Yfirboð koma stjórnmálaflokkum í koll

Í kosningabaráttunni yfirbauð Samfylkingin. Hvorki var pólitísk innstæða né atkvæðafylgi fyrir Evrópuhraðleið Samfylkingarinnar. Strax eftir kosningar gat Samfylkingin heiðarlega lagt niður laupana og kannast við erindisleysu sína. En völdin heilla stjórnmálamenn meira en annað og því var sest niður með Vinstri grænum að setja saman ríkisstjórn, þrátt fyrir að himinn og haf bæri á milli.

Þjóðin virðist til í vinstri stjórn og hefur þolinmæði enn um sinn. Samfylkingunni til hróss verður að segja að í megindráttum hafa liðþjálfar Jóhönnu haldið sig á mottunni og leyft flokksmóðurinni að túlka afstöðu flokksins. Á meðan Samfylkingin sýnist ein heild eru líkur á að flokkskokið sé nógu vítt til að gleypa innistæðulausu yfirboðin úr kosningabaráttunni.

Kannski er ekki öll nótt úti fyrir vinstristjórn.

„Viljum hafa fast land undir fótum“

Atburðarásin á undan ríkisstjórn

Ríkisstjórnin er farin að elta atburðarásina. Í fjölmiðlum í dag hafa ráðherrar varað við áskorunum um greiðslufall. Jóhanna Sigurðardóttir starfandi forsætisráðherra varð að segja landsmönnum í Sjónvarpsfréttum að það væri starfandi ríkisstjórn í landinu - ef ske kynni að einhver hafi gleymt því.

Jóhanna tilkynnti að viku þyrfti enn til að berja saman stjórnarsáttmála. Flokkarnir hafa ekki náð saman um erfiðasta úrlausnarmálið, kröfu Samfylkingarinnar um aðildarumsókn að Evrópusambandinu.

Ríkisstjórn sem eltir atburðarásina verður í erfiðleikum með stýra dagskrá umræðunnar. Það veit ekki á gott fyrir Jóhönnu og Steingrím J. Hvernig sem fer í Evrópuumræðunni verður ríkisstjórnin draghölt því annar flokkanna verður af gefa eftir í meginmáli. Það veit á úlfúð og innanflokksátök.

Best er að nota næstu viku til að finna valkost við yfirvofandi ríkisstjórn Samfylkingar og Vinstri grænna.

Samfélaginu er hótað

Hótanir eru víða hafðar uppi gagnvart samfélaginu. Í ræðum fyrsta maí var hótað að skortur yrði á iðnaðarmönnum, Samtök atvinnulífsins hóta að fyrirtækin ráði ekki í störf og Hagsmunasamtök heimilanna að efna til greiðsluverkfalls. Í kosningabaráttunni hótuðu þingmannsefni Samfylkingar að fara ekki í ríkisstjórn nema að fallist yrði á kröfur flokksins um aðildarviðræður við ESB.

Það er ekki nýtt að skrattinn sé málaður á vegginn og reynt að stilla samfélaginu upp við vegg. Hótanir heyrast þó víðar en áður og eru fyrirboði um grimm átök um það hvernig eigi að endurreisa efnahagslífið.

Ný ríkisstjórn, sem verður vonandi ekki Samfylkingar og Vinstri grænna, þarf að leggja fram endurreisnaráætlun er mætir óttanum á bakvið hótanirnar án þess að gefa eftir frekjunni.

Margir íhuga greiðsluverkfall

Ónýt ríkisstjórn í smíðum

Ríkisstjórn með starfsstöð í Reykjavík en hugann við Brussel er ónýt vegna þess að hún getur ekki hvorttveggja í senn unnið af heilindum að endurreisn landsins og undirbúið flutning fullveldis og valdheimilda til Evrópusambandsins.

Samfylkingin bauð afgerandi Evrópulausn á vanda þjóðarinnar og vel innan við þriðjungur þjóðarinnar svaraði kallinu. Ríkisstjórn sem stefnir á Brussel svíkur 70 prósent þjóðarinnar. Ríkisstjórn með Samfylkinguna innanborðs sem ætlar ekki að sækja um inngöngu svíkur kjósendur Samfylkingarinnar.

Í viku hafa Vinstri grænir og Samfylking reynt að búa til hringlaga þríhyrning, þar sem stefna hvors flokks um sig nýtur sannmælis. Það gengur ekki og mun ekki ganga.

Handvömmin er fyrst og fremst Samfylkingarinnar. Engin knýjandi nauðsyn var að stilla málum upp sem annað hvort eða. Flokksforysta Samfylkingar kaus hins vegar að gera Evrópusambandsaðild að sáluhjálparatriði og fargaði um leið möguleikum á vinstri stjórn.

Líkið af starfsstjórn Samfylkingar og Vinstri grænna verður ekki endurlífgað.

 

Forstjórarnir fatta ekki ástandið

Velflest íslensk fyrirtæki eru á framfæri hins opinbera. Þau eru ýmis tæknilega gjaldþrota eða með líflínu frá ríkisbanka. Af því leiðir að forstjórar þessara fyrirtækja eru á framfæri almennings. Til að fyrirtækin eigi sér viðreisnar von þarf eflaust að gera ýmsar ráðstafanir, þar með talið að segja upp fólki.

Það sem forstjórar þessara fyrirtækja þurfa að skilja er að á meðan núverandi ástand ríkir eiga þeir að þakka fyrir að halda vinnunni, ekkert meira. Þegar einn þeirra, forstjóri steypustöðvar, segir allt í sóma að hann fái stóran jeppa undir sig og ber við að aðrir forstjórar fái það sama er hann á villigötum.

Almenningur veit ósköp vel að það voru forstjórar sem settu landið á hausinn. Þeir forstjórar sem ímynda sér að enn sé 2007 eiga vitanlega að taka pokann sinn.

Morgunblaðið að hætta prentútgáfu

Morgunblaðið íhugar að hætta eða í það minnsta snarminnka prentútgáfuna. Önnur skilaboð verða ekki lesin úr raðfréttum Morgunblaðsins um bágt ástand dagblaðaútgáfu austan hafs og vestan. Með þessum fréttum er verið að undirbúa áskrifendur að fá blaðið kannski tvisvar eða þrisvar í viku.

Sem áskrifandi væri ég alveg til í þannig útgáfu. Ég er á hinn bóginn orðinn býsna þreyttur á því að Morgunblaðið eyðileggur marga morgna fyrir mér með lygafréttum um gósenlandið Evrópusambandið.

Tap Washington Post 19,5 milljónir dala

Hamingjan í heildsölu

Þjóð með magasár af áhyggjum af myntkörfulánum og hundraðprósent Framsóknarflokksláni á húsnæði sem hríðfellur í verði leitar vitanlega á náðir spekinga um nýjar leiðir til að höndla hamingjuna.

Trúlega eru margar leiðar að velmegun og friði en múgsefjun verður aldrei ein þeirra. Eftirspurn slíkrar sefjunar er á hinn bóginn nógu mikil til að ástæða sé íhuga (innhverft, auðvitað) hvort innflutningur á hópsálarmeðulum ætti ekki að vera niðurgreitt bjargráð.

Sefjun af þeirri tegund sem í boði var í Háskólabíó er meinlausari en mörg önnur. Úti í heimi eru áreiðanlega margir velmeinandi sem til eru í að liðsinna geirfuglaþjóð í sálarangist.

Kynna sér innhverfa íhugun

Uppskera útrásarinnar

Íslensk viðskiptalíf er gjörspillt. Leiðin til að endurreisa tiltrú fólks á atvinnulífinu er að setja allt í gjaldþrot sem hefur minnstu tengsl við útrásina. Ríkisvaldið hefur bankana til að snúa upp á hendur þeirra útrásarfyrirtækja sem lafa enn og á vitanlega að leggja sig fram um að uppræta illgresið.

Eignarhaldsfélög, Exista og Teymi koma í hugann, eiga að vera sérstakt skotmark. Það tekur engu tali að slík fyrirtæki fái að halda áfram starfsemi sinni.

Ríkisvaldið á að beita sér fyrir dreifðu eignarhaldi á þeim rekstri sem talinn er eiga framtíð fyrir sér. Bjóða á starfsmönnum að kaupa lífvænlegan rekstur.

Margir telja spillingu ríkja í þjóðfélaginu

Íslenska tvöfeldnin í öllu sínu veldi

Ræðu formanns Rafiðnaðarsambandsins ætti að meitla í stein á Austurvelli. Í henni birtist íslenska tvöfeldnin eins skýr og tær og gruggugt vatn getur orðið. Í einu orðinu er sagt að Íslendingar geti ekki gert kröfu um sérmeðferð gagnvart erlendum lánadrottnum en í því næsta er lagt til að við leitum eftir sérskilmálum í Brussel vegna aðildarsamninga. Ein málsgrein hvetur til áræðni og dirfsku en í þeirri næstu segir að besta leiðin úr ógöngunum sé að skríða til Brussel.

Yfir öllum textanum hvílir frekjubragur íslenska heimalningsins sem eina stundina er herra alheimsins en liggur þá næstu snöktandi í göturæsinu.

Vel gert, Guðmundur Gunnarsson.

„Skuldsetning hugarfarsins"

Samfylkingin er í valþröng - þjóðin bíður

Samfylkingin var neina varaáætlun í kosningabaráttunni, heldur var keyrt á prinsippinu heimsyfirráð eða dauði, þ.e. innganga í Evrópusambandið eða ekki neitt. Samfylkingin fékk ekki þann liðsstyrk sem hún sóttist eftir hjá kjósendum og því stendur val flokksins á milli tveggja slæmra kosta. Annars vegar að játa sig sigraða, fara í stjórnarandstöðu og hins vegar að leggja til hliðar kröfuna um aðildarumsókn.

Forysta Samfylkingar veit að hún er í valþröng. Þess vegna er reynt að slá ryki í augu almennings, og þó sérstaklega fjölmiðla sem gjarnan vilja láta rykblinda sig, og sagt  að samkvæmt hausatalningu þingmanna þá sé meirihluti á alþingi fyrir aðildarumsókn. Þetta er þvættingur. Tveir flokkar, Vinstri grænir og Sjálfstæðisflokkur, eru með flokkssamþykktir um að Íslandi sé betur borgið utan Evrópusambandsins. Þingmenn þessara flokka geta ekki vikist undan samþykktum flokksmanna. Framsóknarflokkurinn er með stífar kröfur um samningsmarkmið, kröfur sem fyrirséð að eru óaðgengilegar fyrir Evrópusambandið. Þingmenn Framsóknarflokksins geta því ekki samþykkt að senda almenna opna umsókn til ESB. Borgarahreyfingin sagði fátt um Evrópumál í sinni kosningabaráttu og þingmennirnir fjórir þar á bæ hafa ekki úrslitaáhrif.

Ef Samfylkingin væri heiðarlegur flokkur myndi hann horfast í augu við staðreyndir og annað tveggja láta af kröfunni um aðildarumsókn eða hætta stjórnarmyndunarviðræðum. Það á ekki að bjóða þjóðinni upp á þennan blekkingarleik. Ef Samfylkingin vill ekki kannast við stöðu mála verða Vinstri grænir að taka af skarið.

Það er hvorki meirihluti á þingi né meðal þjóðarinnar að senda aðildarumsókn til Brussel. Látum nú staðar numið í Evrópuumræðunni og hefjumst handa við endurreisnina.