Stjórnmál undirferla

Framtíð Íslands á að ákveða á bakvið luktar dyr. Samfylking með undir þriðjungsfylgi meðal þjóðarinnar kemst upp með að þagga umræðuna um hvernig og á hvaða forsendum flokkurinn ætlar að sækja um aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Í lýðræðisríki er fáheyrt að baktjaldamakk sé stundað með þjóðarhagsmuni sem engin leynd ætti að vera yfir. Subbuskapur sem aðrir stjórnmálaflokkar líða Samfylkingunni er ótrúlegur. 

Sigmundur Davíð: Kom mjög á óvart

Efnahagsleg steinöld og siðferðileg skálmöld

Vinstri stjórnin veit á efnahagslega steinöld þar sem atvinnuvegir eru þjóðnýttir og þjóðin skattlögð til andskotans. Í stað verðlausra útrásarpappíra fáum við innihaldslausa stjórnmálapappíra þar sem loforð gefin í dag eru svikin á morgun.

Til að fela málefnaeyðimörk ríkisstjórnarinnar er almannatengslaglassúr sprautað yfir í formi eiturgrænna fornbíla undir ráðherra og ríkisstjórnarfunda á landsbyggðinni. Auglýsingabrellur kaupa ekki stuðning við steinaldarpólitík en staðfesta siðferðilegt gjaldþrot stjórnmálaflokka sem búa til leiktjöld á fyrstu starfsdögum sínum. Erindisleysa stjórnarinnar í íslenskan samtíma er jafnvel ráðherrum svo augljós að þeir verða að fela sig.

Þjóðin verðskuldar ekki vinstristjórn og ríkisstjórnin verðskuldar ekki stuðning okkar. Í haust þrýtur glassúrinn og ríkisstjórnin mun leysast upp í frumeindir sínar. Áður verður stjórnin búin að útdeila bitlingum, efna til innanlandsófriðar með aðildarumsókn að ESB og leggja drög að gjaldþroti atvinnuveganna.

Ísland hefur ekki efni á vinstristjórn.

Þjóðaratkvæði um umsókn

Samfylkingin einn stjórnmálaflokka á alþingi hefur á stefnuskrá sinni að sækja um aðild að Evrópusambandinu án fyrirvara. Samfylkingin fékk innan við 30 prósent atkvæða í nýafstöðnum kosningum. Það er afar ólýðræðislegt að farið verið að vilja Samfylkingar og inngöngubeiðni send til Brussel á grunni hrossakaupa við Vinstri græna.

Efna ætti til þjóðaratkvæðagreiðslu um það hvort Íslendingar ættu að sækja um inngöngu í ESB. Í aðdraganda væri rætt um meginspurninguna: Á Ísland erindi í Evrópusambandið?

Farvegur málsins, eins og hann er í dag, stefnir í voða sambandi þjóðar og þings þar sem verulegur lýðræðishalli er staðfestur. Það er ótækt að flokkur með innan við þriðjungsfylgi ráði ferðinni í jafn stóru álitamáli og innganga í Evrópusambandið óneitanlega er.

Tilveruréttur Vinstri grænna er í vafa

Ólíkt orðalag Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar á blaðamannafundi þegar ný ríkisstjórn var kynnt vísaði í tvær áttir. Jóhanna Sigurðardóttir talaði um að félagshyggjuflokkarnir hafi náð saman á meðan Steingrímur sagði að í fyrsta sinn hefðu vinstriflokkarnir myndað meirihlutastjórn.

Tilvísanir flokksformannanna eru í gagnólíka menningarheima íslenskra vinstrimanna. Jóhanna er fulltrú krata sem lengstum áttu heimilisfestu í Alþýðuflokknum. Á lýðveldistímanum voru kratar þriðja hjólið undir vagni Sjálfstæðisflokksins. Kratar fengu sinn hlut í hermanginu, voru bitlingasæknir og lögðu undir sig heilu og hálfu embættin, t.d. Tollgæsluna á Keflavíkurflugvelli.

Steingrímur J. og Vinstri grænir eru á hinn bóginn arftakar róttæka vinstrisins sem byggði Alþýðubandalagið, Sósíalistaflokkinn og stofnaði Kommúnistaflokk Íslands fyrir daga lýðveldisins. Eftir herstöðvarsamninginn við Bandaríkin og inngöngu Íslands í Nató voru róttækir vinstrimenn þjóðfrelsissinnar og leiddu í áratugi baráttuna gegn innlimun Íslands í hernaðar- og menningarveldi Bandaríkjanna. Róttækri vinstrimenn voru sjaldan í stjórn en létu sér það í léttu rúmi liggja, lengi vel eða þangað til þykjustumenn eins og Ólafur Ragnar Grímsson komust til áhrifa.

Bandaríska öldin leið undir lok á alþjóðavísu fljótlega eftir Víetnamstríðið, þótt hryglurnar af tímabilinu hafi heyrst fram undir níunda áratuginn. Í Íslandssögunni hófst aftur Evrópuöldin með sameiningu Þýskalands sem hraðaði samrunaferli Evrópusambandsins og víkkaði út áhrifasvæði þess inn á Norður-Atlantshaf þar sem Bandaríkjamenn létu undan, líkt og annars staðar í heiminum.

Saga og þróun róttækra vinstristjórnmála á Íslandi segir að Vinstri grænir eigi að vera í fyrirsvari fyrir andstæðingum aðildar Íslands að Evrópusambandinu. Hvernig víkur því við að Vinstri grænir skrifa upp á stjórnarsáttmála sem gerir ráð fyrir aðildarumsókn? Eina skýringin er að valdaglýjan hafi borið forystuna ofurliði.

Forysta Vinstri grænna mun reyna að selja þá hugmynd að flokkurinn sé líka grænn og náttúruvernd vegi á móti töpuðu þjóðfrelsi. Það er blekking. Þjóð án forræðis eigin mála hefur álíka not fyrir ósnortna náttúru og geldingur gjafvaxta stúlku.

 

Vinstri grænir og óvitinn með eldspýturnar

Vinstri grænir féllust á það að utanríkisráðherra, Össur Skarphéðinsson, myndi leggja fram þingsályktunartillögu um aðildarumsókn að Evrópusambandinu. Á fyrsta blaðamannafundi oddvita nýrrar ríkisstjórnar talaði Steingrímur J. Sigfússon formaður Vinstri grænna í austur og vestur um afstöðu flokksins til málsins.

Formaðurinn sagði að Vinstri grænir væru áfram andstæðingar inngöngu Íslands en jafnframt að þingmenn væru ekki bundnir af öðru en samvisku sinni þegar þeir greiddu atkvæði. Hvort það þýddi að gefið væri út sérstakt Júdasarleyfi til þingmanna að svíkja kjósendur sína í þessu tiltekna máli eða að sérhver þingmaður væri orðinn þingflokkur út af fyrir sig með eigin stefnuskrá verður formaðurinn að útskýra. Viðstaddir blaðamenn, allir íslenskir og eftir því rænulausir, inntu Steingrím J. ekki eftir því hvort Vinstri grænir væru að uppgötva það í dag að samkvæmt stjórnarskrá væru þingmenn aðeins bundnir sannfæringu sinni - og það gildir í öllum þingmálum.

 

Hér er kaflinn um Evrópumál í samstarfsyfirlýsingu ríkisstjórnarinnar:

 

Ákvörðun um aðild Íslands að Evrópusambandinu verði í höndum íslensku þjóðarinnar sem mun greiða atkvæði um samning í þjóðaratkvæðagreiðslu að loknum aðildarviðræðum. Utanríkisráðherra mun leggja fram á Alþingi tillögu um aðildarumsókn að Evrópusambandinu á vorþingi. Stuðningur stjórnvalda við samninginn þegar hann liggur fyrir er háður ýmsum fyrirvörum um niðurstöðuna út frá hagsmunum Íslendinga í sjávarútvegs-, landbúnaðar-, byggða- og gjaldmiðilsmálum, í umhverfis- og auðlindamálum og um almannaþjónustu. Víðtækt samráð verður á vettvangi Alþingis og við hagsmunaaðila um samningsmarkmið og umræðugrundvöll viðræðnanna. Flokkarnir eru sammála um að virða ólíkar áherslur hvors um sig gagnvart aðild að Evrópusambandinu og rétt þeirra til málflutnings og baráttu úti í samfélaginu í samræmi við afstöðu sína og hafa fyrirvara um samningsniðurstöðuna líkt og var í Noregi á sínum tíma.

 

Textinn er undarlegur, svo ekki sé meira sagt. Samkvæmt orðanna hljóðan mun utanríkisráðherra leggja fram tillögu um aðildarumsókn áður en skilgreind samningsmarkmið liggja fyrir. En þegar þingið er búið að afgreiða tillöguna á að efna til víðtæks samráðs og skilgreina samningsmarkmið. Hér er málum snúið á hvolf. Enginn með réttu viti sækir fyrst um aðild að félagsskap eins og Evrópusambandinu án þess að vera áður búinn að hafa samráð, skilgreina samningsmarkmið og fá umboð á þeim grundvelli. Eins og textinn stendur þá fær óvitinn eldspýtustokk í hendur og við hin eigum að vona að hann kveiki ekki í þjóðarheimilinu.

Athygli vekur að ekkert er sagt til um skuldbindingar þingmanna Vinstri grænna um það hvort þeir ætli að greiða tillögunni atkvæði sitt. Machiavelli hefði verið fullsæmdur af þessu pólitíska kukli.

Ný ríkisstjórn

Valdaflokkur og andstöðuflokkur para sig

Fyrir áratug var stofnað til Samfylkingarinnar til að félagsmenn hallærisflokka gætu náð völdum. Á sama tíma stofnaði Steingrímur J. Vinstri græna til að vera í andstöðu við ríkjandi stjórnmálahugmyndir. Flokkarnir ganga í ríkisstjórnarsamstarf eftir stutt tilhugalíf í starfsstjórn. Dægurmálin eru nokkur þegar komin á borð stjórnarinnar, svo sem tæplega tíu prósent atvinnuleysi, tröllaukinn halli á ríkissjóði og niðurskurðarkröfur Alþjóða gjaldeyrissjóðsins á ríkisútgjöldum

Dægurmálin falla í skugga stærsta úrlausnarefnis lýðveldissögunnar: Hvort Ísland fórni fullveldinu og sæki um aðild að Evrópusambandinu eða verði áfram með forræði eigin mála.

Stjórnarflokkarnir báðir kenna sig við vinstristjórnmál. Nokkur kaldhæðni liggur í þeirri staðreynd að þá fyrst ná íslensku vinstriflokkarnir að mynda meirihlutastjórn þegar hugtökin vinstri og hægri skipta engu máli í stjórnmálaumræðunni. Til marks um það er að enginn stjórnmálamaður á vinstri kanti litrófsins hefur vakið máls á auknum ríkisrekstri í kjölfar stórkostlegasta hruns einkarekstrar sem sögur fara af. Samanlagðir íslenskri vinstrimenn gera ráð fyrir að þegar öldur lægir muni einkareksturinn taka við þeim fyrirtækjum sem núna eru gjaldþrota í höndum ríkisvaldsins.

Hvernig stjórn verður ríkisstjórn Samfylkingar og Vinstri grænna? Í fyrsta lagi verður hún úrvinnslustjórn fjármálahrunsins. Í öðru lagi verður hún ráðleysisstjórn þar sem engin merki sjást um að heildstæð hugmynd liggi fyrir um hvert beri að stefna með íslenskt samfélag.

Opin spurning er hvort ríkisstjórn Samfylkingar og Vinstri grænna verði samstjórn kvislinga og júdasa. Úr því fæst skorið síðdegis sunnudaginn tíunda maí tvöþúsundogníu.

Ný ríkisstjórn á morgun

Eyfirsk fyndni

Eyfirðingarnir lögðu á sig fyrirhöfn til að ljúga að fólki, hræða og stofna til útgjalda hjá yfirvöldum. Þetta kalla eyfirskir oddfellowar fyndni.

Hvernig væri að viðkomandi gæfu út yfirlýsingu: Afsakið, en við erum bjánar.

Ísbjörninn blekking

Sturlungaöld - Samfylkingaröld

Síðasta skeið þjóðveldisaldar er nefnd Sturlungaöld, eftir nafni einnar ættarinnar sem réð ríkjum á Íslandi á 13. öld. Ættirnar sem börðust um völdin voru aðeins fimm til sex, jafnmargar og íslenskir stjórnmálaflokkar eru í dag. Ættirnar voru innbyrðis tengdar en háðu blóðugan skæruhernað í valdabaráttu sem hafði eiginlega ekkert markmið annað en að svala hégóma og metnaði ættanna.

Til að ná forskoti á innlenda keppinauta vinguðust ættarlaukarnir við Hákon gamla Noregskonung sem gjarnan vildi gera Ísland að skattlandi sínu. Íslensku ættarhöfðingjarnir létu tildur og valdafíkn blinda sig fyrir reynslu forfeðra sinna sem numdu land á eyju á miðju úthafi meðal annars til að vera lausir undan áþján yfirþyrmandi konungsvalds.

Ættarhöfðingjunum var nokkur vorkunn. Frændur og vinir mættu þeim í Noregi og þeir töluðu sama tungumálið, norrænu, og áttu sameiginlegan menningararf. Framsal forræðis lands og þjóðar til Noregskonungs var ekki alvitlaus hugmynd, einkum frá sjónarhóli þeirra íslensku valdsmanna sem töldu sig græða á ráðhagnum.

Gamli sáttmáli, um skattskyldu Íslendinga gagnvart Noregskonungi, er tiltölulega saklaust plagg í átta liðum. Reynslan sýndi þó fljótt að framsal á forræði eigin mála kemur þjóð í koll fyrr en varir. Í öðrum lið sáttmálans var kveðið á um að Íslendingar skyldu halda sínum lögum. Ekki var liðinn áratugur þegar sonur Hákonar, Magnús lagabætir, sendi Íslendingum lögbók, Járnsíðu. Landsmenn tóku bókinni illa.

Lagabætirinn vildi standa undir nafni og sendi til Íslands nýja lögbók, Jónsbók, og enn voru Íslendingar þverir og vildu ekki útlend lög. Umboðsmaður konungs, Loðinn leppur, lét þau orð falla að búkarlar skyldu ekki gera sig digra og andæfa lögum sem konungur einn skyldi ráða.

Á Íslandi eru enn brugguð launráð gegn þjóðinni enda svikula menn og ístöðulitla að finna í öllum löndum á öllum tímum. Nýr Gamli sáttmáli yrði kenndur við Brussel, komi til þess að þjóðin leyfi fullveldisafsal.

Niðurstaðan verður hin sama og í fyrra skiptið. Þjóð sem flytur forræði sinna mála til útlanda mun lepja dauðann úr skel. 

Mótmælaflopp ASÍ

Er einhver á launum hjá Alþýðusambandi Íslands að finna vonlausan málstað til að tengja við nafn ASÍ? Innganga í ESB, evra í stað krónu og mótmæli sem fæstir taka mark á. Hvað kemur næst?

Hér eru tillögur að vonlausum málstað sem ASÍ gæti tekið upp á sína arma:
- friðum þorskinn
- veitum auðmönnum sakaruppgjöf
- aukum atvinnuleysið
- flytjum fullveldið til Brussel (obs, það er komið með aðildarkröfunni)
- hækkum skatta á láglaunafólk

Fleiri tillögur?

Buðu mótmælendum til viðræðna

ESB-hneigð fjölmiðla

Ritstjórnir hugsa í fréttum og frekar einföldum fréttum en flóknum. Þróun, ferli og hægfara breytingar eiga ekki upp á pallborðið hjá blaðamönnum. Mælanleg atriði eins og sigur eða ósigur, aðildarumsókn eða ekki, prósentuniðurstöður eða ríkisfjárhalli eru einingar sem geta orðið að fréttum.

Eðli Evrópusambandsins, saga þess og samhengi við alþjóðlega þróun eru viðfangsefni sem erfitt er að koma mælikvörðum á eða setja upp í jöfnuna annað hvort eða og því er þetta lélegt fréttaefni. Sama gildir um eðli og vægi fullveldis. Dæmigerður blaðamaður spyr: Hver er fréttin? Og ef ekki er hægt að svar í einni setningu tapar blaðamaðurinn áhuga.

Annað atriði sem skýrir ESB-hneigð fjölmiðla á Íslandi er að stjórnendur þeirra eru aðildarsinnar, Þorsteinn Pálsson á Fréttablaðinu og Ólafur Stephensen á Morgunblaðinu, og eftir höfðinu dansa limirnir. Ríkisfréttabatteríið er formlega ekki með skoðun, þar eru ekki skrifaðir leiðarar, en eins og umræðan um fjölmiðlafrumvarpið sýndi þá fylgja ríkisfréttamenn línunni sem gefin er skoðanafjölmiðlunum, dagblöðunum.

Þriðja atriðið er hjarðmennskueðli fjölmiðla. Rétt eins og blaðamenn muldu undir auðmennina, þeir voru jú sigurvegarar dagsins, þá trúa blaðamenn að aðildarsinnar muni hafa betur og vilja vera í sigurliðinu.

Fjórða atriðið er að fagleg staða íslenskra fjölmiðla og blaðamanna er lélegri en á byggðu bóli í þeim heimshluta sem við kennum okkur við. Hér er engin fjölmiðlagagnrýni og fagleg umræða blaðamanna er í skötulíki. Blaðamannafélag Íslands verðlaunar félagsmenn sem eru staðnir að ritstuldi og lygum. Þar hæfir skel kjafti, íslenskir blaðamenn og aðildarsinnar.

(Leiðrétting og fyrirvari: Lesandi vakti athygli á að Viðskiptablaðið eitt blaða heldur úti fjölmiðlagagnrýni í reglulegum pistlum Andrésar Magnússonar sem fetaði í fótsport Ólafs Teits Guðnasonar en fjölmiðlarýni hans hefur verið gefin út á bókum. Starf þeirra félaga er ljós í myrkri fjölmiðlarýninnar á Íslandi.)