Atvinnumennska í vanlíðan

Sumir eru þannig að þeim líður ekki vel nema í hörmungarástandi. Þessir einstaklingar mála skrattann á vegginn og einbeita sér að eymdinni. Fjölmiðlar auka á vesöld þessara manna vegna þess að fréttaveruleikinn fer iðulega framúr hversdagslegri reynslu og tekur forskot bæði á sársauka og gleði. Frá október höfum við verið í allsherjar eymd og volæði, samkvæmt fréttum, en samt eru níu af hverjum tíu enn í vinnu og allur þorri almennings stendur í skilum.

Nú þegar íslenskt samfélag er ekki enn farið ofan í holræsið fer um vanlíðunarsinna og þeir vilja halda okkur við efnið: Við erum víst á leiðinni til helvítis.

Hugrekki er ekki einkenni atvinnumanna í vanlíðan. Þá er gott að eiga að menn eins og Egil Helgason sem birta fyrir mann nafnlaust eymdarhjal.

Veik króna leiðir til sölu á útrásareigum

Til að styrkja krónuna þarf að auka innflæði á gjaldeyri. Salan á eigum útrásarfyrirtækja í Bretlandi er líklega komin til af stöðu krónunnar. Breski blaðamaðurinn Helen Power veltir fyrir sér ástæðum þess að íslensku þrotabúin selja það sem hægt er að selja fljótt og vel en kemur ekki auga á neina líklega ástæðu - nema þá að allt sé í tómu klúðri hér heima.

 

Hlutabréf seld úr búum banka og Baugs

Eitt mál og einn foringi Samfylkingar

Samfylkingin ætar að reka einfalda kosningabaráttu. Innganga í Evrópusambandið er eina málið sem flokkurinn ætlar að beita sér fyrir. Til að reka máli á opinberum vettvangi er fengin Jóhanna Sigurðardóttir sem ætlaði að hætta í stjórnmálum en lét til leiðast að bjarga Samfylkingunni frá vígaferlum um forystu.

Jóhanna hefur aldrei verið eindregin talsmaður inngöngu okkar í Evrópusambandið. Á meðan Ingibjörg Sólrún, Össur, Björgvin, Árni Páll og fleiri tónuðu inngöngustefið hélt Jóhanna sér til hlés og ræddi helst um sín hjartans mál í félagsmálaráðuneytinu. Á meðan Jóhanna talar um Evrópu þarf hún í það minnsta ekki að tala um efnahagsmál sem fara henni ekki sérstaklega vel í munni.

Tæpur mánuður er til kosninga og einföld kosningabarátta Samfylkingarinnar gæti heppnast ef engin önnur mál ná að yfirskyggja töfralausnina. Fyrir síðustu kosningabaráttu reyndi Samfylkingin að gera Evrópumál að helsta kosningamálinu en varð gerð afturreka vegna þess að enginn annar flokkur vildi taka undir. Sama er upp á teningunum í dag. Enginn annar stjórnmálaflokkur vill inngöngu í ESB. Steingrímur J. býður farveg fyrir Evrópumálin en það er kurteist afsvar.

Samfylkingin samþykkti á landsfundi fyrir sex árum, þ.e. fyrir þarsíðustu kosningar, að flokkurinn ætti að skilgreina samningsmarkmið okkar í mögulegum viðræðum um inngöngu. Enn þann dag í dag hefur Samfylkingin ekki skilgreint þessi samningsmarkmið.

Evrópusinnuðu ritstjórarnir Ólafur Stephensen á Morgunblaðinu og Þorsteinn Pálsson á Fréttablaðinu munu eflaust láta undir höfuð leggjast að rukka Samfylkinguna um skilgreind samningsmarkmið. Það kæmi í ljós að keisarinn er klæðalaus. Í Evrópuumræðu kunna fjölmiðlar eins og Morgunblaðið og Fréttablaðið að breiða yfir - ekki afhjúpa.

Morgunblaðið og feðgarnir

Það er margt líkt með feðgum. Þórir Stephensen, fyrrum prestur og kirkjugarðasérfræðingur í Viðey, ákallar Guð almáttugan á landsfundi Sjálfstæðisflokksins og biður flokksmenn að þegja um afstöðu sína til inngöngu í Evrópusambandið til að flokkurinn klofni ekki. Ólafur sonur hans, ritstjóri Morgunblaðsins, lýgur upp á Sjálfstæðisflokkinn löngun til að ganga í Evrópusambandið í Reykjavíkurbréfi. Faðirinn úthýsir sannleikanum til að lygi sonarins fái ekki keppinaut.

Undir stjórn Ólafs rekur Morgunblaðið grímulausan áróður fyrir inngöngu Íslands í Evrópusambandið. Sjálfstæðisflokkurinn samþykkti á landsfundi ályktun um Evrópumál sem allir sæmilega læsir menn sjá að er ítrekun á fyrri afstöðu flokksins um að Íslandi sé best borgið utan Sambandsins.

Evrópulöngun ritstjórans er slík að hann blandar í graut afstöðu endurreisnarnefnd flokksins til gjaldmiðilsins við umræðuna um inngöngu. Endurreisnarnefndin laut forræði Evrópusinnans Vilhjálms Egilssonar framkvæmdastjóra Samtaka atvinnulífsins. Atvinnulífið vill nýja mynt eftir að hafa misþyrmt krónunni með fjárglæfrum sem þjóðin sýpur seiðið af.

Heilaleikfimi Ólafs ritstjóra fær út að ef menn vilja ekki krónu þá hljóti þeir að vilja inngöngu í Evrópusambandið.

Ritstjórinn virðist halda að lesendur Morgunblaðsins séu bjánar sem sjá ekki í gegnum einfeldningslegar málfundabrellur.

Það er einfaldlega ekki boðlegt að áskriftarblað bjóði lesendum sínum upp á rakalausan lygaþvætting eins og þann sem lesa má í Reykjavíkurbréfi dagsins.

Brauðmolaspeki ESB-sinna

Brauðmolahagfræði er það kallað þegar engar hömlur eru settar á athafnir þeirra ríku og þeim leyft að fara sínu fram í trausti þess að af gnægtarborðinu falli brauðmolar til almúgans. Íslenskir aðildarsinnar að Evrópusambandinu beita áþekkum rökum til að telja okkur trú um að best sé að ganga inn í ESB.

Við græðum á inngöngu, segja þeir og tiltaka smátt og stórt svo sem matvælaverð, vexti, skólagjöld og fleira. Skemmtilegasta dæmið er af Eiríki Bergmann þegar hann sagði að við inngöngu yrði einfaldara að versla á Netinu.

Brauðmolaspeki gengur sérstaklega vel ofaní þá sem fyrirsjáanlega geta aukið atvinnumöguleika sína í skrifræði Evrópusambandsins. Í hverri viku fara tugir Íslendinga til Brussel og eru þetta sérfræðingar af ýmsu tagi sem fá glýju þegar aðild ber á góma. Þessi hópur er áberandi í auglýsingu sem birtist í dagblöðum í dag en þar er hvatt til inngöngu.

Fólk hefur fullan rétt á að velja sér hnjástöðu og bíða eftir brauðmolum.

Ferföld girðing gegn ESB-aðild

Í ályktun Sjálfstæðisflokksins um Evrópumál er reist ferföld girðing gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu. Áréttuð er fyrri stefna flokksins um að yfirvegað mat Sjálfstæðisflokksins sé að hagsmunum Íslands sé best borgið utan ESB. Lykilsetning í ályktun landsfundarins er eftirfarandi:

Komist Alþingi eða ríkisstjórn að þeirri niðurstöðu að sækja beri um aðild að Evrópusambandinu er það krafa Sjálfstæðisflokksins að fara skuli fram þjóðaratkvæðagreiðsla um þá ákvörðun á grundvelli skilgreindra markmiða og samningskrafna.  

Þetta þýðir að ekki verður þjóðaratkvæðagreiðsla um aðildarumsókn fyrr en meirihluti hafi myndast á Alþingi um að sækja skuli um aðild. Til viðbótar er skýlaus krafa að skilgreind samningsmarkmið liggi fyrir. Samfylkingin hefur alltaf heykst á því að skilgreina samningsmarkmið okkar. Ástæðan er sú að í þeim samningsmarkmiðum kæmi annað tveggja fram; að Íslendingar fallist á að  fiskveiðistjórnun fari til Brussel eða að engir samningar verði gerðir nema ESB fallist á að við stýrum áfram auðlindum okkar. Í fyrra tilvikinu er óhugsandi að þjóðin samþykki aðild og í seinna tilvikinu er óhugsandi að ESB hleypi okkar inn.

Ef svo fjarska ólíklega vildi til að sótt yrði um aðild þá er það krafa Sjálfstæðisflokksins að aðildarsamningur yrði lagður undir þjóðaratkvæði.

Girðingarnar fjórar eru þessar:

1. Sjálfstæðisflokkurinn er á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu.

2. Ef meirihluti myndast á Alþingi fyrir umsókn um aðild skal skilgreina samningsmarkmið.

3. Tillaga um aðildarumsókn og skilgreind samningsmarkmið skal lögð undir þjóðaratkvæði.

4. Aðildarsamningur yrði ávallt lagður undir þjóðaratkvæði.

Hér er ályktunin í heild.

 

Krugman neglir fjármálakerfið

Frá sjöunda áratug síðustu aldar og fram að yfirstandandi fjármálakreppu tvöfaldaðist stærð bandaríska fjármálakerfisins, fór úr fjórum prósentum þjóðarframleiðslu í átta prósent. Fjármálakerfið seldi þá hugmynd að lán væru ekki rétt og slétt lán heldur mætti búta þau í sundur, búa úr þeim vafninga til að selja og endurselja. Fjármálaumsýsla af þessu tagi átti að dreifa áhættu betur en gamla fyrirkomulagið, ekki aðeins í upprunalandinu heldur á alþjóðavísu. Hugmyndin fékk lögmæti á frjálshyggjuáratugnum þegar Reagan var við völd í Bandaríkjunum og Thatcher í Bretlandi.

Regluverki í kringum fjármálastofnanir var rutt úr vegi enda gerði það ekki annað en að torvelda framgang nýju fjármálaverkfræðinnar.

Fjármálakreppan afhjúpaði svindlið eins og Nóbelsverðlaunahafinn í hagfræði, Paul Krugman, bendir á í nýjum pistli í New York Times.

Útrásarmeðvirkni og ESB-meðvirkni

Samfylkingin lagðist í útrásarmeðvirkni með Borgarnesræðu Ingibjargar Sólrúnar fyrir þarsíðustu kosningar þar sem hún hampaði Kaupþingi og Jóni Ásgeiri Jóhannessyni að ógleymdum Jóni Ólafssyni. ESB-meðvirkni Samfylkingarinnar lýsir sér í fylgisspekt við hvaðeina sem frá Brussel kemur. Samkvæmt skoðanakönnunum er Samfylkingin stærsti stjórnmálaflokkur landsins. Fyrir kosningar hljótum við að rífa okkur úr þeirri meðvirkni.

Átti að gera skýrari kröfur

Faðir, sonur og heilagur andi

„Sjálfstæðisflokkurinn ætlar ekki að ganga í Evrópusamandið. Ég skil ekkert í landsfundarfulltrúum að segja það ekki bara beint út," sagði Pétur Blöndal, alþingismaður, einn þeirra sem lagði fram tillögu um að tillaga Evrópunefndar yrði felld.

„Guð fyrigefi Pétri, hann ætlar að eyðileggja flokkinn," sagði Þórir Stephensen, fyrrverandi dómkirkjuprestur og staðarhaldari í Viðey. Þórir lagði áherslu á að landsfundarfulltrúar styddu það sem Björn Bjarnason sagði, en Björn kom í pontu og lagði áherslu á að landsfundarfulltrúar samþykktu lokadrög ályktunarinnar.

Þjóðin fái að skera úr um ESB-aðild

Spron sprakk vegna græðgi

Ég var í viðskiptum við Spron líkt og þúsundir annarra launamanna. Spron var ekki hlutafjárvætt til að sinna okkar þörfum en var þeim prýðilega sinnt á meðan Spron var sparisjóður með gamla trausta laginu. Spron var hlutafjárvæddur til að búa til hagnað hjá stofnfjáreigendum annars vegar og hins vegar til að þjóna lund Guðmundar og félaga sem vildu í milljarðaviðskiptin með Kaupþingi og hinu fjárglæfraliðinu.

 

Guðmundur Hauksson: Hlutafjárvæðing ekki mistök