Byrlunin og hnignun RÚV

RÚV er ekki sama stofnunin og hún var fyrir fáum árum. Eitt mál öðrum fremur dregur úr tiltrú á ríkisfjölmiðilinn, byrlunar og símamálið. RÚV hefur ekki gert grein fyrir aðkomu sinni að málinu og þverskallast við að gera hreint fyrir sínum dyrum. Páll skipstjóri stefnir RÚV fyrir dómstól til að fá hlutlægt mat á þann miska sem hann varð fyrir af hálfu starfsmanna ríkisfjölmiðilsins.

Páli skipstjóra Steingrímssyni var byrlað að kvöldi 3. maí 2021 á heimili sínu á Akureyri. Um nóttina var kominn á dauðvagninn svokallaðan á sjúkrahúsi Akureyrar. Ítrekaðar lífgunartilraunir þurfti til að halda skipstjóranaum á lífi. Daginn eftir var flogið með Pál til Reykjavíkur þar sem hann var meðvitundarlaus til 6. maí.

Þáverandi eiginkona Páls flaug með honum suður. Síðar viðurkenndi hún að hafa byrlað eiginmanni sínum. Konan glímir við alvarleg andleg veikindi. Daginn sem þau komu til Reykjavíkur, 4. maí, fór eiginkona skipstjórans með síma hans á Efstaleiti, höfuðstöðvar RÚV. Á Efstaleiti beið sími sömu tegundar og skipstjórans. Sími RÚV, af Samsung-gerð, var keyptur í apríl og skráð á hann númer keimlíkt og skipstjórans. Á Efstaleiti var sími skipstjórans klónaður, afritaður, á nýjan síma RÚV. Allt var afritað sem hægt var að afrita, ekki voru valdar úr síma skipstjórans efnisatriði sem mögulega ættu erindi til almennings.

Þóra Arnórsdóttir þá ritstjóri Kveiks á RÚV veitti síma skipstjórans viðtöku og hafði með sér undirmann, Arnar Þórisson. Samkomulag varð á milli eiginkonu skipstjórans og Þóru að síminn yrði í sólarhring á RÚV.

Á þessum tíma, vorið 2021, var umsátursástand á Kveik og fréttastofu RÚV. Helgi Seljan var í lok mars úrskurðaður alvarlega brotlegur gegn siðareglum RÚV vegna herferðar hans í Namibíumálinu gegn Samherja. Páll skipstjóri starfaði hjá Samherja á þessum tíma og hafði skrifað pistla í fjölmiðla til varnar vinnuveitanda sínu. Þóra, ritstjóri Kveiks, komst í samband við eiginkonu skipstjórans á útmánuðum. Þegar Þóru bauðst stolinn einkasími með gögnum er gætu komið að notum í stríði RÚV gegn norðlensku útgerðinni sló hún til. Ekki aftraði það Þóru að í hlut átti andlega veikur einstaklingur sem framdi alvarlegt brot til að komast yfir símann.

Þegar eiginkonan kom daginn eftir, eða 5. maí 2021, til að fá afhentan síma eiginmannsins var skotið á fundi með henni og lykilmönnum RÚV í aðgerðinni. Fundinn sátu af hálfu RÚV Þóra Arnórsdóttir, Arnar Þórisson pródúsent, Helgi Seljan fréttamaður og Rakel Þorbergsdóttir fréttastjóri.

Fundurinn 5. maí sýnir yfirvegun og skipulag í aðgerðinni. Starfsmenn RÚV vita að handan götunnar, á Borgarspítalanum, liggur skipstjórinn meðvitundarlaus og getur sér enga björg veitt.  Í samráði við eiginkonuna er ákveðið að símtæki skipstjórans skuli skilað á sjúkrabeð hans til að hann væri grunlaus um þjófnað og afritun. Hugsunin að baki var að ef síma skipstjórans hefði verið fargað gæti hann dregið þá ályktun að um þjófnað væri að ræða. 

Fundurinn 5. maí var ekki upphafskaflinn í aðgerðinni gegn skipstjóranum. Eins og áður segir vissi Þóra í apríl að einkasími skipstjórans var af Samsung-gerð og keypti slíkan síma til að afritun gengi greiðlega fyrir sig. Föstudaginn 30. apríl, þrem dögum fyrir byrlun, hætti undirmaður Þóru á Kveik, Aðalsteinn Kjartansson, og hóf samdægurs störf á Stundinni, sem Ingibjörg systir hann ritstýrði. Almennt hætta fréttamenn ekki á RÚV nema fyrir feita bita. Aðalsteinn fór ekki í vist hjá systur sinni til annars en að taka við frétt sem yrði unnin á RÚV en birt í Stundinni og Kjarnanum.

Skipulagið gerði ráð fyrir að RÚV væri aðgerðarmiðstöðin, veitti stolnum síma viðtöku, afritaði og ynni efni úr símanum. Aldrei stóð til að RÚV frumbirti stafkrók úr síma skipstjórans. Stundin og Kjarninn sáu um birtingu, allt eftir fyrirfram ákveðinni ráðagerð.

Eftir tíu daga sjúkrahúsvist er skipstjórinn útskrifaður. Hann er heima hjá sér 20. maí 2021 og fær tvö símtöl með 11 mínútna millibili. Klukkan 14:56 hringir Þórður Snær Júlíusson ritstjóri Kjarnans. Rúmlega tíu mínútum síðar, 15:07, hringir Aðalsteinn Kjartansson blaðamaður á Stundinni. Blaðamennirnir tveir, hvor á sínum fjölmiðlinum, tilkynna Páli að þeir hafi efni undir höndum er varði hann og Samherja og hvort hann vilji bregðast við. Skipstjórinn svara fáu. Daginn eftir, snemma um morgun, birta Stundin og Kjarninn efnislega sömu fréttina, um meinta skæruliðadeild Samherja er hafi það hlutverk helst að sverta orðspor blaðamanna. Í kjölfarið fara fréttamenn RÚV á stúfana, reka hljóðnemann uppi í þingmenn, ráðherra og álitsgjafa til að fá fordæmingu á Samherja. 

RÚV-aðgerðin gegn Páli skipstjóra Steingrímssyni vorið 2021 er skefjalaus misnotkun á fjölmiðlavaldi. Lögreglurannsókn staðfesti að lögbrot voru framin. En þar sem sönnunargögnum var eytt tókst ekki sanna hvaða blaðamaður framdi tiltekin afbrot. Rannsókn á hlut blaðamanna var hætt síðast liðið haust en heldur áfram gagnvart eiginkonunni sem játaði byrlun og stuld.

Lögreglurannsóknin sýndi fram á margvísleg samskipti blaðamanna, einkum Þóru, við veiku konuna. Þau gögn verða lögð fram, útskýrð og rædd, í málaferlum skipstjórans gegn RÚV.

Páll stefnir RÚV út af byrlunarmálinu

Hanna Katrín þolir ekki þingræðið, Kristrún falsfréttar

Atvinnuráðherra, Hanna Katrín, segir alþingi í gíslingu. Það er rangt. Alþingi starfar sem aldrei fyrr, fundar jafnvel á sunnudögum. Fásinna er að halda fram að þjóðarsamkundan sé í gíslingu þegar hún starfar nánast nótt sem nýtan dag. Hanna Katrín blekkir vísvitandi, líkt og hún er kunn fyrir, kallar skattahækkun ,,leiðréttingu." Kristrún forsætis kemur í kjölfar Atvinnu-Hönnu og sakar þingmenn stjórnarandstöðunnar um falsfréttir.

Hanna Katrín er of huglaus í einn stað og í annan stað of dramblát til að kalla hlutina réttum nöfnum. Alþingi er með ríkisstjórnina í gíslingu. Það sem meira er: framkvæmdavaldið er alltaf í gíslingu þingsins. Gíslatakan, ef menn vilja nota það orð, hófst fyrir meira en hundrað árum. Þegar Ísland fékk innlent stjórnarráð, heimastjórn árið 1904, komst á sú skipan sem Hanna Katrín kallar gíslatöku en heitir í raun þingræði. Það felur í sér yfirvald löggjafans yfir framkvæmdavaldinu.

Kristrún forsætisráðherra hefur ekki meira álit á þjóðþinginu en svo að hún sakar þingmenn um að falsa fréttir af stærsta máli ríkisstjórnarinnar, tvöföldun á veiðigjöldum. Ummælin lét Kristrún falla í viðtali á RÚV. Í málefnum falsfrétta kann ríkisfjölmiðillinn ýmislegt fyrir sér en kýs að fylgja ekki eftir orðum forsætisráðherra. Vísir aftur tekur málið upp og segir frá viðbrögðum stjórnarandstöðunnar.

Alþingi starfar samkvæmt þingsköpum sem mæla fyrir málsmeðferð þingmála. Það er ekki ráðherra að ákveða þingsköpin heldur þingheims. Framkvæmdavald sem ætlar sér að brjóta á bak aftur þingræðið er komið á hálan ís, svo ekki sé dýpra í árinni tekið.

Pólitískur veruleiki Kristrúnar, Hönnu Katrínar og stjórnarmeirihlutans er sá að veiðigjaldamálið er ótækt. Þingmálið er tilræði við grunnatvinnuveg þjóðarinnar. Umræða, innan þings og utan, hefur leitt í ljós stórkostlega vankanta á frumvarpi Hönnu Katrínar og félaga. Ekki síst er að þakka málafylgju þingmanna stjórnarandstöðunnar að farið hefur verið í saumana á yfirvofandi stórslysi framkvæmdavaldsins.

Stjórnarmeirihlutinn á aðeins tvo kosti. Í fyrsta lagi að afturkalla meingallað frumvarp og vinna upp á nýtt. Í öðru lagi að rjúfa þing og boða til kosninga. Kristrún og Hanna Katrín ættu að fara ítarlega yfir málin sín á milli og ræða hvor kosturinn sé vænlegri fyrir land og þjóð. Ef þær stöllur bera á annað borð hagsmuni landsmanna fyrir brjósti - sem er álitamál.

Fundarstjórn forseta fór í veiðigjöldin

Friðarárás Trump, Machiavelli í Tehran

Bandaríkin sprengdu í loft upp kjarnorkuáætlun Írans og vilja semja frið við klerkaveldið, segir varaforsetinn í orðastað Trump forseta. Mótsögn, ekki satt? Nei, ekki samkvæmt ítalska stjórnvitringnum Machiavelli sem fyrir hálfu árþúsundi reit Furstann, handbók valdamannsins að lifa af í hörðum heimi.

Eftir árás Bandaríkjanna í fyrrinótt virðist klerkavaldinu í Tehran sá vandi mestur á höndum að ógnin gagnvart nágrannaríkjum er dauð og ómerk. Ráðamenn í Ankara, Riyad og Jerúsalem anda léttar. Tyrkir, Sádar og Ísraelsmenn eru samt sem áður ekki í neinu færum að fara með landhernaði gegn Íran. Engin hætta er á að Trump sendi landher til Íran að leggja undir sig landið. Hann hefur ekki pólitískt umboð að fórna bandarísku blóði til að skipta um valdhafa í framandi landi.

SaddamHussein sálugi forseti Írak reyndi þá tiltekt gegn Íran 1980-1988 en varð ekki kápan úr klæðinu. Hussein taldi Íran veikt 1980, rétt eftir klerkabyltinguna, og neytti færis. Persar fylktu sér aftur um talsmenn spámannsins og sigruðu granna sína. Álitsgjafar, margir hverjir, telja stöðu klerkaveldisins sýnu veikari nú en á árdögum byltingarinnar. Það er hvergi nærri víst. Leikjaröðin í valdataflinu verður að vera sú að fyrst gerir almenningur atlögu að yfirvaldinu.

,,...það mun aldrei skorta erlenda íhlutun ef fólkið gerir uppreisn," skrifar Machiavelli í tuttugasta kafla. Lykilatriði klerkanna er að komast hjá uppreisn innanlands næstu daga, vikur og mánuði. Innanlandsófriður er forsenda erlendrar íhlutunar. Klerkunum er töm sú speki Machiavelli að stjórna með ótta, það er ,,miklu tryggara að búa við ótta þess [fólksins] en ást". Versta staða valdhafa sé að fá yfir sig fyrirlitningu fjöldans. 

Ísraelar hafa í fimm daga herjað á hernaðarlega innviði Íran og í fyrrinótt sprengdu Bandaríkin kjarnorkuverkefnið. Klerkarnir búa enn að byltingarsveitum sínum, eftir því sem best er vitað. Þær sjá um að halda uppi aga innanlands, aflífa mann og annan fyrir óverulegar eða engar sakir til að halda fjöldanum í skefjum. Haldi klerkarnir trúnaði byltingarsveitanna fara þeir áfram með völdin í landinu. Andóf í alræðisríki á alltaf erfitt uppdráttar. Staðkunnugur veðjar ekki á að persneskur almenningur varpi af sér okinu í bráð. Líklegra sé að byltingarsveitirnar taki völdin af klerkastéttinni en að upp úr þjóðardjúpinu rísi bylting fólksins.

Klerkarnir tala digurt, hóta ógnarhefndum á Bandaríkin og Ísrael. Það er hluti af íslamskri orðræðu að hafa í frammi stórkarlalegar yfirlýsingar, kvenleg nærgætni er framandi hugsun. Freistist þeir að hrinda í framkvæmd svigurmælum gegn Bandaríkjunum er hætt við annarri heimsókn bandarískra flugvéla með stórar sprengjur á prívatheimilisfang valdhafa. Að líkindum munu klerkarnir gera Bandaríkjunum táknræna skráveifu fremur en alvarlega. Áhersla múslímska miðstjórnarvaldsins verður að kæfa í fæðingu uppreisnartilburði landsmanna, fari svo að almenning þrjóti þolinmæðina og sigrist á óttanum. Sem komið er sjást fá teikn um andóf.

Kunni klerkarnir sinn Machiavelli munu þeir þekkjast friðarboðskap Trump, eftir hæfilegan umþóttunartíma með tilheyrandi ókvæðisorðum. Átjándi kafli Furstans er leiðarvísir. Þar er kennt að gefa loforð til að svíkja þau. Ekki heiðarlegra manna háttur, segir Machiavelli, heldur dýrsleg sjálfsbjörg. Valdhafinn verður ,,bæði að kunna það sem er mannsins og dýrsins."

Krjúpi klerkarnir fyrir Trump og lofi öllu fögru til að halda lífi og völdum er ekki vita nema að friðarárásin skili Bandaríkjaforseta sæmdinni er fylgir friðarverðlaunum Nóbels. Engu skiptir þótt loforðin verði öll svikin á næstu misserum og árum. Eitt lítilræði í viðbót, t.d. að gera Gasa að baðströnd með spilavítum, myndi gulltryggja nóbelinn. Vald og hégómi er sígilt bandalag. 

„Við erum ekki í stríði við Íran“

Stóri Satan sækir Íran heim

Stjórnvöld í Íran hafa í hálfan fimmta áratug talað um Bandaríkin sem stóra Satan og Ísrael sem litla Satan. Í nótt heimsótti Stóri Satan Íran; sá litli hafði í nokkra daga undirbúið kraftbirtingu höfðingjans úr neðra. Kjarnorkuáætlun Íran virðist heyrir sögunni til.

Æðstu stjórnvöld í landinu eru klerkar sem telja sig hafa umboð frá allah að tilkynna hverjir skulu lifa og hverjir deyja um víða veröld. Klerkarnir gáfu út líflátsdóm, fatwa, yfir breska rithöfundinum Salman Rushdie. Sakarefnið var að rithöfundurinn móðgaði spámanninn.

Valdhafar sem tala í umboði almættisins skeyta engu um veraldlegar málamiðlanir. Enn síður láta þeir alþjóðlega samninga aftra sér að ná markmiðum sínum. Klerkarnir hafa vopnað og fjármagnað hryðjuverkasamtök nær og fjær í heimshlutanum.

Íran er í harðri samkeppni við Sádí-Arabíu og Tyrkland um forystu fyrir múslímum fyrir botni Miðjarðarhafs. Eignist Íran kjarnorkuvopn er spurning um líf og dauða fyrir Sáda og Tyrki að eignast þau líka. Kjarnorkuvopn í höndum klerkanna í Tehran var ekki leiðin að friði og framförum í miðausturlöndum - burtséð frá hvað afstöðu menn hafa til stóra og litla Satan.

Fullkomin óvissa er um hvað tekur við í Íran og miðausturlöndum eftir árás Bandaríkjanna í nótt á helgasta vé klerkanna, kjarnorkuáætlunina sem var grafin djúpt í jörðu. Klerkastjórnin gæti fallið og upplausn, til lengri eða skemmri tíma, verði hlutskipti Írana.

Eitt sjónarmið í umræðunni síðustu daga var að ræki Bandaríkin smiðshöggið á verk sem Ísraelar hófu, og klerkastjórnin falli í kjölfarið, beri Bandaríkin ábyrgð á upplausninni sem á eftir kemur. Trump Bandaríkjaforseti fékk kjör út á að hætta tilgangslausum stríðum í útlöndum. Trump væri þvert um geð að sitja uppi með 90 milljón manna þjóð á pólitískum vergangi.

Næturárásin á kjarnorkuiðnaðinn í Íran tekur daga, ef ekki vikur og mánuði, að raungerast í pólitískum veruleika miðausturlanda og alþjóðastjórnmála. Kannski verður niðurstaðan nýtt jafnvægi, ögn friðsamlegri en síðustu misseri. Kannski er næturárásin upphafið að grimmari óöld en nokkurn óraði. Þegar Satan fer á stjá er aldrei að vita hvað gerist næst.  

Bandaríkin sprengja í Íran

Lýðræðið leiðréttir mistök stjórnvalda

Ríkisstjórnin kynnti 25. mars frumvarp um tvöföldun veiðigjalds. Stjórnvöld sögðu að tvöfalt hærri gjald sjávarútvegsins, úr 10 milljörðum í 20, myndi engu breyta um afkomu fyrirtækja og landsbyggðarplássa. Djörf yfirlýsing sem, við nánari skoðun, stenst ekki. Yfirvofandi er afkomubrestur útgerða og sjávarbyggða.

Í þrjá mánuði kemur jafnt og þétt í ljós að stjórnarfrumvarpið er illa unnið, byggir á röngum forsendum og geymir alvarlegar reikivillur. Veiðigjald á þorskkíló var sagt hækka um 59% en hækkunin reyndist 120%.

Án umræðu hefði handvömm stjórnvalda verið hrint í framkvæmd með fyrirséðum afleiðingum. Tilskipunarvald, t.d. það sem tíðkast í Evrópusambandinu, hefði ekki leyft umræðu. Guðlaugur Þór, fyrrum utanríkisráðherra, gjörkunnugur ESB, bendir á að ,,ESB-veiran" sé líklegasta skýringin á frumhlaupi stjórnvalda.

Þjóðarsamkoma Íslendinga, alþingi, stendur lýðræðisvaktina, bæði í veiðigjaldamálinu og bókun 35.

Þegar mál á borð við þessi tvö, bókun 35 og tvöföldun veiðigjalda, fá ítarlega umræðu á alþingi gerist tvennt. Í fyrsta lagi, það sem nefnt er hér að ofan, að mistök stjórnvalda eru afhjúpuð. Í öðru lagi vex fylgi út í samfélaginu við annan hvorn aðila, meirihlutann, sem fer með ríkisstjórnarvaldið, eða minnihlutann sem er albúinn að taka við stjórnartaumunum bregðist meirihlutanum bogalistin.

Skemmst er frá að segja að sjónarmið minnihlutans eru ráðandi út í samfélaginu. Almenningur sér að stjórnarmeirihlutinn er illa gáttaður í málinu, hefur staðreyndir mála ekki á hreinu og fer með lýðskrum, kallar tvöföldun skatta ,,leiðréttingu." Öll leiðréttingin í málinu snýst um að leiðrétta rangfærslur stjórnarmeirihlutans.

Lýðræðið á alþingi og lýðræðið úti í samfélaginu eru samhljóma í afstöðunni til tvöföldunar á skattbyrði sjávarútvegsins og landsbyggðarinnar. Stjórnarmeirihlutinn hefur rangt fyrir sér en minnihlutinn rétt. Þeir sem fylgjast með samfélagsumræðunni sjá hve veikt stjórnarmeirihlutinn stendur. Tryggustu flokkshestar, vanalega beint eða óbeint á launum hjá stjórnarflokkunum, bera í bætifláka fyrir stjórnina en fáir aðrir. Einn jálkurinn, afhjúpaður netníðingur og falsfréttamaður, lýkur pistlum sínum með þeim orðum að hann segist einn eigenda fiskimiðanna. Hann veit ekki að hverjum manni er frjálst að veiða sér í soðið, getur gengið að eign sinni hvenær sem honum sýnist.  En til að gera útflutningsverðmæti úr auðlind þarf kunnáttu, mannskap, búnað, áræðni, skipulag og fjármagn - en ekki bara línu og krók.

Mestu mistökin af hálfu stjórnarinnar í veiðigjaldamálinu er að gera ráð fyrir að almenningur keypti það sjónarmið að aukin skattheimta leiði til velmegunar. Almenningur veit betur. Rekstur sem skilar arði skapar velmegun, borgar góð laun og stuðlar að framþróun atvinnugreina. Þeir sem ráða ferðinni í ríkisstjórninni eru, frómt sagt, ein eða önnur útgáfa af skrifborðssósíalista. Þegar ríkið sér um að skammta lífskjörin fær almenningur skít úr hnefa. Nei, takk, segja Jón og Gunna, við viljum heldur að atvinnulífið sjái um verðmætasköpunina en lamandi hönd kontórista. 

Það er í hendi ríkisstjórnarinnar að bregðast við. Stjórnin getur afturkallað frumvarpið, unnið það betur í sumar og notað tímann til að leita sátta við hagaðila. Meirihlutinn getur einnig tekið þá afstöðu að veiðigjaldamálið sé slíkt meginmál að réttast sé að þjóðin fái tækifæri til að kjósa nýtt þing. Haustkosningar eru ekkert tiltökumál.

Þriðji möguleikinn er að lýðræðisleg umræða, á alþingi og úti í samfélaginu, mali áfram veiðigjaldafrumvarpið mélinu smærra út sumarið.

Það er alþingi, ekki ríkisstjórnin, sem er æðsti handhafi almannavaldsins. Þeir þingmenn minnihlutans sem standa lýðræðisvaktina og leiðrétta í ítarlegu máli reginmistök stjórnvalda þjóna af trúmennsku almannahagsmunum. Mottóið, betri engin lög en ólög, er sígild vörn gegn ríkisfrekjunni sem er sísvöng og bruðlar með almannafé eins og það vaxi á trjánum.

Jens Garðar: „Við verðum að staldra við“

Íran, Grænland, Ísland og vanmáttugt ESB

Í gær tilkynnti Trump Bandaríkjaforseti að hann gæfi klerkastjórninni í Tehran tvær vikur til að ganga til samninga um kjarnorkuvopnaáætlun Íran. Það þýðir að lofther Ísraela fær 14 daga til að sprengja innviði og hernaðarmannvirki að vild. Trump og Netanjahú forsætisráðherra Ísraels ráða framtíð Íran. Var Evrópusambandið spurt? Nei, ESB er peð í miðausturlöndum.

Í Úkraínu, bakgarði ESB, geisar stríð. Er beðið eftir að ESB taki af skarið og útkljái málið? Nei, það er beðið eftir Trump.

Er ESB stórveldi á norðurslóðum? Nei, ekki heldur. Smáríki innan ESB, Danmörk, er með forræði yfir Grænlandi. Trump ásælist Grænland. Danir eru smeykir. Mette Frederiksen, forsætisráðherra Danmerkur, fær Macron forseta Frakklands með sér í heimsókn til nýlendunnar. Macron lofar stuðningi við Dani að halda stærstu eyju heims innan danska ríkisins.

Trúir einhver að Frakkland myndi senda her til Grænlands að verja landið gegn Bandaríkjunum? Vel á minnst: Grænland er ekki í ESB, þeir eru eina þjóðin, utan Breta, að segja sig úr meginlandsklúbbnum með höfuðborg í Brussel.

Valdatilkall Bandaríkjamanna til Grænlands skiptir Ísland höfuðmáli. Grænlendingar eru næstu nágrannar okkar í vestri. Gangi það fram, sem líklegt er, að Bandaríkin fái Grænland viðurkennt sem sitt áhrifasvæði yrði óvinveitt af Íslandi gagnvart öryggishagsmunum Bandaríkjanna að ganga í Evrópusambandið, líkt og er markmið sitjandi Kristrúnarstjórnar.

Haldi Kristrúnarstjórnin áfram ESB-daðri er aðeins tímaspurning hvenær hér sprettur fram þjóðmálahreyfing sem boðar nánari tengsl við Bandaríkin sem valkost við ESB-aðild. Leiðtogi slíkrar hreyfingar er í starfsþjálfun.  Þjóðin myndi klofna í afstöðu sinni. Í 17. júní-viðtali Morgunblaðsins við Kristrúnu talar forsætisráðherra að ,,selja Ísland" ESB dýrt. Bandaríkin munu alltaf bjóða betur en ESB. Við myndum halda sjálfstæði okkar og fullveldi, ekki flytja inn ESB-lög á færibandi frá Brussel.

Nú segja eflaust sumir lesendur. Æi, góði tilfallandi, hættu þessu bulli. Hvorki Trump né Bandaríkin hafa minnsta áhuga á Íslandi, þeir hugsa um Grænland. Tilfallandi svar er að ráðleggja fólki að skoða landakort af Íslandi og Grænlandi. Í skilningi öryggis- og varnarmála er Ísland Grænlandi það sem Grímsey var Íslandi á 11. öld. Þá vildi norskur konungur fá Grímsey að gjöf frá Íslendingum. Í snjallri ræðu Einars Þveræings, stíluð af Snorra Sturlusyni, er útskýrt hvernig lítil eyja veldur straumhvörfum í stórveldasamhengi.

Gangi Grænland Bandaríkjunum á hönd, formlega eða óformlega, fylgir Ísland með í pakkanum nauðugt viljugt hvað snerti varnar- og öryggismál. Vörn Íslands er ekki að sækja um vernd frá Evrópusambandinu. ESB er dvergur í öryggis- og varnarmálum á norðurslóðum. Bretland er merkilegri pappír í okkar heimshluta en Brusselvaldið. Ísland á ekki að ,,selja sig dýrt" ESB í anda Kristrúnar barnamálaráðherra, afsakið, forsætisráðherra, heldur marka sér stefnu er sæmir fullvalda þjóð og leita eftir vinsamlegum samskiptum við það ríki sem er máttugasti nágranninn, Bandaríkin. Ráðlegging Einars Þveræings Snorra Sturlusonar fyrir þúsund árum gildir enn. Gefum ekki fangstað á okkur, sýnum stórveldahagsmunum skilning en göngum ekki fyrir björg.

Bloggið í dag byrjaði á Íran. Margt er sagt um stöðu mála þar. Hér er hlekkur á samtal tveggja manna sem tala ekki vitleysuna.   

Reiðubúnir að halda sameiginlegar heræfingar

Tímamótadómur: ekkert barn fæðist trans

Enginn nýburi fær þá greiningu að meðvitundin sé í röngum líkama. Í ungbarnaeftirliti er aldrei spurt hvort barnið sé af réttu kyni. Nærtækara væri að spyrja hvort foreldrarnir séu heilir á geði, láti þeir sér detta í hug að barnið sé af röngu kyni.

Kyn er gefin stærð frá náttúrunni. Börn fæðast og eru annað tveggja sveinbarn eða meybarn. Einfaldar grunnstaðreyndir eru staðfestar í dómi hæstaréttar Bandaríkjanna um að rétt og skylt sé að banna misþyrmingu á heilbrigðum líkama barna. Í dómnum segir að grundvallarmunur sé á líffræði karls og konu og lögin verði að endurspegla þá staðreynd. 

Transhugmyndafræðin kennir að sumir fæðist í röngum líkama og umbreyting á heilbrigðum líkama sé nauðsynleg til að barnið fái líkamseinkenni andstæð náttúrulegu kyni barnsins en í samræmi við meint hugarástand þess. Samkvæmt trans er hægt að vera stelpa fyrir helgi en strákur eftir helgi - kallast kynflæði.

Úrskurður hæstaréttar Bandaríkjanna hnígur í sömu átt og nýlegur dómur hæstaréttar Bretlands. Einstaklingur er af öðru hvoru kyninu, er karlkyns eða kvenkyns. Karl verður aldrei kona, hvorki með forskeytinu trans né á annan hátt. 

Líffræðilega og röklega er ómöguleiki að fæðast í röngum líkama. Meðvitundin kemur með líkamanum í heiminn. Ef meðvitund og líkami fara ekki saman þá er eitthvað að meðvitundinni en ekki líkamanum. Úrræðið er geðhjálp, ekki skurðaðgerð.

Um tíma náðu trans-fræðin þeim árangri að sérstakar stofnanir voru settar á laggirnar að umbreyta líkama barna. Tavistock-stofnuninni í Bretlandi var lokað eftir að upp komst að hugmyndafræði en ekki heilbrigðisvísindi réðu ferðinni.

Trans er vúdú, galdralækningar, sem á ekkert skylt við heilbrigðisvísindi eða heilbrigða skynsemi. Transhugmyndafræðin er borin uppi af blætisfólki annars vegar og hins vegar körlum sem kalla sig transkonur og eru iðulega lesbískar.

Sjálfsögð mannréttindi eru að fullorðnir geri það við líkama sinn sem lundinni þjónar, fái sér tattú, ný kynfæri eða limlesti sig á annan hátt. En það ætti að vera jafn sjálfsögð krafa að börnin séu látin í friði.   

 

 

Trú, sannindi og blekking þjóðkirkjunnar

Trú án sanninda er blekking. Vantrúaðir telja hverskyns hugmyndir um almætti blekkingu. Trúaðir, á hinn bóginn, eru sannfærðir um æðri sannindi, þau guðlegu. Án sannfæringar um eilíf sannindi eru menn ekki trúaðir. Trúarbrögð, kristni til dæmis, eru blekking án sanninda.

Guðleg sannindi eru manninum torræð. Flýtur það af eðli máls, það guðlega er annað en mannheimur. Skipulögð trúarbrögð hafa þann háttinn á að túlka á hverjum tíma það sem þau telja sannast vera. Svo lítið og ómerkilegt dæmi sé tekið af kristnitöku Íslendinga árið 1000 var málamiðlun milli kristni og heiðni að áfram mætti borða hrossakjöt þótt landslýður tæki nýjan sið. Túlkun ritningarinnar fyrir þúsund árum bannaði neyslu kjöts hófdýra. Lengi vel sultu Íslendingar heilu hungri fremur en að leggja sér hrossakjöt til munns. 

Siðaboðskapur er meginstef kristni. Þú skalt ekki mann deyða, heiðra skaltu föður þinn og móður og elska náunga þinn eins og sjálfan þig er trúarleg lífsspeki sem jafnvel vantrúaðir tileinka sér.

Túlkun ritningarinnar annars vegar og hins vegar siðaboðskapur kristni hvíla ekki aðeins á sannfæringunni um guðleg sannindi heldur einnig á hlutveruleika mannheima. Til að heiðra föður og móður þurfa fyrirbærin móðir og faðir að vera til í kjötheimum. Það er munur á lifandi manni og dauðum, annars væri merkingarlaus boðskapurinn um deyða ekki mann og annan. Huglægt ástand, náungakærleikur, er öllum mönnum skiljanlegt hugtak. Önnur saga er hvernig menn rækta þann kærleika. Hversdagsleg sannindi eru jafn nauðsynleg trú og meintur eilífðarsannleikur. Veraldleg sannindi eru forsenda starfhæfs samfélags. Ef einhver þrítugur í dag segist á morgun sjötugur kemst hann ekki upp með það gagnvart samfélaginu. Þrítugur maður fær ekki ellilífeyrir, hvað sem líður hans persónulegu sannfæringu. Samfélagið þarf sannindi eins og aldur og kyn, virkar ekki án þeirra.

Í viðtengdri frétt er sagt frá þeim nýmælum innan íslensku þjóðkirkjunnar að kyn mannsins séu fleiri en tvö. Ekki er tilgreint hve mörg viðbótarkyn við karl og konu finnast í henni veröld, - nú eða þá í guðsríki. Kynin eru bara mörg, segir talsmaður nýmælanna, Sigríður Guðmarsdóttir, og vísar til ótilgreindra útlanda sem heimild fyrir þessari nýspeki. 

Rök Sigríðar fyrir nýspekinni eru að við þurfum ,,auk­inn orðaforða um hið heil­aga." Það heilaga í þessu tilfelli er maðurinn. Við höfum mörg orð um manninn; karl, kona, strákur, stelpa, drengur, stúlka, meybarn, sveinbarn, öldungur, unglingstelpa- og piltur, húsbóndi, húsmóðir, meistari, liðléttingur, fagurkeri, lærlingur, nemandi, ökumaður, trúmaður og óteljandi önnur um manninn, líf hans og iðju í táradalnum.

Sigríður blekkir þegar hún segir þörf á fleiri orðum um manninn. Í reynd á hún við orð sem afmennska manninn, kenna hann við eitthvað sem ekki er til - eins og sjöunda eða fjórtánda kynið. Tvenn undirstöðusannindi um manninn eru kyn hans og aldur. Sjö ára strákur getur ekki verið áttræð kona. Enn síður að strákurinn sé af sjötugasta kyni. Fantasíuguðfræði sem býður upp á slíka ómöguleika er skemmtiefni fremur en alvarleg umræða.   

Í málsvörn Sigríðar fyrir blekkingunni er furðuleg setning: ,,Við segj­um að Guð sé andi og and­ar eru ekki bundn­ir við eitt kyn." Sigríður hoppar frá guði í eintölu yfir í fleirtölu guði. Kristni er eingyðistrú. Talsmaður þjóðkirkjunnar veltir sér upp úr fjölgyðistrú. Það rímar við boðskapinn um mörg kyn. Óteljandi kyn þurfa marga guði sér til sáluhjálpar. Hér er ekki um að ræða kristni heldur sérvisku sem ekki er yfirnáttúruleg heldur til marks um mennsk bágindi.

Við sitjum uppi með þjóðkirkju sem afmennskar manninn og flíkar fjölgyðistrú. Öðrum þræði hlægilegt en hinum þræðinum hryggilegt.

,,Trúin útilokar ekki fleiri kyn," er fyrirsögnin á viðtalinu við Sigríði. Trúin útilokar ekki heldur að jörðin sé flöt. Fantasíuguðfræði er kannski skemmtileg á þriðja glasi. Betra þó er að hugsa eilífðarmál og hversdagssannindi edrú. 

Trúin útilokar ekki fleiri kyn

Hanna Katrín játar ósigur, segist ríkisstofnun

Atvinnuráðherra, Hanna Katrín, játar ósigur í veiðigjaldamálinu þar sem til stendur að tvöfalda skattinn sem lagður er á fiskveiðar. Játningin er í blaðagrein sem ráðherra skrifaði. Hanna Katrín klæðir játninguna í búning hótunar. Lokaorð ráðherra í Vísisgrein:

Það má hafa skilning á því að hagsmunaöfl, sem hafa vanist því að skrifa leikreglurnar að miklu leyti sjálf, fagni ekki þegar ný ríkisstjórn reynist þeim ekki leiðitöm. Það er hins vegar grafalvarlegt mál þegar viðbragð þessara sömu hagsmunaafla er að ráðast að stofnunum ríkisins að því er virðist í þeim tilgangi að þvinga fram aðra niðurstöðu. Við því verður brugðist af fullum þunga. (feitletr. pv)

Í fyrri feitletruninni stofnanagerir ráðherra sjálfan sig, Hanna Katrín er orðin að ríkisstofnun. Í seinni feitletruninni hótar þessi nýja ríkisstofnun, sem má kalla HKF-stofnunina, að beita sér af ,,fullum þunga" gegn þeim sem voga sér að andmæla tvöföldun skattbyrði á eina atvinnugrein. Í stað þess að taka umræðuna af drengskap leggur ráðherra á flótta, transar sig yfir í stofnun. 

Hanna Katrín er eldri en tvævetra og sennilega óheimsk. Hún veit að ráðherra er eitt og ríkisstofnun annað. Ráðherra starfar tímabundið í umboði meirihluta þingsins og er það sem í daglegu tali kallast stjórnmálamaður. Ríkisstofnun er varanleg og starfar samkvæmt lögum.

Í Vísisgreininni, fram að lokaorðunum, skrifar Hanna Katrín eins og stjórnmálamaður, talar um að þjóðin vilji þetta og hitt, að tvöföldun skattbyrðar sé leiðrétting og svo framvegis. Ráðherra virðist meðvitaður að hann sé réttur og sléttur pólitíkus á umræðuvakt. Í lokaorðunum er komið allt annað hljóð í strokkinn, þar er gagnrýni á ráðherra orðin að árás á stofnanir ríkisins. Hanna Katrín getur ekki varið málflutning sinn sem stjórnmálamaður og fer í trans; hættir að vera stjórnmálamaður af holdi og blóði en gerist ríkisstofnun. Með yfirlýsingunni einni saman, líkt og karl verði kvenmaður með setningunni: ég er kona. 

Lausatök Hönnu Katrínar á veruleikanum á sínar skýringar. Á hinsegin-hátíð í Washington nýverið tilkynnti hún að þörf væri á lagasetningu til að breyta skoðunum fólks. Skráð skal í lög að kynin séu fleiri en tvö og að hægt sé að fæðast í röngum líkama. Þeir sem eru annarrar skoðunar, að kynin séu aðeins tvö og ómögulegt sé að fæðast í röngum líkama, verða lögbrjótar fái sérviska ráðherra framgang. Geta má nærri hvort frjálshuga menn með dómgreindina óbrenglaða fái ekki að kenna á HKF-valdinu ,,af fullum þunga."

Frekjulegt valdboð afhjúpar veruleikafirringu meints valdhafa. Í veiðigjaldaumræðunni er ráðherra strand. Viðtengd frétt staðfestir skort á grunnfærni í reikningi af hálfu þeirra sem um véla. Í stað þess að afturkalla frumvarpið, þegar alvarlegir gallar komu í ljós, og vinna betur heimavinnuna, er málið transað. Ráðherra verður að ríkisstofnun sem hafin er yfir gagnrýni þótt ekki kunni hann að reikna. Staðreyndir, hvort heldur reiknanlegar eða líffræðilegar, verða aukaatriði, ímyndun aðalatriði. Heimurinn virkar ekki þannig. Tölur í bókhaldi segja hvort fyrirtæki sé gjaldfært eða ekki. Ímyndanir transráðherra forða hvorki rekstri né stjórnmálum frá gjaldþroti.

Í takt við annað, sem kemur frá atvinnuráðherranum er varð að stofnun, hlýtur að liggja fyrir kyn nýja ríkisapparatsins, HKF-stofnunarinnar. Er stofnunin kvár, stálp eða kannski bara dár?

 

 

Viðurkenna ólíkar forsendur en hafna ásökunum

Ísrael, Íran og heimsfriðurinn

Tvö þúsund kílómetrar eru á milli Ísrael og Íran. Á milli landanna eru Jórdanía og Írak. Af því leiðir er hernaður á milli Ísrael og Íran lofthernaður, háður með flugvélum og eldflaugum en að litlu leyti drónum. Enginn landhernaður verður á milli landanna. 

Í upphafi átakanna var talið að Íran ætti um tvö þúsund eldflaugar með drægni til Ísrael. Þeir eiga eftir um 1700 en líða fyrir skort á sérhæfum vélbúnaði sem nauðsynlegur er til að skjóta á loft eldflaugunum. Loftvarnir í Ísrael telja sig ná 95 prósent árangri. Fimm prósent af 300 flaugum eru fimmtán. Mannfall er í Ísrael af völdum eldflauganna sem komast framhjá loftvörnum. Svartsýnir spáðu margfalt meiri skaða á mannslífum og mannvirkjum en hingað til hefur raungerst. 

Í fyrsta áfanga stríðsins tókst Ísraelum að eyðileggja lofvarnarkerfi Íran. Ísrael ræður lofthelgi Íran og getur sent bylgju eftir bylgju flugvéla á valin skotmörk. Munurinn er sá að Ísraelar leita uppi hernaðarleg skotmörk á meðan klerkarnir í Íran láta sig engu skipta hvar flaugar þeirra lenda, eins lengi og þær springa á ísraelsku landi.

Yfirlýst markmið Ísraela er að koma í veg fyrir að Íran eignist kjarnorkuvopn. Hliðarmarkmið er að búa í haginn að klerkastjórninni verði steypt af stóli - af almenningi. Yfirlýst markmið Íran er að gjöreyða Ísrael. Klerkastjórnin í Tehran segir Ísrael ,,litla Satan" og Bandaríkin ,,stóra Satan." Trúarlegt alræði íslam yfir heimsbyggðinni er lokamarkmiðið. 

Eins og sakir standa er ólíklegt að árás Ísraela á Íran leiði til stigmögnunar. Íranar eru persar, ekki arabar, og aðhyllast shíta-útgáfu íslam á meðan arabar eru flestir súnní-múslímar. Kalt stríð er á milli Sádi-Arabíu og Íran, tveggja forysturíkja í heimshlutanum. Arabaheimurinn hefur ekki risið upp á afturlappirnar til stuðnings Íran. Rússar og Kínverjar fordæma árás Ísraels en láta það nægja. Eftirspurn eftir trúarlegri og veraldlegri leiðsögn Íran er takmörkuð.

Riði klerkastjórnin í Tehran til falls eftir árásir Ísraela er aldrei að vita hvaða stefnu miðausturlönd taka. Íran er herskáasti óvinur Ísraels og meginríki í heimshlutanum, telur 90 milljónir íbúa. Upplausn og óreiða í jafn stóru ríki er vís með að hafa áhrif út fyrir landamærin. Enn sem komið er ræður Íran ekki yfir kjarnorkuvopnum. Það eru góðu fréttirnar.

 

 

 

 

Netanjahú: Munu gjalda dýru verði