Háskólamaður ákallar fjölmiðla; hvað með sjálfan þig, Jón?

Jón Ólafsson prófessor skorar á fjölmiðla að fjalla í auknum mæli um háskólasamfélagið og nefnir dæmi um verðug viðfangsefni.

Jón, sem býr að reynslu sem blaða- og fjölmiðlamaður, og er bæði starfs síns vegna og menntunar sérfróður um háskólasamfélagið, lætur sér ekki til hugar koma að sinna sjálfur fréttaflutningi af vettvangi háskólanna.

Á tímum bloggsins er sérhver tölvutengdur einstaklingur mögulegur fjölmiðill. Líkleg skýring á þessari yfirsjón Jóns er að samfélagshugmyndir hans eru aldraðar. Ein setning í grein Jóns hljómar svona:

Við búum í samfélagi þar sem ráðandi öfl vilja hafa fjölmiðlana veika.

Í samfélagi þar sem allir með aðgang að tölvu get verið fjölmiðlar er þessi setning dálítið út úr kú.

Hver eru annars ráðandi öfl á Íslandi? Eru háskólamenn eins og Jón valda- og áhrifalausir? Og ef svo er, hverjum er um að kenna öðrum en þeim sjálfum?

Vestrænar varnir gegn múslímavæðingu

Múslímatrú er ágeng og aðlagast illa vestrænni menningu. Múslímaríki hafna vestrænum mannréttindum, eins og þau eru skráð í mannréttindayfirlýsingu Sammeinuðu þjóðanna, og gerðu með sér sérstaka mannréttindaskrá, kennda við Kaíró, þar sem konur eru settar skör lægra en karlmenn og inngrip trúar í veraldlegt líf réttlætt.

Trú er einkamál í vestrænum ríkjum en miðlæg í opinberu lífi múslímaþjóða. Múslímar á vesturlöndum freista þess víða að auka vægi trúarinnar með byggingu moska á áberandi stöðum. Moskur eru trúartákn og séu þær byggðar í alfaraleið, eins og hugmyndir voru um í Reykjavík, auglýsa þær mátt og megin múslímatrúar.

Á vesturlöndum er vakning um að múslímavæðing sé óheppileg fyrir vestræna menningu. Með lögmætum aðferðum, s.s. lagasetningu, er æskilegt að takmarka múslímavæðinguna - áður en það er orðið um seinan.

 

Banna erlenda fjármögnun moska