Hinsegin réttlæti ríkissaksóknara

Tjáningarfrelsið er undirstaða sem mörg önnur réttindi hvíla á, þar með talinn rétturinn til að vera öðruvísi í siðum og háttum. Ríkissaksóknari gerir skipulagðar atlögur að tjáningarfrelsinu með ákærum á hendur Pétri Gunnlaugssyni og Jóni Val Jenssyni.

Hinsegin réttlæti ríkissaksóknara gefur viðurkenndum borgaralegum réttindum langt nef og skapar réttaróvissu. Gildisdómar eru viðurkenndir undir gildandi rétti og skulu refsilausir. Hinsegin réttlæti er tilraun til að útiloka sjónarmið sem eru í bága við pólitískan rétttrúnað á hverjum tíma. Nái tilraunin fram að ganga er tekinn af okkur réttur sem við höfum núna; að fella gildisdóma um menn og málefni.

Hinseginárátta ríkissaksóknara lyktar af misbeitingu opinbers valds. 

Jón Valur ákærður fyrir hatursorðræðu

Sjálfstæðisflokkur og Vinstri grænir öxull nýrrar stjórnar

Sigurvegarar kosninganna voru Sjálfstæðisflokkur og Vinstri grænir. Flokkarnir tveir eru þeir stærstu á alþingi og hvor á sínum væng stjórnmálanna.

Táknmál stjórnmálanna ber ekki að vanmeta. Bjarni Ben. formaður Sjálfstæðisflokksins sagði í hádegisfréttum að nálgun hans að viðræðunum væri að kanna hvort samstaða næðist á milli áður en þriðja flokki yrði boðin aðild.

Formaður Sjálfstæðisflokksins fer nærri að bjóða Vinstri grænum sjálfdæmi um aðild þriðja flokksins að mögulegri ríkisstjórn. Sem bæði lýsir veglyndi og verulegum samstarfsvilja. Vonandi veit það á gott. 

Bjarni og Katrín funda í dag

Vinstri grænir velja: hægristjórn eða þjóðstjórn

Það er í höndum Vinstri grænna að velja á milli þess að hér verði hægristjórn Sjálfstæðisflokks, Viðreisnar og Bjartrar framtíðar annars vegar eða hins vegar þjóðstjórn Sjálfstæðisflokks og Vinstri grænna.

Þjóðstjórn Sjálfstæðisflokks og Vinstri grænna þarf þriðja hjólið undir vagninn, sem annað tveggja væri síamstvíburinn Viðreisn-Björt framtíð eða Framsóknarflokkurinn.

Skorti Vinstri græna pólitískt þrek að verða ríkisstjórnarflokkur gæti Framsóknarflokkurinn orðið hluti af mið-hægristjórn Sjálfstæðisflokks og Viðreisnar-Bjartrar framtíðar. Framsóknarflokkurinn yrði jafnvel á varamannabekknum til að byrja með og kæmi inn á í seinni hálfleik.

Mjakast örlítið í viðræðum

Nei, Lilja, svona gerir maður ekki

Kostun utanríkisráðuneytisins á fjölmiðlaumfjöllun um sérstakt hugðarefni ráðuneytisins, þróunarmálum, er skref í ranga átt í fjölmiðlun. Með kostun stjórnvalda á útvöldum viðfangsefnum er tvöfaldri hættu boðið heim.

Í fyrsta lagi verður til fordæmi fyrir því að almannafé verði notað að tala upp og berjast fyrir tilteknum stefnumálum. Þróunarmál eru ekki ýkja umdeild. En hvað ef sjávarútvegsráðuneytið kaupir fjölmiðla að fjalla um kvótakerfið? Innanríkisráðuneytið kaupi umfjöllun um málefni flóttamanna? Iðnaðarráðuneytið fjármagni fjölmiðlaumræðu um raforkusölu með sæstreng? Ráðuneyti væru komnir út í grjótharða pólitík, sem ekki samrýmist hlutlægri og málefnalegri stjórnsýslu.

Í öðru lagi skaðar ríkisfjármögnuð kostun lýðræðislega umræðu. Við búum við meira og minna frjálsa umræðu þar sem einstaklingar, áhugahópar, fyrirtæki og samtök eiga greiða leið að helsta vettvangi umræðunnar, sem er á netinu. Ef ríkisvaldið haslar sér völl á sama vettvangi, og kemur ekki fram undir nafni, heldur breiðir yfir nafn og númer sitt með leppun verður umræðan ekki frjálsari heldur mun tortryggni aukast. Upplýsingar eru metnar í samhengi við þá sem veita þær og koma þeim á framfæri. Komist fjölmiðlar upp á lagið að verða málgögn ráðuneyta og ríkisstofnana er hætt við að almenningur eigi erfitt með að aðgreina frjálsa umræðu frá keyptri. Ógagnsæi ykist og tilfinningin að stóri bróðir, ríkisvaldið, stýrði umræðunni drægi úr trausti, bæði á ríkisvaldinu og fjölmiðlum.

Lilja Alfreðsdóttir er utanríkisráðherra. Engin ástæða er til að ætla að hugmyndin um kostun ráðuneytisins á fréttaflutningi um þróunarmál sé hennar höfundarverk. En Lilja myndi gera frjálsri umræðu gagn ef hún legði þessi áform á hilluna þar sem þau eiga heima.

 

 

Greiða fjölmiðlum fyrir umfjöllun

Andúð á ESB vex í Evrópu - hægriflokkar styrkjast

Hægristjórnmál styrkjast um alla Evrópu. Tvö meginþemu eru vaxandi andúð á Evrópusambandinu og uggur vegna flóttamannastraumsins frá Afríku og miðausturlöndum.

Hægripólitík býður skýrari svör við áhyggjum almennings. Vinstrimenn þykja samdauna Brusselvaldinu og fjölmenningu er leiðir til samfélagslegrar upplausnar. Brexit og sigur Trump í Bandaríkjunu eru vatn á myllu hægrimanna.

Evrópusambandið er orðið svo illa úti í umræðunni að jafnvel smáangar þess, EES-samningurinn, kallar á stofnun flokks til höfuðs samstarfinu, samanber Noreg.

Evrópusambandið ætlaði að nota Brexit til að tyfta Breta og þétta raðirnar. Þá rísa upp öfl, t.d. pólska hægristjórnin, sem lýsa yfir stuðningi við Breta í Brexit-vegferðinni.

Evrópusambandið stefnir í að verða síðasta vígi kratismans.

Öfgaflokkur stærstur í Hollandi

Benedikt og nafnlausar árásir

Benedikt Jóhannesson formaður Viðreisnar ritstýrir Hringbraut á bakvið tjöldin með því að taka ákvarðanir um efnisval útgáfunnar. Á Hringbraut birtast undir nafnleysi svæsnar árásir á pólitíska andstæðinga Benedikts.

Benedikt kvartar undan ósanngjarnri umfjöllun um sig, sem er nafnlaus og virðist runnin undan rifjum Pírata.

Ef Benedikt meinar eitthvað með ,,góðri orðræðu" ætti hann sem skuggaritstjóri Hringbrautar að taka ákvörðun um að þar birtist ekki nafnlaus áróður. Yfir til þín, Benedikt.

Benedikt svarar ásökunum

Pútín og vestræn siðmenning

Útganga Breta úr ESB, Brexit, er sögð höfundarverk Pútíns Rússlandsforseta sem jafnfrmt studdi Donald Trump til forseta Bandaríkjanna. Nú er líklegur forsetaframbjóðandi hægrimanna í Frakklandi, Franço­is Fillon, sagður handgenginn Pútín. Fillon yrði helsti keppinautur Marine Le Pen sem er stórvinkona Pútíns. Hvernig sem færi stæði Pútín með pálmann í höndunum í Frakklandi.

Samkvæmt þessu er Pútín helsti gerandinn í vestrænni pólitík. Engu að síður er hernaðarbandalag vestrænna ríkja, Nató, búið að umkringja vesturlandamæri Rússlands með herstöðvum.

Meint áhrif Pútíns á vestræna pólitík koma í gegnum hægristjórnmál að stóru leyti. Vinstrimenn, t.d. Nick Cohen á Guardian, telja harðlínuhægrimenn hafa yfirtekið hófsama íhaldsmenn. Sem er erfitt að mótmæla.

Í kalda stríðinu var vestræn siðmenning skilgreind út frá austrænum kommúnisma - frelsi gegn kúgun. Vestræna frelsið er ekki lengur jafn eftirsóknarvert, það leiðir til upplausnar innanlands og veikgeðja utanríkisstefnu. Pútín stendur fyrir stöðugleika og afdráttarleysi, sem margir á vesturlöndum sakna, ekki síst hægrimenn.

Í Pútín sjá margir bandamann sem gæti hjálpað vestrænni siðmenningu að gyrða sig í brók og skerpa á öðrum gildum en frelsinu.

Fillon eða Juppé?

Hugmyndafræði ber vísindi ofurliði

Viðurkennd aðferð til að skilja ferla í náttúrunni eru vísindi. Þau eru þó hvergi nærri óbrigðul og lúta eins og önnur mannanna verk að hluta órökvísri hugmyndafræði. Ein slík er hugmyndafræðin um áhrif manna á loftslagsbreytingar.

Ákveðnir þættir hugmyndafræðinnar eru staðfestir, s.s. hlýnun frá dögum iðnbyltingarinnar og óæskileg áhrif af brennslu jarðefnaeldsneytis. Kapp er best með forsjá en þar virkar hugmyndafræði á útþensluskeiði ekkert alltof vel. Augljósum mótrökum við ríkjandi hugmyndafræði, t.d. þeim að loftslag á jörðinni fór í gegnum breytingar löngu áður en áhrif mannsins komu til sögunnar, er sópað til hliðar.

Hugmyndafræðin um áhrif mannsins á loftslag snýst upp í hindurvitni en ekki vísindi þegar stórfelldar aðgerðir, eins og að breyta grónu landi í mýrar, er hrint í framkvæmd án vitneskjum um hvaða áhrif aðgerðirnar hafa.

Vantar vísindin við endurheimt mýra

Castro og Trump - Ísland og Kúba

Bandaríkin lýstu Suður-Ameríku sem áhrifasvæði sitt með Monroe-yfirlýsingunni 1823. Fidel Castro steytti hnefanum framan í ofurveldi Bandaríkjanna í þessum heimshluta og Kúba galt fyrir með áratugalangri einangrun.

Kúba komst úr kuldanum í stjórnartíð þess forseta Bandaríkjanna sem nú víkur fyrir Donald Trump. Líkt og Castro er Trump maður með hnefann á lofti í þágu hagsmuna föðurlandsins. Bandaríkin eru hlunnfarin, segir Trump, og boðar utanríkisstefnu sem er með öll einkenni einangrunarhyggju.

Monroe-yfirlýsingin var upphaflega sett fram til að bægja gömlu evrópsku nýlenduveldunum Spáni, Frakklandi og Bretlandi frá vesturheimi. En hún var í fullu gildi þegar Sovétríkin reyndu að efla áhrif sín í heimshlutanum með bandalagi við Castro og Kúbu. Við lá að kalda stríðið breyttist í þriðju heimsstyrjöld vegna deilunnar.

Þótt Castro-fjölskyldan ráði enn ferðinni á Kúbu er hnefanum ekki lengur steytt framan í forræði Bandaríkjanna í Suður-Ameríku. Trump forseti má vita að Monroe-yfirlýsingin gildir enn í bakgarði Bandaríkjanna.

Önnur spurning er um endimörk bandarísks áhrifasvæðis í austri. Trump hyggst draga úr viðbúnaði Bandaríkjanna í Evrópu. Hernaðarbandalag Vestur-Evrópu og Bandaríkjanna, Nató, sem stofnað var til í kalda stríðinu er komið langt inn í Austur-Evrópu og ógnar þar öryggishagsmunum Rússa. Bandaríkin fjármagna 70 prósent af rekstri Nató og Trump boðar niðurskurð sem mun fyrr heldur en seinna kalla á undanhald Nató.

Tuttugu árum áður en Castro tók völdin á Kúbu ræddu Íslendingar að stofna lýðveldi og segja endanlega skilið við lítið evrópskt nýlenduveldi, Danmörku. Á heimasíðu utanríkisráðuneytisins segir um einn aðdraganda þess:

12. júlí 1940
Íslendingar spyrja bandarísk stjórnvöld óformlega hvort þau muni verja Ísland samkvæmt Monroe-kenningunni.

Íslensk stjórnvöld fengu svör sem réttlættu gerð herverndarsamnings við Bandaríkin. Í framhaldi urðu Íslendingar stofnaðilar Nató.

Við eigum sem sagt Monroe-yfirlýsinguna sameiginlega með Kúbu. Og ekki líklegt að það breytist þótt Nató lendi í ógöngum.

 

Fidel Castro látinn

Væntingar og frásögn nýrrar ríkisstjórnar

Smáflokkastjórnin þótti ókræsileg fyrirsögn og bauð ekki upp á trúverðuga frásögn af ríkisstjórn fjögurra vinstriflokka og Viðreisnar. Þess vegna var slík ríkisstjórn ekki mynduð.

Áður var prófað að setja saman frásögn af Engeyjar-stjórn en sú féll á fyrstu efnisgrein.

Næsta tilraun heitir ýmist ,,sögulegar sættir" eða ,,neyðin kennir naktri konu að spinna". Frásögnin þarf ekki að vera góð, bara skárri en hinar. Væntingastjórnun er óopinberlega viðurkennd sem brýnasta list stjórnmálamanna. Úr þeirri list sprettur skásta frásögnin. 

 

Enginn einn flokkur fær umboðið