Kommúnisminn, frjálshyggjan og Þorvaldur

Þorvaldur Gylfason prófessor kann ekki að skammast sín. Á mótmælafundi í dag spurði Þorvaldur hvort frjálshyggjumenn ætluðu ekki að biðjast afsökunar líkt og kommúnistar gerðu eftir fall járntjaldsins. Samanburðarfræði af þessu tagi eru hvorki líkleg til að afla mótmælahreyfingunni stuðnings, sé það ætlunin, né auka hróður samfélagsrýni Þorvaldar sem má reglulega lesa í Baugsútgáfunni.

Fólk fyrir austan járntjald fékk aldrei að kjósa. Við höfum hérna megin tjaldsins reglulega kosið og gert ýmsar tilraunir með stjórnmálastefnur frá lokum seinni heimsstyrjaldar. Ríkisvæðing á árunum eftir stríð, korpóratisma í stjórnsýslu (ein afurð er ESB) og markaðslausnir síðasta aldarfjórðung eða svo.

Kreppan er líkleg til að valda endurskoðun á stjórnmálaáherslum almennings. Á næstunni munum við kjósa og velja á milli framboða og þeirra lausna sem þar er boðið upp á.

Ákefð Þorvaldar að klína bankahruninu á stjórnmálastefnu, sem borin var fram af til bærum stjórnmálaflokkum og greidd um hana atkvæði, er lævís undirróður. Bankarnir hrundu ekki vegna stjórnmálastefnu. Bankarnir hrundu vegna þess að til valda og áhrifa í viðskiptalífinu komust menn með hugarfar nýríkra uppskafninga sem telja ekki eftir sér að svindla og stela. Þorvaldur var giska kátur með þann félagsskap þartil fyrir skemmstu.

Endurvakin sjálfstæðisbarátta