Femínistar gegn transkonum, kynjastríð í háskólum

Transkona var áður karl en fann út innra með sér að vera kona. Sem sagt, karl verður kona með hugdettu. Sá sem segir að karl geti ekki orðið kona si svona er haldinn transfóbíu, sem þykir ekki gott.

BBC segir að lesbískar konur séu fordæmdar fyrir transfóbíu ef þær vilja ekki stefnumót með transkonum. Einhver hluti transkvenna er lesbískur og finnst á sér klekkt að komast ekki á sjens með raunverulegum konum. Réttindamálin gerast ekki öllu brýnni.

Transkonur skekkja tölfræði glæpa. Lögbrot glæpakarls, sem segist vera kona, eru flokkuð sem kvenglæpir. Þar fyrir utan eru kvennafangelsi huggulegri vist en betrunarhús karla.

Femínistar eru sumir ekki allof kátir með þá þróun að karlar valsi inn í þeirra heim með forskeytið trans. Kathleen Stock heimspekingur og femínisti missti vinnuna eftir að hún andmælti þeirri ríkjandi skoðun í bresku háskólasamfélagi að karlmaður gæti orðið kona kjósi hann það. Kynin eru hlutlæg, efnisleg og breytast ekki eftir geðþótta, sagði Kata spaka og uppskar ofsóknir fyrir bragðið.

Kathleen Stock og annar háskólafemínisti, Julie Bindel, ræða í 50 mínútur um þessa áskorun femínista að hafna transkonum sem raunverulegum konum.

Samtalið er afhjúpandi fyrir vanda vestrænna háskóla. Þeir eru uppteknir af heimatilbúnu kynjastríði. Í háskólum verður til hugmyndin að kyn sé ekki líffræðileg staðreynd heldur spurning um hvað manni finnst, eiginlega smekksatriði. Transhugmyndin er hliðargrein öfgafemínista sem kenna að uppspretta illskunnar sé í karlaheimi. Trans er orð yfir kynrænt kennitöluflakk. Maskúlín verður femínin með yfirlýsingu. Tækifærissinnaðir karlar grípa gæsina og gerast konur á núll einni þjóni það stundarhagsmunum. Samkvæmt fræðikenningunni er alltaf hægt að ómerkja einn geðþótta með öðrum. Transkona verður aftur karl bjóði honum/henni svo við að horfa. 

Ef líffræðilegt kyn er ekki spurning um hlutlægan veruleika heldur hugmyndafræði er tilgangslaust að nota hugtökin karl og kona. Ef maður getur verið karl fyrir hádegi en kerling síðdegis er kynjahugtakið merkingarlaust. Í daglegum reynsluheimi skiptir kyn máli. Sá sem ekki er með það á hreinu ætti að prófa að fara inn í búningsklefa fyrir andstætt kyn og kanna viðtökurnar. Karl fer ekki á klínik vegna túrverkja; kona fær ekki ráð við pungsigi á heilsugæslu.

Karlar í auknum mæli nenna ekki háskólum. Prófgráður frá háskólum gefa æ minna í aðra hönd á vinnumarkaði. Ástæðan liggur í augum uppi. Háskólar eru orðnir eins og miðaldakirkjan sem hélt námskeið um það hversu margir englar kæmust fyrir á títuprjónshaus. Ekki beinlínis til að skerpa á gagnrýninni hugsun að ræða engla á nálarhaus og kyn sem breytast með forskeyti. Háskólar með slík viðfangsefni eru húmbúkk.

Kynjastríð háskólafólks er til marks um hnignun æðstu menntastofna. Frá háskólum smitast ruglfræðin út í samfélagið. Haldi fram sem horfir verður til marks um greind og sjálfstæða hugsun að hafa ekki farið í háskóla. 

 

Sólveig Anna og dýptin í sósíalismanum

Í uppgjör Sólveigar Önnu við vinnustað sinn, Eflingu, þar sem hún var formaður, segir hún um starfsfólk Eflingar:

þau við­ur­kenna ekki og skilja þann sam­fé­lags­lega raun­veru­leika sem við búum við. Þau við­ur­kenna ekki og skilja ekki það eign­ar­hald sem auð­stéttin hefur á þessu sam­fé­lagi og þar með við­ur­kenna þau og skilja ekki að til þess að ná árangri þá þarf að sýna þrek og þor og hug­rekki og kapp­sem­i.

Þetta er þunnur sósíalískur þrettándi hjá Sólveigu Önnu. Samkvæmt vísindalegum sósíalisma Marx er það byltingin ein sem skiptir máli, en ekki mannlegir eiginleikar eins og þrek, þor og kappsemi. Með byltingunni eru framleiðslutækin tekin úr höndum ,,auðstéttarinnar" og færð launþegum, sem Marx kallaði ýmist verkmenn eða öreiga. Sósíalistaævintýrið er að launþegar skapi í framhaldi paradís á jörð.

Tilraunir með sósíalisma í Sovétríkjunum og A-Evrópu á síðustu öld og Venesúela á þessari skiluðu almenningi fátækt og kúgun. 

Launþegar hafa það harla gott nú um stundir, betra en nokkru sinni í sögunni. Það er ekki þrátt fyrir kapítalisma og auðstétt heldur einmitt vegna þeirra.

Sósíalismi er ævintýri sem verður að steintrölli um leið og hann hittir fyrir veruleikann. Sólveig Anna segir starfsfólk Eflingar aldrei sett sig inn sósíalísku baráttuna af ,,þeirri dýpt sem þarf til að skilja hana." ,,Dýptin" í ævintýrum er blekkingin.

Ævintýri er eitt en veruleikinn annað. Hversdagsleikinn er blátt áfram en ævintýrin hugarflug um lönd og heima sem hvergi finnast. Börn vaxa úr grasi og læra að aðgreina reynd frá skáldskap. En sumir verða alltaf börn með höfuðið á kafi í ,,dýpt" blekkingarinnar.

„Þau skildu aldrei þessa bar­áttu“