Uppskrúfuð dramatík

Allir sem fylgjast með fréttum vita í grófum dráttum hvað gerðist í útrásinni og hruninu. Hröð einkavæðing, áhættusækni, lygi og lausung, glæpsamlegt ábyrgðarleysi og lítilmennska  eru helstu þættir málsins. Inn í þetta má fleygja töluverðum fjölda einstaklinga úr fjármálastofnunum, fyrirtækjum, stjórnmálum og opinberum stofnunum.

Rannsóknaskýrsla alþingis mun varpa ljósi á einstök atriði og gera skóna að sértækum afbrotum einhverra.

Nefndin hefur í tvígang frestað útgáfu skýrslunnar. Eflaust með góðum rökum.

Við bæði tilefnin hafa nefndarmenn látið orð falla sem skrúfa upp dramatíkina í kringum málið. Páli Hreinssyni mæltist á þá leið þegar útgáfu var frestað í fyrra sinn að engin nefnd hafi orðið að flytja þjóðinni viðlíka slæm tíðindi og þess. Í dag bætir Tryggvi Gunnarsson um betur og segist hafa verið gráti næst við skýrsluvinnuna.

Strákar, þið eruð að fjalla um hrunverja og spillingu - ekki launmorð eða barnamisþyrmingar.

 

Skýrslan frestast enn lengur

Etið úr lófa stjórnvalda

Útrásaráratuginn réðu auðmenn ríkjum á Íslandi. Völdin voru áfram formlega hjá stjórnvöldum, ríkisstofnunum og alþingi en í reynd hjá auðmönnum sem jafnframt náðu að beygja dómsstóla til hlýðni. Auðræðið hvarf að mestu með hruninu og stjórnvöld fylltu í tómarúmið.

Veruleg hætta er á að ríkisvaldið gæti ekki hófs og geri sig meira gildandi í þjóðfélaginu en nauðsyn býður. Stjórnlyndir flokkar sitja stjórnarráðið þessi misserin og það eru tilburðir til að sölsa til sín völd og áhrif umfram það sem ríkið fékk í fangið við hrunið.

Fyrningarleiðin í kvótakerfinu er bein atlaga að rekstri sem ekki er á forræði ríkisins. Það getur ekki verið markmið heilbrigðrar stjórnsýslu að sem flestir þegnarnir séu bónbjargarmenn og komnir upp á náð og miskunn ríkisvaldsins.

 

Nei skapar samningsstöðu

Þegar þjóðin segir nei þann 6. mars í þjóðaratkvæði um Icesave-frumvarpið verður samningsstaða okkar til muna betri. Ríkisstjórnin sem ábyrgð ber á samningnum fær lausn og ný ríkisstjórn sest að samningaborði.

Þjóðin hefur þá afstöðu að betra sé að taka á sig tímabundna erfiðleika með því að hafna Icesave-frumvarpinu fremur en að taka áhættuna af því að skuldbindingarnar ríði efnahag okkar á slig.

Jóhönnustjórnin með Steingrím J. í broddi fylkingar reynir að véla stjórnarandstöðuna til að skrifa upp á loforð um skuldaviðurkenningu til handa Bretum og Hollendingum. Vitlausasta af öllu vitlausu er að gefa loforð í upphafi samninga. 

Þjóðin hafnar Icesave-klúðrinu og stjórnin sem gerði samninginn að fara frá. Punktur.

Jóhönnustjórnin með útrás á klúðri

Jóhönnustjórnin ætlar að setja heimsmet í klúðri áður en hún hrökklast frá völdum. Í stað þess að horfast í augu við að stjórnin er í reynd fallin er hafinn útrás á klúðrinu. Með því að blanda öðrum þjóðum í stjórnarkreppu á Íslandi er verið að þyrla upp moldviðri til að blekkja íslenskan almenning.

Jóhönnustjórnin ber ábyrgð á Icesave samningnum og hún verður að fara frá áður en samningar verða teknir upp. 

Þjóðin mun segja nei 6. mars. Það veit stjórnin og örvæntingarfullar aðgerðir breyta engu þar um. Ríkisstjórnin situr upp á náð og miskunn Breta og Hollendinga. Fer vel á því þar sem Jóhönnustjórnin er bandingi þessara þjóða.

Þrjú lönd koma til greina

Pólitísk þreyta og prófkjör

Þegar færri en fjórir af tíu félagsmönnum stjórnmálaflokks sjá ástæðu til að mæta á kjörstað til að velja fólk á framboðslista er ástæða til að staldra við og spyrja hvað valdi. Í samfélaginu er pólitísk þreyta sem bitnar á pólitísku starfi. Stjórnmálakerfið sýndi sig vanmáttugt í aðdraganda hrunsins og hefur ekki tekist að bjóða trúverðugar lausnir á álitamálum eftir hrun.

Prófkjör eru í grunninn lýðræðisleg aðferð til að velja frambjóðendur. Eðlilegt er að flokksmenn velji frambjóðendur. Prófkjörin hafa á hinn bóginn margvíslega ókosti og tvo helsta. Í fyrsta lagi eru í prófkjörsbaráttu virkjaðar félagseiningar sem starfa á öðrum vettvangi en stjórnmálum og íþróttafélög m.a. orðin áhrifaþáttur. Áhrif venjulegra flokksmanna verða lítil í slíkum slagsmálum. Í öðru lagi hefur kostnaður frambjóðenda í prófkjörum verið slíkur að peningalegir hagsmunir eiga þar greiðan aðgang. Og það er fjarri því að vera lýðræðislegt.

Samhliða uppstokkun á innihaldi stjórnmálanna þarf að endurskoða hvernig framboðslistar eru skipaðir. Prófkjörin eru líklega búin að vera.

Hanna Birna fékk 84% atkvæða í 1. sæti

Sósíalisminn ´68 og frjálshyggja ´08

Það voru heiðarleg mistök að vera sósíalisti fram að innrás Varsjárbandalagsins í Tékkóslóvakíu 1968 og áþekkt má segja um frjálshyggju fram að hruni 2008. Sósíalistar báru í bætifláka fyrir fjörtíu árum og sögðu að ríkissósíalismi Sovétríkjanna væri dauður en sanna útgáfan myndi lifa. Frjálshyggjumenn samtímans bera álíka fyrir sig og segja hugmyndafræðina rétta en menn hafa brugðist.

Sósíalismi er til í ýmsum útgáfum og frjálshyggja sömuleiðis. Hvorttveggja er engu að síður steindautt sem hugmyndafræði. Einfaldlega af þeirri ástæðu að reynslan sýnir ótvírætt þann ófarnað sem hlýst af þessum hugmyndakerfum.

Tvær þjóðfélagsstefnur verða helst áberandi næstu árin og mun birtast í ýmsum myndum. Annars vegar frjálslynd alþjóðahyggja og hins vegar þjóðleg íhaldssemi. Seinni stefnan verður ráðandi.

Sprotar, hugvit og fullveldi

Íslensk tækifyrirtæki nota slakann í efnahagslífinu til að styrkja sig. Íslenska krónan leggur þeim líka lið. Stjörnu-Oddi bætir við sig fólk, Calidris auglýsti um daginn eftir nýjum starfsmönnum og CCP gerir ráð fyrir að bæta mannskap við. Þetta eru aðeins okkur dæmi.

Tæknispá Hjalla gerir ráð fyrir góðu ári fyrir sprota- og tæknifyrirtæki. Sjálfsbjörgin sem birtist í vexti sprotanna er okkur töm og eflaust álært atferli fólks sem lengi hefur búið á harðbýlli eyju.

Lamandi hönd skrifræðis myndi á fáum áratugum grafa undan sjálfsbjörginni. Við myndum venjast áskrift af bónbjörg frá Brussel og frumkvæðaleysi verða framtakinu yfirsterkari. 

Fullveldi er forsendan.

 

Fullveldið ekki einkamál Jóhönnu, Össurar og Steingríms J.

Undarleg framkoma þríeykisins sem ber aðalábyrgðina á stjórnleysi landsins ber æ meiri keim af einrænu umsetinna foringja sem engum treysta og engir treysta. Þingmenn stjórnarflokkanna heyra ekkert af stjórnsýsluathöfnum þar sem fullveldi landsins er í veði.

Í véfréttastíl er talað um aðkomu erlendra ríkja að íslenskum málum. Foringjar stjórnarandstöðunnar eru kallaðir í byrgi Jóhönnu trekk í trekk án þess að málefnalegar ástæður liggi fyrir.

Þríeykið Jóhanna, Össur og Steingrímur J. verða að heyra skýrt og ákveðið að fullveldi landsins er ekki einkamál þeirra.

Erlent ríki kannar sáttagrundvöll

Fátækt í boði Samfylkingar

Samfylkingin ætlar með góðu eða illu að keyra Ísland inn í samfélag ríkja þar sem 17 prósent íbúa búa við fátækt. Áróðursherferð Evrópusambandsins gegn heimagerðri fátækt ætti kannski að kveikja aðvörunarljós hjá þeim Íslendingum sem hafa ánetjast ESB.

Takist Samfylkingunni ætlunarverk sitt verður fátæktarkúrfa Evrópusambandsins flutt til Íslands. Brussel stefnir að jöfnum lífskjörfum íbúa álfunnar og það mun ekki taka marga áratugi að skrúfa okkur niður í meðaltalið.

Samfylkingin efnir líklega til fundarherferðar til að útskýra samningsmarkmið sín um evrópska fátækt á Íslandi.

2010 er helgað baráttu gegn fátækt

Stjórnarandstaðan óttast völdin

Stjórnarandstaðan í heilbrigðu ástandi á að vera kokhraust og þenja sig því meira sem stjórnin stendur hallari fæti. Ástandið er því miður ekki eðlilegt. Stjórnarandstaðan er enn í búsáhaldarbyltingarsjokki og þorir varla að anda á Jóhönnustjórnina af ótta við að hún falli.

Stjórnarandstaða sem fælist ábyrgð á landsstjórninni ætti vitanlega að fá sér annað að gera en vera í pólitík.

Þjóðin mun taka af skarið og fella Icesave 2. Þar með er ríkisstjórninni ekki sætt. Stjórnarandstaðan hlýtur að slökkva á gemsunum sínum af ótta við að fá hringingu frá Ólafi Ragnari.

Eðlilegt að undirbúa viðræður