Tilfallandi athugasemdir

Laugardagur, 12. maí 2018

Tilfinningasósíalismi

Stéttabarátta 21stu aldar sósíalista snýst ekki um aukinn kaupmátt launþega heldur um öfund. Sósíalistar virkja tilfinningar en ekki hagtölur til að réttlæta herskáa pólitík. Öfundin er sterk tilfinning, ekki síst í litlu samfélagi samjafnaðar.

Sósíalistar samtímans virkja öfund með vísun í valin dæmi um meint óréttlæti en neita að viðurkenna alþekktar staðreyndir um stígandi kaupmátt annars vegar og hins vegar að óvíða á byggðu bóli er launajöfnuður meiri en einmitt á Íslandi.

Í blönduðu hagkerfi ríkis- og einkarekstrar verður alltaf einhver launamunur. Sósíalistar vilja ekki ræða hver hann ætti að vera. Þeir ræða heldur ekki hvort menntun skuli metin til launa. Um leið og tölur eru lagðar á borðið hrökkva sósíalistar í baklás tilfinninganna.

Fyrri tíma sósíalistar, á 19du öld og framan af þeirri 20stu, boðuðu ríkisrekstur sem lausn á þeirri hneigð hagkerfisins að skila af sér launaójöfnuði. Ríkisrekið atvinnulíf var reynt með hörmulegum árangri.

Blandað hagkerfi er skásta fyrirkomulag atvinnulífsins. Besta hagkerfið er ekki enn fundið upp. Sama gildir um lýðræðið, það er skásta stjórnskipunin. Það er einfaldlega ekki á valdi okkar að setja saman fullkomið samfélag. Við erum of breysk.

Tilfinningasósíalisminn á það sameiginlegt með klassískum sósíalisma að velja versta kostinn þegar fullkomið samfélag er ekki í sjónmáli. Öfund er eymdartilfinning, rétt eins og kommúnismi er eymdin uppmáluð, bæði í hagstjórn og stjórnskipun.