Úrvinnslan eftir hrunið

Þjóðfundurinn er virðingarvert framtak til að búa vettvang fyrir fólk sem vill eiga samtal um hrunið og næstu skref samfélagsins. Fundurinn sýnir að það er ekki doði yfir fólki heldur er það tilbúið að horfa fram á veg, freista þess að ná samstöðu um hvað fór úrskeiðis og hvernig við ræktum garð okkar í framtíðinni.

Þjóðfundurinn er einn vettvangur af mörgum sem tekur hrunið til umfjöllunar. Sameiginlegt sjálfsprottnum vettvangi eins og þjóðfundinum og miðlum eins og blogginu er að þátttakan er ekki skipulögð ofanfrá, af stjórnvaldi eða pólitískum flokkum. Nauðsynlegt er fyrir samfélagið að eiga kost á margþátta samtali og uppgjöri við áratuginn sem kenndur er við útrásina.

Við erum ekki komin á leiðarenda í uppgjörinu en komin vel af stað.

 

Fólk logandi af áhuga

Útrásin úthýsti heiðarleika

Á tímum útrásar var heiðarleiki löstur sem tafði gróðabrallið. Rökrétt er að þjóðfundurinn vilji vinna heiðarleika sess í samfélaginu. Taumleysi útrásarinnar og óráðssía vekur til lífs dyggðir sem eru undirstaða siðaðs þjóðfélags.

Afleidd skilaboð þjóðfundarins er að ríkisbankarnir og lífeyrissjóðir eigi ekki að gefa útrásarauðmönnum annað tækifæri til að vega að undirstöðum samfélagsins. Þegar afskriftir eru ákvarðaðar og endurfjármögnun ráðgerð á að spyrja um siðferðilegt sakavottorð.

Þjóðin leggur áherslu á heiðarleika

Ólafur Ragnar hefði ekki orðið forseti 1992

Vigdís Finnbogadóttir ætlaði að hætta sem forseti 1992, samkvæmt nýrri bók Páls Valsonar. Ólafur Ragnar Grímsson hefði ekki orðið forseti ef Vigdís hefði ekki látið undan og setið fjögur á til viðbótar. Tækifæri fyrir Ólaf Ragnar kom 1996 og það var einstakt.

Árið 1992 var Ólafur Ragnar formaður Alþýðubandalagsins, í reglulegum erjum við forvera sinn Svavar Gestsson. Um þetta leyti var Ólafur Ragnar að leggja drög að útflutningsleiðinni sem hugmyndafræðilegur langafi útrásarinnar. 

Eflaust hefði útrásin orðið þrátt fyrir Ólaf Rangar. Skömm Íslendinga hefði á hinn bóginn orðið minni vegna þess að enginn myndi ganga jafn langt í þjónkun við auðmenn og Ólafur Ragnar.  

Risarækjueldi og REI

Pólitískir vafagemsar og spilltir embættismenn hafa gert að Orkuveitu Reykjavíkur að eymdarbúllu með því að veita milljörðum króna í ruglrekstur. Í leiðinni átti að veita milljónum til vafagemsana, útrásarvini þeirra og efri lög stjórnenda OR.

Spillingarsaga OR er í flestu ósögð. Táknmynd sögunnar er sjálft monthúsið, höfuðstöðvarnar.

Hætta á greiðslufalli OR