Ríkisstjórnin pakkar í vörn

Engir aðrir kostir voru í boði, eru skilaboð ríkisstjórnarinnar vegna Icesave-samningana. Ef við gefum okkur, orðræðunnar vegna, að þetta sé rétt, vaknar spurningin hvers vegna var samningurinn kynntur rétt áður en stjórnin ætlar að opinbera sparnaðartillögur sínar upp á 20 milljarða króna? Þolinmæði sem stjórnin átti inni hjá þjóðinni hefur gufað upp á örskoti.  Eins og málið blasir við verður það olía á eldinn þegar tilkynnt verður hvernig niðurskurði og skattahækkunum verður deilt út.

Fyrir kosningar, þegar ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur var starfsstjórn, stigu ráðherrar varla feilspor. Nú er eins og ráðherraliðið sé í samkeppni um hverjir geti klúðrað sem mestu á skemmstum tíma. 

Skýringar á stöðu stjórnarinnar liggja að einhverju marki í risavöxnum vanda eftir hrun. Sóknarfæri nýrrar ríkisstjórnar lágu í því að fá almenning í lið með sér í langan leiðangur. En til þess að virkja velvild almennings varð ríkisstjórnin að bjóða upp á áætlun, pólitíska dagskrá. Það gerði hún hins vegar ekki. Þegar í stjórnarmyndunarviðræðum fóru margir dagar í súginn við að þræta um stóra einskynsnýta málið, stefnuna í Evrópumálum, og niðurstaðan varð myllusteinn um stjórnarhálsinn. 

Ríkisstjórnin kynnti sig til leiks sem norræna velferðarstjórn sem er merkimiði gærdagsins. Fyrstu vikunum var sólundað  í aðgerðarleysi. Þegar aðgerðarleysið var orðið pínlegt kom Iceave-málið eins og skrattinn úr sauðarleggnum. Verkfælni varð að handvömm loksins þegar stjórnin ætlaði að láta til sín taka.

Vörnin sem ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur ratar í jafn snemma og raun ber vitni veit á uppgjöf. Aðeins er óvissa hvort uppgjöfin verður löng hrygla eða snögg aftaka.

Icesave gæti fellt ríkisstjórnina

Iceave-málið gæti fellt ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur. Þrjár samverkandi ástæður eru fyrir andstöðunni við afgreiðslu ríkisstjórnarinnar á útlensku innlánareikningum Landsbankans. Í fyrsta lagi eru kringumstæður tortryggilegar. Fáeinum dögum fyrir undirskrift sagði fjármálaráðherra að bið væri á að niðurstaða fengist.Samningar stóðu yfir í mánuði og án fyrirvara voru þeir tilbúnir og bráðlá á að samþykkja þá. Forsendur eru óljósar, t.d. er mat á eignasafni Landsbankans hvernig að finna.

Í örðu lagi er samningurinn lélegur. Upphæðin, um 660 milljarðar króna, ber 5,5 prósent vexti þegar vextir Englandsbanka eru 0,5 prósent. Spuninn um að verðbólga gæti höggvið í vextina er blekking. verðhjöðnun er vandamálið sem Vesturlönd standa frammi fyrir og hún hefur þau áhrif að vextirnir verða okkur dýrari.

Í þriðja lagi finnur fólk margvíslegri andúð sinni á stjórninni farveg í mótmælum gegn Icesave-samningunum.

Hér er sama ferli komið af stað og felldi ríkisstjórn Geirs Haarde.

Berja í búsháhöld

Standa saman já, en um hvað?

Stjórnarþingmenn taka orðum Vilhjálms í SA fagnandi og telja hann sýna gott fordæmi. Við eigum að standa saman sem þjóð og með átaki ná okkur á strik á ný. Gott og vel. Ríkisstjórnin gæti fengið þjóðina með sér í leiðangur með skilgreind markmið og gæti fengið okkur til að herða mittisólina möglunarlítið.

Það er þó eitt ófrávíkjanlegt skilyrði: Við stöndum ekki að baki ríkisstjórn sem ætlar að framselja fullveldi okkar og forræði eigin mála. Og við styðjum ekki stjórnarflokka sem svíkja umbjóðendur sína.

Hentistefnuflokkurinn í ríkisstjórn verður að draga tilbaka kvislingastefnu sína til að stefnufasti flokkurinn júdasist ekki.

Ófriðurinn vegna Icesave er upphafið að öðru tveggja, sátt um að vinna okkur hratt úr erfiðleikunum eða innanlandsófriði þar sem krafan um kosningar verður sett á oddinn.

„Allir þurfa að standa saman“