Að lifa á öðrum

Velferðakerfið elur af sér hóp fólk sem finnst sjálfsagt að lifa á vinnu annarra. Velferðakerfið er í grunninn hugsað þannig að þeir sem sakir örorku, elli eða atvinnuleysis geta ekki framfleytt sér sjálfir fái opinbera aðstoð.

Eftir því sem þeim fjölgar sem lifa á öðrum verður kerfið ósjálfbærara og hrynur loks undan eigin þunga. Til að stemma stigu við þessari þróun þar ríkisvaldið að grípa í taumana.

Góð byrjun hjá sitjandi ríkisstjórn væri að hætta við öll áform um að veita ótöldum milljörðum til þeirra sem reistu sér hurðarás um öxl í útrás og lifðu um efni fram á fasteignalánum.

Ef einhver annar en maður sjálfur borgar lánin manns þá lifir maður á öðrum.

Margir vilja vera á bótum

Athugasemdir

[Kristinn Pétursson, 1.10.2013 kl. 08:40]

Þessar röksemdir standast svo framarlega sem ekki er um "bólulán" að ræða. Lán sem hækka eftir "vísitölu" - sem að einhverju leyti er innistæðulaus bóla - verður aldrei hægt að greiða.

Enginn getur greitt "vísitöluhækkun" láns - sem reiknað er til hækkunar á vitlausum forsendum.

"Húsnæðisliður" (hækkun á verði fasteigna) er t.d. yfirleitt ekki inn í  útreikningum neysluverðsvísitölu í löndum OECD - nema á Íslandi.

Hækkun á verði fasteigna nú - kyndir aftur upp hækkun á lánum sem er ein og þegar kettlingur eltir á sér skottið - en nær því aldrei.

Nokkrar minni villur í útreikningi að vísitölu neysluverðs - dugar til að dellan keðjuverkast  og vextir virðast ekki geta lækkað nú hérlendis - vegna svona villumeldinga í útreikningum.

Lokað hagkerfi  á Íslandi - með "læst" gjaldeyrisviðskipti reiknar þannig "verðbólgu" sem svo  liggur til grundvallar þess að 2ekki má lækka vesti vegna verðbólgu"

Páll - þú ert of klár náungi til að sjá ekki gegn um svona dellu.

[Óskar Guðmundsson, 1.10.2013 kl. 11:26]

Eitt það fyrsta sem þarf að ath er hversu margir af þeim sem eru á bótum eru framfleytendur.

Í t.d. Danmörku eru hámarksbætur eingöngu fyrir barnafólk eða annað fólk með aðra á framfæri.

aðilar sem enn búa á "hótel mömmu" GETA EKKI fengið nema max 70% af grunnbótum.

Svoleiðis er það líka hjá sveitarfélögunum og er eon af ástæðunum fyrir því hversu mun færri eru endanlega á bótum eftir að ríkiskerfinu sleppir.

Einnig þarf að skoða hvatann.

Til að það borgi sig að fara á vinnumarkað verður að vera töluverður munur á hæstu bótum og lægstu launum.

Verst er að hér á landi er enginn munur á þessu tvennu eða þá svo lítill að hann er vart greinanlegur.

Einstæð móðir getur t.d. fengið í bætur 186.417 auk þess að borga lægri dagvistunargjöld.

Fari hún á vinnumarkað má bjóða sömu manneskju 191.300 fyrir 171,5 klst á mánuði.

Hver er hvatinn?

Viðkomandi á vinnumarkaði þarf amk strætókort og er þá komin á sama stað og aðilinn á bótunum....

[Matthildur Jóhannsdóttir, 1.10.2013 kl. 14:06]

Ertu ekki sjálfur á örorku?

[Tryggvi Thayer, 1.10.2013 kl. 14:07]

Skilgreining þín á "velferðarkerfi" á kannski við um það sem gerist t.d. í Bandaríkjunum en passar ekki við velferðarríki e.o. Ísland. Velferð í velferðarríki er hugsað þannig að ríkið tryggir að allir borgarar hafi jöfn tækifæri til að njóta lífsins og gefa af sér og nær þannig til einstakra bótakerfa, menntunarkerfis, heilbrigðiskerfis o.fl.

[Bjarne Örn Hansen (IP-tala skráð) 3.10.2013 kl. 10:59]

þetta er ekki rétt hjá þér vinur.

Velferðarkerfið er ekki gert til að hjálpa fátækum, heldur til að tryggja óðöl þeirra ríku.

Ef ég er fátækur, og á ekki að éta þa ræni ég þa ríku, og fer í styrjöld til að afla mér lífsviðurværis.  þetta ætti að vera hverjum manni ljóst ... en á meðan ég hef ofan í mig og á, þó ekki sé nema nauðsynlegustu nauðsynjar.  Þá held ég mér nokkurn veginn á mottuni.

Hafðu þetta ætíð á bakvið eyrun ... velferðarríkið, er til að tryggja þá ríku, ekki þá fátæku.