Benni frændi

Benedikt Jóhannesson forstjóri Talnakönnunar er frændi Bjarna Benediktssonar formanns Sjálfstæðisflokksins. Benedikt er einn af hugmyndasmiðum einkavæðingar andskotans sem var forsenda októberhrunsins. Eftir hrun vill Benedikt með Ísland inn í Evrópusambandið í von um betri bithaga.

Benedikt galt afhroð á landsfundi Sjálfstæðisflokksins þar sem flokkmenn sögðu nei, takk, ekki pólitíska útrás ofaní gjaldþrot hinnar fyrri. Forstjóri Talnakönnunar lét ekki svo gott heita. Síðustu daga hefur hann í félagi við aðra frjálshyggjukrata staðið að auglýsingaherferð í fjölmiðlum fyrir inngöngu.

Hávaðinn í Benedikt og félögum hefur verið slíkur að Bjarni Ben frændi sá sitt óvænna og keypti auglýsingar í blöðum um að hann vildi taka upp evru í samráði við Alþjóða gjaldeyrissjóðinn. Það er álíka gáfulegt og að biðja Færeyinga að aðstoða okkur við að taka upp japanskt yen. Hlátrasköllin yfir heimskunni heyrast yfir Atlantsáli.

Í dag segist Benedikt á heimasíðu sinni ætla að kjósa Sjálfstæðisflokkinn á laugardag. Líklega er það samúðaratkvæði.

Jón Baldvin '95 - Jóhanna Sig. '09

Í kosningunum árið 1995 gerði Jón Baldvin Hannibalsson formaður Alþýðuflokksins ESB-aðild að kosningamáli með litlum árangri. Tilgangurinn var að veiða atkvæði frá Sjálfstæðisflokknum en það gekk ekki eftir. Alþýðuflokkurinn gafst upp og rann inn í Samfylkinguna. Jóhanna Sigurðardóttir, sem stofnaði Þjóðvaka fyrir kosningarnar 1995, fetar í fótspor Jóns Baldvins fyrir kosningarnar næstkomandi laugardag og býður inngöngu í Evrópusambandið sem allsherjarlausn fyrir Ísland.

Flest bendir til að Jóhanna nái betri árangir en fjandvinur hennar Jón Baldvin fyrir fjórtán árum. Spurningin er hvort árangur Jóhönnu skrifast á veikleika Sjálfstæðisflokksins eða hvort Evrópusambandið er betri málstaður í dag en vorið 1995.

 

 

Morgunblaðinu ekki sjálfrátt

Í Evrópumálum breiðir Morgunblaðið fávísisfeldinn upp fyrir haus. Morgunblaðið skrifar frétt sem lætur að því liggja að Tyrkir séu á leiðinni inn í Evrópusambandið með sérstökum stuðningi Bandaríkjanna. Tyrkir sóttu fyrst um inngöngu í Efnahagsbandalag Evrópu, forvera ESB, árið 1959, já fyrir hálfri öld, og hafa nagað þröskuldinn síðan.

Bandaríkin hafa stutt aðildarumsókn Tyrkja en þeim að meinalausu að múslímaríki verði annað af tveim stærstu ríkjum Evrópusambandsins.

Morgunblaðinu er svo umhugað að draga upp þá mynd að allir séu á leiðinni til Brussel nema Íslendingar að það lætur fagmennsku lönd og leið. Fréttin gefur til kynna að fundurinn í Prag á morgun sé líklegur til að færa Tyrki nær inngöngu. Svo er ekki. Afstaða Tyrkja í umræðum um stól framkvæmdastjóra Nato var til að herða andstöðuna við inngöngu þeirra. Forseti Frakklands hefur opinberlega lýst yfir andstöðu.

Umræður um inngöngu Tyrkja munu standa í áravís áður en þeir fá inngöngu ef þeir fá hana nokkurn tíma.

Rætt við Tyrki vegna inngöngu í ESB

Smátt er fagurt; eignarhaldsfélög úrelt

Ríkisbankarnir eiga að brjóta upp eignarhaldsfélög og kóngulóarfyrirtæki eins og Teymi. Eignarhaldsfélög eru ógagnsæ og iðulega stofnuð til að gína yfir aðskiljanlegum rekstri. Í eignarhaldsfélögum skortir oft á yfirlit yfir rekstur og þá er stutt í sóun. Skipulagið sem íslensku útrásarauðmennirnir komu sér upp þjónaði ekki heilbrigðum tilgangi.

Dálkahöfundur The Times gerir því skóna að í eftirmálum fjármálakreppunnar verði þess krafist að fyrirtæki takmarki stærð sína. Kreppan hefur leitt í ljós að hagkvæmni stærðarinnar er ofmetin. Fjárkúgun stórfyrirtækja - sem eru of stór til að þau megi fara í gjaldþrot - skilur eftir óbragð í munni margra. Svarið er að skera fyrirtækin niður við trog. Teymi, Existu og önnur slík fyrirbrigði á að eyða.

Láglaunastörf útrásarinnar

Útrásarhagkerfið skóp mörg þúsund láglaunastörf á Íslandi. Útlendingar voru fluttir inn í þessi störf því enginn Íslendingur leit við þeim. Á meðan var íslenskt fjármagn flutt í stórum stíl til útlanda þar sem tuskubúðir, hótel og byggingalóðir voru keyptar.

Samkvæmt fréttum Sjónvarpsins í kvöld eru mörg hundruð láglaunastörf í boði fyrir Íslendinga, þar útlendingarnir eru farnir til síns heima. Atvinnulausir Íslendingar fúlsa við þessum störfum enda launin þau sömu og atvinnuleysisbætur, um 150 þúsund krónur á mánuði.

Hvað ber að gera?

Jú, við eigum að fækka þessum störfum með því að keyra þau fyrirtæki í þrot sem ekki geta greitt mannsæmandi laun. Augljóst er að útrásarhagkerfið hefur ekki verið ormahreinsað nógu vel. Margskonar fyrirtæki sem eiga engan tilverurétt eru enn starfandi. Á meðan þessi fyrirtæki eru enn í rekstri verða vextir að vera nógu háir til að grisja fyrirtækjaskóginn.

Krónan og sálarlíf útrásarinnar

Á miðöldum áttu synir þýskra fursta handgenginn mann sem tók við óbótaskömmum sem furstasonurinn átti inni. Sá handgengni var kallaður prügelknabe eða blórapungur. Krónan er blórapungur útrásarfurstanna og pólitískra stuðningsmanna þeirra í Sjálfstæðisflokki og Samfylkingu. Í stað þess að koma heiðarlega fram og játa mistök, líkt og Ásmundur Stefánsson bankastjóri Landsbankans, reynir útrásarliðið að sannfæra þjóðina að krónan sé blórapungurinn.

Útrásin var bernskubrek kjána sem fengu að leika sér með efnahagslegt sjálfstæði þjóðarinnar. Fjölmiðlar lofsungu vitleysuna og forsetinn gerði þjóðina að athlægi með trúðslegum sjálfbirgingshætti þar sem útrásarauðmenn voru sagðir geta gengið á vatni.

Benedikt Jóhannesson forstjóri Talnakönnunar hefur tekið að sér kaghýða blórapunginn kortéri fyrir kosningar. Samkvæmt greiningu Benedikts blasir við okkur annað hrun ef við tökum ekki upp annan gjaldmiðil og göngum í Evrópusambandið.

Rök forstjórans eru þau að útlendingar treysta ekki Íslendingum. Það eru tvær hliðar á því máli. Vegna þess að krónan er lágt skráð hrúgast útlendingar til landsins og kaupa íslenskar vöru sem aldrei fyrr. Lítið vantraust þar. Þá segir Benedikt að útlendingar vilji losna við krónubréfin sín og það sé merki um vantraust. Útlendingarnir sem hafa fjárfest í slíkum bréfum gerðu það til að græða á þeim. Við höfum gjaldeyrishöft til að vinna gegn því að gengi krónunnar falli þegar útlendingarnir leysa til sín gróðann. Það er tæknilegt úrlausnarefni hvenær og hvernig við losum um gjaldeyrishöftin.

Benedikt, eins og margir aðildarsinnar, tapaði dómgreindinni í útrásinni þótt hann hafi ekki verið í framvarðasveitinni þar. Í upphafi útrásar var Benedikt smánaður af unglingunum í útrásinni þegar þeir lögðu undir sig fjölskyldusilfrið, Skeljung og Eimskip. Í lok útrásar situr Benedikt skaddaður og meiddur eftir að hafa tapað fúlgum í hlutabréfum. Dómgreind manna bilar af minna tilefni.

Írar eru með evru og allt niðurm sig efnahagslega. Lettar standa frammi fyrir þjóðargjaldþroti en þeirra gjaldmiðill er fasttengdur evru. Nýleg frétt í Telegraph segir að Pólverjar gætu bjargað sér frá fjármálakreppunni með því að láta gengið síga. Breska pundið hefur fallið um marga tugi prósenta og eru Bretar líklegir til að vinna sig fyrr úr kreppunni en meginlandsþjóðirnar.

Gjaldmiðlar eru ekki ónýtari en efnahagskerfin sem að þeim standa. Með krónunni getum við unnið okkur í gegnum kreppuna. Við megum hins vegar ekki hlusta á undanvillinga útrásarinnar. Þá fyrst yrðum við í vandræðum.

Sterkar auglýsingar ESB-sinna

Myndmál auglýsinga höfðar til undirmeðvitundarinnar. Áhrifaríkar auglýsingar virkja samkennd neytanda með vörunni sem er auglýst. Með þessar frumforsendur auglýsingasálfræði í huga eru auglýsingar aðildarsinna sérstaklega vel heppnaðar.

Myndmál auglýsinganna segir að andlegur lúði er sammála líkamlegum lúða um að Ísland eigi að sækja um aðild að Evrópusambandinu.

Ályktun: Evrópusambandið er fyrir lúða.

Óstöðugleiki í boð Samfylkingar

Fráfarandi varaformaður Samfylkingar, Ágúst Ólafur Ágústsson, boðar að nýjar kosningar verði haldnar eftir tvö ár til að knýja á um Evrópusambandsaðild. Aðrir forystumenn Samfylkingar taka í sama streng. Stefna Samfylkingarinnar er að viðhalda pólitískum óstöðugleika í landinu. Tvær ástæður eru fyrir þessu. Annars vegar er það eðli Samfylkingarinnar, flöktkennd tækifærisstefna, og hins vegar er þegar farið að undirbúa brottför Jóhönnu Sigurðardóttur sem hættir sem formaður eftir tvö ár.

Við þær aðstæður sem nú eru uppi, að fólk veit ekki sitt rjúkandi ráð, er eðlilegt að Samfylkingin fái það fylgi sem sést í könnunum. Samfylkingin veðjar á að við munum búa við varanlegt andlegt umsátursástand.

Hmm, jú líklega ef við kjósum Samfylkinguna yfir okkur á laugardag.

ESB-auglýsingar fjármagnaðar af Brussel

Aðildarsinnar keyra dýra auglýsingaherferð fyrir inngöngu Íslands í Evrópusambandið. Staðfastir menn eins og Þorsteinn Pálsson ritstjóri Fréttablaðsins eru þar kynntir sem áhugamenn um inngöngu. Vitað er að sjóðir Evrópusambandsins eru opnir áhugamönnum um að Ísland gangi Sambandinu á hönd.

Brusselvaldið lætur sig ekki muna um að ryðjast inn á vettvang innanlandsstjórnmála og kaupa sér áhrif. Og alltaf er hægt að finna einstaklinga sem eru tilbúnir að selja sig, eins og dæmin sanna.

Svikaplott Samfylkingar afhjúpað

Samfylkingin selur auðtrúa sálum áróður um að Sjálfstæðisflokkurinn hafi staðið gegn stjórnarskrárbreytingum til að verja kvótaeigendur. Með í sölunni er að Samfylkingin hafi ætlað að ná auðlindum til þjóðarinnar. Í málgagni Samfylkingarinnar kemur hins vegar skýrt fram að megintilgangurinn með stjórnarskrárbreytingunni var að keyra Ísland með hraði inn í Evrópusambandi.

Í vefriti Samfylkingarinnar, Herðubreið, segir þetta:

Ein mikilvægasta breytingin, sem gera átti á stjórnarskránni, var um hvernig stjórnarskránni yrði breytt í framtíðinni, þ.e. að ekki þyrfti að boða til þingkosninga á milli eins og nú er, heldur gæti eitt þing samþykkt breytingar. Þjóðarnauðsyn ber til að næsta ríkisstjórn hefji samninga um aðild að Evrópusambandinu

Samfylkingin vildi geta breytt stjórnarskránni til að fá selja landið með flýti inn í Evrópusambandið.

Þjóðin hefur tryggingu í ákvæði stjórnarskrárinnar að breytingar á henni fái ekki gildi nema með því að tvö þing samþykki og kosningar verði á milli. Þetta ákvæði er til að afstýra meingjörð pólitískra hryðjuverkaflokka, ef svo illa vildi til að þeir næðu meirihluta á alþingi.

Samfylkingin vill afnema tryggingarákvæði stjórnarskrárinnar til að eiga hægara um vik að svíkja landið undir Brusselvaldið án þess að þjóðin fengi rönd við reist.

Hér er hlekkur á tilvísaða grein í Herðubreið.