Ein frétt, þrjár frásagnir - falsfréttir eða...

Morð lögreglunnar í Minneapolis á áströlsku konunni Justine Damond er efniviður í þrjár fréttafrásagnir. Efnisatriði eru fyrir hendi til að renna stoðum undir hverja frásögn. En frásagnirnar eru gagnólíkar.

Fyrsta frásögnin, sem mbl.is tekur undir með vali á fyrirsögn, er slysafrásögnin. Saklaus kona í náttfötum er skotin til bana af slysni.

Önnur frásögnin, lögregluofbeldi, byggir á þekktu fréttaminni um bandaríska lögreglumenn sem skjóta fyrst en spyrja svo. Vox keyrir á fyrirsögnina: lögregla skýtur til bana óvopnaða konu í náttfötunum  - engar skýringar.

Þriðja frásögnin, flóttamenn eru viðsjálir, sækir rök í þá staðreynd að lögreglumaðurinn sem skaut Justine Damond er sómalskur flóttamaður. Fjölmiðlar sem leggja áherslu á þetta sjónarhorn vekja athygli á uppruna lögreglumannsins, hann hafi áður verið kærður í starfi og að hann skaut fleiri en einu skoti í áströlsku konuna. Eins og það sé ekki nóg sat skotglaði lögreglumaðurinn í farþegasætinu á meðan félagi hans spjallaði við Damond. Myndin sem dregin er upp er af ásetningsmorði.

Hugtakið falsfrétt er notað í víðri merkingu. Einhverjum, sem finnst eitt eða fleiri sjónarhorn hér að ofan ekki við hæfi, gæti kallað frétt byggða á því sjónarhorni falsfrétt. Með nokkrum rökum.

Ólíkar fréttafrásagnir af morðinu á Justine Damond draga fram einkenni frétta. Þær eru allaf með sjónarhorn. Blaðamönnum er kennt að mikilvægasta efnisatriðið eigi að koma fram í fyrirsögn. Fyrirsögn og inngangur fréttar myndar sjórnarhornið, segir lesanda/hlustanda hvað sé aðalatriðið. Margir lesa aðeins fyrirsagnir og kannski fyrstu tvær setningar inngangs. Þeir eru búnir að ná fréttinni.

En lífið, dauðinn í þessu tilviki, er einu sinni þannig að fleira en eitt sjónarhorn kemur til greina að lýsa atburði. Það þýðir vitanlega ekki að öll sjónarhorn séu jafn réttmæt. Um það er oft skrifað. Ekki þó hér og nú.

Skotin til bana á náttfötunum

Athugasemdir

[Eyjólfur Jónsson, 18.7.2017 kl. 15:38]

Sæll Páll, ekki er ég nú með þetta á hreinu hvað segja skuli um svona fréttaflutning, en þessum svokölluðu "falsfréttum" var ýtt af stað eftir forsetakosningarnar í USA. Tilgangurinn er að skap mistrú gagnvart öllum mögulegum fréttum og svo hagræða sannleikanum til hagsmuna fyrir einhverja ákveðna aðila. Startað í pólitík, en er nú að tröllríða allri fréttarmensku. Ekki tek ég neinar fréttir lengur fyrir góðan fisk og hér heima eru samtök búin að anamma þetta og nota á alla vegu. Ekki einusinni biskup landsins er marktækur lengur.

[Bjarne Örn Hansen (IP-tala skráð) 18.7.2017 kl. 18:40]

Falsfréttir, er fyrst og fremst fréttir morgunblaðsins sem reynir að "hylma" yfir drápinu, sem slysi. Þú þarft ekkert til Bandaríkjanna til að fá slíkar fregnir ... Lögreglan á Íslandi á sér marga skuggasögu ... yfirhylmingar, "state terrorism", níð ... hvernig er gamla máltækið "Ekki spyrja mig, ég var að æfa lögreglukórinn".  Hvernig var ekki með Geirfinn, hermdi ekki lögreglan eftir aðferðum GESTAPO í Svíþjóð, með að leita uppi göturæfill til að klína morðinu á.  Og ekki var nokkurt lík heldur ... hefur einhver á Íslandi spurt að því, hvernig lögreglan gat verið svona hunds og kattar viss að maðurinn væri dauður ... það skyldi þó aldrei vera, að lögreglan sjálf hafi komið á vettvang og ætlað að handsama Geirfinn, einhver átök orðið og maðurinn dotti með höfuðið í kjallaragólfið og lögreglan síðan notað SÆNSKA GESTAPO taktík, til að rugla alla í ríminu. Frækt er bankaránið í Svíþjóð, þar sem lögreglan sem stóð að ransókn málsins ... var bankaræninginn sjálfur.

Nei, það eru fréttir Morgunblaðsins sem eru fals-fréttir, þar sem engin ransóknarblaðamenska á sér stað ... einungis "yfirhylmingar" í anda rétttrúaðra.