Pólitísk lausung veldur þjóðfélagsupplausn

Ríkisstjórnin er stefnulaust rekald sem býr ekki að neinni framtíðarsýn fyrir þjóðina. Almenningur fyrirlítur tilgangsleysi þjarksins um hver sé tilbúinn að stjórna landinu. Þegar hagsmunahópar í þjóðfélaginu finna ekki fyrir forystu fer hver að hugsa um sig. Flugvirkjar og flugumferðastjórar boða verkföll og fleiri koma í kjölfarið.

Víðáttuvitlaus pólitísk dagskrá ríkisstjórnar Jóhönnu Sig. kemur stjórninni í koll. Ef alþingi kemur sér ekki saman um starfsstjórn er næsta skrefið utanþingsstjórn sem forsetinn skipar.

Ólafur Ragnar Grímsson kann pólitík hefur sýnt að hann er óragur að beita þeim meðölum sem forsetaembættið hefur.

Þeir þrír flokkar sem eru með ráði og rænu, Vinstri grænir, Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur þurfa að koma sér sama um fyrirkomulag starfsstjórnar ekki seinna en strax.

Stöðnun blasir hvarvetna við

Í minningu vinstristjórnar

Ríkisstjórn Jóhönnu Sig. er búin að vera þótt hún hjari eitthvað áfram. Ástæðan fyrir því að fyrsta hreina vinstristjórn lýðveldisins er misheppnuð liggur í því hvernig til hennar var stofnað. Starfsstjórn Jóhönnu, sem tók við af ríkisstjórn Geirs H. Haarde, setti sér skynsamleg markmið um að halda samfélaginu gangandi og glíma við bráðavanda.

Starfsstjórnin fékk umboð í þingkosningunum fyrir tæpu ári vegna þess að hún var skynsöm mánuðina á undan. Um leið og Samfylkingin og Vinstri grænir sáu fram á völd í fjögur ár og ef til vill lengur fór íhyglin út um gluggann og pólitísk fífldirfska var sett á oddinn.

Fyrstu hrikalegu mistök nýrrar stjórnar voru að sammælast um að sækja um ESB-aðild. Í fyrsta lagi mátti öllum vera ljóst að umsóknin klyfi Vg niður í rætur. Í öðru lagi er það hreinn pólitískur aulaháttur að halda að þjóðin myndi gefast upp á sjálfri sér og fara með forræði sinna mála til Brussel. Látum vera þótt eilífðarsprelligosi stjórnmálanna, Össur Skarphéðinsson, léti sér koma slíkt til hugar. En fullorðið fólk lætur ekki kjána stjórna ferðinni.

Önnur grundvallarmistök voru að leggja til atlögu við útgerðina með lítt hugsaðri fyrningarleið í sjávarútvegi. Útgerðin er öflugasti atvinnuvegur þjóðarinnar og ber að umgangast hann af virðingu. Eftir bankahrunið er þjóðinni lífsnauðsynlegt að sjávarútvegurinn skili þjóðarbúinu hámarksverðmætum. Fyrningarleiðin er Reykjavík 101-væl í fólki sem þekkir ekki haus frá sporði.

Samfylkingarhluta þjóðarinnar hefur verið talin trú um að árlega fái útgerðin gefins fiskveiðiréttindi upp á mörg hundruð milljarða króna. Á sínum tíma fengu útgerðir ókeypis úthlutun, en það er fyrir aldarfjórðungi. Ranglæti þá verður ekki réttlætt með ranglæti í dag, svo ekki sé talað um yfirgengilega heimsku að slátra þeim hluta atvinnulífsins sem ekki er í súrefniskassa bankanna.

Þriðju geipimistök stjórnarinnar voru þau að nota Icesave-málið til að berja á stjórnarandstöðunni, einkum Sjálfstæðisflokknum. Heiftarstjórnmálin, sem þau Jóhanna og Steingrímur J. beittu, snerist í höndum þeirra og varð stjórninni að fjörtjóni. Almenningur lagði einfaldlega ekki trúnað á áróður stjórnarinnar um að Icesave-reikning Breta og Hollendinga yrðum við að borga og það væri Sjálfstæðisflokknum að kenna.

Fjórðu reginmistökin eru aðgerðarleysið gagnvart útrásarauðmönnum. Jóhanna Sig. og Steingrímur J. sögðu alþjóð að því miður gætu þau ekkert gert þótt auðmenn ryksuguðu upp eigur án skulda með dyggri aðstoð pótintáta eins og Finns Sveinbjörnssonar bankastjóra Arion - sem óvart var skipaður af ríkisvaldinu.

Vinstristjórnin getur alferið kennt sjálfri sér um hvernig fór. Jóhanna Sig. og Steingrímur J. fengu meðbyr frá þjóðinni en þau tóku rangan kúrs og lentu upp á skeri.

 

Hótanastjórnmál Jóhönnu

Í Silfri Egils í gær hótaði Jóhanna Sigurðardóttir í orðasennu við Bjarna Ben. að setja sjávarútvegsmál í þjóðaratkvæðagreiðslu. Líklega taldi Jóhanna að hótunin myndi hitta formann Sjálfstæðisflokksins illa fyrir vegna þess að útgerðarmenn hafa löngum stutt flokkinn.

Í reynd var Jóhanna að hóta að setja allt í bál og brand í þjóðfélaginu. Sjávarútvegurinn er hryggstykkið í atvinnulífinu og án hans verður engin endurreisn á Íslandi. 

Forsætisráðherra sem hótar að gera atlögu að grunnatvinnuvegi þjóðarinnar er kominn út fyrir öll velsæmismörk í stjórnmálaumræðu. 

 

Icesave er afsökun fyrir aðgerðarleysi

Icesave-málið er afsökun fyrir aðgerðarleysi ríkisstjórnarinnar. Jóhanna og Steingrímur J. klifa á því að lausn á Icesave sé forsenda fyrir efnahagsendurreisn landsins. Icesave er ekkert slíkt. Það er mál sem þarf að leysa en mun engu breyta í næstu misserin og árin fyrir okkur.

Endurreisnin snýst ekki um að fá peninga inn í landið, hvorki í formi lána né fjárfestinga. Endurreisnin er að grisja spillinguna sem enn þrífst í atvinnulífinu, keyra þau fyrirtæki í gjaldþrot sem þurfa þess og leggja drög að nýskipan atvinnulífsins.

Stjórnvöld hafa ekkert gert til að uppræta spillinguna. Þvert á móti ætla þau að setja lög handa Björgólfi Thor svo hann geti reist gagnaver; Ólafur Ólafsson fær að halda Samskipum og Baugsfeðgar fá að stunda einokun á smásölumarkaði með blessun og velvild ríkisstjórnarinnar.

Ríkisstjórnin hefur ekki græna glóru hvert hún ætlar.

„Vorum nálægt samkomulagi“