Reynir og Gunnar Smári

 

Reynir Traustason og Gunnar Smári Egilsson eru lygabræður í blaðamennsku. Gunnar Smári var ritstjóri á Fréttablaðinu 1. mars 2003 þegar blaðið birti matreiddar klausur úr fundargerðum Baugs og tölvupósta sem stjórnendur Baugs höfðu sent sín á milli. Reynir var blaðamaðurinn sem skrifaði tilbúninginn um að Davíð Oddsson hefði sigað lögreglunni á Baug. Jón Ásgeir Jóhannesson forstjóri Baugs átti Fréttablaðið en enginn vissi það; það var málið yfir nafn og númer eigenda blaðsins. Fréttin 1. mars var upphafið að bullinu um að forsætisráðherra stýrði lögreglurannsókninni á Baugi.

Reynir og Gunnar Smári koma báðir við sögu í Morgunblaðinu um helgina. Agnes Bragadóttir blaðamaður plokkar lygamörðinn Reyni í sundur í sunnudagsútgáfunni. Kolbrún Bergþórsdóttir skrifar hjárænulegt viðtal við Gunnar Smára í laugardagsblaðinu. Myndin sem Kolbrún dregur upp af sorpritstjóra Baugs veldur hverjum þeim velgju sem minnstu hugmynd hefur um starsferil Gunnars Smára.

Á Morgunblaðinu er vítt til veggja og hátt til lofts. Ritstjórnin gerði lesendum greiða með því að aðgreina hjárænublaðamennskuna sérstaklega. Til dæmis mætti hafa hana við hliðina á Evróputrúboðinu. Lesendur gætu þá hraðflett.

Gunnar Smári Egilsson: Erum að losna við mikið kjaftæði

Bónus hótar verðhækkun

Vígstaða Baugsfeðga er önnur núna en fyrir sex árum þegar húsleitin var gerð í höfuðstöðvum fyrirtækisins. Jóhannes og Jón Ásgeir siguðu fjölmiðlum sínum á Davíð Oddson forsætisráðherra sem þeir sögðu hatast við Baug og stýra aðförinni að fyrirtækinu. Máttur Davíðs hefur verið mikill í Baugsmiðlum æ síðan en núna er eins og þeir feðgar séu gengnir af trúnni. Baugsmiðlum tókst að telja æði mörgum trú um að Davíð bæri ábyrgð á bankahruninu og hvers vegna ekki að hamra járnið meðan það er enn heitt og kenna honum um stjórnvaldssektir og ný dómsmál?

Jóhannes er ekki búinn að gera upp við sig hvaða rullu hann ætlar að leika í framtíðinni. Í fréttinni ber hann sig öðrum þræði aumlega og kveður sektina ómaklega og lítt í anda jólanna. En svo eyðileggur hann fyrir sjálfum sér með því að hóta viðskiptavinum sínum verðhækkun á nauðsynjavörum.

Jólasveinninn tekur sig ekki vel út með barefli í hendi.

„Dapurleg jólagjöf“

Baugsforsetinn í klípu

Ólafur Ragnar Grímsson forseti synjaði fjölmiðlafrumvarpinu staðfestingar fyrir vini sína auðmennina í Baugi. Rúm fjögur ár eru liðin og þann tíma villtu og trylltu fjölmiðlar fólk til að að trúa áróðri útrásarvíkinga að sólin settist aldrei í Auðlandinu góða. Skattpínt fólk knýr dyra hjá forsetanum og vill sömu þjónustu og Baugur forðum. Úr vöndu að ráða fyrir formann Alþýðubandalagsins er fékk Bessastaði til að þjóna almenningi en ekki útvöldum.

Forseti hafni fjárlagafrumvarpi

ESB bannar yfirvinnu

Íslandsvinurinn Daníel Hannan Evrópuþingmaður vekur athygli á nýjasta inngripi Evrópusambandsins í atvinnulífið. Hannan skrifar um samþykkt Evrópuþingsins á tillögu um að banna undanþágur frá reglunni um 48 stunda hámarksvinnu á viku. Bretar hafa nýtt sér undanþáguna enda kemur hún sér vel fyrir lítil og meðalstór fyrirtæki sem þurfa að vera sveigjanleg til að standa sig á markaði.

Reglur ESB um vinnutíma breyta litlu fyrir stórfyrirtæki með starfsmannadeildir sem sjá um að fylla út eyðublöð, eftirlit og tímaskráningar í samræmi við ESB-staðla. Það getur á hinn bóginn skilið á milli feigs og ófeigs hjá litlum fyrirtækjum að fá á sig auknar kvaðir.

Pólitísk ábyrgð Baugsmiðla

Samfylkingin ber pólitíska ábyrgð á Baugsmiðlum. Samfylkingin hafði pólitíska forystu í andófinu gegn fjölmiðlafrumvarpinu veturinn 2004. Ólafur Ragnar Grímsson forseti veitti frumvarpinu náðarskotið þegar neitaði að skrifa undir frumvarpið. Dæmin sem núna dúkka upp af misnotkun Baugsmiðla staðfesta það sem allir máttu vita: Baugur lagði undir sig fjölmiðla til að stýra opinberri umræðu. Baugsmiðlar halda íslenskri blaðamennsku í ræsinu og ríkisstjórninni virðist líka það vel.

Frumvarpið sem núna liggur fyrir Alþingi og á að tryggja ljósvakadeild Baugsmiðla framhaldslíf á kostnað Ríkissjónvarpsins er misráð. Fjölræði í fjölmiðlum hér á landi liggur í netmiðlum. Ef ríkisstjórnin ætlar sér að efla fjölmiðlun er leiðin að styrkja netmiðla. Frumvarpið sem er til umræðu gerir ekkert annað en að viðhalda auðmannavaldinu í fjölmiðlun á Íslandi sem birtist í sinni nöktu mynd í Baugsmiðlum.

Fyrrum blaðamaður DV segist hafa sætt ritskoðun

Liðhlaupar eða samviskufangar?

Þingmenn Sjálfstæðisflokksins allir sem einn náðu kjöri á Alþingi Íslendinga fyrir hálfu öðru ári með því fororði að Ísland sækti ekki um inngöngu í Evrópusambandið. Þegar Sjálfstæðisflokkurinn gerði stjórnarsáttmála við Samfylkinguna var skýrt kveðið á um að við myndum ekki sækja um inngöngu í ESB.

Nokkrir þingmenn Sjálfstæðisflokksins hafa sýnt af sér löngun til að ganga bak orða sinna gagnvart kjósendum. Þingmenn eins og aðrir hafa rétt á að skipta um skoðun. Eftir því sem málefnið verður stærra sem þingmenn skipta um skoðun á verður brýnna að kjósendur fái að segja álit sitt á sinnaskiptum þingmanna sinna.

Ekki verður á móti mælt að hugsanleg innganga í Evrópusambandið er stærsta álitamál lýðveldissögunnar. Þess vegna er ófrávíkjanleg krafa að almenningur fái í þingkosningum að kjósa um hvort hann vill inngöngusinna á Alþingi eða ekki.

Landsfundur Sjálfstæðisflokksins kemur ekki í stað þingkosninga. Þeir þingmenn Sjálfstæðisflokksins sem vilja sækja um inngöngu í Evrópusambandið ættu að gefa sig upp og vera samviskufangar þangað til staða þeirra skýrist, fyrst í aðdraganda kosninga þegar valið er á lista og endanlega í kosningum.

Þeir þingmenn sem vilja umsókn til ESB án þess að kjósa nýtt þing eru liðhlaupar frá þeim málefnum sem réðu kjöri þeirra.

Krafan er skýr: Engin umsókn um ESB án undangenginna þingkosninga.

Enginn skrifar edrú um Jón Ásgeir - á DV

  Reynir Traustason ritstjóri DV reyndi að ljúga sig frá ásökunum blaðamanns um að hafa drepið frétt vegna afskipta eigandans Hreins Loftssonar stjórnarmanns í Baugi og handlangara Jóns Ásgeirs Jóhannessonar höfuðpaurs. Ungi blaðamaðurinn, Jón Bjarki Magnússon, las rétt í persónu Reynis þegar hann ákvað að taka samtal þeirra upp.

Þegar Reynir rægir blaðamanninn og sakar hann um að vera ekki starfi sínu vaxinn svarar Jón Bjarki með því að birta upptökuna. Reynir er afhjúpaður ekki aðeins sem auvirðilegur lygari heldur líka mannorðsþjófur af verstu sort sem gerir tilraun til að níða skóinn af ungum blaðamanni sem hefur meiri siðferðisþrek en samanlögð ritstjórn DV.

Í viðtali í Kastljósi í kvöld var Jón Bjarki spurður um ásakanir Reynis að hann hafi ekki skrifað nærmynd af Jóni Ásgeiri Jóhannessyni svaraði Jón Bjarki því til að umræðan um þau skrif hafi verið eftir nokkra bjóra niðrí bæ. Og það er auðvitað; ritstjórar DV þurfa að drekka í sig kjark til að nefna Jón Ásgeir á nafn.

Ef DV heldur áfram að koma út hlýtur ritstjórnin að sjá sóma sinn í að skrifa þennan inngang að hverri frétt: Eigendur DV hafa samþykkt birtingu.

Upptaka af útskýringum ritstjóra DV

Grefur Sjálfstæðisflokkurinn sér gröf Alþýðuflokksins?

Alþýðuflokkurinn gerði inngöngu í Evrópusambandið að stefnumáli sínu fyrir kosningarnar 1995. Jóhanna Sigurðardóttir hafði klofið flokkinn árinu áður og stofnað Þjóðvaka. Spillingarstimpillinn var fastur á flokknum; Guðmundur Árni Stefánsson varð að segja af sér ráðherradómi vegna óreiðumála úr bæjarstjóratíð sinni.

Þegar öll spjót stóðu á formanni flokksins, Jóni Baldvini Hannibalssyni, ákvað hann að gera inngöngu í Evrópusambandið að baráttumáli flokksins. Jón Baldvin hefur verið ævintýramaður í pólitík allt frá barnsaldri þegar hann ásamt karli föður sínum Valdimarssyni klauf vinstrimenn í fylkingar á sjöunda áratugnum. Feðgarnar bera ekki einir ábyrgð á klofningi vinstrimanna, margir lögðu þar hönd á plóg.

Í sögulegu samhengi er vert að minnast þess að Hannibal, faðir Jóns Baldvins, var einn örfárra Íslendinga sem vildi ekki lýðveldisstofnun 1944. Innganga í Evrópusambandið eru svik við lýðveldið og hugmyndina um fullvalda Ísland.

Eftir kosningarnar 1995 var Alþýðuflokkurinn á hraðri leið á ruslahaug sögunnar. Ætli Sjálfstæðisflokkurinn sýni skapfestu og tiltrú á land og þjóð eða er komið að skapadægri móðurflokks íslenskra stjórnmála?

Hafa ekki tíma fyrir truflun

Án krónu væri ástandið verra - miklu verra

Á Laugaveginum má hitta á aðventunni þýskar og norskar fjölskyldur sem gera jólainnkaup á Íslandi vegna þess að krónan hefur lækkað í verði. Fleiri ferðamenn og verðmætari útflutningur, í krónum talið, eykur gjaldeyrisflæði inn í landið. Eftir nokkurn tíma mun krónan leita jafnvægis og endurspegla stöðu efnahagslífsins hér á landi.

Krónan gerir okkur kleift að takast á við gerbreyttar aðstæður eftir bankahrunið. Ef við hefðum ekki eigin gjaldmiðil, heldur evru eða dollar, væri sú leið ein fær að skera niður útgjöld ríkisins. Við þyrftum að loka skólum og biðlistar yrðu eftir heilbrigðisþjónustu. Skattar myndu hækka mun meira en nú er gert ráð fyrir. Atvinnuleysi yrði margfalt á við það sem búist er við.

Írar glíma ekki við jafn djúptækan vanda og Íslendingar. Þeir hafa ekki eigin gjaldmiðil. Samkvæmt skýrslu sem fjallað var um í Irish Times í vikunni er búist við þriggja ára samdráttarskeiði á eyjunni grænu. Einn af hverjum tíu Írum verður atvinnulaus á næsta ári og 12 prósent atvinnuleysi er spáð fyrir árið 2010.

Ólíkt Írum kusu Bretar að halda pundinu sem hefur fallið töluvert gagnvart evru síðustu mánuði. Þar í landi prísa menn sig sæla að pundið geti lækkað til að gefa atvinnulífinu kost á að aðlaga sig breyttum aðstæðum. Dálkahöfundurinn Anatole Kaletsky skrifar í The Times að gengisfall pundsins boði endurreisn bresks efnahagslífs og blæs á hugmyndir um að Bretar taki upp evru. Starfsbróðir hans á The Telegraph, Martin Vander Weyer, tekur í sama streng.

Ísland kemur við sögu í báðum greinunum. Augljóst er að sá fámenni hópur í Bretlandi sem óskar sér evru lítur til Íslands með vonarglampa í augum.

Bretar reyndu á eigin skinni hvernig gjaldmiðlasamstarf við meginlandsþjóðir Evrópu leiðir til efnahagslegra hörmunga. Í byrjun tíunda áratugs síðustu aldar leiddi gjaldmiðlasamstarf við Evrópusambandaþjóðir til þess að pundið var alltof hátt skráð. Svarti miðvikudagurinn árið 1992 er enn í minnum hafður. Þá kippti John Major forsætisráðherra pundinu úr sambandi við evrópumyntir. Við það hrundi verðgildi pundsins en þegar frá leið var það upphaf að endurreisn bresks efnahagslífs.

Engar líkur eru á að Bretar taki upp evru á næstu árum.

Friðrof er ekki endurreisn

Björgvin G. Sigurðsson viðskiptaráðherra segir í Viðskiptablaðinu í dag að kjarninn í endurreisn íslensks athafnalífs sé umsókn um inngöngu í Evrópusambandið á næsta ári. Friðrof samfélagsins getur ekki leitt til endurreisnar athafnalífs né yfir höfuð nokkurrar endurreisnar. Samfylkingin hefur ekki umboð til aðildarumsóknar. Flokkurinn dró tilbaka Evrópuáherslur sínar fyrir síðustu kosningar. Samfylkingin hefur hvorki umboð frá kjósendum almennt né sértækt umboð frá flokksmönnum sínum til Evrópuleiðangurs.

Á landsfundi Samfylkingar í nóvember 2003 var samþykkt að skipa nefnd um Evrópumál. Verkefni nefndarinnar var í fjórum liðum. Annar liður er eftirfarandi: „Skilgreina ítarlega hver helstu samningsmarkmið Íslendinga ættu að vera í aðildarviðræðum við Evrópusambandið með hliðsjón af stækkuðu Evrópusambandi."

Evrópuhópur Samfylkingarinnar hefur enn ekki skilað skýrslu. Samningsmarkmið okkar hafa heldur ekki verið skilgreind.

Umræðan um það hvort Ísland ætti að sækja um aðild að Evrópusambandinu er veigameiri en öll þjóðmálaumræða lýðveldistímabilsins, bankahrunið meðtalið. Forysta Samfylkingarinnar ætti að skammast sín hvernig hún jafnt og stöðugt reynir að koma sér undan málefnalegri umræðu um Evrópusambandið. Oddvitar Samfylkingarinnar fara þá leið að nota dægurmál eins og samanburð á stýrivöxtum, könnun á matvælaverði og núna bankahrunið sem röksemd fyrir inngöngu.

Til lengri tíma er bankahrunið smámál. Innganga í Evrópusambandið er stórmál í bráð og lengd.