Kósí-fólkið vill eyðileggja íslenskan landbúnað

Allar vestrænar þjóðir vernda landbúnað sinn. Útgjöld til landbúnaðar er langstærsti einstaki fjárlagaliður Evrópusambandsins, tekur um 40 prósent af fjárlögunum. 

Ef frjáls innflutningur yrði leyfður á landbúnaðarvörum inn í Íslandi myndi það ganga af landbúnaði okkar dauðum með tilheyrandi byggðaröskun og öryggisleysi sem fylgir því að vera háð innflutningi matvæla.

Í skoðanakönnun Fréttablaðsins kemur fram að mest fylgi við frjálsan innflutning landbúnaðarvara er hjá kjósendum Bjartar framtíðar. Kósi-fólkið á SV-horninu er ekki ýkja næmt á aðrar þarfir en sínar eigin.

Evran festir atvinnuleysi í sessi

Þegar hagkerfi þarf að lækka kostnað vegna ytri áfalla koma í meginatriðum þrjár leiðir til greina; gengislækkun gjaldmiðils, niðurskurður í ríkisútgjöldum eða atvinnuleysi.

Frakkar og aðrar 17 þjóðir, sem nota evru sem lögeyri, geta ekki lækkað gjaldmiðilinn í verði til að bæta samkeppnisstöðu sína. Kreppan verður því öll tekin út með lækkun ríkisútgjalda og í atvinnuleysi.

Evran festir aðildarþjóðir sínar í atvinnuleysi, sem einkum bitnar á ungu fólki.

„Baráttan gegn atvinnuleysinu er töpuð“

EES; engin vörn en óbætanlegur skaði

Engin vörn var í aðild að EES-samningnum þegar bankahrunið gekk yfir, samkvæmt niðurstöðu Hauks Loga Karlsson. Heimssýn bendir á að útþensla bankanna var í skjóli EES-samningsins. Sem sagt: án EES hefði ekkert sambærilegt hrun átt sér stað.

Færeyingar skjóta okkur ref fyrir rass í skipaskráningum sökum þess að þeir búa ekki við íþyngjandi EES-samning.

Það er tímabært að endurskoða aðild Íslands að EES-samningnum. 

 

Pólitík skipti verulegu máli

Þjóðaratkvæði eykur illdeilur; Hanna Birna hefur rétt fyrir sér

Þjóðaratkvæðagreiðsla sem aðferð til að leysa úr ágreiningi getur ekki komið í staðinn fyrir niðurstöðu á alþingi. Umræðan eftir hrun sýnir skýrt að aðeins í algjörum undantekningatilfellum er þjóðaratkvæðagreiðsla réttmæt, sbr. Icesave-málið. Í öðrum tilvikum, eins og í stjórnarskrármálinu, leysir þjóðaratkvæðagreiðsla ekki úr ágreiningsmáli heldur magnar það upp.

Okkar fyrirkomulag að leysa úr pólitískum álitamálum heitir fulltrúalýðræði. Það er þrautreynt kerfi sem ekki er gallalaust en það skásta sem völ er á. Til að fulltrúalýðræði sé þokkalega starfhæft þarf traust að ríkja í samfélaginu.

Hanna Birna Kristjánsdóttir innanríkisráðherra ræddi skort á trausti á kirkjuþingi. Hún hefur rétt fyrir sér; það skortir traust í samfélaginu. Til að endurheimta traustið þarf margt að koma til - en það fyrsta er að viðurkenna vandann. 

Þjóðin kjósi um hríðskotabyssurnar

Illugi og félagar andskotast út í traust

Alkunnir vinstrimenn hjóla í ráðherra og biskup fyrir að tala um traust í samfélaginu. Hanna Birna Kristjánsdóttir innanríkisráðherra talaði um traust á kirkjuþingi og Agnes M. Sigurðardóttir sömuleiðis.

Þeir Illugi Jökulsson, Karl Th. Birgisson og Úlfar Þormóðsson  eiga erfitt með að umbera ákall um traust.

Hvers vegna hatast vinstrimenn út í áköll um að traust aukist í samfélaginu? Jú, vegna þess að í samfélagi þar sem ríkir traust eiga vinstrimenn harla lita von á stuðningi til landsstjórnar.

Þegar vantraust ríkir, upplausn og óöld, þá eiga vinstrimenn leik samanber búsáhaldabyltinguna og kosningasigur vinstriflokkanna vorið 2009.

 

Kirkjuþing sett í Grensáskirkju

Vinstriflokkarnir, valdatakan og útlegðin

Vinstriflokkarnir, Samfylkingin og Vg, notfærðu sér upplausnina í kjölfar hrunsins til valdatöku. Með því að kynda undir stjórnleysi og auka á upplausn í samfélaginu, sem þó var nóg fyrir, sáu vinstrimenn sér leik á borði að skrifa hrunið allt á reikning Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks.

Í kosningunum vorið 2009 tókst vinstriflokkunum að ná meirihluta í fyrsta sinn í lýðveldissögunni. Valdatakan heppnaðist. Vinstriflokkarnir náðu völdum á forsendum upplausnar. En til að halda völdum þarf stöðugleika. Vinstriflokkarnir reyndust ófærir að búa til stöðugleika og þeim var refsað grimmilega af kjósendum vorið 2013; Samfylkingin fékk 12,9% og Vg 10,9%.

Vinstriflokkarnir lærðu ekkert af kosningunum. Þeir trúa enn að skæruliðapólitík, sbr. t.d. leka-málið og stóra vélbyssumálið, skili sér í varanlegum völdum. Svo er ekki. Flokkar sem sem byggja pólitík sína á upphlaupsmálum geta í besta falli skorað stórt í skoðanakönnunum og við afbrigðilegar aðstæður eins og voru eftir hrun.

Á meðan upphlaupspólitíkin ræður ríkjum á hjá vinstriflokknum verða þeir í útlegð frá stjórnarráðinu. 

„Við höfðum tapað“

Hlutafélög og svik við samfélagið

Fyrsta íslenska hlutafélagið var stofnað um miðja 18. öld af Skúla Magnússyni og félögum og markaði upphaf nývæðingar atvinnulífs hér á landi, - sem raunar tók langan tíma enda settu móðuharðindin og Napoleónsstyrjaldir strik í reikninginn.

Hlutafélög voru drifkraftur breyttra atvinnuhátta og eru bráðnauðsynleg fyrir þróun í atvinnurekstri með því að takmarka ábyrgð einstaklinga við framlagt hlutfé. Á hinn bóginn er morgunljóst að sumir nota hlutafélagaformið til að svíkjast undan ábyrgð gagnvart birgjum og lánadrottnum.

Til að bregðast við þessum svikum mætti reyna leið upplýsingatækninnar og gagnsæis með því að koma upp opnum gagnabanka sem heldur utan um öll skráð hlutafélög og einkahlutafélög og stjórnir þeirra. Upplýsingar um gjaldþrot einstaklinga ættu heima í þessum banka. Með því að fletta upp kennitölu einstaklinga mætti sjá viðskiptaferil hans, í hvaða stjórnum hlutafélaga hann hefur setið, hvort einhver þeirra hafi orðið gjaldþrota og svo framvegis.

Gusan af gjaldþrotum eftir hrun mun að einhverju marki hjaðna sjálfkrafa. Á hinn bóginn er alveg eins líklegt að lukkuriddarar líti á gjaldþrot sem hluta af viðskiptaáætlun. Opinn gagnabanki um hlutafélög ætti að takmarka svigrúm lukkuriddarana.   

290 milljarðar í kröfur

Ríkissaksóknari eltir skottið á sjálfum sér

Ríkissaksóknari elti DV í tilbúna lekamálinu og verður núna að elta eigið fordæmi og rannsaka leka vegna samkeppnismála skipafélaganna til Kastljóss.

Næst þarf ríkissaksóknari að rannsaka lekann í stóra vélbyssumálinu og svo framvegis.

Lekarannsóknari ríkisins er óþarft embætti og hlýtur að fá fjárveitingar samkvæmt því.

Ríkissaksóknari rannsakar meintan leka

DV-RÚV og hannað almenningsálit

Eftir að RÚV tók til við að elta DV-spunann í hverri fréttafléttunni á fætur annarri er svo komið að DV telur sig handhafa almenningsálitsins.

Ritstjóri DV telur sig í ljósi bandalagsins við RÚV þess umkominn að ákveða hverjir skuli taka til máls í umræðunni og hvenær. DV-bloggari með RÚV fortíð talar um að við búum í lögregluríki.

 DV-RÚV eru fjölmiðlar sem segja ekki fréttir heldur reyna þeir að hanna almenningsálit. 

Umræðuheimskan

RÚV, DV og vinstriflokkarnir standa fyrir umræðu um vopnamál lögreglu sem ekki er ætlað að upplýsa heldur fávitavæða. Aðalfrétt RÚV í gærkveldi voru ummæli talsmanns norska hersins um að til væri samningur um að  Landhelgisgæslan keypti byssur af norska hernum fyrir tíu milljónir króna.

Umræðueðjótarnir tóku byssur Landhelgisgæslunnar og hristu þær saman við vélbyssur lögreglunnar og fundu út allsherjarsamsæri þar sem koma við sögu fantasíur þingmanna úr tölvuleikjum.

En hverjar eru staðreyndir málsins? Jú, lögregla og Landhelgisgæsla eiga vopn til að beita þegar nauðsyn krefur. Er lögregla og Landhelgisgæsla þekkt fyrir að misbeita vopnum sínum? Nei. Er eðlilegt að vopnin séu endurnýjuð? Já.

Forheimskun umræðunnar um vopnamál lögreglu sýnir rökréttar afleiðingar DV-væðingar RÚV.

 

Stóð aldrei til að kaupa vopnin