Landsréttur stundar pólitík með setuverkfalli

Landsréttur bjó til réttaróvissu með því að fara í setuverkfall á mánudag. Ákvörðun réttarins leiddi til þjóðfélagsólgu, fyrirsagna í pólitískum miðlum eins og RÚV um að ástandið væri sturlað.

Réttaróvissan, sem landsréttur bjó til, hafði pólitískar afleiðingar - afsögn dómsmálaráðherra.

Setuverkfall landsréttar var tilefnislaust. Dómur Mannréttindadómstóls Evrópu varðaði aðeins 4 dómara af 15. Þetta viðurkennir landsréttur í gær með því að hefja störf að nýju en setja viðkomandi fjóra dómara í frí.

Upplýsa þarf hvernig ákvörðun landsréttar um setuverkfallið var tekin. Hverjir það voru sem tóku ákvörðunina og með hvaða rökum.

Dómarar eiga ekki að fara með pólitískt vald. Þegar heilt dómsstig, landsréttur, ákveður að taka þátt í hannaðri pólitískri atburðarás er það alvarlegt mál. Við svo búið má ekki standa.

Breytt dagskrá hjá Landsrétti

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 16.3.2019 kl. 16:43]

"Dómur Mannréttindadómstóls Evrópu varðaði aðeins 4 dómara af 15."

Leiðrétting: Tæknilega snerist sá dómur aðeins einn dómara við Landsrétt, Arnfríði Einarsdóttur.

Af honum má aftur á móti draga samskonar ályktanir um aðra dómara sem voru einnig skipaðir í andstöðu við lög.

Í því sambandi kemur ekki aðeins fram í dómi Mannréttindadómstólsins að sú framkvæmd þegar ráðherra skipti út fjórum umsækjendum í tillögu sinni hafi verið í andstöðu við lög, heldur einnig sú framkvæmd Alþingis að greiða atkvæði um alla 15 í einu lagi í stað þess að greiða atkvæði sérstaklega um hvern og einn umsækjanda á listanum. Fyrir vikið eru þeir allir skipaðir í andstöðu við lög, enda er engin leið að átta sig á því hvern þeirra var í raun verið að skipa með hinni einu atkvæðagreiðslu.

Sú ákvörðun Landsréttar frá í gær að hinir 11 sem voru líka skipaðir í andstöðu við lög haldi áfram störfum, breytir engu um það sem kemur fram í dómi Mannréttindadómstólsins, en hann má lesa hér:

GUÐMUNDUR ANDRI ÁSTRÁÐSSON v. ICELAND

Landsrétti er reyndar nokkur vorkunn að lenda í þessari stöðu, því rætur hennar er ekki að rekja til réttarins sjálfs, heldur ólögmætrar framkvæmdar ráðherra og Alþingis, sem forseti Íslands kvittaði undir.