Virðing til lögreglunnar

Lögreglan er hornsteinn samfélagsins með það hlutverk að framfylgja lögum. Oft er það starf vanþakklátt.

Höfundur Tilfallandi athugasemda hefur ekki átt tíð samskipti við lögregluna, líklega góðu heilli. En þau fáu tilvik þar sem saman lágu leiðir lögreglu og höfundar, bernskubrek og umferðaratvik, er reynslan að yfirvegun og fagmennska hafi verið í fyrirrúmi af hálfu lögreglu.

Lögreglan er þarfaþing og við eigum að hugsa hlýlega til hennar.

Beittu ekki óþarfa valdi

Framsóknarsagan 2021

Það er saga til næsta bæjar að Framsóknarflokkurinn er orðinn næst stærstur íslenskra stjórnmála. Án nokkurs hávaða. Kannski er það einmitt lykillinn.

Almenningur er sáttur við að kófið reyndist okkur ekki jafn dýrkeypt og margir óttuðust. Eftirspurn er eftir hægfara, að ekki sé sagt íhaldssömum, stjórnmálum án öfga. Þríeykið var framsóknarlegt í nálgun sinni. Jafnvel mistökin, t.d. þegar Víðir bauð landsbyggðarfólki að gista hjá þér og smitaðist, voru framsóknarleg.

Kófið og farsælar sóttvarnir skýrir þó aðeins hluta meðbyrs Framsóknar. Pólitísk óreiða eftir hrun, regluleg upphlaup og stjórnarkreppur 2016 og 2017 voru ekki kjöraðstæður fyrir mjúkan miðjuflokk.

Löngum var Framsókn helsti skotspónn Samfylkingar, Alþýðuflokks þar á undan. Kratar, líka viðreisnarkratar, sjá í Framsókn stöðnun og afturhald og útmála sjálfa sig frjálslynda alþjóðasinna. En frjálslynd alþjóðahyggja á ekki upp á pallborðið 2021. Ekki á Fróni fremur en í útlöndum. Nú hyggur hver að sínu, kemur reiðu á eigin hús og lætur heimsfrelsun lönd og leið. Ekki er eftirspurn eftir heimsborgara heldur íslenskri kjötsúpu.

Almenningur æskir rólegra svipmóts landsstjórnar og lítur til Framsóknar sem stjórnmálaafls er síst ruggar bátnum. Sæmilegur skriður er á þjóðarskútunni eftir brælu og brotsjói síðustu ára. Framsókn Sigurðar Inga er íslensk kjölfesta.