Evrópumaður um ESB

Eftir viku verða kosningar til Evrópuþingsins hjá þeim 27 þjóðum sem eru í Evrópusambandinu. Ef að líkum lætur verður léleg þátttaka. Frá árinu 1979 þegar fyrstu kosningarnar voru haldnar hefur þátttaka almennings fallið jafnt og þétt, úr rúmum 60% prósentum niður í 45 prósent fyrir fimm árum. Daníel Hannan gerir þessari sögu ágæt skil hér.

Í tilefni af kosningunum birtir Der Spiegel (22/2009) viðtal við Martin Schulz sem fer fyrir þýskum sósíaldemókrötum í Evrópuþingskosningunum. Schulz ól manninn nálægt Aachen þar sem Karlamagnús var krýndur árið 800 en frá hans dögum og sona hafa Frankar og Þjóðverjar glímt um forræðið í Vestur-Evrópu.

Schulz gat sér frægðar árið 2003 þegar hann saumaði að Berlusconi forsætisráðherra Ítalíu og fékk þá athugasemd frá ítalanum litskrúðuga að vera líkur fangaverði í búðum nasista. 

Schulz kynnir sig sem Evrópumann og þingræðissinna. Hann gagnrýnir lýðræðishallann á Evrópusambandinu, sem m.a. lýsir sér í að þingið er vanmáttugt gagnvart framkvæmdastjórninni og ráðherraráði aðildarþjóðanna.

Lýsing Schulz á gangverki valdastjórnmálanna í Brussel verðskuldar beina tilvitnun:

Faktisch wird Europa von einer Art permanentem Wiener Kongress geführt.

Vínarráðstefnan sem hann vísar í var haldin eftir Napóleonsstyrjaldirnar á 19. öld og skipaði málum í Evrópu fram að fyrra stríði. Þjóðhöfðingjar Evrópu lögðu með ráðstefnunni grunninn að tveim heimsstyrjöldum og fáir þakka þeim fyrir.

Schulz vill breyta valdahlutföllunum og efla þingið. Hann gerir sér vonir um að Lissabon-sáttmálinn, þegar og ef hann verður samþykktur, muni breyta valdahlutföllum þinginu í hag.

Í lok viðtalsins er Evrópuþingmaðurinn spurður hvort hann myndi vilja stöðu í framkvæmdastjórninni í Brussel og þá hvaða.

Jú, segir Schulz, hann myndi vilja stýra málefnum iðnaðar í Evrópusambandinu. Og hér kemur yndisleg setning: Deutschland braucht eine starke industriepolitische Interessenvertretung.

Schulz reynist sem sagt fyrst og fremst Þjóðverji, þar á eftir sósíaldemókrat og í restina Evrópumaður - svona kannski.

Bærist í manni á Íslandi einhver minnsta löngun til að deila kjörum með þeim sem reka valdapólitík meginlandsins þá hverfur ranghugmyndin eins og dögg fyrir sólu þegar maður áttar sig á hvernig gaurar eins og Martin Schulz hugsa.