Börn, þjáning og bylting

Jesú-barnið breytti heiminum. Án frásagnarinnar um meyfæðinguna í Betlehem væri saga mannkindarinnar önnur síðustu tvær þúsaldir eða svo. Jafnvel þeir sem heitastir eru í vantrúnni geta ekki neitað því.

Það var þó ekki fæðingin sem gaf lífi Jesú umsköpunarmáttinn heldur dauði. Sá dauðdagi var í senn merktur hryllingi og niðurlægingu. Rómverjar beittu krossfestingu til að halda í skefjum uppreisnartilburðum þeirrar stéttar sem bar á herðum sínum veldi Rómar - þrælanna. 

Tom Holland segir í yfirferð á upphafi kristni að ekki fyrr en 300 árum eftir fæðingu frelsarans gátu kristnir fengið sig til að sýna Krist á krossinum. Dauðdaginn þótti of lítillækkandi. Skylda hugsun leggur Landnáma í munn Ingólfs Arnarsonar þegar hann stendur yfir dauðum Hjörleifi frænda og fóstbróður: ,,Lítið lagðist hér fyrir góðan dreng, er þrælar skyldu að bana verða..." Álík er hörmungin að deyja eins og þræll og vera drepinn af þrælum.

Kirkjan sneri lítilmótlegum dauðdaga sonar trésmiðsins frá Nasaret upp í hetjufrásögn. Dauði í nafni sannleikans varð eftirsóttur. Píslarvætti er kröftug kristin hugmynd sem snjall áróðursmaður í Arabíu, Múhameð að nafni, gerði að sinni á sjöttu öld til að umbylta samfélagi manna. Við sitjum uppi með afleiðingarnar.

Yngsta dæmið um sporgöngumenn Betlehem-drengsins er sænska aðgerðabarnið Gréta Thunberg og hlýnunarsannleikurinn. New Republic segir Grétu afhjúpa loftslagssyndir eldri kynslóðarinnar. Gréta og aðstoðarlið hennar kann líka að spila á þjáninguna. Blessað Grétu-barnið varð úrvinda að sitja á gólfinu í þýskri lest. Deilt er um hvort myndin sé sviðsett, eins og raunveruleikinn skipti einhverju máli þegar píslarvætti er annars vegar.

Börnin eru blessun. Sagan af Jesú-barninu sem fæddist til að deyja á krossinum er áhrifamesta og fallegasta heimsfrásögnin. Þann tíma sem Jesú starfaði sem fulltíða maður, líklega um 2-3 ár, var hann elskulegur og allra vinur, ekki síst barnanna. Sagan um hann er öllum hollt veganesti. Kjarni sögunnar er að við umbyltum fyrst okkur sjálfum áður en við kássumst upp á aðra. Þjáningin í þeirri iðju er alltaf persónuleg.   

 

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 25.12.2019 kl. 13:16]

Múhameð var enginn píslarvottur, þótt hörundsár væri og þá langrækinn.

Miklu fremur var hann til í að beita aðra ofbeldi, lét slátra saklausum Gyðingum, m.a. í auðgunarskyni (vont fordæmi fyrir Hamasmenn, ISIS-lýð, al-Qaída o.fl.) og drepa aðra saklausa, lestu aftur t.d. Hege Storhaug um það.

Eða orkar nokkuð af þessu tvímælis?

[Helga Kristjánsdóttir, 25.12.2019 kl. 18:07]

Gerir manni nokkuð til þótt ekki sé sí hugsandi um illskuna hún er og var hryllingur,sem verður ekki gleymdur.
Í dag er mér er efst í huga kærleikurinn sem vegur þyngst í allri heimssögunni
hvergi eins brennandi sterkur og áþreifanlegur og með lítið barn í fangi sem ber að vernda. -----                                                       Alltaf þarf ég að byrja að skrifa þegar verið er að sækja mann í jólaboð. 

  Gleðileg Jól!