Leiðrétt heimili og óleiðrétt

Hrunið varð haustið 2008 og afleiðingar þess koma strax fram. Sumir, sem höfðu farið varlega og ekki keypt eignir nema þær sem það réð vel við, fundu lítið fyrir hruninu. Þeir sem tefldu djarft í útrás stóðu frammi fyrir vanda.

Hæstaréttardómar sem gerðu ógild gengistryggð lán komu sumum á þurrt á meðan aðrir glímdu við verðtryggð lán. Fólk tókst á við afleiðingarnar á sínum forsendum. Atvinnuástandið lagaðist furðu fljótt eftir hrun og fasteignaverð hélst stöðugt.

Ef stórfelldir fjármagnsflutningar eru fyrirhugaðir til einstaklinga, heimili eru jú ekki með kennitölu og bankareikninga heldur einstaklingar, þarf að taka tillit til margra þátta.

Ef aðeins einn þáttur er tekinn út, t.d. skuldastaða einstaklinga við hrun, er beinlínis verið að verðlauna þá sem djarfastir voru í lántökum. Það samrýmist ill ábyrgri fjármálastjórn að bera í þá fé sem síst kunna með að fara.

Sumir sem urðu fyrir búsifjum í hruninu eiga réttmæta kröfu á leiðréttingu. Sértækar aðgerðir eru í boði fyrir þennan hóp. Ef rök standa til að auka þar við er sjálfsagt að gera það. Aðrir geta sjálfum sér um kennt og eiga ekki kröfu til samfélagsins að fá niðurgreiddar áhættufjárfestingar.

Núna þegar bráðum fimm ár eru frá hruni er ekki hægt að ,,leiðrétta" heimili sem sum eru ekki lengur til. Réttlætið sem menn þykjast leiðrétta býr aðeins til nýtt óréttlæti hinna óleiðréttu heimila.

Segir heimilin fá leiðréttingu strax

Athugasemdir

[Hans Haraldsson (IP-tala skráð) 23.4.2013 kl. 18:10]

110% leiðin var einmitt verðlaun fyrir þá sem fóru óvarlegast.

Almenn niðurfelling myndi gagnast þeim sem fóru varlega, skuldsettu sig ekki upp að mörkum greiðslugetu og áttu eigið fé. Sá hópur hefur í mörgum tilvikum tapað því sem hann lagði í fasteignarkaupin og borgar meira en sanngjarnt getur talist þótt hann geti kannski krafsað saman aurana til þess.

Það réttlætir ekki rán að fórnarlambið geti komist af án þess sem var rænt.

[Kolbrún Hilmars, 23.4.2013 kl. 18:36]

Sá sem skuldaði 100% átti aldrei neitt.  Honum þarf ekki að hjálpa.  En fráfarandi ríkisstjórn gerði úr því mikið mál því lánveitandi hans hefði, á pappírunum amk, tapað sínum hlut, tvöföldum.  Ef svo má orða það.  Lánveitanda hans var semsagt hjálpað!

Sá sem skuldaði 50% hefur tapað sínum eignarhlut.  Til lánveitenda.   Þeim skuldara  þarf ekki að hjálpa, því honum er bara gert að byrja upp á nýtt.  Lánveitandinn fær hins vegar allt sitt - fyrir rest.

[Guðmundur Ásgeirsson, 24.4.2013 kl. 00:12]

Hvað með þá sem áttu 10% ? Eiga þeir ekki að fá leiðrétt?

Hvar liggur þröskuldur réttlætisins hjá fólki?

Hversu mikinn afslátt má gefa af því?