Úkraína: ragnarök eða samningar

Rússar og Úkraínumenn hittast reglulega á friðarfundum. En stríðið heldur áfram. Báðir aðilar eru sannfærðir um að stríðinu ljúki með samningum en ekki með uppgjöf Úkraínu eða afturköllun rússneskra herja.

Hvers vegna ekki vopnahlé strax meðan gengið er frá smáatriðum samninga? 

Jú, hvor um sig stríðsaðilinn telur sig hagnast á framhaldi átaka. Úkraínumenn gera Rússa stríðsþreytta og stóla á frekari aðstoð frá vesturlöndum í formi vopna, vista og einangrunar Rússlands. Rússar meta stöðuna þannig að með stærra úkraínskt land undir fótum batni samningsstaðan.

Kaldrifjaðir útreikningar í Kænugarði og Moskvu gefa sömu niðurstöðu. Að hagur sé í áframhaldandi átökum. Á meðan deyr fólk, bæði borgarar og hermenn. 

Upphaf stríðsins má rekja til þess að Úkraína vildi verða Nató-ríki. Rússar sögðu það ógna tilvist sinni að nær öll vesturlandamærin væru í óvinveittu hernaðarbandalagi. Selenskí forseti hefur gefið það út að Nató-aðild sé ekki á dagskrá að sinni. Er það nóg?

Nei, ,,að sinni" getur þýtt næstu misserin. Deilan um aðild að Nató hefur staðið yfir frá 2008, í 14 ár. Rússar munu vilja frekari tryggingu fyrir að um fyrirsjáanlega framtíð verði Úkraína ekki Nató-ríki. Það fæli í sér stjórnarskrárbreytingar sem óvíst er að Selenskí forseti fái í gegn á þingi.

Stjórnarbylting var gerð í Úkraínu 2014. Tvísýnt er að stjórnmálakerfið sé í stakk búið að gera friðarsamninga. Frétt, sem ekki fór hátt, um morð á úkraínskum samningamanni er vísbending um að ekki öll dýrin í Kænugarðsskóginum séu bestu vinir. Selenskí forseti hefur bannað alla stjórnmálaflokka í landinu. Ekki er það til marks um samstöðu þegar nauðsyn þykir að banna þá sem eru ósammála valdhöfum. 

Úkraína sækist enn eftir vernd Bandaríkjanna og Nató. John Mearsheimer, þungavigtarmaður í alþjóðastjórnmálum, segir að það sé leiðin til glötunar. Úkraína er ekki og verður ekki hluti þjóðaröryggis Bandaríkjanna. Washington mun ekki hætta á kjarnorkustríð við Rússa til að hjálpa Úkraínu. Selenskí forseti ræðir þriðju heimsstyrjöld í samhengi við Úkraínu. Það óskhyggja.

Ráðandi öfl í Úkraínu veðjuðu á að Bandaríkin myndu styðja harðlínustefnu gegn Rússum. Það virtist gera gagn 2014. Síðan eru átta ár. Á þeim tíma tapa Bandaríkin borgarastríðinu í Sýrlandi og voru niðurlægð í Afganistan sl. sumar. Jafnt og þétt eru Bandaríkin að draga sig inn í skel. Útlensku stríðin svara ekki kostnaði, er sagt í Washington.

Stjórnin í Kænugarði veðjar á þriðju heimsstyrjöldina. Það er til marks um örvæntingu. (Sem er, innan sviga, óskiljanlegt. Vestrænir fjölmiðlar eru uppfullir af fréttum um stórkostlegan árangur gegn Rússum). Nær væri að vinna með illskásta kostinn í stöðunni fremur en að vonast eftir ragnarökum.  

Heimsstyrjöld ef friðarviðræður misheppnast

Stefán fórnaði Rakel, en hélt Þóru - hvers vegna?

Í apríl á síðasta ári komst á samband milli X og RÚV. Samið var um að X gerði Pál skipstjóra Steingrímsson óvígan, stæli af honum snjallsíma og lét í hendur RÚV sem myndi afrita innihaldið. X skilaði símanum eftir afritun. Pál skyldi ekki gruna að símanum hefði verið stolið. Því átti að bíða í rúmar tvær vikur með að birta efni úr gögnum Páls.

Með tveggja vikna seinkun á birtingu ynnist tvennt. Í fyrsta lagi myndi Páll nota símann á meðan og við það eyddust úr minni símans staðsetningargögn á meðan hann var í þjófa höndum. Í öðru lagi myndi Pál síður gruna að gögnin kæmu úr síma hans ef það liðu tvær vikur á milli meðvitundarleysis hans og birtingu frétta úr snjallsímanum.

X fékk lyfseðil á ávísun á sterk svefnlyf 14. apríl. Þau svefnlyf voru notuð til að leggja Pál að velli aðfaranótt 4. maí. Föstudaginn 30. apríl var Aðalsteinn Kjartansson fluttur af RÚV, þar sem hann vann undir Þóru Arnórsdóttur, og yfir á Stundina þar sem systir hans Ingibjörg er ritstjóri og eigandi. Ásamt Aðalsteini á Stundinni skyldi Þórður Snær á Kjarnanum að birta gögn Páls. Skipuleggjendur á RÚV vildu fá stóran fjölmiðlahvell þegar gögnin birtust. Þá væri betra að hafa tvo miðla með í ráðum. Ekkert skyldi birt á RÚV. Miðstöð glæpsins átti að vera stikkfrí.

Við tilræðið lenti Páll á gjörgæslu og var settur í öndunarvél. Eftir að hann komst til meðvitundar varð hann þess áskynja að átt hafði verið við símann. Skipstjórinn er vel læs á tæknileg atriði snjallsíma og hætti að nota símann til að upplýsingar um staðsetningu eyddust ekki.

Ekki síðar en 20. maí kl. 14:56 rennur upp fyrir Páli skipstjóra hvers kyns er þegar Þórður Snær hringir. Tíu mínútum síðar hringir Aðalsteinn. Erindi beggja var það sama, að tilkynna skipstjóranum að þeir ætluðu að segja fréttir af honum daginn eftir, hvort hann vildi gefa ,,komment." Aðalsteinn og Þórður Snær hlýddu skipunum frá Efstaleiti og fylgdu tímaáætlun. Snemma morguns daginn eftir birtust fréttirnar, samræmdar og ritstýrðar af Efstaleiti.

Hvorugur blaðamannanna áttaði sig á að þeir yrðu til lögreglurannsóknar vegna byrlunar og þjófnaðar í beinu framhaldi. RÚV hafði sagt þeim að planið væri pottþétt. Enginn kæmist að því hvernig Páli var byrlað og síma hans stolið. X átti að vera hlífiskjöldurinn. Á móti fékk X skjól og lagavernd sem ,,heimildarmaður." 

Enn er ekki upplýst hvernig samband komst á milli RÚV og X. Rakel Þorbergsdóttir sem var fréttastjóri RÚV og X eru skólafélagar. Þá er annar möguleiki. Lára V. Júlíusdóttir er lögmaður X. Vegna persónulegra mála var X í reglulegu sambandi við Láru síðast liðið vor. Og er raunar enn. Lára er öllum hnútum kunnug um hvernig skuli koma á sambandi milli hagaðila og fjölmiðla. Lára er innsti koppur í búri Samfylkingarinnar sem fyrrum trúnaðarmaður Jóhönnu Sigurðardóttur. Þá var hún bankaráðsformaður seðlabankans þegar atlaga bankans og RÚV að Samherja hófst 2012. Mögulega verður hún vitni í fyrirséðu dómsmáli.

Í byrjun nóvember var skyndilega tilkynnt að Rakel segði starfi sínu lausu. Á hinn bóginn er vitað að Þóra var kölluð í yfirheyrslu hjá lögreglu í byrjun október. Hún er núna sakborningur, Rakel sennilega einnig þótt ekki hafi það verið staðfest.

Ekki seinna en í október fékk Stefán Eiríksson útvarpsstjóri vitneskju um að lögreglan rannsakaði byrlun og gagnastuld og glæpaslóðin var rekin upp á Efstaleiti. Áður en Stefán losaði sig við Rakel 9. nóvember hefur hann átt samtöl við sitt fólk, sem tengdist málinu. Að minnsta kosti þrír starfsmenn voru kallaðir á teppið hjá útvarpsstjóra: Þóra, Rakel og Helgi Seljan.

Stefán lét Helga taka pokann sinn um áramót. En Þóra sat áfram. Og situr enn, sakborningurinn og fyrrum forsetaframbjóðandinn. Hvers vegna gerði Stefán Þóru ekki að láta af störfum, líkt og Helga og Rakel? Er Þóra með slíkar pólitískar tengingar að útvarpsstjóri þorði ekki að víkja henni úr starfi? Eða sögðu þremenningarnir Stefáni ósatt um hvernig væri í pottinn búið? Liggja persónulegur ástæður að baki?

Stefán og Heiðar Örn fréttastjóri gáfu yfirlýsingu 20. febrúar, eftir að opinbert varð að Þóra er sakborningur. Þeir segja brýnt að fjölmiðlar geti tekið við ,,upplýsingum í trúnaði án þess að þurfa að gera grein fyrir hvaðan eða frá hverjum þær stafi... og er fjölmiðlum rétt að fjalla um slíkt, jafnvel þótt um sé t.d. að ræða einkagögn sem fjölmiðlum eru fengin."

En RÚV fjallaði aldrei um stolin gögn úr síma Páls skipstjóra, það gerðu Kjarninn og Stundin. RÚV sá um að leggja á ráðin. Til að síminn kæmist í hendur RÚV þurfti fyrst að byrla og stela. Þóra Arnórsdóttir birti enga frétt, ekki eina einustu. Hún sat á Efstaleiti og kippti í spotta. Stefán og Heiðar Örn þurfa að svara einfaldri spurningu: er það hlutverk fjölmiðla að skipuleggja glæpi?

 

RSK-miðlar eru dómstóll fjölmiðla

Landsréttur úrskurðaði í vikunni að blaðamenn eru ekki undanþegnir í rannsókn lögreglu á ætluðum brotum á almennum hegningarlögum. Blaðamenn á þrem fjölmiðlum, RÚV, Stundinni og Kjarnanum (RSK) eru sakborningar í lögreglurannsókn á byrlun og gagnastuldi þar sem Páll skipstjóri Steingrímsson er brotaþoli.

Fjölmiðlar líkt og stjórnmálaflokkar starfa á opinberum vettvangi og eru í þágu almannagæða. Bæði fjölmiðlar og stjórnmálaflokkar eru að stórum hluta fjármagnaðir með almannafé. Annað sameiginlegt fjölmiðlum og stjórnmálaflokkum er að þeir eru ráðandi afl í opinberri umræðu.

Það ætti að liggja í augum uppi að þegar starfslið fjölmiðla og stjórnmálaflokka, þ.e. blaðamenn og stjórnmálamenn, eru með stöðu sakbornings í sakamáli geta þeir ekki sinnt störfum sínum í þágu almannahagsmuna.

Þingmaður, til dæmis, sem væri með stöðu sakbornings í lögreglurannsókn gæti ekki haldið áfram þingstörfum. Það yrði einfaldlega ekki liðið. Ef þingmaðurinn bæri fyrir sig þinghelgi yrði hann einfaldlega þvingaður af samflokksmönnum sínum að taka pokann sinn - í það minnsta að víkja um stundar sakir. Ef sakamálið leiddi til sýknu ætti viðkomandi möguleika á endurkomu.

Tveir starfsmenn RÚV, Helgi Seljan og Rakel Þorbergsdóttir, viku á fyrri stigum lögreglurannsóknar á byrlun og gagnastuldi. Réttara sagt Rakel vék en Helgi einfaldlega skipti yfir á Stundina.

Áfram starfar Þóra Arnórsdóttir á RÚV, Aðalsteinn Kjartansson á Stundinni og Þórður Snær Júlíusson á Kjarnanum. Öll þrjú eru á leiðinni í skýrslutöku hjá lögreglunni sem sakborningar.

Samtímis sem RSK-miðlar halda hlífiskili yfir sínum blaðamönnum taka þeir þátt í opinberri atsókn að mannorði og atvinnu Frosta Logasonar sem ekki er sakborningur í máli er varðar brot á hegningarlögum. Frosti, samkvæmt frásögn RSK-miðla (einkum Stundarinnar), kom illa fram við fyrrum kærustu sína og hótaði að birta af henni nektarmyndir.

Eitt sakarefna í lögreglurannsókn á blaðamönnum RSK-miðla er einmitt að þeir höfðu undir höndum persónugögn, texta og myndir, af Páli skipstjóra og hótuðu að birta ef skipstjórinn drægi ekki tilbaka kæru um byrlun og gagnastuld.

Dómstóll fjölmiðla tekur æruna af Frosta, atvinnuna og setu í stjórn Blaðamannafélags Íslands. RSK-miðlar ráða ferðinni í dómstóli fjölmiðla. Formaður Blaðamannafélagsins er fréttamaður á RÚV og varaformaðurinn er - haldið ykkur fast - Aðalsteinn Kjartansson sakborningur.

RSK-miðlar úthluta sekt og sýknu í samfélaginu. Þeir sem starfa á RSK-miðlum eru friðhelgir, jafnvel þótt þeir brjóti landslög, en mönnum eins Frosta er hent miskunnarlaust undir strætisvagninn.

RSK-miðlar eru ríki í ríkinu. Eins og KGB forðum í sovétinu.

 

Ofbeldi: Frosti játar og víkur, Aðalsteinn neitar og situr

Ólíkt hafast þeir fjölmiðlamennirnir Frosti Logason og Aðalsteinn Kjartansson. Sá fyrrnefndi játar andlegt ofbeldi, sem aðeins tveir eru vitni að, en sá síðarnefndi neitar aðild að byrlun og gagnastuldi sem lögregla hefur upplýst.

Manneskja sendi, af fúsum og frjálsum vilja, myndir til Frosta sem notaði þær til að hóta smánun. Aðalsteinn fékk sent stolin einkamál frá manni sem lá á milli heims og helju í gjörgæslu og notaði til að auðmýkja og niðurlægja. Frosti hótaði, Aðalsteinn framkvæmdi.

Aðalsteinn vissi með 4 daga fyrirvara um atlöguna að heilsu og einkahögum Páls skipstjóra. Hann fluttist af RÚV á Stundina gagngert til að koma þýfi í umferð, einkamálum úr síma skipstjórans. Aðalsteinn kallar það rannsóknablaðamennsku; svipað og að strætisróni segðist heilbrigð sál í hraustum líkama.

Frosti fer í ótímabundið leyfi ótilkvaddur en Aðalsteinn hangir eins og hundur á roði á sínu og segir í viðtali við mbl.is: 

Ég hef ekk­ert að fela í þessu máli enda viður­kenn­ir lög­regl­an að hún hafi ekk­ert í hönd­un­um sem bend­ir til þess að það hafi yfir höfuð verið glæp­ur fram­inn, hvað þá að ég hafi framið ein­hvern glæp.

Fyrst enginn glæpur var framinn hlýtur Aðalsteinn að mæta galvaskur í kaffispjall hjá lögreglunni án lögfræðings. Síðustu fréttir herma á hinn bóginn að Aðalsteinn vilji að hæstiréttur úrskurði að blaðamannaskírteinið veiti friðhelgi til að fremja glæpi s.s. að byrla og stela.

Frosti var knúinn til að segja af sér stjórnarsetu í Blaðamannafélagi Íslands. Aðalsteinn er þar varaformaður og vildi Frosta burt. Aðalsteinn situr áfram eins og ekkert hafi í skorist.

Munurinn á Frosta og Aðalsteini er að sá fyrrnefndi biðst afsökunar á andlegu ofbeldi. Sá síðarnefndi forherðist í þeirri afstöðu að hafa fullan rétt til að auðmýkja og niðurlægja þótt það brjóti bæði gegn almennum hegningarlögum og almennu siðferði.

 

 

Frosti í ótímabundið leyfi frá störfum

Stíga grunaðir blaðamenn til hliðar?

Staðfest er að 4 blaðamenn RÚV, Stundarinnar og Kjarnans eru grunaðir um alvarlegan glæp, byrlun og gagnastuld. Ítarlega rökstuddur úrskurður landsréttar segir að blaðamenn séu ekki undanþegnir rannsókn á ,,ætluðum brotum þeirra gegn almennum hegningarlögum." Skýrt og skynsamlegt réttlæti.

Þegar fyrir liggur að 4 blaðamenn hið minnsta, líklega eru þar einnig Helgi og Rakel, eru með stöðu sakborninga vaknar þessi spurning: munu blaðamennirnir stíga til hlíðar?

Áfram gildir, vitanlega, að allir eru saklausir uns sekt er sönnuð. En nú er lögreglan með gögn í höndunum sem líklega leiða til sakfellingar, annars væri rannsóknin ekki komin á lokastig. Ætla blaðamenn, dagskrárhafar opinberrar umræðu, að láta eins og ekkert hafi í skorist?

Í Kjarnanum í gær, vel að merkja fyrir úrskurð landsréttar, er fréttaskýring þar sem fjallað er með velþóknun um að stjórnarmenn í fyrirtækjum víki ef út af bregður með trúverðugleika. Þar segir m.a. að meta skuli hvort ,,hvort orð­spor valdi van­hæfi." Lykilsetning er að það skuli ,,líta til þess hvort hann sé sak­aður um hátt­semi sem telst ekki refsi­verð en sé „ámæl­is­verð að almanna­á­lit­i“." Tvö stig, sem sagt. Þeir sem eru sakaðir um refsiverða háttsemi eiga tafarlaust að fjúka, en hinir að víkja, stíga til hliðar, sem sýna ámælisverða hegðun að almannaáliti.

Höfundur fréttar Kjarnans er Þórður Snær Júlíusson, sem er sakborningur í rannsókn lögreglu á byrlun og gagnastuldi. Hann er sakaður um refsiverða háttsemi, annars væri hann ekki sakborningur. Blaðamaðurinn og ritstjórinn Þórður Snær fær falleinkunn á eigin siðgæðisprófi.

Mun Þórður Snær stíga til hliðar á meðan lögregla fullrannsakar glæpinn? Mun Þóra starfa á RÚV eins og ekkert hafi í skorist? Verður ,,rannsóknablaðamaðurinn" Aðalsteinn á Stundinni í vinnu að afhjúpa spillingu, sjálfur grunaður um glæp?

Blaðamenn segjast gjarnan þjónar almennings. Þjónar sem eru sakborningar í glæparannsókn geta ekki verndað almannahag. Það sjá allir í hendi sér - nema kannski siðblindir blaðamenn. 

Sneri við úrskurðinum og skýrslutakan lögmæt

Byrlun og stuldur RÚV: staða sakborninga

Mannréttindadómstóll Evrópu styður aðferðafræði lögreglunnar á Akureyri sem boðaði blaðamenn RÚV, Kjarnans og Stundarinnar til yfirheyrslu vegna byrlunar á Páli skipstjóra Steingrímssyni og gagnastuldi.

Dómari á Akureyri, eiginkona Loga formanns Samfylkingar, úrskurðaði fyrir tveim vikum að ekki mætti boða blaðamennina í yfirheyrslu sem sakborninga.

Mannréttindadómstóll Evrópu (MDE) er á annarri skoðun en eyfirski dómarinn. Í viðtengdri frétt um mál Bjarka Diego segir:

Hafði Bjarki verið boðaður í yf­ir­heyrslu og var greint frá því að hann væri með stöðu vitn­is, en síðar kom í ljós að sími hans var á sama tíma hleraður og voru end­ur­rit af sím­töl­um notuð í mál­inu. Fékk hann við næstu yf­ir­heyrslu stöðu sak­born­ings, en MDE taldi að hann hefði átt að fá þá rétt­ar­stöðu strax miðað við að sími hans væri hleraður.

Líkt og í mál Bjarka er lögreglan með símagögn, símtöl og tölvupósta, sem eindregið benda til sektar blaðamanna RÚV, Kjarnans og Stundarinnar. Eðlilegt er að boða Aðalstein, Þórð Snæ, Þóru, Helga og Rakel til yfirheyrslu sem sakborninga en ekki vitni. Dómaframkvæmd MDE staðfestir þann framgangsmáta.

Úrskurður eiginkonu Loga formanns er til endurskoðunar hjá landsrétti. 

 

„Ánægjuleg niðurstaða sem kemur ekki á óvart“

Blaðamennska: grínast með glæpi og siðleysi

RÚV gerði grín að glæp þeirra félaga Reynis Trausta og Kristjóns Kormáks. Játning Kristjóns í útsendingu hjá Reyni er með sérkennilegri fjölmiðlun seinni árin. Í viðtalinu virðist Reynir ósköp fenginn að fá þennan greiða en tvímenningarnir eru samstarfsmenn til margra ára.

RÚV er undir lögreglurannsókn vegna aðildar að byrlun og gagnastuldi. Það gagnast hagsmunum RÚV að glæpir séu djók. Skyggnt á bakvið tjöldin í heimi íslenskrar blaðamennsku sést að þar er fremur ljótt um að litast.

Blaðamaður til margra áratuga sendi Tilfallandi athugasemdum eftirfarandi pælingu sem á erindi í umræðuna um stöðu blaðamennskunnar á Fróni.

Nú höfum við undanfarið fengið að fylgjast með furðulegum farsa í kringum Mannlíf en ritstjóri og eigandi Mannlífs er jafnframt einn stærsti eigandi Stundarinnar og um leið faðir framkvæmdastjóra Stundarinnar og tengdafaðir ritstjórans. Það hefur ekki komið í veg fyrir að hann hefur skrifað fjölmargar einhliða fréttir um „skæruliðamálið“ í Mannlíf . Hann hefur verið eins og málpípa áðurnefndra fjölmiðla og skyldmenna sinna. Öllum þessum fjölmiðlum er beitt blygðunarlaust í áróðursstríðinu.

 

Nýjasti fjölmiðlafarsinn sýnir vel hvaða siðferði ríkir innan fjölmiðlastéttarinnar. Eigandi og ritstjóri vefmiðils, Kristjón Kormákur Guðjónsson, viðurkennir að hafa brotist inn í bíl og skrifstofur Mannlífs með blaðamannaskírteinið í vasanum.

 

Afrakstur ránsferðarinnar var meðal annars að það upplýstist að Reynir Traustason hefur tekið við 40 milljónum króna úr hendi óvildarmanna athafnamannsins Róberts Wessman sem hafði ætlað sér að kosta fjölmiðil Kristjóns en Kristjón er af frægum fjölmiðla- og rithöfundaættum í stríðinu við Reyni á Mannlífi.

 

Reynir virðist hafa fengið þessar 40 milljónir til að „pönkast“ á áðurnefndum Róbert. Þetta orð, „pönkast“, er haft eftir Reyni sjálfum þegar undirmaður hans sá sig knúinn til að taka leynilega upp samtal sitt við Reyni, slíkur var trúnaðurinn á milli fjölmiðlamanna. Í þessu leynilega samtali sagðist Reynir gjarnan „pönkast“ á mönnum þegar hann væri í þannig skapi. Eins undarlegt og það er þá hafa fjölmiðlar engan áhuga á svo augljósri spillingu í eigin röðum og virðast trúa Reyni þegar hann segir að peningurinn frá óvildarmönnum Róberts sé fyrirframgreiðsla upp í óbirta bók.

Reynir telur greinilega að það fari best á því að hann hafi sjálfur viðtal við Kristjón og þar kemur margt athyglisvert fram, fyrir utan almennar játningar um óreglu og líferni sem venjulegt fólk undrast.

Kristjón segir frá því að hann hafi stundum verið að vinna á hinum og þessum fjölmiðlum, meðal annars Mannlífi, í hinu og þessu ástandi með hinum og þessum mönnum, meðal annars Sigga „hakkara “ sem er ein frægasta persóna seinni tíma glæpasögu Íslendinga, margdæmdur fyrir persónunjósnir og kynferðisglæpi gegn börnum. En er viljugur samstarfsmaður fjölmiðlamanna inn á milli glæpaverka því þeir telja sig hvort sem er hafna yfir lög.

Kristjón og Siggi „hakkari “ unnu þannig báðir á Wikileaks þar sem Kristin Hrafnsson er fyrir á fleti en hann hélt mikla ræðu á Austurvelli og varð tíðrætt um siðferðilega yfirburði blaðamanna og mikilvægi þess að þeir fengu að vinna í friði fyrir lögum og reglu. Menn eins og Siggi „hakkari“ eru gagnlegir fjölmiðamönnum og fyrirbærum eins og Wikileaks því þeir eru siðblindir og tilbúnir að gera allt til að „pönkast“ á venjulegu fólki sem á vegi þeirra verður. Ég tel að ef yfirvöld sjá ekki í gegnum þessa siðlausu starfsemi þá sé frelsi venjulegs fólks til persónulegs einkalífs orðin tóm.

 

 

Trump kennt um Úkraínustríðið

Trump ber ábyrgð á Úkraínustríðinu, segir í fréttaskýringu í frjálslyndri bandarískri útgáfu, New York Review of Books. Ljósmynd af Selenskí forseta Úkraínu og Trump, tekin 2019, er í raun sjálfstæð fréttaskýring. Selenskí með skelfingarsvip er segir: úff, allt er glatað, Kaninn ætlar að yfirgefa okkur.

Í raun hlaut að koma að því að frjálslyndir kenndu Trump um ófarirnar í Úkraínu. Forsetatíð glókolls, sem lauk með hvelli í byrjun árs 2021, markaði endalok frjálslyndar alþjóðahyggju. Trump var sakaður um að hafa þegið forsetaembættið frá Pútín í Rússíá. Samkvæmt samsæriskenningunni skrifaði Pútín nokkrar feisbúkkfærslur og Ameríkanar flykktust á kjörstað að kjósa skjólstæðing Kremlarbónda. Frjálslynda alþjóðaelítan kokgleypti kenningunni. Hún trúir líka eins og nýju neti að veðurfar sé manngert og að kóvit kom frá plánetunni Mars en ekki Kína. Vestræna valdaelítan lifir seinni árin æ meira í heimi ímyndunar samfélagsmiðla en hörðum heimi staðreynda. Stjórnmálamenning sem karpar um hvort kynin séu þrjú, fimm eða seytján er komin langt fram yfir síðasta söludag. 

En, svona í alvöru talað, þá ber Bandaríkjaforseti ábyrgð á Úkraínustríðinu. Bara ekki Trump. Þegar arftaki glókolls, Biden, beið niðurlægjandi ósigur í Kabúl í Afganistan 15. ágúst í fyrra, sagði uppgjöfin Pútín forseta að Bandaríkin myndu hvorki hreyfa legg né lið í Kænugarði í Úkraínu. Það gekk eftir.

Í fréttaskýringu þýsku útgáfunnar Die Welt segir að Pútín hafi fyrir innrásina haldið spilunum þétt að sér. Aðeins þrem dögum fyrir árás lét forsetinn þau boð út ganga meðal embættismannaveldisins að Úkraínumálið yrði leyst með hervaldi. Þetta er trúlegt. Ef rússneska elítan hefði vitað með lengri fyrirvara um yfirvofandi hernað hefði t.d. Roman Abramaovich selt fótboltaliðið sitt í London í tæka tíð. Nú fæst Chelsea fyrir slikk. 

Á hinn bóginn skipuleggur enginn innrás með þriggja daga fyrirvara. Rússar hafa undirbúið aðgerðirnar hið minnsta frá 2014 þegar elítan í Kænugarði lagðist á sveif með ESB og Nató og gaf Rússum langt nef.

Stjórnvöld í Kænugarði máttu vita, þegar á stjórnarárum Trump, að Bandaríkin og þar með vestrið væru í þann veginn að gefa upp á bátinn útþenslupólitíkina eftir kalda stríðið. Uppgjöf Bandaríkjanna, undir forystu Biden, í Afganistan í fyrrasumar var ótvírætt merki um vatnaskil. Á liðnum áratug heyktist vestrið á Írak og Sýrlandi - sem fékk aðstoð Rússa.

Selenskí forseti, rómuð hetja síðustu daga, gefur út yfirlýsingu í hvert sinn sem Rússar taka stærri landsvæði að Úkraína sé um það bil að vinna stríðið. Jafnhliða biður hann um friðarsamninga - sem hann myndi vitanlega ekki gera á sigurbraut - en getur ekkert boðið Rússum. Sennilega er Selenski ekki með umboð frá bakhjörlum sínum til að semja.

Sahra Wagenknecht er þýskur stjórnmálamaður og starfaði sennilega í Vinstri grænum ef hún væri íslensk. Hún segir í viðtali: Allir vita að Úkraína getur ekki unnið stríðið. Eina leiðin til að stöðva Rússa, og blóðbaðið, er að semja. Og til að ná samningum þarf að bjóða Rússum eitthvað.

Wagenknecht segir það sem alþjóð vissi um leið og fyrsta skotinu var hleypt af 24. febrúar síðast liðinn. Hvað eru stjórnvöld í Kænugarði að pæla?

Jú, það er augljóst. Selenskí forseti og hirð hans vonast eftir þriðju heimsstyrjöldinni. Hún gæti sem best byrjað með að Nató tryggði lofthelgina.

Aðeins beint stríð Bandaríkjanna og Rússlands getur bjargað Úkraínu í heilu lagi. En heimurinn verður ekki sprengdur aftur á steinöld til að Selenskí haldi embætti. Ábyggilega er hann góður gaur. En sumt fá ekki einu sinni góðmenni þótt hugur standi til. 

Óöldinni í Úkraínu linnir aðeins með friðarsamningum. Stjórnvöld í Kænugarði verða að semja um rússnenskan frið. Í stað þess að framselja úkraínskt fullveldi til Brussel verður Moskva áfangastaðurinn. Harðir kostir vissulega en þeir einu raunhæfu í stöðunni.  

Lofthelgi verður að tryggja

Logi: Ísland skrái sig í ESB-herinn

Í Evrópu er stríð. Stóru ESB-ríkin, Frakkland og Þýskaland, boða stórfellda hernaðaruppbygginu i kjölfar innrásar Rússa í Úkraínu. Hvað leggur Logi formaður Samfylkingar til? Jú, að Ísland sæki um aðild að ESB.

Logi er blóðþyrstur. Hann sér stöðugt flæði mynda og texta með blóð og ofbeldi í Evrópu og vill íslenska aðild að hildarleiknum.

Logi kann hvorki sögu né pólitískt stöðumat. Ísland er í Nató og með varnarsamning við Bandaríkin. Þær varnir voru meira en nóg allt kalda stríðið þegar sovéskur floti flugvéla og skipa var yfir og í kringum landið. Rússar komast ekki með tærnar þar sem sovéska ógnin hafði hælana.

Logi er lýðskrumari. Hann nýtir sér evrópskan harmleik til að framselja fullveldið til Brussel.

Logi er hæfilegur formaður Samfylkingar. Þaðan koma alltaf tillögurnar er leiða Íslendinga til glötunar. Samfylkingin er arftaki flokksins sem ekki vildi fullveldi 1918 og boðaði fyrstur flokka hugmyndina um Sovét-Ísland.

 

Aðildarumsókn að ESB komist rækilega á dagskrá

Stríð er glæpur í Evrópu en aðferð í Asíu

Pútín Rússlandsforseti er evrópskur Saddam sálugi Hussein er fór fyrir Írak. Vesturlönd ákváðu að Hussein væri stríðsglæpamaður og settu hann af með innrás 2003. Það þótti réttlátt stríð siðmenningar gegn ómenningu.

Togstreitan um hvort Úkraína skyldi vera á áhrifasvæði ESB og Nató annars vegar eða hins vegar Rússlands byrjaði fyrir alvöru vorið 2008 þegar Nató-fundur í Búkarest, höfuðborg Rúmeníu, bauð Georgíu og Úkraínu aðild að hernaðarbandalaginu. Þá um sumarið réðst rússneskur her á Georgíu og batt endi á Nató-umsókn smáríkisins á 12 dögum.

Úkraínudeilan stigmagnaðist 2014 með stjórnarbyltingu í Kænugarði, sem studd var af vesturlöndum. Í beinu framhaldi tóku Rússar Krímskaga og studdu uppreisn í austurhluta landsins, Donbass.

Þriðja lota Úkraínudeilunnar hófst með innrás Rússa í landið 24. febrúar síðast liðinn. Frá Búkarest yfirlýsingunni 2008 til innrásar liðu heil 14 ár. Hvað voru ábyrgir aðilar á vesturlöndum að hugsa allan þennan tíma? Svona eftir á að hyggja.

Eina forsendu gáfu vestrænir valdamenn sér. Stríð í Evrópu er glæpur, sem enginn þorir að drýgja. Stríð í öðrum heimsálfum er lögmæt aðferð þegar nauðsyn krefur.

Valdimar Pútín drýgði glæpinn. Kannski gleymdu menn í Washington, Brussel, París og Berlín að helmingur Rússlands liggur í Asíu.

Lærdómur: aldrei skal vanmeta kunnáttu í landafræði. 

Segja handtöku borgarstjórans „stríðsglæp“