Vítahringur ranghugmynda

Ranghugmynd er samkvæmt orðsins hljóðan röng hugmynd um veruleikann. Þegar alvarleg ranghugmynd festir rætur í meðvitundinni fjölgar hún sér líkt og krabbamein og verður að fleirtölu.

Meðvitundin er tvíþætt. Hún er bæði efni og efnislaus. Heilinn er efnið og það efnislausa er kallað hugur, sál fyrr á tíð. Enginn getur gert að efnaferlum í heilanum. Þó með þeim fyrirvara að víma, áfengi og fíkniefni, breytir heilastarfseminni - vanalega ekki til hins betra.

Aftur getur fólk gert sitthvað með huglægan þátt meðvitundarinnar. Forn-Grikkir vissu þetta og lögðu áherslu á uppeldi einstaklings til að úr yrði heilbrigð sál í hraustum líkama. Í uppeldinu lærast bæði siðir og ósiðir, réttar hugmyndir og rangar.

,,Góðmenni breytir á einn veg en níðingur á marga," er forn-grísk orðskviða sem Aristóteles færði í letur. Ranghugmyndir eru uppspretta níðingsverka, stórra og smárra.

Ef níðingurinn er verðlaunaður færist hann allur í aukana og telur sér trú um að ranghugmyndirnar njóti lýðhylli og séu réttar.

En innst inni veit níðingurinn að hann er haldinn ranghugmyndum. Hann reynir í senn að leita sér hjálpar og kenna öðrum um. Til vara segir hann sig ósjálfráðan, veikan. Sjálfsskaði er afleiðing af veruleikafirringu. Það liggur í hlutarins eðli.

Sumir hafa samúð með einstaklingi sem þannig er á vegi staddur. Níðingurinn nýtir samúðina til að fá meðvirkni með ranghugmyndum sínum um sjálfan sig og umheiminn.

Til að brjótast úr vítahring ranghugmynda þarf að viðurkenna að maður sé haldinn þeim. Játning er forsenda betrunar. Hún er gerð í einrúmi eða við skriftastól. Falskar játningar eru aftur gerðar frammi fyrir alþjóð. Til að vekja samúð með ranghugmyndum.