Úrtölur aðildarsinna

Evrópusambandsaðild er forsenda þess að unga kynslóðin vilji búa Ísland, segir raunamæddur miðaldra aðildarsinni í Silfri Egils í dag. Hvaðan Andri Geir hefur vitneskju sína um ungt fólk á Íslandi er erfitt að segja til um enda maðurinn hagvanari erlendis en heima á Fróni.

Reynslurökin segja allt aðra sögu en framtíðarspuni Andra Geirs. Ungir Íslendingar sem sótt hafa nám til útlanda hafa einatt skilað sér heim þrátt fyrir að eiga kost á starfi erlendis, hvort heldur í ESB-ríkjum eða annarsstaðar.

 Þegar málefnafátækt aðildarsinna er orðin slík að spádómar um landauðn eru hafðir í frammi er augljóst að örvæntingin hefur gripið um síg í þeirra röðum. Skiljanlega þar sem málstaður þeirra er dæmdur.

Strandþjóð og stórveldahagsmunir

Hagsmunir Íslendinga sem strandþjóðar eru sértækir. Við náðum árangri í sértækri hagsmunagæslu þegar við vorum í farabroddi strandríkja sem stækkuðu fiskveiðilandhelgi sína úr 4 mílum árið 1950 í áföngum upp í 200 mílur árið 1975. Ef við værum í Evrópusambandinu myndu okkar sértæku hagsmunir þynnast út í hagsmunagæslu Brusselvaldsins.

Björn Bjarnason á Evrópuvaktinni bendir á að við inngöngu í Evrópusambandið yrði Ísland ekki lengur strandríki heldur færðist skilgreiningin yfir til Evrópusambandsins sem sæi um hagsmunagæslu okkar í sjávarútvegsmálum.

Kæmi til þess að skærist í odda með okkur og Rússum vegna sjávarútvegs færu embættismenn í Brussel með málflutning okkar. Rússland og Evrópusambandið eiga hvort um sig margvíslegra hagsmuna að gæta, hvor aðilinn gagnvart hinum. Íslenskir hagsmunir væru þar eins og krækiber í helvíti.

Írsk lausn á evruvanda

Írar þyrftu 15-20 prósent gengisfellingu til að bæta samkeppnisstöðu sína og hefja endurreisn. Þessi leið er þeim ófær þar sem Írar eru með evru ásamt 15 öðrum ríkjum. Ýmsar hugmyndir eru ræddar til að bjarga málum og sumar ,,verkfræðilega" snjallar.

Ein er að Írar segi sig tímabundið frá evrunni og geri það í samvinnu við Seðlabanka Evrópu. Framkvæmdin yrði þannig að um helgi yrði tilkynnt að tækju upp írsk pund á mánudegi. Helgin væri nýtt til að fljúga inn írskum pundum frá seðlaprentsmiðju í Hamborg.

Á mánudegi væri tilkynnt um skráningu írska pundsins, kannski eitt á móti 1,20 evrum en í beinu framhaldi yrði það gefið frjálst. Eftir dýfu, kannski 50 prósent gjaldfellingu, myndi pundið lenda þar sem efnahagsleg nauðsyn býður, þ.e. um 20 prósent lægra en evran.

Eftir 12 - 18 mánuði myndi Írland aftur ganga inn í evrusamstarfið þar sem skiptiverð á pundi og evru réðist af markaðsstöðu. 

Írar fengju sína nauðsynlegu gengisleiðréttingu og gætu hafið endurreisn efnahagslífsins - sem þeir trauðla geta núna.

Lausnin er tæknilega snjöll en tæplega framkvæmanleg. Jafnvel þótt sannfæring væri fyrir því að hægt væri að fara í svona æfingu yrðu  pólitískar mótbárurnar þær að aðgerðir gæti orðið fordæmisgefandi. Aðildarþjóðir evru gætu gert myntsamstarfið að jó-jói og það gætu Þjóðverjar ekki samþykkt enda græfi það undan tiltrú á evrunni.

Pælingin sýnir hins vegar hvað menn láta sér detta í hug til að komast úr spennitreyju evrunnar.

Norðurlönd: allt betra en ESB

Á þingi Folkebevægelsen mod EU í Árósum í Danmörku um helgina mættu um 150 Danir til að ræða valkosti við aðild að Evrópusambandinu. Þeir telja aðild að EFTA góðan kost fyrir efnahagslegu þættina en eru ekki komnir með víðtækari pólitískan valkost.

Punkturinn er á hinn bóginn sá að hluti Dana er sannfærður um að þeir eigi ekki heima í Evrópusambandinu, sem þeir hafa þó verið aðilar að í um 35 ár.

Þau Norðurlönd sem eru í Evrópusambandinu, Svíar og Danir sérstaklega, finna til þess að ESB þjónar ekki þeirra hagsmunum fyrst og fremst heldur meginlandsþjóðanna.

Norðurlönd eiga margt sameiginlegt og skynsamlegt er að athuga það nánar.

Styðja norrænt sambandsríki

ESB-mútufé til Íslands

Evrópusambandið hyggst kaupa sér stuðning á Íslandi. Lýðræðisleg umræða fær ekki þrifist þegar annar af tveim málsaðilum hefur úr tugum ef ekki hundruðum milljónum króna að ráða en hinn smápeningum. Ríkisstjórnin hefur skyldum að gegna gagnvart almenningi og verður að gera annað tveggja:

a) Sjá til þess að málstaður fullveldissinna fái álíka fjármagn og aðildarsinnar.

b) Beita til hins ítrasta gildandi lögum sem banna erlendum aðilum afskipti af íslenskum innanríkismálum.

Hér þarf að grípa til aðgerða áður en það er um seinan.

Markmiðið að tryggja stuðning

Þjóðstjórn að efni en ekki formi

Ríkisstjórnin leggur sig í líma við að sýnast viljug til samráðs við allt og alla. Jóhanna Sig., Steingrímur J. og föruneyti fengu á kjammann við þingsetningu fyrir mánuði og hafa þess vegna í bili lagt af hrokastjórnarhætti og bjóða endalausa fundi um landsins gagn og nauðsynjar.

ASÍ er hlynnt samráðsstjórnmálum enda nýbúið að ,,tunna" landsþing þeirra og sjálfstraustið i samræmi. Ekki þarf að spyrja að félögum þeirra í röðum samtaka atvinnurekenda, þeirra eini möguleiki til að fá áheyrn er að fela sig í þjóðstjórnarkór.

Við höfum sem sagt þjóðstjórn að efni en ekki formi. Ríkisstjórn Jóhönnu Sig. lifir fyrst og fremst vegna sameiginlegrar fóbíu stjórnmálastéttarinnra við kosningar. Rökrétt er að stjórnin bjóði víðtækt samráð, hún hefði mátt gera það mun fyrr.

Áttu fund með Jóhönnu og Steingrími

Tölvutækir frambjóðendur; nú er það spurning um málefnin

Kjörstjórn birti nöfn frambjóðenda til stjórnlagaþings og gerði það á pdf skjali sem er fremur óþjált að vinna með. Guðmundur Ásgeirssson bloggari snaraði listanum á excel-skjal og gerði mörgum góða þjónustu með því. Næsta skrefið er að flokka frambjóðendur eftir afstöðu þeirra til álitamála sem helst eru á döfinni og koma við grundvallalöggjafar landsins.

Eitt mál sem eðlilegt er að frambjóðendur kynni afstöðu sín til er þetta: Er vilji til að herða á fullveldisákvæðum stjórnarskrárinnar, t.d. með því að gera kröfu um aukinn meirihluta þegar um framsal fullveldis er að ræða?

Koma svo, frambjóðendur.

Valdafylking án siða

Samfylkingin er tíu ára gömul og hefur setið í tveim ríkisstjórnum. Í báðum hefur hún sýnt samstarfsflokkum taumlaust ofríki. Samfylkingin krafðist þess að Sjálfstæðisflokkurinn héldi sérstakan landsfund um Evrópumál annars myndi Samfylkingin sprengja stjórnina. Sjálfstæðisflokkurinn lúffaði, sem varð honum til ævarandi hneisu, en Samfylkingin sprengdi engu að síður.

Samfylkingin beitti Vinstri græna pólitískri fjárkúgun þegar ríkisstjórn Jóhönnu Sig. var mynduð og krafðist þess að þingmenn Vg sviku stefnuskrá og kjósendur sína með því að fallast á umsókn til Evrópusambandsins.

 Mörður Árnason benti á það í greiningu fyrir nokkrum vikum að Samfylkingin hefði snemma tamið sér ofríki og nefndi sem dæmi þegar virkjunarsinnar keyrðu yfir náttúruverndarsinna snemma í sögu flokksins. Í kjölfarið þótti sjálfsagt að virða ekki viðlits mótbárur innan flokks gegn áhuga forystunnar á inngöngu í Evrópusambandið.

Í öllum flokkum þróast umræðuvenjur og siðir sem flokksfólk tíðkar innanbúðar og það hefur áhrif á hvernig það kemur fram útávið fyrir hönd flokksins. Samfylkingin þroskaði ekki með sér umræðu. Forystan tók ákvörðun að undangenginni lítilli sem engri umræðu og niðurstöðunni troðið ofan í kokið á flokksmönnum.

Jón Ólafsson heimsspekingur formaður umbótanefndar Samfylkingarinnar segir flokkinn þurfa að ná tökum á sjálfum sér. Meira þarf til. Samfylkingin þarf að siðvæðast. 

„Má ekki vera bitlaust snakk“

Samfylkingin er ónýtt verkfæri í utanríkismálum

Umsóknin um aðild Íslands að Evrópusambandinu opnaði tvennar vígstöðvar Samfylkingarinnar. Annars vegar heimavígstöðvarnar þar sem Samfylkingin þurfti að verja gerræðið sem flokkurinn sýndi með því að beita Vinstri græna pólitískri fjárkúgun og þar með knýja fram minnihlutamál á kostnað meirihlutavilja þjóðarinnar. Hins vegar gagnvart Evrópusambandinu þar sem Samfylkingin varð að koma fram af myndugleik er hæfði ríkisstjórnarflokki.

Samfylkingin er á undanhaldi á báðum vígstöðvum. Hér heima er Samfylkingin einangruð með umsóknina. Flokkurinn fær hvergi stuðning; ekki í stjórnmálalífinu, ekki hjá neinum hagsmunasamtökum og alls ekki hjá þjóðinni.

Vegna vangetu Samfylkingarinnar að afla umsókninni stuðnings hér heima stendur er flokkurinn Íslendingum ónýtt verkfæri í utanríkismálum og sérstaklega í samskiptum við Evrópusambandið. Umboðsleysi Samfylkingarinnar kemur niður á þreki flokksins til að vinna íslenskum hagsmunum framgang erlendis, þar með talið í Brussel.

Samfylkingin verður okkur dýr.

Vísa ekki til sérstöðu

Lýðræði í ESB er upp á punt

Evrópuþingið er skipað 736 þingmönnum sem ýmist funda í Brussel eða Strassborg í Frakklandi með tilheyrandi bruðli og kostnaði. Ísland fengi fimm þingmenn eða 0,7 prósent áhrif á þinginu.

Í Evrópu nenna fæstir að kjósa til Evrópuþingsins. Árið 1979 var fyrst kosið til þingsins og var kosningaþátttaka rúm 60 prósent. Í fyrra var síðast kosið og var kosningaþátttaka 43 prósent.

Hallærislegast við Evrópusambandsþingið er þó að þingmenn þar mega ekki leggja fram lagafrumvörp. Einkaréttur á framlagningu lagafrumvarpa er í höndum framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins. Og þá stjórn hefur enginn kosið.