Lekamálið var pólitík frá a til ö

Lekamálið var pólitískt mál frá uppþhafi og til loka. Pólitíkin byrjaði með því að aðgerðasinnar með samband við fjölmiðla, einkum DV og RÚV, gerðu hælisleitanda að baráttumáli sínu og kröfðust þess að við veittum viðkomandi hæli.

Hælisleitandinn var ekki eins góður pappír og aðgerðasinnar gáfu hann út fyrir að vera. Starfsmaður í innanríkisráðuneytinu veitt fjölmiðlum upplýsingar um hælisleitandann, sem aðgerðasinnar og DV og RÚV vildu ekki að kæmu fram, enda sýndu upplýsingarnar hælisleitandann í miður heppilegu ljósi.

Almenningur átti rétt á þessum upplýsingum enda óskaði heilisleitandinn eftir aðgangi að íslensku samfélagi. Við eigum rétt á að vita sem mest um slíka menn, ekki síst þegar búið er að gera hælisumsóknina að opinberu máli.

Eftir að upplýsingar frá innanríkisráðuneytinu komu fram lögðust aðgerðasinnar og DV/RÚV á eitt að gera upplýsingafjöfina að ,,lekamáli". Þingmenn vinstriflokkanna á alþingi lögðu þeim lið og ríkissaksóknari Jóhönnustjórnarinnar kom í humátt á eftir.

Pólitík lekamálsins varð kristalstær eftir að ítarleg rannsókn og dómsmál leiddi í ljós að starfsmaður innanríkisráðuneytisins lék einleik með því að gera upplýsingarnar opinberar. En það stóð aldrei til að komast að sannleikanum í málinu heldur átti að nota það til að flæma ráðherra úr stjórnarráðinu. Embættismenn tóku þátt í pólitíkinni með glannalegum yfirlýsingum sem ekki eru í neinu samræmi við viðtekna háttsemi.

Umboðsmaður alþingis sýndi starfsfélögum sínum hjá ríkissaksóknara samstöðu og stökk á vagninn með þekktum afleiðingum.

Frá sjónarhóli aðgerðasinna og DV/RÚV og vinstriflokkanna var lekamálið vel heppnuð aðgerð þar sem stök fjöður varð að pólitísku hænsnabúi.

Fyrir almenna borgara var lekamálið lexía um hvað bíður okkar ef upplausnaröflin ná tökum á samfélaginu.

 

Ýmislegt athugavert í áliti um lekamálið

Feðraveldið, femínistar og karlinn sem nauðgari

Feðraveldið er álíka aktúelt hugtak í dag og segulbandsspólur eru fyrir útgáfu tónlistar. Sú tíð er löngu liðin að karlar sitji yfir hlut kvenna.

Á mikilvægum sviðum samfélagsins, t.d. menntun, eru karlar eftirbátar kvenna; þeim gengur verr í skóla og konur eru duglegri að taka æðri háskólagráður en karlar.

Jafnrétti karla og kvenna verður líklega seint nógu fullkomið til að jafna út hlutfall nauðgara meðal kynjanna.

Einmitt af þeirri ástæðu leggja herskáir femínistar sífellt meiri áherslu á karlinn sem nauðgara enda er karlkynið þar veikast fyrir.

En þegar karlímynd femínista er nauðgarinn verður málflutningurinn eins marktækur og ef kvenkynið er metið út frá mæðrum sem misþyrma börnum.

 

Sakar Kvennablaðið um drusluskömmun

Heimurinn minnkar - en stríðsbröltið eykst

Hraðbraut milli London, Moskvu og New York hljómar eins og vestrænar þjóðir og Rússar sitji á sátts höfði. En það er öðru nær, vesturlönd og Rússar berjast um forræðið yfir Úkraínu sem liggur á milli Evrópusambandsins og Rússlands.

Bandaríkin kynda undir ófriði í Úkraínu og freista þess að sýna mátt sinn og megin með því að skutla vígtólum fram og til baka um Evrópu. Þýska blaðið Frankfurter Allgemeine segir frá mótmælum í Prag í Tékklandi gegn amerískri vígvæðingu.

Evrópusambandið vill auka á vígvæðingu álfunnar með ESB-her til að styrkja stöðu sína andspænis rússneska birninum.

Rússar fyrir sitt leyti finna veika bletti á vesturlöndum undir þeim formerkjum að óvinir óvinanna eru vinir. Rússar veita Argentínumönnum stuðning sem aftur vilja herja á Falklandseyjar undan ströndum landsins en þær eru undir breskum yfirráðum.

Rússar eru háðir olíuútflutningi og væri fátt kærara en að verðið á svörtu auðlindinni hækkaði. Þess vegna væru þeir vísir að styðja Írani á móti Sádi-Arabíu í forræðisdeilunni yfir Jemen þó ekki væri nema til að bæta viðskiptajöfnuðinn.

Ágreiningur stórvelda, skærur og smástríð hér og hvar í heiminum, sem stórveldin styðja með ráðum og dáð, eru ekki góður fyrirboði um það sem koma skal.

Alþjóðlega öryggiskerfið er í uppnámi eftir lok kalda stríðsins og leitar að nýju jafnvægi. Á meðan reyna bæði stórríki og smælingjar að koma ár sinni fyrir borð.

Næstu ár verða ekki friðsöm í henni veröld.

Vill hraðbraut frá London til New York

Breivik, Lubitz og sjálfsdýrkun

Myndin sem dregin er upp af þýska flugmanninum Andreas Lubitz, sem fargaði sjálfum sér og 149 farþegum í þotu Germanwings, minnir nokkuð á Anders Behring Breivik sem drap 69 saklaus ungmenni á Útey fyrir fjórum árum.

Breivik var sjálfsdýrkandi, segir í mati sálfræðinga þar sem saman fer félagsleg einangrun, sjálfsupphafning og þráhyggjufull löngun að breyta heiminum. Þýski flugmaðurinn sagði fyrir tveim árum að hann ætlaði sér að vinna frægðarverk sem héldi nafni hans á lofti.

Sjálfsdýrkun helst í hendur við siðblindu enda sjálfsdýrkendur of uppteknir af eigin hugarheimi til að eiga eitthvað aflögu handa öðrum.

Sjálfsdýrkendur búa yfir meiri hæfileikum en meðalmaðurinn til að verða fyrir vonbrigðum. Meðal-Jóninn finnur fyrir vanmati endrum og sinnum en sjálfsdýrkandinn er í stöðugri baráttu við minnimáttarkenndina og leitar á náðir fantasíunnar til að sigrast á þeim djöfli.

Þýski samfélagsrýnirinn Hans Magnus Enzensberger ígrundar hugarfar róttæka einstæðingsins og segir getu sjálfsdýrkenda til vonbrigða vaxa með framþróun samfélagins. Síaukin vonbrigði auka innri spennu sem stundum verður einstaklingnum um megn.

Tækniframfari veita sjálfsdýrkendum fleiri tækifæri til að setja mark sitt á heiminn. Nær allir gera það án þess að valda öðrum fjörtjóni. En inn á milli leynist einn Breivik og stakur Lubitz.

Fyrrum kærasta Lubitz tjáir sig

Píratar eru nördar - sjálfsímynd þjóðarinnar

Píratar eru nördar á sviði höfundarréttar. Forrík samfélög á Norðurlöndum leyfa sér þann munað að hampa Pírötum á opinberum vettvangi. Og auðvitað verða Íslendingar að trompa það og gera Pírata hluta af þjóðþinginu og að stærsta flokki landsins í skoðanakönnun.

Okkur finnst krúttlegt að gera nördaflokk hátt undir höfði rétt eins og okkur fannst sniðugt að kjósa Jón Gnarr og Besta flokkinn.

Vantraust á starfandi stjórnmálaflokkum og fyrirfólki samfélagins er eðlilegt eftir höggið sem sjálfsímynd þjóðarinnar fékk haustið 2008. Fólk leitaði að öðruvísipólitík til að sýna hefðinni fingurinn. Og alltaf er eitthvað framboð af sérsinnum, þessum sem ýmist er kallaðir sérvitringar, nördar eða spámenn í öðru föðurlandi.

Jarðskjálftakippir þjóðarsálarinnar urðu engu að síður mest á yfirborðinu. Fokk jú yfirlýsingar kjósenda í kosningum og skoðanakönnunum auk smávegis mótmæla á Austurvelli annað veifið eru gárur sem lítt hreyfðu við samfélagsgerðinni.

Kjarni okkar er samur og jafn fyrir og eftir hrun. Okkur þykir vænt um nörda og veitum smælingjum vettvang að láta ljós sitt skína í nafni mannúðar.

En við látum ekki nörda stýra þjóðarskútunni.

 

Allir munu þykjast vera Píratar

Stétt með stétt andspænis ófriði Samfylkingar

Sjálfstæðisflokkurinn varð móðurflokkur íslenskra stjórnmála undir slagorðin stétt með stétt. Sjálfstæðisflokkurinn er höfuðsmiður velferðarkerfisins á Íslandi og gerði þar betur en norrænir jafnaðarmannaflokkar sem leyfðu atvinnuleysi nærri tíu prósentum að grassera í áravís.

Vinstripólitík á Íslandi var lengi til muna róttækari en á Norðurlöndunum. Sósíalistaflokkur og Alþýðubandalag voru sterkari en Alþýðuflokkur.

Ástæðan fyrir því að Alþýðuflokkurinn var vanmáttugur hér á landi er að Sjálfstæðisflokkurinn sá um það hlutverk að byggja upp atvinnulíf byggt á jöfnuði.

Einar Kárason óskar sér sterkari Samfylkingar. Gengi ósk hans eftir yrði verra að búa á Íslandi þar sem þéttbýli væri att gegn dreifbýli; háskólafólki gegn ófaglærðum; ungum gegn öldnum; fullveldissinnum gegn ESB-sinnum.

Lágt atvinnuleysi hækkar launin

Innan við 3% atvinnuleysi þýðir að atvinnurekendur verða að yfirbjóða launataxta, oft hressilega, til að fá fólk i vinnu. Við þetta lágt atvinnuleysi er  óþarfi að hækka launataxta - laun hækka nánast sjálfkrafa.

Verkefni ríkisstjórnarinnar undir þessum kringumstæðum er að halda sjó og gera ekkert til að hvetja aðila vinnumarkaðarins til að semja um óraunhæfar kauphækkanir.

Um 5-7% taxtahækkun á almenna markaðnum er raunhæf, það þýðir með launaskriði 8-12% launahækkun.

Ef verkalýðshreyfingin ætlar sér meira er til muna farsælla að búa við verkföll í nokkra mánuði fremur en verðbólgusamninga.

Þokkalega góð verkfallsgusa dregur úr spennu á vinnumarkaði, sem er við það að ofhitna.

 

 

 

 

Spáir 2,7% atvinnuleysi í sumar

Reykjavíkurborg hvetur til skattahagræðis

Vinstrimenn í Reykjavíkurborg líta svo á að opinber fyrirtæki eins og Orkuveitan eigi að ganga undan með fordæmi og stofna til ,,skattahagræðis" í skattaskjólum.

Framsóknarflokkurinn og flugvallarvinir vekja athygli á þessari nýstárlegu tilraun vinstrimeirihlutans í skattamálum og leggjast gegn þessu nýmæli.

Fordæmi opinberra fyrirtækja verður vitanlega almennum fyrirtækjum og almenningi hvatning til að leita allra ráða að komast hjá því að greiða skatta - í skattaskjólum ef ekki vill betur.

 

Ekki-málefni á alþingi, autt á Austurvelli

Stjórnarandstaðan býður ekki upp á málefnalega valkosti við stefnu ríkisstjórnar Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks.

Þess í stað fitja vinstrimenn upp á hverju ekki-málefninu á fætur öðru í þeirri von að hitta á þann taugapunkt þjóðarsálarinnar sem eykur geðshræringu og fær fólk til að rjúka upp til handa og fóta.

Með masi um að ráðherrar sé ekki nógu duglegir að svara þingmönnum grefur stjórnarandstaðan undan virðingu fyrir þjóðarsamkomunni.

Og það er autt á Austurvelli.

Svarað einni fyrirspurn af sex

Holuborgin afleiðing lífstílsstjórnmála

Vinstrimeirihlutinn í Reykjavík lætur inniviðina grotna niður. Í tvö kjörtímabil er gatnakerfi höfuðborgarinnar afgangsstærð vinstrimanna með þeim afleiðingum að göturnar stórskemma bíla fólks.

Áherslur vinstrimanna eru á sviði lífsstílsstjórnmála s.s. að meina börnum að kynnast kirkjulegu starfi og íbúakosningum þar sem innan við 5% íbúanna kjósa um hvort leikvöllur skuli málaður grænn eða rauður.

Undirstöðuþættir samfélagsins, til dæmis samgöngur, mæta afgangi í vinstristjórnsýslunni með fyrirsjáanlegum afleiðingum.

Verstu holur höfuðborgarsvæðisins