Fyrirvarar til heimabrúks

Ríkisstjórnin hyggst setja fyrirvara í frumvarp um ríkisábyrgð á Icesave-samningum sem gagngert eru til að kaupa fylgi þingmanna sem áður höfðu lýst sig andvíga frumvarpinu. Þykjustufyrirvarar ríkisstjórnarinnar eru til að slá ryki í augu almennings og hylja hörmunarslóðina sem leiddi til ónýta samningsins.

Lygavaðall ríkisstjórnarinnar og hugleysi forystumanna stjórnarflokkanna má ekki verða til þess að Alþingi gera hið eina rétta í málinu. Icesave-samninginn á að fella með þeim orðum að Ísland muni standa við skuldbindingar sínar en samið verði upp á nýtt.

Svigrúm til að setja skilyrði

Reykjavíkurkreppan

Hrunið leiddi til kreppu sem er réttnefnd Reykjavíkurkreppan þar sem hún á upptök sín í höfuðborginni og leikur íbúa SV-hornsins verst. Tveir aðalatvinnuvegir þjóðarinnar eftir hrun, sjávarútvegur og ferðaþjónusta, eru mun sterkari á landsbyggðinni en í þéttbýlinu. Þessar atvinnugreinar munu afla okkur gjaldeyris og vera styrkustu stoðir undir endurreisnina. Landbúnaður verður jafnframt mikilvæg stoð og er gjaldeyrissparandi með því að við þurfum ekki að flytja inn matvæli.

Útrásin var fjármálalegt tilræði við efnahagslegt sjálfstæði þjóðarinnar. Umsóknin til Evrópusambandsins er pólitískt tilræði við fullveldið. Hvorttveggja má kenna við póstfangið 101. Reykjavíkurkreppuna þarf að einangra við höfuðborgina. Líkurnar fyrir því eru bara nokkuð góðar.

Norðmenn hættir við ESB næstu 4 árin

Stærstu flokkar Noregs, Verkamannaflokkurinn og Hægriflokkurinn, hafa í áratugi barist fyrir inngöngu landsins í Evrópusambandið. Þeir og stjórnmálaelítan hafa í tvígang gerð afturreka í þjóðaratkvæðagreiðslu. Verkamannaflokkurinn er núna í stjórn og hann ætlar ekki að setja inngöngu í Evrópusambandið á dagskrá fyrir næsta kjörtímabil, sem hefst að kosningum loknum í haust.

Hægriflokkurinn er tilbúinn að leggja umsóknarhugmyndir á hilluna næstu fjögur árin og fara í ríkisstjórn undir þeim formerkjum.

Eins og fram kemur í meðfylgjandi fréttaskýringu eru engar líkur á að Noregur sæki um aðild að Evrópusambandinu næstu fjögur árin.

Klíkur, lýðræði og sjálfstortíming

Útrásarauðmenn stunduðu viðskiptalega blóðskömm með því að lána hverjir öðrum í gegnum bankana sem þeir stjórnuðu. Viðskiptahættir af þessum toga grafa auðveldlega um sig í litlum samfélögum. Virkt lýðræði og fjölræði með eðlilegri valddreifingu hamlar gegn mafískri klíkumyndun sem leiddi til hrunsins.

Við sem þjóð getum breytt því hvernig málum er skipað og byggt upp heilbrigðari samfélag en það sem leyfði viðskiptalegu blóðskömmina.

Þeir til sem halda að með því að ganga í Evrópusambandið munum við varpa af okkur oki innlenda klíkuvaldsins. Svo er aldeilis ekki. Við myndum flytja fullveldi okkar til Brussel og fá yfir okkur nýjar klíkur með tvöfalda heimilisfestu í Belgíu og Íslandi. Ef við ætlum að breyta því hvernig málum er skipað á Íslandi verðum við að tala við eina evrópsk-íslenska klíku sem verða fimm þingmenn Íslands á Evrópuþinginu - af 765. Klíkan sú verður með staðlað svar: Við skulum sjá hvað við getum gert, en málin eru ekki í okkar höndum.

Á Íslandi höfum við fullveðja lýðræðissamfélag. Ef við göngum í Evrópusambandið er það tapað.

Kunningjasamfélagið Ísland

Kaupþing og forysta Sjálfstæðisflokksins

Formaður Sjálfstæðisflokksins gekk fyrir björg í morgun í blaðaviðtali þar sem hann harmaði að upplýsingar úr lánabók Kaupþings bærust til almennings. Kaupþing er sérstakt áhugamál forystu Sjálfstæðisflokksins, varaformanninum fannst sniðugt að kaupa fyrir 900 milljónir króna í bankanum útá kúlulán sem ekki stendur til að gjaldfella.

Með viðhlæjendur eins og Illuga Gunnars úr Glitnissjóð 9 og Guðlaug Þór kenndan við REI er kannski ekki von að Bjarni formaður hafi kveikt á fattaranum þegar kemur að almennum viðhorfum í þjóðfélaginu til útrásarbankanna. Til að kóróna dómgreindarhrunið er fjölskyldufyrirtæki formanns Sjálfstæðisflokksins í téðri lánabók Kaupþings.

Eftir kosningaósigur í vor flutti formaðurinn snotra ræðu um að hann ætlaði að breyta Sjálfstæðisflokknum þannig að almenningur kysi hann á ný. Það var og.

 

Bankamafían fyrir breska dómstóla

Frétt Telegraph um lögreglurannsókn í Bretlandi á málefnum íslensku bankanna er líkleg til að hreyfa við málum hér heima. Menn verða ekki dæmdir fyrir sama glæpinn tvisvar þannig að spurning gæti orðið hvort rétta ætti yfir útrásarauðmönnum hér heima eða ytra. Bretar búa að meiri reynslu í glæpamálum af þessu tagi og einboðið að íslenskir saksóknarar ættu að leggja fram um að aðstoða breska starfsbræður sína.

Litla-Hraun er líka alltof góður staður fyrir útrásargemsana.

Hér er frétt Telegraph.

Huglægar hörmungar og handfastar

Ríkisstjórnin er sannfærð um að ef við höfnum Icesave-samningnum muni það leiða hörmungar yfir landið með því að aðrar þjóðir neiti okkur um lán. Á hinn bóginn eru hörmungarnar handfastar ef við samþykkjum Icesave-samninginn. Huglæg upplifun ríkisstjórnarinnar markast af því að hún fellur með falli samningsins.

Þjóðin vill berjast og fella samninginn. Ríkisstjórnin er huglaus og duglaus eftir því. Hvorir eiga að víkja, þjóðin eða ríkisstjórnin?

Mesta hættan fólksflótti

Púðurtunna við Eystrasalt

Hagkerfi Eystrasaltsríkjanna eru púðurtunna sem gæti sprengt í sundur vonir um að kreppunni fari að ljúka í Evrópu, skrifar dálkahöfundur Financial Times Gideon Rachman. Allsherjarsamdráttur er í hagkerfi þessara þriggja smáþjóða sem binda vonir við að komast inn í samfélag Vestur-Evrópuþjóða eftir langa dvöl í forsælu Sovétríkjanna heitinna.

Til að bjarga sér þyrftu þessar þjóðir að gjaldfella myntina sína. En þar stendur hnífurinn í kúnni.

One way to ease the pressure might be to devalue local currencies and so boost exports. But the Baltic states are all grimly hanging on to their "pegs" - fixed exchange rates with the euro. In Latvia about two-thirds of private loans have been taken out in euros. The government fears that devaluation would bankrupt many citizens. But wage cuts could simply provide an alternative route to bankruptcy.

Latvia's paymasters - the EU and the IMF - seem divided. The IMF has been open to the idea of scrapping the peg. Brussels is firmly against, fearing that it would trigger currency instability, bank failures and competitive devaluations across the EU.

Og svo eru til Íslendingar sem vilja endilega gera landið að Eystrasaltsríki á miðju Atlantshafi.

Hér er greinin í heild.

Einstaklingurinn, kerfið og Karl W

Einn útrásarauðmannanna stingur niður penna í Morgunblaðinu í dag til að bera af sér sakir. Þunginn í grein Karls Wernerssonar fer í að andmæla frétt um að hann hafi átt reikning í Straumi-Burðarás og flutt peninga þaðan í skattaskjól. Röng frétt frá rótum, segir Karl, og leggur til atlögu við fjölmiðla.

Þegar skylmingum um fréttaflutning sleppir er greinin vörn fyrir útrásina. Karl skrifar

Er líklegt að starfsmenn leiki sér að því að tapa fjármunum og eyða starfsöryggi sínu í leiðinni? Gerir einhver slíkt af ásetningi? Eða er hugsanlegt að kerfið í heild hafi hrunið yfir samfélagið vegna alþjóðlegrar kreppu og fjöldamargra og ótengdra mistaka í íslensku fjármálakerfi?

Spurnarsetningarnar eru stílbragð til að koma inn efa hjá lesandanum. Karl vill að við efumst um að nokkur væri svo heimskur eða illa innrættur að eyða því sem honum er treyst fyrir. En það er einmitt það sem gerðist. Karli Wernerssyni var treyst fyrir Sjóvá, fyrirtæki með áratugasögu í tryggingaviðskiptum, og hann í félagi við Þór Sigfússon og fleiri keyrði Sjóvá í gjaldþrot.

Karl vill að við trúum að einstaklingur eins og hann hafi ekki gert mistök heldur hafi kerfið brugðist. Karl hafi í reynd verið leiksoppur. Þetta er sígild vörn misindismanna; ef það voru ekki foreldrarnir sem vanræktu þá er samfélaginu um að kenna. Þeir sjálfir eru í versta falli afvegaleiddir kórdrengir.

Þannig stendur á að Karl Wernersson er einn af um þrjátíu útrásarauðmönnum sem komu íslensku samfélagi á vonarvöl vegna fyrirhyggjulausrar græðgi.

Kerfið brást ekki. Karl W. og félagar brugðust.

 

 

Knésetja menn eigin fyrirtæki af ásetningi?

Rányrkja ESB-flotans

Sameiginleg sjávarútvegsstefna ESB var sett á laggirnar til að skapa meginlandsríkjunum samningsstöðu þegar Bretar, Írar, Danir og Norðmenn sóttu um aðild í byrjun áttunda áratug síðustu aldar. Sjávarútvegsstefnan hefur reynst illa, segir leiðarahöfundur Sydsvenska Dagbladet fyrir helgi, bæði fyrir evrópskt hafsvæði þar sem rányrkja skilur eftir sig dauða sjó en ekki síður fyrir fátæk Afríkuríki sem selja alltof stórum evrópskum fiskveiðiflota aðgang að heimamiðum.

Leiðarahöfundurinn á ekki orð til að lýsa því ráðslagi að skattgreiðendur í ESB-ríkjum skuli látnir borga hálfan annan milljarð sænskra króna fyrir útgerðina úti fyrir ströndum Vestur-Afríku.

Hér er leiðarinn.