væri ráðstafað í annað og verðugra en tilgangslausar flokksnefnur.

 

Líkamsami

Nýtt hugtak, líkamsami, nær yfir óánægju með líkamann annars vegar og hins vegar löngun til líkamslagfæringar, - helst á kostnað annarra.

Fyrir er hugtakið kynami, sem nær yfir þá sem telja að meðvitundin og líkaminn séu hvort af sínu kyni.

Líkamsami getur verið svekkelsi með hæð eða smæð skrokksins, litarhaft, lögun útlima, hár og neglur, vöðvamassa - eða skort þar á - og ekki síst þyngd.

Þeir sem óhressir eru með líkamann sem þeir fengu með meðvitundinni í fæðingu eiga von á góðu. Það stendur til að gera kynama að sjúkdómi.

Kynami er eitt einkenni þess að vera trans sem fylgir oft. Hann leiðir oft til óvinnufærni ef hann er ekki meðhöndlaður.

Segir talsmaður fólks með kynama. Sérfræðingur, auðvitað.

Eftir að kynami verður skilgreindur sem sjúkdómur opnast flóðgáttir fyrir fólk með líkamsama. Það verður hægt að skrá sig óvinnufæran, á kaupi hjá vinnuveitanda og sjúkrasjóði stéttarfélaga, ef maður hefur ama af rýrum upphandleggsvöðvum.

Meðhöndlunin fælist í líkamsrækt, kostnaðurinn greiddur af almannasjóðum. Ef maður er ókátur með næpulegan húðlit yrði lítið mál að búa til ama úr óánægjunni og fá nokkurra vikna uppihald á suðrænum slóðum að byggja upp vöðva og brúnku á kroppinn.

Líkamsami er þægileg sjúkdómsgreining til að láta samfélagið líða önn fyrir hugdettu um að sniðugt væri að búa í öðrum líkama en maður fékk við fæðingu. Eins og kynami.

 

 

Loftslagshelvíti er hjátrú, ekki vísindi

Kjörhitastig jarðar óþekkt stærð. Trúboðar loftslagshelvítis láta eins og meðalhiti plánetunnar sé valkvæður. Maðurinn geti hækkað eða lækkað hitastigið með athöfnum eða athafnaleysi. Það er hjátrú.

Loftslagsvísindamaðurinn Judith Curry fjallar um þróun hjátrúarinnar síðustu árin. Fyrir áratug hótaði trúboðið að meðalhiti jarðar hækkaði um 4 til 5 gráður fyrir lok aldar. Árið 2015 var spáin lækkuð í 2-3 gráður en er núna komin í 1,5 gráður. Samt er helvíti ávallt handan við hornið.

Eftir hundrað ár verður ekki talað um loftslagsvá, segir sænski loftslagsvísindamaðurinn Lennart Bengtsson í nýrri bók. Aftur verður orðspor þeirra sem mylja undir trúboðið rjúkandi rúst.

Fjölmiðlar átta sig vonum seinna á blekkingunni. Curry tilfærir nokkur dæmi. Þýska útgáfan Die Welt segir í gær að hryllingsspádóma verði að endurskoða. Trúboðið, segir Die Welt, rígheldur samt í bábiljuna um hamfarahlýnun. Það gefur svo vel í aðra hönd að halda leiksýningunni gangandi. Orðspor, auður og valdastaða er í húfi. 

Sameinuðu þjóðirnar veðsettu sitt pólitíska kapítal í loftslagshjátrú. Ótaldir stjórnmálaflokkar og margvísleg samtök eru undir sömu sökina seld. Það þýðir ekki fyrir viðkomandi að segja hræðsluáróðurinn settan fram í góðri trú.

Í langan tíma hefur legið fyrir að hjátrúin hefur ekkert með vísindi að gera. Þótt einhverjir illa að sér með háskólapróf ábeki fáfræðina þarf ekki nema almenna þekkingu á veðurfarssögu jarðarinnar til sjá í gegnum blekkingarvefinn.

Kjörhitastig jarðar er óþekkt stærð vegna þess að fyrirbærið er aðeins til sem hugtak, ekki veruleiki. Margir nútímamenn eiga erfitt með að skilja að heimurinn varð til án þess að maðurinn kæmi þar nærri. Maðurinn sjálfur, sem tegund, er afurð ferla sem eru ómennskir. 

Frá ómunatíð hefur hiti sveiflast frá einu skeiði til annars. Síðasta ísöld var í gær mælt á tímabili jarðsögunnar eða fyrir 12 þúsund árum. Á sögulegum tíma er rómverska hlýskeiðið þekkt, sömuleiðis miðaldahlýskeiðið og litla ísöld, sem lauk í kringum 1900. Allt er þetta þekking sem krefst engrar sérfræðikunnáttu að tileinka sér. Ekki ætti að vera nokkrum manni meðalgreindum ofviða að draga rökrétta ályktun af þekkingunni. Það er náttúran sem ræður loftslagi en ekki mennskur máttur. 

Þeir sem halda á lofti bábiljunni um manngert loftslag vinna tjón bæði til lengri og skemmri tíma. Fátæk samfélög hafa ekki efni á ódýru eldsneyti sökum skattlagningar sem réttlætt er með loftslagsvá. Trúboðið er sagt byggja á vísindum, þótt því sé alls ekki til að dreifa. Tiltrú almennings á vísindum mun veikjast stórum þegar það rennur upp fyrir fólki að það var haft að fíflum í áratugi. 

„Á hraðri leið til loftslagshelvítis“