Steingrímur J. fattar allt, nema aðalatriðið

Steingrímur J. kom feikilega vel undirbúinn í Kastljósviðtalið í kvöld og þuldi upp lögfræðisamanburð á gjaldþrotalögum aðskiljanlegra Evrópuríkja. Taugaveiklað fitl við minnisblöð var eina vísbendingin um að fjármálaráðherra væri ekki rótt. Eftir lögfræðirulluna kom Steingrímur J. með stórskotaliðið: Hvað haldiði að gerist í haust ef við samþykkjum ekki frumvarpið? Bretar og Hollendingar koma sækja á tryggingasjóðinn...

...og fjármálaráðherra botnaði ekki hótunina. Mælskumeistari þingsins ætlaði áhorfendum að draga sínar ályktanir. Og niðurstaða hnípinnar þjóðar í vanda væri að leggja upp laupana og treysta orðheldna ráðaherra sínum.

En bíðum við. Hvað myndi í raun gerast ef gengið yrði á sjóðinn sem á tryggja innistæður? Jú, hann er galtómur og yrði lýstur gjaldþrota. Og þá opnast ótal pólitískar og lagalegar spurningar um götótt regluverk Evrópusambandsins.

Við vorum þvinguð í ferli Icesave-samninga þegar bankakerfi Evrópu riðaði til falls. Eins og flokkssystir Steingríms J., Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, sagði sem utanríkisráðherra í þarsíðustu stjórn var lausn Icesave-reikninganna nátengd spænskum og frönskum sparifjáreigendum.

Aðstæður eru breyttar í dag. Við eigum að fella frumvarp Steingríms J. og semja upp á nýtt. Fjármálaráðherra veit að það þýðir endalok ráðherradómsins og líklega fær hann ekki þann frama í nýja flokknum sínum, Samfylkingunni, sem hann hafði í þeim gamla. Það skýrir taugaveiklunina.

 

Fyrirvarar til heimabrúks

Ríkisstjórnin hyggst setja fyrirvara í frumvarp um ríkisábyrgð á Icesave-samningum sem gagngert eru til að kaupa fylgi þingmanna sem áður höfðu lýst sig andvíga frumvarpinu. Þykjustufyrirvarar ríkisstjórnarinnar eru til að slá ryki í augu almennings og hylja hörmunarslóðina sem leiddi til ónýta samningsins.

Lygavaðall ríkisstjórnarinnar og hugleysi forystumanna stjórnarflokkanna má ekki verða til þess að Alþingi gera hið eina rétta í málinu. Icesave-samninginn á að fella með þeim orðum að Ísland muni standa við skuldbindingar sínar en samið verði upp á nýtt.

Svigrúm til að setja skilyrði

Reykjavíkurkreppan

Hrunið leiddi til kreppu sem er réttnefnd Reykjavíkurkreppan þar sem hún á upptök sín í höfuðborginni og leikur íbúa SV-hornsins verst. Tveir aðalatvinnuvegir þjóðarinnar eftir hrun, sjávarútvegur og ferðaþjónusta, eru mun sterkari á landsbyggðinni en í þéttbýlinu. Þessar atvinnugreinar munu afla okkur gjaldeyris og vera styrkustu stoðir undir endurreisnina. Landbúnaður verður jafnframt mikilvæg stoð og er gjaldeyrissparandi með því að við þurfum ekki að flytja inn matvæli.

Útrásin var fjármálalegt tilræði við efnahagslegt sjálfstæði þjóðarinnar. Umsóknin til Evrópusambandsins er pólitískt tilræði við fullveldið. Hvorttveggja má kenna við póstfangið 101. Reykjavíkurkreppuna þarf að einangra við höfuðborgina. Líkurnar fyrir því eru bara nokkuð góðar.

Norðmenn hættir við ESB næstu 4 árin

Stærstu flokkar Noregs, Verkamannaflokkurinn og Hægriflokkurinn, hafa í áratugi barist fyrir inngöngu landsins í Evrópusambandið. Þeir og stjórnmálaelítan hafa í tvígang gerð afturreka í þjóðaratkvæðagreiðslu. Verkamannaflokkurinn er núna í stjórn og hann ætlar ekki að setja inngöngu í Evrópusambandið á dagskrá fyrir næsta kjörtímabil, sem hefst að kosningum loknum í haust.

Hægriflokkurinn er tilbúinn að leggja umsóknarhugmyndir á hilluna næstu fjögur árin og fara í ríkisstjórn undir þeim formerkjum.

Eins og fram kemur í meðfylgjandi fréttaskýringu eru engar líkur á að Noregur sæki um aðild að Evrópusambandinu næstu fjögur árin.