Fjölmiðlar fatta ekki plottið

Lögfræðistofan Norton Rose hefur fíflað íslenska fjölmiðla. Í gær sögðu íslenskir fjölmiðlar frá skoðanakönnun frá lögfræðistofunni um afstöðu erlendra fjármálastofnana til fjárfestinga á Íslandi. Eins og vænta mátti standa útlendingar ekki í biðröð að komast með peningana sína hingað, en hvenær hafa þeir svo sem gert það.

Í dag kemur í ljós að Norton Rose hafði ekki gert óvilhalla skoðanakönnun heldur var þetta kröfuskrá útlendra fjármálastofnana sem lánuðu peninga til íslensku útrásarbankanna. 

Íslenskir fjölmiðlar eru auðtrúa svo ekki sé meira sagt.

Verið að höfða mál gegn Íslandi

Sérreglur eiga að gilda um uppgjör auðmanna

Íslensku auðmennirnir komust flestir til álna í skjóli samtryggingakerfis fjármálastofnana sem nánast úthlutuðu lánakvótum sín á milli. Eigendur Landsbankans fengu lánað hjá Glitni fyrir sín verkefni og Glitnismenn hjá Kaupþingi og svo framvegis. Þetta var gert til að sniðganga lög og reglur um fjármálastofnanir. Þessar kúnstir og aðrar brellur þarf almenningur að borga fyrir.

Hluti af uppgjöri við auðmennina er að láta áfram gilda sérreglur um viðskipti þeirra. En núna á að snúa dæminu við; öll mál auðmannanna upp á borðið, hvað þeir eiga og hvar. Bankaleynd verði afnumin í tilfelli auðmannanna.  Ríkisbankarnir eiga að setja upp sérstaka vefsíðu til að halda utanum um uppgjör við auðmennina. Þar komi fram hvað þeir skuldi, hvernig þeir ætla að borga og svo framvegis.

Siðvæðing viðskiptalífsins verður ekki gerð með pukri í skjóli bankaleyndar. Ef almenningur fær á tilfinninguna að auðmenn fái uppgefnar skuldir verður það réttlæting fyrir hverskyns ósvinnu í samfélaginu. Það stendur upp á ríkisbankana og skilanefndir að setja upp fyrirkomulag uppgjörs við auðmennina sem er í samræmi við ráðslag þeirra fyrir hrun.

Gamli Landsbankinn afskrifar skuldir Magnúsar

Milljón króna menn skildu eftir sig sviðna jörð

Frétt brá fyrir í svipinn um að laun lægri en milljón krónur á mánuði myndu auka atgervisflótta frá Íslandi. Gott að það var ekki þingmaður Sjálfstæðisflokksins sem ýjaði að þeim vandræðum sem hlytust ef það gengi fram að þeir launahæstu í samfélaginu væru í nágrenni við laun forsætisráðherra.

Þeir sem halda því fram að samhengi sé milli launa og atgervis, að ekki sé talað um nytsemi þeirrar iðju sem stunduð er fyrir milljón eða meira á mánuði, þeir hafa ekkert lært af hruninu. Ef eitthvað er virðist öfugt samband milli launa og gildi vinnuframlagsins; þeir sem báru mest úr býtum í útrásinni voru verstu skaðræðismennirnir.

Ef Sjálfstæðisflokkurinn heldur að þjóðin kaupi þvætting um há laun vegna svokallaðra ábyrgðarstarfa þá er flokknum ekki við bjargandi.