Lyga-Brjánn og lögreglan

Maður er nefndur Brjánn og fer af honum nokkur saga síðustu daga vegna samskipta við lögreglu. Tilfallandi fékk frásögn frá fyrstu hendi um Brján frá traustri heimild.

Brjánn réð sig í vinnu hjá veitingamanni, þaðan kemur frásögnin, og sýndi fljótlega af sér það viðhorf að starfið væri fyrir neðan sína virðingu og aðeins tímabundið. Brjánn kvaðst sérstaklega greindur og ætti eftir að gera upp við sig hvort hann myndi þiggja skólastyrk frá Harvard eða Princeton. Á meðan hann velti fyrir sér hvorn skólann hann ætlaði að sækja gengi hann um beina á Íslandi.

Sagan um bandarísku háskólana seldist ekki meðal starfsfólks sem m.a. voru háskólanemar og þekkja muninn á Harvard og Bifröst. Brjánn bætti í skreytnina. Einn daginn þurfti hann frídag til að flytja fyrirlestur á alþjóðlegri ráðstefnu sem haldin var í Hörpu. Velviljaður atvinnuveitandinn gaf leyfið, sem var fast sótt. Ekki löngu síðar fékk hann þær fréttir í óspurðum að sést hefði til Brjáns í Hörpu á ráðstefnunni að vísa gestum til sætis. Verðugur starfi það og ekkert til að skammast sín fyrir. Nema kannski fyrir Harvard-mann.

Brjánn átti erfitt með að greina á milli ímyndunar og veruleika í veitingabransanum. Samskipti án sanninda eru erfið. Hann var látinn taka pokann sinn. Lengi á eftir var talað um Lyga-Brján sem kostulegt eintak af manni í eigin heimi verðleika.

Lyga-Brjánn segir núna farir sínar ekki sléttar af samskiptum við lögreglu. Mögulega sýndi löggæslan honum, heimsfrægum manninum, ekki tilhlýðilega virðingu. Vinstrieyru fýsir illt að heyra, einkum svart-hvítar sögur um mismunun. Sjálfur Egill Helgason rennir stoðum undir Brjánssögur. Kannski að þeir hafi verið saman í Harvard.