Tilfallandi athugasemdir

Þingræði mælir fyrir að æðsta vald sé í höndum þingsins, ekki framkvæmdavaldsins. Íslendingar áskildu sér þingræði, á þeirra tíma vísu, þegar fyrsta framkvæmdavaldið kom til sögunnar hér á landi - norska konungsvaldið. Í Gamla sáttmála er framkvæmdavaldinu játað með fyrirvörum.

Magna carta, stóraskrá, er frelsisskrá enskra, um 40 árum eldri en Gamli sáttmáli. Þar er sama hugsun og í Gamla sáttmála, fyrirvari við alveldi framkvæmdavaldsins. 

Í nútímaútgáfu þekkjum við þingræðið svona:

Alþingi er með ríkisstjórnina í gíslingu. Það sem meira er: framkvæmdavaldið er alltaf í gíslingu þingsins. Gíslatakan, ef menn vilja nota það orð, hófst fyrir meira en hundrað árum. Þegar Ísland fékk innlent stjórnarráð, heimastjórn árið 1904, komst á sú skipan...

Misskilnings gætir í umræðunni um þingsköp alþingis og valdmörk framkvæmdavaldsins. Menn segja að meirihlutinn/framkvæmdavaldið eigi að ráða og setja þau lög eða ólög sem meirihlutanum sýnist. Nei, það er ekki þingræði heldur tilskipunarvald. Evrópusambandinu er stjórnað með tilskipunarvaldi enda ekkert þingræði þar á bæ. Í þingræði gilda þingsköp, ekki hentisemi valdhafa.

Deilur alþingis og framkvæmdavalds snúast um skatta, veiðigjöld. Sögulega eru skattar stórmál sem brjóta á bak aftur heimsveldi og skapa ný. Nægir þar að nefna amerísku byltinguna. Nokkur síðar á 18. öld gerbreytti heiminum franska byltingin - óréttlátir skattar komu við sögu.

Þingmenn Sjálfstæðisflokks, Miðflokks og Framsóknarflokks hafa staðið þingræðisvaktina með sóma síðustu vikur. Ónýtt skattafrumvarp ríkisstjórnarinnar, tvöföldun veiðigjalda, kemst hvorki lönd né strönd. Þannig á það að vera í þingræðisríki. Valdhyggjufólki finnst ótækt að reglur um málsmeðferð séu virtar þegar því liggur á að koma frumvarpsbastörðum í gegnum þingið.

Hlutverk þjóðþinga er að hafa vit fyrir yfirvaldi sem sést ekki fyrir. Þannig var það á miðöldum, á nýöld og gildir enn í samtímanum. Ekki þó í Evrópusambandinu, sem fyrr er getið, þar tíðkast tilskipunarvald án umboðs frá almenningi.

Einhverjir kunna að spyrja, er ekki lýðræðið tekið úr sambandi þegar meirihlutinn fær ekki sínu framgengt í þjóðþinginu? Nei, öðru nær. Lýðræði er ekki meirihlutavald og hefur aldrei verið nema mögulega í beinu lýðræði Aþenu til forna. Lýðræði er fyrirkomulag sem byggir á tvennu. Í fyrsta lagi almennum kosningum og í öðru lagi formskipulagi. Þingræði er formskipulag. Þeir sem vilja taka það úr sambandi eru óvinir lýðræðisins. Kjarnorkuákvæðið í þingskaparlögum, útskýrt í viðtengdri frétt, er þrautalending valdhafa sem komnir eru í valdþrot, treysta sér ekki til að starfa innan ramma þingræðis. Ákvæðinu hefur ekki verið beitt í 66 ár. Að nýta ákvæðið til að keyra í gegn skattahækkun er eins og að skera höndina af sjúklingi er kennir til í litlafingri.

Ríkisstjórnin reyndi með leiftursókn að knýja á um hraðferð frumvarpsins. Það tókst ekki. Eftir því sem umræðunni vatt fram urðu annmarkar augljósari. Andstaðan við frumvarpið hertist. Málið er komið í hnút. Pólitískt þrátefli í þingræði er leyst með málamiðlun. Vel að merkja; þegar í hlut eiga menn er kunna til verka.

Lausn á deilunni um veiðigjöld er ekki margslungin. Annað tveggja afturkallar ríkisstjórnin frumvarpið eða semur við alþingi um afgreiðslu þess. Þriðji kosturinn er að rjúfa þing og boða til þingkosninga. Fjórði kosturinn, kjarnorkuákvæðið, gæti á yfirborðinu virst myndugleiki en væri í raun uppgjöf. Réttlætingin fyrir kjarnorkuákvæðinu, þjóðarvá, er ekki fyrir hendi. Gerræði Kristrúnar og félaga myndi hafa afleiðingar út kjörtímabilið - sem yrði stutt.

Þroska og manndóm þarf til að fara með yfirvald. Í veiðigjaldamálinu sýnir ríkisstjórnin alvarlegan dómgreindarbrest, að ekki sé dýpra í árinni tekið. Á óvart þarf það ekki að koma. Hugmyndafræðingurinn að baki frumvarpinu er alræmdur netníðingur sem var undir lögreglurannsókn í þrjú ár í byrlunar- og símamálinu. Illþýði fylgir ógæfa.

	Beiting kjarnorkuákvæðisins yrði „algjört stílbrot“
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Líf Páls skipstjóra Steingrímssonar umturnaðist kvöldið 3. maí 2021. Eiginkona hans til áratuga og barnsmóðir byrlaði honum. Hún glímir við alvarleg veikindi. Fyrir verknaðinn var eiginkonan í sambandi við blaðamenn RSK-miðla - RÚV, Stundin og Kjarninn. Á meðan skipstjórinn barðist fyrir lífi sínu, fyrst norðan heiða og síðan á gjörgæslu í Borgarspítalanum, færði eiginkonan Þóru Arnórsdóttur ritstjóra Kviks á RÚV síma skipstjórans til afritunar.

Bein samskipti blaðamanna við skipstjórann sjálfan hófust 20. maí 2021, 17 dögum eftir byrlun. Með tíu mínútna millibili hringdu Aðalsteinn Kjartansson á Stundinni og Þórður Snær Júlíusson á Kjarnanum í skipstjórann. Skipulag var að baki, ekki tilviljun.

Hvers vegna hringdu blaðamenn í skipstjórann? Allir vita að skipstjórar stjórna skipum, ekki skrifstofum. Blaðamennirnir voru með í höndunum frétt um að vinnuveitandi Páls skipstjóra, Samherji, hefði á sínum snærum skæruliðadeild sem rægði blaðamenn. Skipstjórinn væri skæruliðaforinginn. Þeir vildu tilvitnun frá skæruliðaforingjanum til að ljá fréttinni trúverðugleika. Daginn eftir, þ.e. 21. maí 2021, birtu Stundin og Kjarninn sömu fréttina. Enginn annar fjölmiðill var með þessa frétt - um skæruliðadeild Samherja.

Fréttin, sem birtist í tveim útgáfum, í Stundinni og Kjarnanum, er samin af þriðja aðila. Það vita allir sem kunna skil á blaðamennsku. Aðeins einn aðili kemur til greina, RÚV, er hafði aðgang að síma skipstjórans. Fréttin er skáldskapur með vísun í einkasamtöl og krydduð með tilvitnun í skipstjórann sem fréttin segir skæruliðaforingja.

Engin skæruliðadeild er í skipuriti Samherja og hefur aldrei verið. Páll skipstjóri hafði á hinn bóginn skrifað greinar í fjölmiðla til að bera blak af vinnuveitanda sínum. Hann var í samskiptum við fjölda fólks, bæði innan og utan útgerðarinnar, og hneykslaðist á vinnubrögðum RSK-miðla. Samskiptin voru í símanum sem stolið var og afritaður á Efstaleiti, höfuðstöðvum RÚV. Samskiptin, sem blaðamenn vísa í, geta aðeins komið úr einkasíma Páls skipstjóra. Öðrum möguleikum er ekki til að dreifa. Þegar blaðamenn hringja í skipstjórann daginn fyrir birtingu staðfesta þeir að Páll Steingrímsson er eigandi einkaupplýsinganna sem blaðamenn vísa í. Annars hefðu þeir hringt í einhvern Pétur - en ekki Pál.

Tilfallandi bloggari fékk áhuga málinu hálfu ári eftir atburðina vorið 2021. Fyrsta bloggið birtist í nóvember 2021, meira af rælni en ásetningi. Tilfallandi bjóst við að fjölmiðlar tækju við sér þegar efnisatriði og kringumstæður bentu eindregið til að blaðamenn hefðu átt aðkomu að byrlun og símastuldi. En fjölmiðlar þögðu meðvirkri þögn. Stærsta frétt um misnotkun fjölmiðla í gervallri sögu blaðaútgáfu og fjölmiðlunar á Íslandi skyldi ósögð. Hvað gerði tilfallandi? Jú, hann sagði fréttina enda ekki félagi í samsærisklúbbi blaðamanna.

Mál af þessari stærðargráðu, aðkomu blaðamanna að byrlun og gagnastuldi, verður ekki afgreitt í einni bloggfrétt. Efnið var viðamikið og réttlætti margar fréttir, byggðar á tiltækum heimildum og samhengi hlutanna. Bloggari dundaði sér við þetta í hjáverkum enda sat hann einn að stórfrétt sem fjölmiðlar þögðu um. Löngu síðar, á liðnum vetri, tók Morgunblaðið sig til og skrifaði greinarflokk um byrlunar- og símamálið. Að frátöldum tilfallandi og Morgunblaðinu keppast aðrir fjölmiðlar við að þegja eða þæfa málið.

Þrír blaðamenn Stundarinnar og Kjarnans, þeir Aðalsteinn Kjartansson, Þórður Snær Júlíusson og Arnar Þór Ingólfsson stefndu tilfallandi bloggara í tveim dómsmálum fyrir að segja fréttir sem áttu að liggja í þagnargildi. Í báðum málum var tilfallandi dæmdur í héraðsdómi en sýknaður í landsrétti. Efnislega segir landsréttur að tilfallandi sé í góðri trú að telja blaðamenn eiga aðild að byrlun og símastuldi.

Sigríður Dögg Auðunsdóttir formaður Blaðamannafélags Íslands, þar sem Aðalsteinn var til skamms tíma varaformaður, skrifar grein á Vísi í gær og harmar sýknu tilfallandi. Fyrirsögn Sigríðar Daggar, Má berja blaðamenn?, lýsir örvæntingu. Nærtækara væri fyrir Sigríði Dögg að spyrja Má svíkja undan skatti? Ritstjórn Vísis býr til frétt úr grein Sigríðar Daggar með enn sérkennilegri fyrirsögn, Spyr hvort berja megi blaðamenn í ljósi sýknudóms. Rökin eru þau að vegna sýknu í ærumeiðingarmáli megi ef til vill berja blaðamenn. Er dómgreindin á ritstjórn Vísis í sumarfríi?

Boðskapur formanns blaðamanna er að almennir borgarar eigi að búa við skert tjáningarfrelsi svo að blaðamenn geti misþyrmt fólki án andmæla. Samkvæmt formanninum eru blaðamenn elíta sem ekki megi vamm sitt vita og þjóni almenningi af heilum hug. Byrlun og stuldur eru ekki til marks um vammleysi. Öðru nær.

Sigríður Dögg er þeirrar skoðunar að á meðan tilfallandi Páll Vilhjálmsson gangi um götur og torg sýkn saka sé blaðamennska á Íslandi meira og minna lömuð. Formaður Blaðamannafélags íslands skrifar: 

Þá má í þessu samhengi benda á að hinum ærumeiðandi ummælum Páls [Vilhjálmssonar]  um Aðalstein, Þórð og Arnar Þór var ekki aðeins ætlað að draga úr trúverðugleika blaðamannanna og umfjöllunar þeirra og leiða athygli almennings frá háttsemi Samherja heldur voru ummæli Páls til þess fallin að fæla aðra blaðamenn frá því að fjalla um mál tengd Samherja. (feitletr. pv)

Lesendur geta flett upp á bloggi sem sagði frá sýknudómi tilfallandi vegna stefnu Aðalstein. Samherji kemur hvergi við sögu í þeim ummælum sem Aðalsteinn krafðist ómerkingar á. Ekki heldur í stefnu Þórðar Snæs og Arnars Þórs gegn tilfallandi. Öll ummælin snúa að aðild blaðamanna að byrlun og stuldi. En formaður Blaðamannafélags Íslands segir að á meðan tilfallandi bloggar þori enginn blaðamaður að skrifa um Samherja. Hvers vegna hefur formaður blaðamanna það sem sérstakt áhugamál að skrifað sé um Samherja? Í beinu framhaldi skrifar formaðurinn:

Fyrir vikið voru ummælin [þ.e. ummæli tilfallandi um Aðalstein og félaga] miklu frekar þess valdandi að draga úr fremur en stuðla að umræðu um samfélagslega mikilvæg málefni.

Samkvæmt formanni blaðamanna er það ekki samfélagslega mikilvægt málefni að blaðamenn eigi aðkomu að byrlun og gagnastuldi. Tilfallandi er ósammála. Fyrir almenning er höfuðatriði að blaðamönnum sé treystandi. Blaðamenn sem eiga aðild að og búa að vitneskju um alvarleg afbrot, byrlun og þjófnað á einkagögnum, fyrirgera trúverðugleika sínum með þögninni. Traustið verður ekki endurheimt fyrr en upplýst er um málsatvik vorið 2021 þegar Páli skipstjóra var byrlað og síma hans stolið í samráði við blaðamenn.

Hér er kjarni málsins. Blaðamenn RSK-miðla hafa ekki gert grein fyrir aðild sinni að byrlunar- og símamálinu. Þeir koma fyrir eins og forhertir glæpamenn í lögregluskýrslum. Gagnvart almenningi hafa þeir ekki gert hreint fyrir sínum dyrum. Á meðan það ástand varir er íslensk blaðamennska á skilorði. Formaður Blaðamannafélags Ísland kvartar sáran að tilfallandi bloggari sé ekki dæmdur fyrir að afhjúpa lögbrot og siðleysi blaðamanna. Það segir sína sögu um stöðu blaðamennsku hér á landi að formaður stéttafélags blaðamanna krefst þagnar um glæpi félagsmanna.

Líf Páls skipstjóra stóð tæpt aðfararnótt 4. maí 2021. Ítrekaðar endurlífganir þurfti til að halda manninum á lífi. Atlaga, með vitund og vilja og ef til vill hvatningu blaðamanna, að heilsu manns og einkalífi er ekki í lagi í siðuðu samfélagi. Byrlunar- og símamálið verður að upplýsa.

Hinsegin er tjáning fárra að þeir séu sérstakir, einkum hvað varðar kyn og hvatalíf. Samtökin 78 eru regnhlíf hinna sérstöku. Gleðiganga, fjölbreytileiki og regnbogatákn er ímyndarhönnun boðskaps um ást og frið. Samtökin 78 hafa komið ár sinni vel fyrir borð í stjórnkerfinu, ekki síst fyrir tilstilli stjórnmálaafla. Milljónatugir af opinberu fé renna árlega til samtakanna. En þegar betur er að gáð er lítið um gleði, ást, frið og fjölbreytileika undir vélarhlíf Samtakanna 78.

Þeir sérstöku, sem kalla sig hinsegin, telja sig hafa höndlað sannleika sem öðrum er hulinn. Andmæli við meintan sannleika eru ekki liðin. Fyrir tveim árum var töluverð umræða um aðkomu Samtakanna 78 að fræðslu barna í leik- og grunnskólum. Kennsluefni reyndist innihalda klám í bland við vægast sagt skringilegar hugmyndir um lífið og tilveruna.

Í umræðunni hallaði á Samtökin 78. Í stað þess að gangast við að starfsemin í leik- og grunnskólum orkaði tvímælis var farin sú leið að útmála andmælendur sem hatursfólk og krefjast að það væri gert atvinnu- og ærulaust fyrir að vefengja rétt hinna sérstöku að leik- og grunnskólabörnum. 

Tilfallandi, þá kennari í framhaldskóla, fékk að finna til tevatnsins. Í bloggi um miðjan september 2023 útskýrði hann afstöðu sína:

Börn eru notuð sem tilraunadýr fyrir róttækt lífsskoðunarfélag, Samtökin 78. Tilraunin gengur út á hvað er hægt að fylla barnshugann af mörgum ranghugmyndum, t.d. að kyn sé valkvætt en ekki líffræðileg staðreynd, annars vegar og hins vegar eru börnin tæld inn í heim sérviskuhóps fullorðinna með kynóra.

Börn í leik- og grunnskólum veittu ekki upplýst samþykki að vera tilraunadýr, geta það ekki. Foreldrar barnanna voru ekki spurðir. Samtökunum 78 var einfaldlega úthlutað verkefninu af yfirvöldum menntamála hjá ríki og sveitarfélögum.

Þau börn sem rata í ógöngur vegna tilraunarinnar munu, þegar fram í sækir, krefjast bóta frá hinu opinbera. Lífsskoðunarfélög ráðast inn í vitundarlíf sakleysingja og planta þar ranghugmyndum. Börn sem ekki eru þess betur nestuð að heiman geta orðið fyrir óbætanlegum skaða vegna innrætingarinnar.   

Tilfallandi á fjögur barnabörn, tvö í leikskóla og tvö yngri. Honum hrýs hugur að þau verði tilraunadýr lífsskoðunarfélags er mælir fagurt en hyggur flátt. Í stað þess að þegja, krossa fingur og vona það besta, skrifaði tilfallandi blogg, sjá t.d. hér, hér og hér.

Fyrir bloggskrifin er tilfallandi úthrópaður skúrkur, óalandi og óferjandi. Það er léttur kross að bera.

Þegar ekki gekk að þagga niður í andmælum við barna og unglingastarf Samtakanna 78 var tilfallandi kærður til lögreglunnar. Kæra Samtakanna 78 leiddi til opinberrar ákæru lögreglustjórans í Reykjavíkur.

Í gær var tilfallandi sýknaður af ákærunni, eins og lesa má um í viðtengdri frétt. Þrír aðrir eru í sömu sporum. Mál þeirra eru í réttarkerfinu. Fólk er kallað á lögreglustöð í yfirheyrslu vegna skoðana sinna og á yfir höfði sér opinbera ákæru. Er þetta til marks um gleði? Fjölbreytileika? Ást og frið?

Vinnubrögð Samtakanna 78 eru skammarleg. Á bakvið tjöldin reyna þau að hafa af mönnum atvinnuna. Samtökin njósna um viðhorf fólks og krefjast slaufunar sé ekki skilyrðislaus hlýðni við rétttrúnaðinn. Til viðbótar er lögreglu sigað á þá sem andæfa barna- og uppeldisstarfi Samtakanna 78.

Í opinbera kerfinu, hjá ríki og sveitarfélögum, eru hinir sérstöku forréttindastétt. Samtökin 78 fá milljónatugi af opinberu fé árlega og í stöðu til að panta opinbera saksókn hjá lögreglu, halli á Samtökin 78 í umræðunni. 

Tjáning hinna sérstöku, að þeir séu hinsegin, er langt komin með að kæfa skoðanafrelsi hinna venjulegu, er telja kynin tvö og að börn eigi ekki að vera tilraunadýr fullorðinna sem haldnir eru sérvisku. Hversdagslegt meðalhóf í afstöðu til menntunar og uppeldis er gert saknæmt.

Enn er von. Viðbrögðin við sýknudómnum í gær sýna að mörgum er ekki sama hvert stefnir með skoðanafrelsið annars vegar og hins vegar innrætingu Samtakanna 78 í leik- og grunnskólum.

	Páll sýknaður vegna ummæla um Samtökin 78
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Í gærmorgun sendi embætti héraðssaksóknara frétt á RÚV. Ríkisfjölmiðillinn sat einn að fréttinni, fékk frumbirtingu. Og hver er fréttin? Jú, búið er að flytja Namibíumálið á milli deilda hjá embætti héraðssaksóknara, frá rannsóknarsviði yfir á ákærusvið.

Hver rannsakaði og hver ákærir, sé málið ákæruhæft? Jú, einn og sami maðurinn, Ólafur Þór Hauksson héraðssaksóknari. Ekkert í fréttinni bendir til að ákærur séu líklegar. Samt vélar sami maðurinn um rannsókn og ákæru og ætti að geta í það minnsta gefið til kynna hvers sé að vænta. Fréttin er að öðru leyti ekki um neitt. 

Brandarafréttina klæðir RÚV í hátíðarfatnað:

Ólafur Þór Hauksson héraðssaksóknari tekur fram í samtali við fréttastofu að málið hafi verið umfangsmikið og náð yfir langt tímabil. Það sé áfangi, ákveðin kaflaskil, að klára þetta stóra mál. Nú sé það saksóknara að ákveða hvort ákært verði en ekki sé hægt að segja til um hvenær sú ákvörðun verði tekin. (feitletrun pv)

Ólafur Þór talar um sjálfan sig í þriðju persónu, segir saksóknara þurfa ákveða hvort skuli ákært. Saksóknarinn er hann sjálfur. Kaflaskil eru engin þótt Ólafur Þór yfirmaður rannsóknarinnar færi Ólafi Þór saksóknara pappíra.

Hvers vegna þessi brandarafrétt á RÚV, sem aðrir fjölmiðlar lepja gagnrýnislaust upp, t.d. Vísir? Er fréttin framlag héraðssaksóknara til veiðigjaldamálsins á alþingi? Er héraðssaksóknari að kaupa sér tíma, vill ekki fella málið niður á meðan þing stendur enn? Embættið fékk jú 200 milljón króna aukafjárveitingu til að sanna brot á Samherja. Helga Vala þáverandi þingmaður Samfylkingar beitti sér að setja fé til höfuðs útgerðinni, eins og tilfallandi bloggaði um:

Það sem gerist, í stuttu máli, er að fyrir þrýsting frá ósvífnasta hópi blaðamanna sem starfað hefur á Íslandi og með 200 milljón króna hvatningu frá þingmönnum Samfylkingar og Pírata, fór embætti héraðssaksóknara í leiðangur sem aldrei, aldrei átti að fara. Þessar 200 milljónir snúa að ,,að þeim tíðindum sem bárust á síðustu klukkutímum er varða framkomu Samherja í Namibíu," eins og Helga Vala Helgadóttir þingmaður Samfylkingar segir í þingræðu 13. nóvember 2019 [og er] mútufé fjárveitingavalds til ákæruvalds.

Tilfalllandi fylgdist með Namibíumálinu frá upphafi. Það sem á yfirborðinu sýndist rannsóknablaðamennska reyndist fyllibytta á launum fjölmiðla að ljúga upp á fyrrum vinnuveitanda. Blogg fyrir tveim árum setur málið í samhengi:

Hvers vegna birti RÚV, í félagi með Kjarnanum og Stundinni (nú Heimildinni) staðlausa stafi Jóhannesar uppljóstrara? Jú, RÚV og fylgimiðlar stunda ekki blaðamennsku heldur málafylgju. RÚV ætlaði að ,,taka niður" Samherja og nota til þess ásakanir Jóhannesar.

Namibíumálið er önnur atlaga RÚV að Samherja. Sú fyrri, Seðlabankamálið, hófst 2012. Þá var eina heimildin fölsuð gögn sem Helgi Seljan veifaði framan í myndavélar RÚV um leið og hann ásakaði Samherja um stórfelld brot á þágildandi gjaldeyrislögum. Ítarleg rannsókn og dómsmál leiddu í ljós sakleysi Samherja og óvönduð vinnubrögð RÚV. 

RÚV og fylgimiðlar eru í pólitísku bandalagi með vinstriflokkunum í herförinni gegn Samherja, bæði í Seðlabankamálinu og Namibíumálinu.

Brandarafrétt RÚV í gær um flutning Namibíumálsins milli deilda embættis héraðssaksóknara er tilraun að halda lífi í umræðu sem er löngu dauð. Embætti héraðssaksóknara mun skýla sér á bakvið rannsóknavinnuna sem þurfti að leggja í sakamálið, til dæmis safaríferð starfsmanna embættisins til Namibíu. Það þarf tíma og fyrirhöfn að eyða 200 milljón króna aukafjárveitingu.

Eftir er uppgjörið við RSK-miðla og vinstriþingmenn sem notuðu óvandaða og siðlausa blaðamennsku til að siga ákæruvaldi á saklausa. RÚV er miðlægur kóngulóarvefur spillingar fjölmiðlavalds og vinstrimanna á alþingi og utan. Namibíumálið er frá 2019. Tveim árum síðar hefst byrlunar- og símamálið þar sem sömu blaðamenn og fjölmiðlar stuðla að alvarlegum glæpum, setja mann í lífshættu og stela einkagögnum.  

	„Sú vinna hefst í framhaldinu“
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Biðröðin inn á aðalfund Vorstjörnunnar, eignarhaldfélags Sósíalistaflokksins, stafar af áskrift flokksins að ríkisfé. Árlega fær Sósíalistaflokkurinn 22 milljónir króna þótt kjósendur hafi ekki séð ástæðu til að styðja frambjóðendur flokksins til þingmennsku. Píratar, með engan þingmann, fá árlega 17 milljónir króna af ríkisfé, skv. lista ráðuneytis.

Hatrömm innanflokksátök Sósíalistaflokksins snúast um árlegt framlag ríkisins upp á 22 milljónir króna næstu fjögur árin. Ríkisfé heldur flokknum gangandi þótt kjósendur segi nei, takk. Andstæðar fylkingar takast á um opinbert fé, ekki hug og hjörtu kjósenda.

Ekki aðeins í pólitík spillir gjafafé fyrir starfsemi sem í orðin kveðnu er haldið uppi í þágu almannaheilla en er í reynd kverúlantaiðja fárra. Ríkisfé heldur fjölmiðlum gangandi sem annars færu á hausinn. Mannlíf og Heimildin, tvær útgáfur á sömu kennitölu, fá ekki lesendur en eru áskrifendur að ríkisfé, tugum milljóna króna á ári hverju.

Lýðræði notað sem réttlæting fyrir fjáraustur í flokka sem kjósendur vilja ekki og fjölmiðla sem lesendur hafna. 

Lýðræði er léleg afsökun fyrir misnotkun á almannafé. Öllum er frjálst að stofna stjórnmálasamtök og sama gildir um að hrinda úr vör fjölmiðli. Þegar menn gera eitthvað fyrir eigin reikning er lögð í framtakið meiri alúð og einbeitni en þegar annarra manna fé er í húfi.

Það er enginn skortur á stjórnmálasamtökum í landinu og samfélagsmiðlar gera jaðarfjölmiðla óþarfa.  

Samtals fer árlega um einn milljarður króna til stjórnmálaflokka og fjölmiðla af almannafé. Er þá ótalin ríkishítin RÚV sem ein og sér fær sex milljarða króna. Bruðl með skattfé almennings í flokka og fjölmiðla skilar ekki betra samfélagi. Þvert á móti stuðlar ríkisfé að óöld og óreiðu - líkt og sést á Sósíalistaflokki Íslands.    

	Slitu fundi þegar spurt var um fjárstyrki
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt