Vinstri græn uppgjöf

Andstæðingar og aðildarsinnar Íslands að Evrópusambandinu eru sammála um eitt; að innganga Íslands myndi hafa verulegar breytingar í för með sér. Andstæðingar telja fullveldinu hætta búin og að margt fari á verri veg ef svo óheppilega vildi til að við færum inni. Aðildarsinnar tóna sjónarmið um að hagsmunum Íslands sé betur borgið innan Sambandsins en utan.

Andstæðingar inngöngu hafa gerólíkt mat á sögu Íslands, stöðu landsins og framtíðarhorfum en aðildarsinnar hafa. Þess vegna er spurningin um inngöngu grundvallarmál í pólitík sem engin málamiðlun er til um; annað hvort er maður andvígur inngöngu eða hlynntur.

Sumir reyna að tefla fram þeirri málamiðlun að við eigum að gera samning til að sjá hvað okkur býðst. Þessi nálgun er sérstaklega óevrópsk og í hrópandi andstöðu við umræðu annarra þjóða sem hafa velt fyrir sér inngöngu. Aðrar þjóðir spyrja hvort þær eigi heima í Evrópusambandinu út frá heildstæðu mati á stöðu sinni gagnvart Sambandinu og hvernig Evrópusamruninn blasir við séð frá bæjarhól viðkomandi þjóðar. Vitanlega koma við sögu efnahagslegir hagsmunir en þeir eru ekki í forgrunni.

Vinstri grænir samþykktu af valdapólitískum ástæðum að taka þátt í að sækja um inngöngu, til að komast í ríkisstjórn með Samfylkingunni. Undir engum kringumstæðum er þetta málamiðlun. Vinstri grænir gáfust einfaldlega upp á meginsjónarmiðum sínum og seldu sannfæringu sína fyrir þátttöku í valdstjórninni.

Stjórnmálaflokkur sem selur sannfæringu sína er einskins nýtur.

Háir vextir hraða endurreisn

Hagfræðingar segja það ekki upphátt, sumpart vegna hjarðeðlis hagfræðinga og að hluta vega hagsmuna vinnuveitenda þeirra, en tilfellið er að háir vextir flýta fyrir endurreisn hagkerfisins. Gildir einu hvort litið er til hagsmuna heimilanna eða fyrirtækja, það er nauðsynlegt að vextir verði ekki lækkaðir of snemma.

Íslensk heimili eru þannig í sveit sett að sum eiga afgang um hver mánaðarmót og sparnaðurinn þarf að fá vexti til að ráðdeildin borgi sig. Á hinum endanum eru heimili í húsnæði með 100 prósent láni. Iðulega er húsnæði fjármagnað með 100 prósent láni alltof stórt fyrir heimilið. Ráðgjafastofa heimilanna fann út fyrir nokkrum árum þá þumalfingursreglu að eftir því sem fólk hafði hærri tekjur voru fjármál viðkomandi í meiri vitleysu. Útrásin renndi stoðum undir þessar reglu. Auðmennirnir reyndust mestu fjármálafífl samanlagðrar Íslandssögunnar. Það eru sem sagt heimili sem þurfa að finna sér annað og hentugra húsnæði og háir vextir halda þeim við efnið. Yfirdráttarlánin eru dýr og þau draga úr neyslu og minna viðkomandi á það þurfi losa um fjármagn, ódýrir vextir eru svona 2007-dæmi sem kemur ekki aftur í bráð.

Fyrirtækin eru of mörg á Íslandi og borga of lág laun. Það sást þegar fyrirtæki buðu atvinnulausum vinnu á taxta sem var rétt yfir atvinnuleysisbótum. Í góðæri útrásarinnar voru stofnuð fyrirtæki sem eiga sér ekki viðreisnar von og háir vextir stytta dauðastríðið.

Háir vextir munu styrkja krónuna og hún ná réttu verðgildi fyrr en ella.

Við eigum að beina þeim tilmælum til norska vinar okkar í Seðlabankanum að vera ekkert að flýta sér að lækka vexti.

Krónan hækkar