Vinstri grænir dauðanum merktir

Þjóðfrelsi er rauður þráður í pólitík róttækra vinstrimanna allt frá millistríðsárunum. Ásamt félagslegu réttlæti er baráttan fyrir fullveldi landsins það sem skilgreinir róttæka vinstrið á Íslandi. Vinstri grænir geta ekki samþykkt umsókn um aðild Íslands að Evrópusambandinu. Það yrðu slík svik að ekkert getur bætt fyrir það. Ekkert.

Önnur umræða um ESB á morgun

Ríkisstjórn í stríði við þjóðina

Lygi, blekkingar og handvömm eru þræðirnir í Icesave-fléttu ríkisstjórnarinnar. Ráðherrar hafa logið til um skjöl sem varða málið, ítrekað blekkt þjóðina um aðdraganda samningana og ætluðu að halda þeim leyndum. Handvömmin sem afhjúpuð var í dag er í takt við annað í Icesave-málinu.

Þjóðin vill ekki þessa Icesave-samninga og Alþingi verður að fella þá. Ríkisstjórnin er staðráðin í stríði sínu gegn þjóðinni og þingmenn verða að grípa í taumana.

Fór fram á afsökunarbeiðni

Icesave-vígstaðan slæm, ESB aftur á dagskrá

Samfylkingin metur það svo að vígstaða stjórnarinnar í Icesave-samningunum sé slæm og því er endurnýjaður kraftur settur í þingsályktun um aðildarumsókn að Evrópusambandinu. Flumbrugangurinn er engu minni í Evrópuumræðunni en Icesave-málinu. Grunnupplýsingar liggja ekki fyrir, til dæmis um kostnað við aðildarviðræður.

Ríkisstjórnin hrekst úr hverju víginu á fætur öðru og það sýnir óyggjandi að þessa ríkisstjórn er ekki á vetur setjandi.

Kaupþing vælir til sín samúð

Ekki er trúverðugt að Kaupþing skrifi fréttatilkynningu um að starfsmönnum bankans hafi verið ógnað og segi í framhjáhlaupi að ekki hafi verið gengið frá skuldauppgjöf gagnvart Björgólfsfeðgum. Starfsfólk bankans og bankinn sjálfur er ekki eitt og hið sama, þótt ljúgfróður almannatengill kynni að plata stjórnendur bankans til að halda annað.

Bankinn segir uppgjör við skuldunauta fara eftir verklagsreglum. Þær verklagsreglur er ekki að finna á heimasíðu bankans. Kaupþing hefur ekki traust almennings, ekki frekar en aðrar fjármálastofnanir, og það þýðir ekki að segja að reglur séu til en framvísa þeim ekki. Verklagsreglurnar á borðið, takk fyrir.

Öryggi starfsmanna ógnað

Samfylkingin fórnar Steingrími J. vegna Icesave

Í síðustu viku sagði Árni Páll Árnason félagsmálaráðherra að illa hafi verið staðið að verki við Icesave-samningana. Í gær segir Össur Skarphéðinsson að skýrsla breskrar lögmannsstofu um réttarstöðu Íslands í Icesave-málinu hafi verið falin í fjármálaráðuneytinu. Titilblað skýrslunnar segir hins vegar skýrt að hún sé unnin fyrir utanríkisráðuneyti Össurar.

Samfylkingin komst upp með að klína hruninu á Sjálfstæðisflokkinn og nú á að leika sama leikinn: Icesave-klúðrinu á að koma kyrfilega í fang Steingríms J. Sigfússonar fjármálaráðherra.

„Mér er sagt það sé til“

Prófessor í ruglrökum

Baldur Þórhallsson stjórnmálafræðingur og prófessor skrifar grein í Fréttablaðið í dag þar sem hann segir að efnahagslegt öryggi væri tryggt með aðild að Evrópusambandinu. Prófessorinn lætur ekki svo lítið að huga að augljósustu mótrökum staðhæfingarinnar. Írar og Lettar eru báðar samþjóðir og í Evrópusambandinu. Kreppan þar er dýpri og erfiðari en á Íslandi, hvort heldur mælt í atvinnuleysi eða töpuðum kaupmætti.

Grein Baldurs er rakalaus himinblámaþvættingur sem stenst ekki augnabliksskoðun. Það er furðulegur andskoti að maður jafn glær og Baldur skuli kallaður til sem sérfræðingur í fjölmiðlum. 

Takmarkalaus frekja Björgólfsfeðga

Björgólfsfeðgar gera það ekki endasleppt. Vegna Icesave-skuldbindinga þeirra stendur þjóðin frammi fyrir fjárkúgun Breta og Hollendinga upp á 800 milljarða króna. Og hvað gera feðgarnir? Jú, samkvæmt Fréttablaðinu í dag vilja þeir helmingsafslátt af láni hjá Kaupþingi sem þeir tóku árið 2003 þegar þeir keyptu á spottprís sjálfan Trojuhest íslensku útrásarinnar, Landsbankann.

Menn með snefil af sjálfsvirðingu myndu borga umyrðalaust.

 

Geysir Green er arfleifð útrásar

Geysir Green var orkuhluti útrásarinnar og merkt sömu sukkhugsun. Fjárhagsstaða fyrirtækisins er á floti og háð því hvaða pappírar eru skoðaðir, að sögn forstjóra. Það er ábyrgðarhluti af stjórnvöldum og ríkisbanka að framlengja líf Geysir Green og leyfa að braskað sé með almannaeigur. Því fyrr sem þessi útrásarsjoppa lokar því betra.

Timburmenn útrásarinnar

Útrásin skildi eftir sig sviðna jörð. Þar sem áður var boðlegur rekstur er skuldafjall sem enginn vill snerta; þar sem áður var traust ríkir tortryggni. Á tímum útrásar gat hvaða fífl sem er gengið inn í banka og fengið peninga út á loftkastalarekstur. Bankar sáu í gegnum fingur sér þegar hverskyns æfingar voru gerðar með bókhald fyrirtækja til að fegra stöðuna, enda bankarnir sjálfir í þeim leik.

Lánsfé er til í íslenskum bönkum en traustið sem er forsenda fyrir lánum til atvinnureksturs er ekki fyrir hendi. Ormahreinsun atvinnulífsins gengur líka hægt. Þau eru töluvert mörg fyrirtækni sem eiga enn eftir að fara á hausinn og farið hefur fé betra.

Ríkisvaldið gerir lítið sem ekkert til að liðka fyrir og auðvelda nýjum aðilum atvinnurekstur. Nýliðun í atvinnurekstri er nauðsynleg vegna ónýta liðsins sem kunni ekki fótum sínum forráð á veltiárunum. Nærtækt væri að ríkisvaldið beitt sér fyrir þjálfun, leiðsögn og lítilsháttar fjárstuðningi við starfsfólk fyrirtækja sem vill halda starfsemi áfram sem eigendur hafa kollsteypt. Til að hleypa átaki af þessu tagi af stokkunum þarf pólitíska hugsun og framkvæmdavilja.

Eftirhrunið gæti dregist á langinn ef þeir sem ábyrgð bera stunda reddingapólitík og föndra við altækar lausnir eins og aðild að Evrópusambandinu en láta annars reka á reiðanum. Altækar lausnir í stjórnmálum eru rangar vegna þess að þær mæta ekki fjölbreytileika mannlífsins.

Aðgangur að lánsfé lausnin

Raðbilun í dómgreind Steingríms J.

Eftir nýliðnar kosningar hafði Steingrímur J. Sigfússon öll tromp á hendi. Hann og Vinstri grænir voru þeir einu á Alþingi með hreint sakarvottorð eftir útrásaráratuginn. Steingrímur J. var potturinn og pannan í starfsstjórninni fyrir kosningar og sannaði sig á fáum vikum sem kunnáttumaður í pólitísku handverki.

Dómgreindin sveik Steingrím J. fyrst í kosningabaráttunni. Þegar hann sá að grillupólitík Samfylkingarinnar um að innganga í Evrópusambandið yrði allra meina bót náði flugi, ekki síst fyrir tilverknað manna eins og Benedikts Jóhannessonar, átti formaður Vinstri grænna að spyrna við fæti og ráðast á loftkastala aðildarsinna. Hann lét það ógert og beitti varnarviðbrögðum sem fólust í að róa stuðningsmenn Vinstri grænna um að flokkurinn myndi ekki svíkja gefna stefnu um að Íslandi væri betur borgið utan Evrópusambandsins.

Varnarviðbrögð við stórfelldum blekkingum Samfylkingar voru kolröng. Steingrímur J. gaf Samfylkingunni eftir sviðið. Í stjórnarmyndunarviðræðum var frumkvæðið í höndum Samfylkingarinnar sem las formann Vinstri grænna þannig að honum langaði svo óskaplega í ráðherradóm að kokið væri nógu vítt til að gleypa inngöngu í Evrópusambandið.

Steingrímur J. gerði stærstu mistök síns pólitíska lífs með því að samþykkja að ríkisstjórn Vinstri grænna sækti um aðild að Evrópusambandinu. Umsókn beinlínis æpir gegn öllum grundvallargildum Vinstri grænna og svipti flokkinn í einu vetfangi því dýrmætasta sem stjórnmálaflokkur á, trúverðugleikanum.

Þriðja dómgreindarbilun Steingríms J. er Icesave-samningurinn. Þar er formaður Vinstri grænna kominn í það hlutverk að spá heimsendi á Íslandi ef ekki verður skrifað upp á hörmungarsamning sem gerður var í kyrrþey og átti að smygla í gegnum Alþingi undir leyndarhjúp.

Tækifærið sem Steingrímur J. Sigfússon hafði til að verða að kafla í stjórnmálasögu lýðveldisins er tapað. Þegar til átti að taka reyndist Steingrímur J. svikul heybrók og verður sem slík neðanmálsgrein.