Skoðanakúgun og hatursorðræða

Frelsi til að hafa skoðanir á mönnum og málefnum er hornsteinn vestrænna samfélaga. Gagnrýnin hugsun fær ekki þrifist án skoðanafrelsis.

Hugtakið ,,hatursorðræða" er notað af fólki sem vill gera sumar skoðanir ólögmætar. Sjálft hugtakið er fordómafullt. Skoðanir fólks mótast af mörgum tilfinningum; ást, hatri, ótta, minnimáttarkennd, hroka, samúð, hugleysi, dirfsku, spéhræðslu, lífsgleði og svo framvegis.

Að gefa sér að tilteknar skoðanir mótist af hatri og þær skoðanir eigi að banna er yfirlætisfullt svo ekki sé meira sagt.

Það er ekki hægt að binda í lög hvaða tilfinningar fólk eigi að hafa. Á hinn bóginn er hægt að banna tilteknar skoðanir. Nýlega voru felld úr gildi lög sem bönnuðu guðlast. Dómsmálaráðherra, sem þá var þingmaður, benti á tvískinnung þeirra sem vilja afnema bann við guðlasti en banna aðrar skoðanir vegna þess að í þeim sé ,,hatursorðræða". Hvað er guðlast annað en hatur á guði?

Þeir sem nota hugtakið ,,hatursorðræða" eru í raun að biðja um skoðanakúgun. 

 

„Stórhættulegt samfélagsmein“

Athugasemdir

[Aztec, 24.6.2017 kl. 22:31]

Það er dæmigert af múslímum og uppsleikjendur þeirra að kalla alla gagnrýni á þessa illskeyttu hugmyndafræði "hatursorðræðu" (eða nota merkingarlausa orðskrípið "Islamofóbía"), þegar mesta hatrið kemur frá múslímaklerkunum sjálfum.

Eða finnst Jihadistanum Semu Erlu það vera í fínu lagi að þeir sem eru ekki múslímar sætti sig við hryðjuverk líkt og múslímarnir gera? Enda eru hryðjuverk órjúfanlegur hluti af Islam.

Það voru múslímar sem frömdu hryðjuverkin í Manchester þar sem stór fjöldi saklausra dó, en þarbúandi múslímar höfðu einungis samúð með sprengjuvarginum. Enginn múslími sýndi samúð með þeim sem létust við árásirnar á London Bridge. En þegar Breti keyrir bíl upp að mosku, þar sem einhverjir fá skrámur, en enginn deyr af því, þá fara þeir að væla um að það sé hatur beint gegn þeim. Og undirlægjufjölmiðlarnir (BBC, Guardian, Channel 4, Independent, Sun o.fl.) gaula í sama kór.

Bretar hafa verið handteknir æ ofan í æ fyrir það eitt að gagnrýna islam, en hatursklerkarnir, imamarnir, sem spúa eitri eins og t.d. að það eigi að drepa alla ekki-múslíma, sérstaklega samkynhneigða, og all fyrrverandi múslíma, eru ósnertanlegir. Fleira mætti nefna sem sýnir tvískinnunginn. Og ekkert er gert til að sporna við þessu ófremdarástandi, þar sem búið er að upprétta fjölmargar No-Go Zones og þar sem hryðjuverkasamtök eins og Hamas fá að halda hatursgöngur, en ekki föðurlandsvinir í Britain First.

Ég hef nákvæmlega enga samúð með Semu Erlu eða hyskinu sem fylgir henni að málum. Ef hún er óánægð með að vera hér á landi, getur hún flutzt til Sviþjóðar (Svenska Kalifatet) þar sem sharia-lög gilda og þar sem fjölmiðlum er bannað að fjalla um vandamálin (hér á Íslandi steinþegja fjölmiðlar einnig). Í Svíþjóð eru nú 55 No-Go zones, þar sem Semu Erlu ætti að geta fundið safe space í hæfilegri fjarlægð frá innfæddum Svíum.

Ef múslímum finnst þeir verða fyrir (réttlátri) gagnrýni, þá ættu þeir kannski að íhuga að líta í eigin barm. Gagnrýnin er ekki ástæðulaus.

- Pétur D.

[Aztec, 24.6.2017 kl. 23:03]

Hér er listi yfir islamskar hryðjuverkaárásir það sem af er árinu 2017:

1033 árásir í 48 löndum, 7.519 manns dóu og 8.242 særðust.

http://www.thereligionofpeace.com/attacks/attacks.aspx?Yr=2017

- Pétur D.