Mikilvægi Morgunblaðsins - og Davíðs

Morgunblaðið getur vel við unað athygli fjölmiðla, bloggara og kjaftaskúma síðustu daga. Umræðan um hver sest í ritstjórastól blaðsins skyggir á fréttir af þjóðníðingum úr röðum útrásarmanna, útlensku eignarhaldi á fjármálastofnunum, Icesave og ríkisstjórn.

Umræðan staðfestir að Morgunblaðið er einstakur fjölmiðill í huga fólks. Þrátt fyrir að öllum sé ljóst að staða útgáfunnar sé svo erfið að samdráttur er óhjákvæmilegur lætur fólk sig varða hver stýrir skútunni.

Eftir að nafn Davíðs Oddssonar var kynnt til sögunnar sem ritstjóraefnis á Hádegismóum margfaldaðist áhugi samfélagsins á málinu. Fyrrum forsætisráðherra er slíkt hreyfiafl þjóðarsálarinnar að viðlíka hefur ekki sést síðan á dögum Ólafs Thors og Einars Olgeirssonar.

Úr því sem komið er yrði það alvarlegt áfall fyrir þjóðina ef Davíð Oddsson verður ekki ritstjóri Morgunblaðsins. 

 

Ritstjóramálum lokið á næstu dögum

Sprungin stjórn eða sameinaðir vinstriflokkar

Annað tveggja gerist á næstu misserum, stjórnin springur eða að Samfylkingin og Vg sameinast. Á Íslandi hafa vinstriflokkar aldrei getað starfað saman, nema um skamma hríð. Kosningasigurinn 1978 leiddi vinstri stjórn til valda en stjórnin sprakk. Þjóðarsáttarstjórnin 1988-91 entist ekki yfir einar kosningar. Reykjavíkurlistinn sprakk vegna sundurlyndis vinstrimanna.

Það sem mælir með sameiningu er að Jóhanna ætlar senn að hætta í stjórnmálum og Samfylkingin á ekkert foringjaefni. Steingrímur J. er foringi og hann gæti hugsað sér að sameina vinstrimenn í einn flokk.

Það sem mælir gegn sameiningu er að dæmigerður Vg-liði er jarðbundinn, íhaldssamur, nægjusamur og þjóðlegur. Samfylkingarfélaginn er sveimhugi, frjálslyndur, græðgisvæddur og aðildarsinni.

Sameiginlegur þingflokksfundur