Vinstrimenn, veiran og sannleikurinn

Vinstrimenn vildu harðari sóttvarnir en hægrimenn. Vinstrimenn töluðu fyrir samfélagslokunum, veiruvegabréfum og óttastjórnun. Hægrimenn voru varkárari og trúðu ekki eins og nýju neti öllu sem kom frá svokölluðum sérfræðingum sem gátu ekki vitað það sem ekki er þekkt - hvernig farsótt leikur nútímasamfélag.

Nýsjálenska leiðin var fyrirmynd vinstrimanna. Þrátt fyrir meiri og víðtækari lokanir þar syðra en á byggðum bólum er enn allt í tjóni. Gunnar Smári og sósíalistar ákölluðu nýsjálensku leiðina eins og hálfguð. Aðrir vinstrimenn fylgdu í humátt á eftir.

Vinstrimenn eru í sífelldri leit að einum sannleika. Vísindalegur sósíalismi hét það fyrrum, loftslagsbreytingar á seinni tíð. Þegar Kínaveiran skall á þjónuðu vinstrimenn eðli sínu. Þeir töldu einn heilagan sannleik blasa við. Sá sannleikur hlyti að vera með stimpli sérfræðinga og í höndum stóra bróður, ríkisins. Hægrimenn vita aftur að í samfélagsmálum er ekki spurt um sannleikann með ákveðnum greini. Samfélag manna snýst um málamiðlanir, ekki sannleikann. 

Farsóttin mun sitja lengi í vitund fólks. Pólitísku afleiðingarnar verða m.a. þær að vinstrimenn sitja uppi með Svarta-Pétur ríkisforræðis, sérfræðingaveldis og óttastjórnunar. Hægrimenn koma töluvert betur undan farsótt. Eðlilega, þeir eru skynsamari.

Sjá glitta í endalok faraldursins í Evrópu