Upphlaupsmálin grafa undan Samfylkingunni

Samfylkingin mælist með 20 prósent fylgi þrem mánuðum fyrir kosningar. Í síðustu þingkosningum fékk flokkurinn yfir 30 prósent fylgi en er núna með sama fylgi og Vinstri grænir sem fengu innan við 10 prósent fyrir fjórum árum. Ólíkur skriðþungi vinstriflokkanna sýnir að Vinstri grænir eru trúverðugri stjórnanandstöðuflokkur en Samfylkingin.

Aukinn áhugi á umhverfisvernd og andóf gegn stjóriðju er vatn á myllu Vinstri grænna á meðan Samfylkingin hefur verið tvíátta í málaflokknum. Það getur þó tæplega verið nema hluti skýringarinnar.

Vandi Samfylkingarinnar er ekki nýtilkominn heldur hefur hann fylgt flokknum frá stofnun. Flokkurinn var stofnaður af Alþýðubandalagi (mínus þá sem fóru í Vinstri græna), Alþýðuflokki og Kvennalista. Í aðdraganda var það gefið, en lítið sem ekkert rætt, að flokkurinn yrði evrópsk-norrænn jafnaðarmannaflokkur. Uppskriftin var of almenn til að gagnast og tók ekki mið af aðstæðum.

Ólíkt Norðurlandaþjóðum komu Íslendingar sér ekki upp öflugum jafnaðarmannaflokki á síðustu öld. Stærsti vinstriflokkurinn var Alþýðubandalagið og forverar þess á meðan Alþýðuflokkurinn var minnsti flokkurinn í fjórflokkakerfinu. Stærsta verkefni jafnaðarmannaflokka í Evrópu, uppbyggin velferðarþjóðfélagsins, komst í framkvæmd á Íslandi án atbeina öflugs jafnaðarmannaflokks.

Þegar Samfylkingin var stofnuð beið hennar ekkert verðugt verkefni sem gat skilgreint erindi flokksins til almennings. Til að standa undir nafni þurfti flokkurinn að búa sér til málefnastöðu sem væri sæmandi breiðfylkingu vinstrimanna. Það var ekki gert heldur stillti flokkurinn sér upp sem mótvægi og valkosti við Sjálfstæðisflokkinn og var nánast sjálfkrafa í andstöðu við hvaðeina sem Sjálfstæðisflokkurinn var fylgjandi.

Andstöðupólík af þessu tagi getur þjónað smáflokki sem leggur áherslu á sérstöðu en aðferðin er vonlaus fyrir flokk sem vill vinna fjöldafylgi ólíkra þjóðfélagshópa. Samfylkingin fékk á sig yfirbragð upphlaupsflokks sem engan veginn var í samræmi við yfirlýstan tilgang flokksins um að vera ábyrgt stjórnmálaafl.

Kvótakerfið á síðasta kjörtímabili, fjölmiðlafrumvarpið fyrr á þessu kjörtímabili, málþófið síðustu daga um Ríkisútvarpið ohf. og rokur um Evrópusambandsaðild eru allt dæmi um upphlaupsmál sem Samfylkingin hefur staðið fyrir ein sér eða með öðrum. Það er varla tilviljun að Vinstri grænir guldu þess ekki í skoðanakönnun Fréttablaðsins að hafa tekið þátt málþófi síðustu daga með Samfylkingunni.

Almenningur gerir einfaldlega þær kröfur til Samfylkingarinnar að hún hagi sér í samræmi markmið sitt um að vera breiðfylking frjálslyndra vinstrimanna og refsar flokknum fyrir hviklynda tækifærismennsku.

Til þessa dags hefur Samfylkingin ekki staðið undir væntingum. Sá sem þetta skrifar var félagi í Samfylkingunni frá stofnun en hefur nú sagt sig úr flokknum og þakkar hér með samstarfið.

Ólafur velgjörð þarf nýjan PR-mann

Ólafur Ólafsson eignamaður og velgjörðarsjóðseigandi hélt upp á 50 ára afmæli sitt í gær með kostnaði upp á 100 - 200 milljónir króna. Fyrr um daginn hafði hann skorað stórt með tilkynningu um stofnun sjóðs til þjóðþrifaverka hér heima og í þróunarlöndum.

Maður sem heldur 600 manna veislu er á höttunum eftir einhverju, hvort sem það er að verða vinsælasti nýríki nonninn eða koma til greina sem forsetaframbjóðandi. En vegna þess að svo þykkt var smurt kemur Ólafur út sem kjáni.

Hvað sem hann gerir úr þessu þarf hann að byrja á því að fá sér nýjan almannatengil.

Eru nýríkir að ná þroska?

Myndarlegt framlag hjónanna Ingibjargar Kristjánsdóttur og Ólafs Ólafssonar til velgerðarsjóðs er vonandi til marks um vaxandi samfélagsvitund nýríkra Íslendinga sem hingað til hafa ekki haft orð á sér fyrir örlæti.

Virðingarvert er að sjóður hjónanna muni hvorutveggja styrkja verkefni hér heima og í þróunarlöndum. Af fréttinni má ráða að ætlunin sé að velja stuðningsverkefni af kostgæfni og styrkja þau alla leið sem er vísbending um að sjóðurinn sé ekki dulbúin auglýsingamaskína. Það hefur viljað brenna við að auðugt fólk sé í reynd að kaupa sér ímynd þegar það lætur fé af hendi í góðgerðamál.

Ræktarsemi Ólafs við átthagana, Borgarnes, er lofsverð og stuðningurinn við Landnámssetrið bæði til gagns fyrir héraðsbúa og þjóðina alla.

Bloggari býr í annari sveit, Seltjarnarnesi, og þar hafa ónefndir feðgar þann sið að sletta smápeningum hingað og þangað en gæta þess ávallt að fá auglýsingu á móti. Þar er ekkert heilagt. Í haust auglýsti safnaðarpresturinn verslun þeirra feðga í barnamessu.

 

Gefa einn milljarð króna í velgerðarsjóð

Enski boltinn bjargar 365, eða þannig

Frá áramótum hefur gengi Teymis hf. hækkað um 13 prósent í Kauphöllinni en gengi 365 hf. lækkað um 5 prósent. Félögin tvö voru áður sameinuð í Dagsbrún en var skipt upp í september síðastliðnn. Fjölmiðlahlutinn, 365 hf., er með takmarkaða vaxtarmöguleika og hefur selt frá sér einingar sem áttu að standa undir meira en helming veltunnar.

Í kynningu 12. september á liðnu ári áætlaði 365 hf. að heildarveltan árið 2007 yrði 30 milljarðar króna. Hluti Wyndenham prentsmiðjunnar í Bretlandi átti að vera 18 milljarðar króna. Skuldir voru um 22 milljarðar króna. Glærusýningu 365 hf. var vart lokið í haust þegar tilkynnt var að prentsmiðjan í Bretlandi yrði seld. Tapið á þeirri fjárfestingu hleypur á milljörðum króna.

Tilfæringar á prentmiðlum 365 um áramótin í sérstakt félag benda til frekari breytinga á rekstri fyrirtækisins. Á bloggsíðum er rætt um að uppstokkun á sjónvarpsrekstrinum sé í bígerð. Í gær var tilkynnt að birtingu ársuppgjörs væri frestað til mánaðarmótanna febrúar/mars.

Þótt útlitið sé dökkt er 365 með ráð undir rifi hverju. Það keypti í lok nóvember sýningarréttinn á enska fótboltanum fyrir um það bil einn milljarð króna, sem lætur nærri að vera tíu prósent af ársveltu fyrirtækisins.

Hmmm

Málþófið kemur stjórnarandstöðunni í koll

Skilaboð stjórnarandstöðunnar til þjóðarinnar eru þau að ekkert er mikilvægara í íslenskum stjórnmálum en að ræða frumvarpið um Ríkisútvarpið ohf. Tvær vinnuvikur þingmanna hafa farið í að ræða frumvarpið og sér ekki fyrir endann á umræðunni. Málþófið, sem stjórnarandstaðan kallar umræður, stóð fram á nótt.

Stjórnarandstaðan hlýtur að treysta blint á skammtímaminni fólks og að kjósendur verði búnir að gleyma í maí hvaða pólitískar áherslur stjórnarandstaðan hafði í janúar. Hitt er óvíst að stjórnarandstaðan nái vopnum sínum í tæka tíð fyrir kosningabaráttuna og takist að móta málefnagrunn sem vænlegur er til árangurs.

Með því að taka frumvarpið um Ríkisútvarpið í gíslingu ætlaði stjórnarandstaðan að píska upp svipaða stemmningu í þjóðfélaginu og hún gerði gegn fjölmiðlafrumvarpinu fyrr á kjörtímabilinu. Með hávaða á Alþingi og fjölmiðlabumbuslætti Baugsmiðla átti að fá þjóðina til að trúa því að heimsendir væri í nánd ef frumvarpið um Ríkisútvarpið yrði samþykkt.

Ýmsar ástæður eru fyrir því að hernaðaráætlunin mistókst, en líklega sú helst að þjóðin lætur ekki plata sig tvisvar með sama áróðursbragðinu. Þingforsetar meirihlutans sitja núna glottandi dag og nótt yfir þingmönnum stjórnarandstöðunnar sem standa í biðbröð við ræðustólinn sem enginn veitir athygli.

Á þessum tíma í kosningabaráttunni reyna stjórnarandstöðuflokkar að finna höggstað á sitjandi ríkisstjórn og búa sér til málefnastöðu. Venjuleg þingstörf eru árangursrík aðferð til þess að þreifa fyrir sér með ólík mál. En þegar aðeins eitt mál er á dagskrá, sem í ofanálag er lítt áhugavert fyrir almenning, er stjórnarandstaðan að tapa tíma.

Ríkisstjórnarflokkarnir hagnast á málþófinu. Ráðherrar hafa næg tækifæri til að fara með sín mál til almennings á meðan þingmenn andstöðuflokkanna láta kvörnina mala án þess að nokkur taki eftir.

Stjórnarandstöðunni hlýtur að líða eins og fíflinu sem var att á foraðið.

Bloggað fyrir borgun

Guðmundur Magnússon vakti athygli á því að mest lesni bloggarinn hér á mbl.is, Steingrímur Sævarr Ólafsson, væri kominn í vinnu hjá samkeppnisaðilanum visir.is til að auka hjá þeim umferðina. Þær skoðanir sem ofurbloggarinn hefur núna í frammi taki mið af nýja vinnuveitandanum, 365 miðlum.

Til að bloggið verði ekki byggt á sannfæringu þeirra sem það skrifa, sem er heldur hvunndags og leiðinlegt, er sjálfsagt að gefa því gaum að blogga fyrir borgun.

Heppilegt væri að gera samræmda verðskrá bloggara sem vitanlega tæki mið af lestri. Hagsmunaaðilar gætu þá keypt sér málafylgju bloggara við aðskiljanlegustu málefni.

Rétt væri að merkja þessa þjónustu sérstaklega: Lygari til leigu.

Stjórnarandstaðan á mála hjá Samtökum atvinnulífsins

Í orði kveðnu eiga stjórnarandstöðuflokkarnir Samfylkingin og Vinstri grænir að heita vinstriflokkar. Í verki taka flokkarnir tveir upp málflutning Samtaka atvinnulífsins í yfirstandandi umræðu um frumvarp um Ríkisútvarpið ohf.

Meðal þess fyrsta sem Steingrímur J. Sigfússon formaður Vinstri grænna tiltók sem rök gegn frumvarpinu í Kastljósþætti kvöldsins voru samkeppnismál. Hann hefur sem sagt áhyggjur af velferð einkarekinna fjölmiðla í samkeppni við Ríkisútvarpið. En þetta eru sömu sjónarmið og koma fram í umsögn Samtaka atvinnulífsins um frumvarpið, sjá hér.

Það hefði einhvern tíma þótt saga til næsta bæjar að stjórnmálaflokkar vinstrimanna fylkja sér um hagsmuni atvinnurekenda.

Hversu trúverðugt verður það þegar Samfylking og Vinstri grænir ætla í kosningabaráttunni að halda fram hlut launþega og almennings þegar þeir á Alþingi koma fyrir eins og réttir og sléttir málaliðar atvinnurekenda?

Hvert vilja Íslendingar flytja?

Félagsfræðingurinn Seymour Martin Lipset lést í byrjun árs. Hann fékkst einkum við að skýra sérstöðu Bandaríkjanna, t.d. hvers vegna engin róttæk vinstripólitík náði árangri þar ólíkt öðrum vestrænum ríkjum og hvers vegna Bandaríkjamenn vantreysta ríkisvaldinu í meira mæli en Evrópuþjóðir.

Martin Lipset skrifaði formála að bók Richard F. Tomasson Iceland the first new society sem var gefin út fyrir aldarfjórðungi og er rannsókn á menningu og siðvenjum Íslendinga. Ítarleg viðtöl voru tekin við eitt hundrað manns vítt og breitt um landið.

Ein spurningin sem var lögð fyrir viðmælendur var um hvert þeir vildu flytja ef þeir þyrftu að yfirgefa landið. Í ljósi umræðunnar um Evrópusambandsaðild er listinn forvitnilegur. En þetta er þau lönd sem Íslendingar vildu flytja til fyrir aldarfjórðungi ef þeim væri ekki lengur stætt á Fróni.

Noregur
Svíþjóð
Danmörk
Kanada
Bandaríkin
Ástralía

Ekki beinlínis stór eftirspurn eftir Brussel og sveitunum þar í kring.

Stígum skrefið til fulls, leggjum af lýðveldið

Kosningabrátta Samfylkingarinnar snýst um að koma Íslandi inn í Evrópusambandið. Ingibjörg Sólrún Gísladóttir margítrekaði þau skilaboð í Kastljósi í kvöld. Þegar stjórnmálaflokkur hefur það eina erindi að afsala fullveldi landsins til Brussel má spyrja hvort ekki eigi að stíga skrefið til fulls.

Vitanlega er algjör óþarfi og hreinasta bruðl að reka hér sjálfstætt lýðveldi. Nær væri að leggja árar í bát, biðja Dani að taka við forræði okkar enda búa þeir að reynslunni. Við myndum gera Alþingi að ráðgjafaþingi sem hittist á tyllidögum og skrifaði bænaskrár til Kaupmannahafnar, c/o Brussel.

Ef hart yrði í ári gætum við alltaf spurst fyrir um þennan skika á Jótlandsheiði sem var tekinn frá fyrir Íslendinga á árum áður.

Má búast við tíðindum frá Samfylkingunni eftir næstu skoðanakönnun?

Framsókn vill mýkja Samfylkinguna

Framsóknarmönnum þykja það vond tíðindi að trúnaðarmenn Samfylkingarinnar eigi samtöl við áhrifamenn í Sjálfstæðisflokknum um mögulega ríkisstjórnarmyndun að loknum kosningum í vor. Tilvera Framsóknarflokksins byggist á því að vera ýmist valkostur til vinstri eða hægri.

Framsóknarmennirnir Steingrímur Sævar og Pétur Gunnarsson blogga um samdráttinn og borgarfulltrúinn Björn Ingi Hrafnsson er þegar kominn með varnaráætlun sem felst í því að daðra meira við Evrópusambandið til að ná athygli Samfylkingarinnar.

Ungu framsóknarmennirnir gleyma á hinn bóginn að fæstum þykir smekklegt að gera umræðu um inngöngu í Evrópusambandið að pólitískum hrossakaupum. Sölumennska af þessu tagi vinnur gegn tilgangi sínum. Prangið er of augljóst.