Vinstripólitík; í einum flokki en í framboði fyrir annan

Gísli Baldvinsson er félagi í Samfylkingunni en ætlar í framboð fyrir annan flokk í Kópavogi. Formaður Samfylkingar í Kópavogi bað Gísla að segja sig úr flokknum og vísaði til flokkslaga. Gísli neitaði.

Vinstrimenn ómerkja pólitískt starf með því að stofna fleira en eitt pólitískt framboð utan um sama hóp frambjóðenda, sbr. Bjarta framtíð og anga af sama tagi.

Dulargervin sem vinstrimenn klæðast rugla bæði kjósendur, og til þess er leikurinn gerður, en líka grafa þau undan lýðræðinu. 

 

Stór flokkur byggður á minnihlutasjónarmiðum

Nýr hægriflokkur Þorsteins Pálssonar og félaga á að verða leiðandi í stjórnmálum. Við höfum heyrt þennan áður.  Samfylkingin var stofnuð til að verða stór vinstriflokkur. Aðalmál flokksins varð minnihlutapólitíkin um að Ísland ætti að verða aðili að Evrópusambandinu.

Í síðustu þingkosningum fékk Samfylkingin 12,9 prósent út á minnihlutasjónarmiðið um Ísland í ESB.

Flokkur Þorsteins Pálssonar og félaga ætlar að bjóða upp á hægriútgáfu af Samfylkingunni. Sá flokkur getur ekki orðið leiðandi í stjórnmálum en kannski átt sína frægð í fimmtán mínútur eða svo.

Bandaríkin veikjast, ófriðarhorfur aukast

Á tímabilinu eftir fall Berlínarmúrsins voru Bandaríkin eina réttnefnda stórveldið og gátu meira og minna farið sínu fram á alþjóðavettvangi. Viðbrögðin við árásinni á tvíturnana í New York voru innrásir í Afganistan og Írak, - hvorttveggja á vafasömum forsendum.

Bandaríkin riðu ekki feitum hesti frá Miðausturlöndum og tiltrú þeirra beið hnekki. Þrátefli í innanlandsstjórnmálum, sem m.a. leiddi af sér að ríkisstofnanir urðu að loka vegna skorts á fjárheimildum, drógu upp þá mynd að Bandaríkin væru risi á brauðfótum.

Farsakenndar tilnefningar á peningamönnum í embætti sendiherra eru birtingarmynd af bandarískri stjórnsýslu, sem virðist ekki ráða við verkefnið sitt.

Veikari Bandaríki gefa mönnum eins og Pútín Rússlandsforseta tilefni til að prófa sig áfram og kanna hve langt er hægt að komast með hernaðarógn.

Sérfræðingar í sögu og eðli stríðsátaka, t.d. Michael Howard, segja okkur að stríð byrji aldrei vegna tilviljana eða skyndihugdettu ráðamanna. Ákvörðun um að hefja stríð byggir alltaf á rökhugsun og yfirvegun á sóknarfærum og áhættu.

Illu heilli stenst ekki ígrundunin í aðdraganda stríðs nema í helmingi tilfella. Sagan kennir okkur það.

Obama skipti út sendiherraefnum