Er Pútín enn að berja eiginkonu sína?

Utanríkismál snúast ekki um einstaklinga heldur sambúð þjóðríkja. Sambúð þjóðríkja ræður stríði og friði en ekki hitt hvort einn þjóðarleiðtoginn sé geðþekkari en hinn.

Björn Bjarnason, fyrrverandi ráðherra, býr að yfirgripsmikill þekkingu um alþjóðastjórnmál og er með alla burði til að greina flekaskil stórveldaátaka. En jafnvel hann fellur í þá gryfju að persónugera Úkraínudeiluna í Pútín og nánustu samverkamönnum hans. Björn vísar af heimasíðu sinni á ,,fréttaskýringu" sem hann sjálfur þýddi úr Radio Free Europw og birti á heimasíðu Varðbergs. Þegar maður eins og Björn leyfir sér utanríkispólitíska léttúð af þessu tagi er hætt við að ýmsir aðrir telji óhætt að þenja sig án þess að eiga innistæðu fyrir.

,,Fréttaskýringin" er eins og margar aðrar um að Pútín og valdastéttin í Moskvu séu svona og hinsegin en mest þó ómöguleg. Það stendur yfir skipuleg áróðursherferð sem byggir á formúlu kalda stríðsins sem lauk fyrir aldarfjórðungi. Maður, sem Björn Bjarnason virðir án efa, Georg Kennan, varaði sterklega við þegar núverandi stefna Nató-ríkja var mótuð - og hvílir á þeirri forsendu að Rússlandi stjórni voðalegir menn.

Í utanríkispólitísku samhengi er aukaatriði hvernig persóna Pútin er. Rétt eins og það var utanríkispólitískt smámál hvort Bill Clinton bandaríkjaforseti svæfi hjá lærlingi í Hvíta húsinu eða ekki.

Það er á hinn bóginn ekki aukaatriði að í Úkraínu, sem á landamæri að Rússlandi, eru núna hernaðarráðgjafar, bæði frá Bretlandi og Bandaríkjunum. Það er gömul saga og ný að auðvelt er að hefja stríðsátök en fjarska erfitt að binda endi á þau.

Rússar líta svo á að þegar hermenn Nató eru komnir að þröskuldi föðurlandsins sé tilvist ríkisins ógnað. Enginn rússneskur leiðtogi getur liðið að Úkraína verði Nató-ríki. Alveg sama hvaða rússneskur forseti væri við völd þá myndi hann bregðast við með sambærilegum hætti og Kennedy bandaríkjaforseti árið 1962 í Kúbudeilunni. Hernaðarógn á bæjarhlaðinu má ekki líða.

Þegar eitt ríki byggir upp hernaðarmátt við landamæri annars ríkis er það yfirlýsing um óvináttu. Ef ríkið sem verður fyrir óvináttunni bregst ekki við er litið svo á að það þori ekki að verja sig. Í framhaldi gerir herskáa ríkið ýmsar kröfur á hendur huglausa ríkisins sem það síðarnefnda verður að sætta sig við enda búið að játa sig sigrað. Þetta er alþjóðastjórnmál 101 og er í gildi allar götur frá Pelópsskagastríðinu frá fimmtu öld fyrir Krist þegar Meleyingar stóðu frammi fyrir óvígum aþenskum her og voru spurðir hvort þeir vildu deyja eða lifa sem undirsátar Aþenu.

Úkraína er stórt land með um 43 milljónum íbúa. Rússar geta ekki lagt landið undir sig, til þess er það of víðlent og fjölmennt. En þeir geta séð til þess, og munu gera, að í Úkraínu verði til langs tíma borgarastyrjöld sem nú þegar hefur kostað 4500 mannslíf. Þegar borgarastyrjöld geisar í Úkraínu er engin leið fyrir Nató að smíða stöndugt ríki til að ógna öryggishagsmunum Rússlands. Rússar geta hvenær sem er bætt í mannskapinn sínum eigin hermönnum og kallað uppreisnarmen. Nató mun fyrr heldur en seinna standa frammi fyrir þeirri spurningu hvort ekki eigi að senda fleiri hernaðarráðgjafa til Úkraínu að hressa upp á stjórnarherinn. Afleiðingin verður skelfileg fyrir óbreytta borgara, fyrir utan hættuna að úr verði stærsta styrjöld í Evrópu frá seinna stríði.

Pútín er á sjötugsaldri og hann mun eins við öll hrökkva upp af einn góðan veðurdag. Annar leiðtogi tekur við Rússlandi sem mun hugsa á sömu nótum um öryggishagsmuni ríkisins og Pútin.

En kannski mun Bjarmalandsför Nató heppnast, Pútin eða eftirmaður hans hrökklast frá völdum og einhver ráðþægur Bandaríkjunum og ESB fær völdin í Moskvu. Hvað er líklegt að gerist í framhaldinu? Hvað er það sem gerist þegar leppur erlends hervalds fær ríki til að stjórna? Hvað gerðist í Suður-Víetnam, hvað er að gerast í Afganistan og Írak? Jú, leppstjórnin ræður ekki við eitt eða neitt enda skortir hana lögmæti meðal íbúanna. Það ríkir stjórnleysi þar sem ólíkir hópar ota sínum tota með vopnum og sprengjuregni.

Rússland er kjarnorkuríki. Ef Nató tekst að valda stjórnleysi í víðáttumesta ríki jarðarinnar með eldflaugar er bera kjarnorkusprengjur spyrðu Íslendingar hvorki um makríl né heilsufar eiginkonu Pútíns. Þeir myndu spyrja um hlut íslenskra stjórnvalda í mestu utanríkispólitísku mistökum 21. aldarinnar.

 

Notuðu rangar tölur

Fasismi Jóns Orms og fáfræðin sem fylgir

Viðskiptaþvinganir Nató-ríkjanna gagnvart Rússlandi miða að því að veikja rússnesk stjórnvöld. Ráðandi öfl í Nató, Bandaríkin og stóru ESB-löndin, telja sig vita hvað Rússum sé fyrir bestu og ætla sér að eiga þar hlut að máli.

Í Úkraínu eru stjórnvöld Nató að skapi. Þau skipa líka vestræna ráðgjafa, til dæmis herskáan bandarískan þingmann og fyrrum forsetaframbjóðanda, John MacCain. Til að verða embættismenn í Úkraínu þurfa menn ekki að vera úkraínskir, það nægir að vera stuðningsmaður Nató. Þannig er Mikheil Saakashvili, fyrrum forseti Georgíu, orðinn æðsti embættismaður úkraínsku stjórnarinnar í Odessa, sem er mikilvæg hafnarborg við Svartahaf.

Til að réttlæta afskipti vestrænna ríkja af innanríkismálum fullvalda þjóða er búinn til áróður um að Pútín forseti og ráðamenn í Moskvu séu almennt vont fólk. Jón Ormur Halldórsson stjórnmálafræðingur kallar Pútín og félaga ,,hálffasíska" í viðtali á Eyjunni.

Jón Ormur étur upp orðræðu sem er samin gagngert til að réttlæta yfirgang Nató-ríkja í Austur-Evrópu. Orðræðan gengur út á að Nató sé heimil íhlutun í stjórnmál ríkja í álfunni í krafti sigursins í kalda stríðinu.

Þeir sem kunna eitthvað fyrir sér í stjórnmálafræði vita að það endar yfirleitt með ósköpum þegar eitt ríki ætlar sér að ákveða stjórnskipun annars ríkis. Nýjustu dæmin standa í ljósum logum í Mið-Austurlöndum.  

Tilraun Nató-ríkjanna að skipuleggja eftir sínu höfði hvernig Rússar haga sínum málum verður dýrkeypt í töpuðum mannlífum. Við Íslendingar eigum að halda okkur fjarri þeim skollaleik og gjalda varhug við þeim sem hvetja til blóðbaðs.

Hagsmunir fara ekki alltaf saman

Dagskrárvaldið og hráa umræðan

Skoðanamyndun í samfélaginu fór að stærstum hluta fram í gegnum launað fjölmiðlafólk, sem ýmist var á framfæri ríkisins (RÚV), stjórnmálaflokka (flokksblöðin), fyrirtækja (Árvakur og Morgunblaðið) og loks auðmanna (Jón Ásgeir og 365 miðlar).

Fjölmiðlafólkið vann fréttir og ákvað hvaða aðsenda efni skyldi birt. Netið kippti fótunum undan dagskrárvaldi fjölmiðlafólks.

Dagskrárvaldið tvístraðist til samfélagsmiðla. Við það varð umræðan hrárri og persónulegri. En hún varð líka lýðræðislegri.

Óvægin orðræða á samfélagsmiðlum

Viðskiptastríð við Rússland er fáranlegt

Viðskiptasaga okkar og Rússa er í skemmstu máli sú að þegar Nató-ríkið Bretland setti á okkur viðskiptabann um miðja síðustu öld, vegna deilna um útfærslu landhelginnar, þá gerðu Rússar við okkur viðskiptasamninga sem í meginatriðum halda enn.

Við urðum Nató-þjóð til að verja Norður-Atlantshafið og Vestur-Evrópu fyrir hættunni af kommúnískri árás. Í dag er hvergi í Evrópu hætta á að kommúnistar sitji yfir hlut annarra. Varsjárbandalagið, sem var hernaðarbandalag kommúnistaríkja, féll í sundur með járntjaldinu. Kommúnismi er dautt pólitíkst afl.

Aftur á móti er Nató starfandi hernaðarbandalag og sem slíkt verkfæri Bandaríkjanna og ESB að auka og efla áhrifasvæði þessara stórvelda - á kostnað Rússa. Um það snýst Úkraínudeilan í hnotskurn.

Það er algerlega fáránleg staða Ísland sé í viðskiptastríði við Rússland vegna útþenslu Nató-ríkja í Austur-Evrópu. Íslensk stjórnvöld eiga að breyta þessari stöðu mála. Einfaldlega vegna þess að við eigum ekkert sökótt við Rússa.

Bjarni: Efasemdir um þvinganirnar

Úkraínudeilan klýfur Framsókn og vinstrimenn

Karl Garðarsson, Gunnar Bragi Sveinsson og Eygló Harðardóttir mynda þá blokk í Úkraínudeilunni í Framsóknarflokknum sem fylgir Bandaríkjunum og ESB. Aðrir halda sér til hlés um sinn en það verður bið á því að Ásmundur Einars, Vigdís Hauks og Frosti Sigurjóns stökka á Nató-vagninn í þessari umræðu.

Meðal vinstrimanna er staðan að vinstri grænir eru andvígir útþenslupólitík Nató, Ögmundur Jónasson og Úlfar Þormóðsson tjá sig í þá veru. Samfylkingin fylgir ESB-línunni, eins og við er að búast.

Sjálfstæðismenn, þeir sem tjá sig, eru verulega gagnrýnir á útþenslupólitík Nató í Úkraínu.

Utanríkismál skipa Íslendingum í fylkingar, það er gömul saga og ný.

Enginn skortur á „stórgrósserum“

Gunnar Bragi hótar að ganga í Samfylkinguna

Samfylkingin er miðstöð ESB-sinna á Íslandi. Aukabúgrein hjá Samfylkingu er að níða skóinn af landsbyggðinni og heimta að fiskveiðikvótinn verði tekin af fyrirtækjum þar og seldur á uppboði til kínverskra og evrópskra útgerða.

Gunnar Bragi Sveinsson utanríkisráðherra, sem skipar ESB-sinna í embætti þegar því verður við komið og vitnar í blaðaskrif þeirra, segist íhuga að ganga til liðs við Samfylkinguna og mæla með uppboði á fiskveiðikvóta. Áður hefur Gunnar Bragi tekið undir það sjónarmið ESB-sinna að Ísland hætti hvalveiðum.

Sigmundur Davíð forsætisráðherra á vitanlega að taka Gunnar Braga á orðinu og leyfa honum að ganga í Samfylkinguna og afþakka jafnframt fleiri pólitísk járnbrautaslys í utanríkisráðuneytinu.

Útgerðin sýni samfélagslega ábyrgð

Litháen 1991 - Úkraína 2015

Ísland á að stunda sjálfstæða utanríkisstefnu, sem hvorttveggja í senn byggir á siðferðislegum og pólitískum gildum okkar annars vegar og hins vegar hagsmunum. Þrátt fyrir andstöðu Nató ríkja og hótanir Sovétríkjanna vðurkenndi Ísland fyrst ríkja sjálfstæði Litháa árið 1991.

Viðurkenning Íslnads ruddi brautina fyrir sjálfstæði Eystrasaltsríkjanna þriggja, sem við finnum til samstöðu með og eru frá víkingaöld á menningarsvæði norrænna þjóða. Össur Skarphéðinsson var utanríkisráðherra þegar 20 ára afmælis viðurkenningar Íslands var minnst. ,,Ákvörðun Íslendinga árið 1991 gagnvart Eystrasaltsríkjunum, og Litháen sérstaklega, var efalítið einn af hátindum íslenskrar utanríkisstefnu," segir Össur við það tækifæri.

Í Úkraínudeilunni, sem nú stendur yfir milli stórveldanna, þar sem Bandaríkin og ESB takast á við Rússa um forræði yfir ríki sem er kallað ,,failed state" - ónýtt ríki, þá leggja Íslendingar ekki sjálfstætt mat á deiluna heldur erum við taglhnýtingar Nató-ríkjanna.

Nató er verkfæri vesturveldanna til að auka áhrif sín í austurátt eftir að Sovetríkin féllu og Varsjárbandlagið liðaðist í sundur. Nató er hernaðarbandalag, stofnað í kalda stríðinu sem varnarbandalag gegn árásarhneigð kommúnista. Í dag eru kommúnistar ekki til sem pólitískt afl og Nató er þar með ekki lengur varnarbandalag gegn einu eða neinu heldur verkfæri til útþenslu.

Yfirvegaðir greinendur á stöðu mála í Austur-Evrópu, t.d. bandaríski fræðimaðurinn John J. Mearsheimer, segja Nató-ríkin alfarið bera ábyrgð á Úkraínudeilunni, sem er afleiðing af sívaxandi útþenslu vesturveldanna.

Árásargirni skín í gegn hjá þeim fræðimönnum og álitsgjöfum sem styðja útþenslustefnu Nató-ríkjanna. Einn þeirra er Robert D. Kaplan sem skrifar í Wall Street Journal. Hann segir ESB-ríkin huglaus og að Bandaríkin verði að senda hernaðarráðgjafa til Úkraínu að hjálpa stjórninni í Kiev að ráðast á rússneskumælandi uppreisnarmenn í austurhéruðum landsins. Kaplan talar um að Pútín sé með ,,stóra áætlun" um yfirráð yfir Austur-Evrópu. Reynslan segir annað. Pútín og Rússar voru til friðs þegar Nató innbyrti velflest gömlu Varsjárbandalagsríkin: Pólland, Búlgarínu, Ungverjaland og Rúmeníu Þá hreyfðu Rússar sig ekki þegar Eystrasaltsríkin urðu Nató-ríki. Það var ekki fyrr en Nató-ríkin tóku þátt í að steypa löglega kjörnum forseta Úkraínu af stóli veturinn 2014 að Rússar sögðust ekki búa við að óvinveitt hernaðarbandalag gerði Úkraínu að stökkpalli inn í Rússland.

Bandaríski fræðimaðurinn og dálkahöfundurinn Stephen F. Cohen minnir á að Bandaríkin þvældust inn í Víetnam-stríðið með því að senda þangað fyrst hernaðarráðgjafa. Samkvæmt Cohen er raunveruleg hætta á upphafi stórstyrjaldar í Austur-Evrópu.

Ísland á ekki að láta teyma sig út í leiðangra Nató-ríkjanna til landvinninga í Úkraínu eða öðru langt-í-burtu-landi sem okkur er algerlega óviðkomandi. Við eigum að afturkalla stuðning okkar við viðskiptaþvinganir Nató-ríkjanna gagnvart Rússlandi.

Ef Lithánen var árið 1991 ,,hátindur íslenskrar utanríkisstefnu" þá er Úkraína 2015 dæmi um hundslegan undirlægjuhátt gagnvart Nató-ríkjunum. Breytum þeirri stöðu mála hið snarasta.

Viðskiptaþvinganir eru einsdæmi

Hrópandi þögn um rökin fyrir aðild Íslands

Þeir sem bera ábyrgð á því að Ísland er á lista þjóða sem taka undir ágenga stefnu Nató gagvart Rússlandi í Úkraínudeilunni þegja þunnu hljóði um rökin fyrir þessari stefnu.

ESB og Bandaríkin hafa breytt Nató úr varnarbandalagi í árásarbandalag í Austur-Evrópu. Þar með eru brostnar forsendur fyrir aðild Íslands að bandalaginu. Við eigum ekkert erindi í árásarbandalag stórvelda.

Fyrsta skrefið í klúðri utanríkisþjónustunnar er að afturkalla stuðning Íslands við refsiaðgerðir Nató-ríkja gagnvart Rússum, - sem við eigum ekkert sökótt við. Í framhaldi eigum við að endurskoða aðild okkar að Nató.

Stjórnvöld endurskoði afstöðu sína

Siðleysingjar og skattasniðganga

Á forsíðu DV segir frá forstjórnum og auðfólki sem stundar skipulagða skattasniðgöngu með því að skrá heimilsfestu sína erlendis. Þetta fólk stundar flest hvað rekstur hér á landi og nýtir opinbera þjónustu fyrir sig og sína - en greiðir ekki sinn skerf til samfélagsins.

Þorri þeirra sem rata á forsíðu DV eru einstaklingar sem komist hafa í kast við lögin, iðulega vegna auðgunarbrota. Glæpir og siðleysi haldast iðulega í hendur.

Er ekki rétt að birta þennan lista reglulega og uppfæra til að við getum sniðgengið rekstur þessa fólks?

Sigmundur Davíð: utanríkisráðuneytið brást

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson staðfestir að íslensk stjórnvöld voru ekki með neinar upplýsingar í höndunum um mögulegar afleiðingar þess að Ísland fengi á sig viðskiptabann vegna þátttöku í þvingunaraðgerðum Bandaríkjanna og ESB gagnvart Rússlandi.

Utanríkisráðuneytið á að sjá um að leggja mat á þáttöku Íslands í aðgerðum af því tagi sem Bandaríkin og ESB standa fyrir gegn Rússum vegna deilna um forræði yfir Úkraínu.

Utanríkisráðuneytið brást algerlega í málinu og auðvelt er að sjá hvers vegna. Ráðuneytið lítur á það sem sitt hlutverk að koma Íslandi inn í ESB, til hagsbóta fyrir starfsmenn ráðuneytisins sem myndu fá aukin starfstækifæri við inngöngu. Hagsmunir íslensku þjóðarinnar eru aukaatriði hjá ráðuneytinu.

Sama ráðuneyti klúðraði vísvitandi afturköllun ESB-umsóknarinnar með þeim afleiðingum að embættismenn í Brussel neituðu að taka Ísland af skrá umsóknarríkja.

Þegar liggur fyrir að eitt ráðuneyti stjórnarráðsins vinnur einbeitt gegn hagsmunum þjóðarinnar og yfirlýstri stefnu ríkisstjórnarinnar þá hlýtur það að hafa pólitískar afleiðingar.

Eða er ríkisstjórn Sigmundar Davíðs meira upp á punt en alvöru stjórnvald?

 

 

Mikið misræmi í áhrifum refsiaðgerða